...tzn... jesteś
Nie no żarcik, nie znam Cię w real więc nie wiem, ale skoro rysujesz te komixy i uczestniczysz w fandomie, to coś w tym jest.
Ale moze tak - kim jest geek (zwany tudzież nerdem) ? Niegdyś był to gruby, rudy cień szkolny, fajtłapa bita przez sportowców w hamerykańskiej szkole i oglądająca w piwnicy Star Trek i Xenę.
A dzisiaj ? Gdy mówisz geek to nie masz już przed oczami nerda. Może dlatego, że fantastyka, manga itp na dobre zagosciły w mainstreamie ? (Też dlatego, że pierwsze pokolenia geeków tworzą za pieniądze i wiedzą jak trafić w potrzeby wieeeelu ludzi ? Taki np Abrams od Losta, na stóóówkę był geekiem, o K. Smithu nawet nie wspominam )

Gdy mówisz geek DZISIAJ , jest wielka różnica. Kiedyś gdy mówiłaś ROCK miałaś na mysli zespoły w stylu Guns`n`Roses , solówki gitarowe i image - panów z długimi włosami. Dziś mówiąc rock musisz sprecyzować - grunge ? Nu-metal ? Rapcore ? Industrial? Indie ? itp.
Tak samo mówiąc geek możesz dzisiaj mieć na myśli obrazę kogoś, bądz zaliczenie do grupy "frajerów", bądź... przezaje*isty komplement ! Dzisiejszy geek może być jednocześnie cool dzieciakiem Kiedyś by to było nie do pomyślenia. Przykład ? Sam mogę być przykładem, żyję normalnie , od kiedy mam 14 lat melanżuję, latam po klubach i nie miałem problemów z akceptacją ani zdobyciem dziewczyny - a jednocześnie interesuje się szczególikami z Gwiezdnych Wojen i wielu innych uniwersów. Mam kumpla na uczelni - na pierwszy rzut techno-palant, włosy na żel, ubrany jak dresiarz, ciągle wpada w kłopoty i zyje nocnym życiem - a zna się na grach (NIE gra jak każdy 20letni chłopak, pyka w pada i ściąga nówkę, jak tylko skończy jakąś pozycję) lepiej niż ktokolwiek chyba... Zna historię każdego liczącego się studia tworzącego gry, biografię każdego jej członka, Fallouta przechodzi po 10 razy do roku - koleś jest totalnym nerdem growym, a jednocześnie nie przeszkadza mu to w byciu kolesiem który urwał się z "ju ken densa" i wyrywać panny w klubie

ALE tak cos w tym jest - mimo iż czuje się społecznie przystosowany i łapię kontakt szybko gdy idę gdzieś do nowej roboty, to też mnie ogarnia jakas niechęć gdy gadam z ludźmi. Niby sobie pożartujemy czy coś... ale 30-letnie babki przeważnie przynudzają na maxa. Z facetami trochę lepiej, ale jednak nie zawsze. Wydaje mi się nieraz, że gadają o takich oczywistych pierdołach, które nie wymagają 2 minut dyskusji, a oni prawia o tym 2 dni...

Więc może jednak jesteśmy nerdami ? Eee jesteśmy napewno w jakimś procencie, zapewne obydwoje także w tym pozytywnym tego słowa znaczeniu... Geek XXI wieku
A piszę obydwoje, bo musisz być społeczną istotą, skoro smigasz na spotkania fanów...(osądzam Cię , hahah ) Ja mimo pewności siebie (aż za dużej jak mi wiele osób wmawia w real life) to nigdy się nie przemogłem by pójść na spotkania w moim mieście, a jakieś tam już istnieją.
A komix jak zawsze bardzo trafny Bywały lepsze, ale za to ten każdy odczuł na własnej skórze

Kasis napisała:
Wy też tak macie?

Nie. Mnie ludzie na uczelni już po prostu przestali pytać co czytam.

Odnośnie komiksu : Na szczęście mój kumpel ze studiów,a zarazem sąsiad z akademika jest fanem SW Reszta znajomych się tylko dziwnie na nas patrzy, kiedy zaczynamy z dużym przejęciem mówić o np. książkach SW

Odnośnie refleksji :
Ja już jakiś czas temu stwierdziłem, że najprawdopodobniej jestem nudny Przynajmniej dla 99% społeczeństwa. I nudzą mnie wszystkie większe imprezy, a już szczególnie takie gdzie prawie nikogo nie znam. Stanowczo najlepiej bawię się w wąskiej grupie znajomych czy na jakimś SW-spotkaniu czy konwencie. Moja refleksja nad tym zjawiskiem doprowadziła mnie do jednego wniosku : w otoczeniu ludzi mi znanych jestem sobą. A co za tym idzie łatwiej mi rozmawiać czy wygłupiać się, bo czuję się bardziej komfortowo. I to zjawisko nastąpiło najpierw na spotkania SW, a później wśród grupy znajomych, którą znalazłem.
Ale jedna rzecz to znajomi ludzie, a druga rzecz to poziom rozmowy. Często odnoszę wrażenie (tzn często jak bywam wśród większych ludzkich skupisk, co często się nie zdarza ), że rozmowa, która się toczy, jest zupełnie bezsensowna/nuda czy po prostu mnie nie obchodzi. Również się zastanawiałem czy mam za duże wymagania czy po prostu jestem nudny.
Ale po głębszej refleksji stwierdziłem, że to po prostu kwestia tego na ile dobrze się kogoś zna. Im lepsza znajomość tym więcej tematów do rozmowy i więcej drobnych żartów, które pojawią się po drodze. Porównałbym to trochę do Bastionu. Ktoś kto nie zna jego historii i użytkowników nie zrozumie bardzo wielu rzeczy dziejących się tutaj. Nie rozbawi go np. temat "Mam pytanko WEJDŹCIE", ani nie zrozumie dlaczego ludzie są zszokowani powrotem Calsanna, będzie próbował dyskutować z Gromem i pomyśli, że Dave czy Onoma to wzorowi, często piszący użytkownicy z domyślnie długą i wspaniałą historią.
Reasumując tą moją chaotyczną wypowiedź - myślę, że to normalne, iż w obcym towarzystwie bawimy się gorzej i czujemy się nieswojo w porównaniu do zabawy w gronie znajomych

Coś widzę, że fani mają podobne przypadłości - nie pasują do reszty społeczeństwa, przynajmniej tego bawiącego się pospolitymi rozrywkami pokroju alkoholu, tańca i różańca. Oczywiście to że one są pospolite nie oznacza, że są niższego szczebla, ale bardziej popularne, powszechne. Z resztą takie mamy społeczeństwo co bardzo gustuje (z pokolenia na pokolenie mniej) w imprezach tanecznych (nie mylić z dyskotekami!). Mnie osobiście nigdy takie klimaty nie jarały, owszem lubię zaliczyć jedno wesele rocznie, jakiś sylwester albo zabawę w karnawale. Ale to głównie z uwagi na towarzystwo, jakbym miał co miesiąc lub częściej się tak gościć, to bym przeżywał niezłe katusze.

Mi też bardziej odpowiada wąskie grono znajomych, z którym mam wspólny język, tematy i zainteresowania. Nie lubuję się w obtańcowaniu dziewczyn/żon kolegów, chociaż chciałbym na takie balety z fanami iść. To by była imprezka! : - D Liczę, że Wedge taką zorganizuje na DFach, w końcu pomysł mu się podobał.

My fani mamy raczej inne rozrywki, większość z nas jest raczej intelektualnymi odludkami, których zainteresowań nie rozumie otoczenie przez co zostajemy spychani na margines i często wyśmiewani. Ale gro z nas poradziło sobie z tym problemem, najgorzej mają jednak młodsi fani w szkołach. Starsi sobie poradzili, przyzwyczaili otoczenie albo przyzwyczaili się do otoczenia. Uruchomiliśmy zwykły instynkt samozachowawczy, by przetrwać w "normalnym świecie" gdzie regularne czytanie książek jest co najmniej dziwne.

Podobnie było przy tym ognisku, ludzie świetnie się odnajdowali i bawili w swoim gronie, rozumieli się. Procenty też swoje zrobiły, ale najważniejsze, że czyli klimat zabawy. My fani nie zawsze go czujemy, ale czy to oznacza, że jesteśmy gorsi? Pewnie, że nie! Nie zamykamy się w swoich głowach, jesteśmy otwarci na innych, nawet kiedy oni nie do końca nas akceptują, a w gruncie rzeczy rozumieją. Ważne też jest to co napisał Halcyon o stopniu znajomości. Zawsze łatwiej i weselej jest bawić się w grupie, która wszystko na twój temat i temat twojego otoczenia wie. No ale nie na tym polega życie, żeby schematami i wytartymi szlakami obracać.

Geeki, nerdy czy tam inni dewianci mają swoje zabawy, których nikt nie rozumie. I takie ma w zasadzie każda grupa społeczna. Najgorzej mają ci, których nic nie interesuje poza własnym nosem. Ale po co się nimi przejmować? Sami są sobie winni. My fani tymczasem mimo tego, że dla większości jesteśmy nudni, w środku mamy więcej pogody ducha niż niejeden "normalny".

PS. Fragment o stajni i spacerze w lesie rządzi.

to z książkami mi się nic takiego nie zdarzyło . Może się bali spytać, nie wiem. Ale całkiem niedawno ktoś w pracy się zastanawiał, przy okazji The Force Unleashed, ile można robić gier o tym samym. No i nie mógł dojść do tego, czy to jest z Zemsty czy innego filmu.
A co do imprez firmowych, to jest jeszcze jedna kwestia. Potem się wraca do pracy i może być tak, że szef się o czymś dowie . Choć prawdę mówiąc ja podobne imprezy raczej traktuję w kategoriach zdobycia informacji, poznania ludzi, a nie zabawy. Czasem to dobra okazja by porozmawiać przełożonym, ale nie tym bezpośrednim, który nie zawsze ma czas na normalne rozmowy. A jak jeszcze łatwiej go pociągnąć za język, to np. dowiedziałem się jakie kryteria przy przyjęciu mnie do pracy okazały się najważniejsze . Zresztą pamiętam jak na jednym wyjeździe następnego dnia po imprezie, Ci którzy dotrwali do końca pytali mnie jak wrócili do hotelu i co się działo po drodze . Nikt inny nie potrafił takiej informacji. Jeszcze śmieszne jest jak ktoś idzie w firmie i wszyscy się z niego śmieją, a on nie pamięta dokładnie o co poszło . Choć prawda jest taka, że niektórzy nie umieją się obchodzić z alkoholem i czasem wychodzą nieprzyjemne sytuację, co może mieć potem wpływ na pracę.
Ja na wyjazdach firmowych najlepiej bawiłem się na survivalu, ale to już inna sprawa, bo miast pić czy rozmawiać o bzdetach, ma się często konkretne zadania, z którymi można się mierzyć.

Mi się zdaję, że po prostu wolno czytasz..

Może nie mam jeszcze problemów typu imprezy integracyjne w pracy, ale zwróciłem uwagę na podobną rzecz gdy poszedłem do liceum. Tak się złożyło że w klasie mam zarówno paru kumpli geeków (tak, wiem, miano umowne ale chyba na nie zasługują ) i wielu innych - nie geeków. I kiedy rozmawiam z tamtymi "nie", to wydaje mi się że trudniej jest znaleźć wspólny temat, przynajmniej taki który mógłby starczyć na dłuższą rozmowę.

Chyba po prostu jest to kwestia wspólnych zainteresowań. Nie mam problemów w kontaktach z innymi ludźmi, ale to z tymi "geekowatymi" gada się mi najfajniej. Nie uważając wcale innych znajomych za mniej inteligentnych, a rozmów z nimi za płytsze, wolę jednak pogadać ze znajomym o podobnych zainteresowaniach.

A że nie pisałem jeszcze w tamtych tematach z komiksami to piszę tu - zarówno ten jak i wszystkie tamte świetne. Hm. Nie są śmieszne tak... nachalnie, tylko tak fajnie pogodnie

Ja tam chodzę dopiero do gimnazjum, tak, że życia jeszcze nie znam, ale mam dużo znajomych, choć wśród nich tylko 2 geeków Starwarsowych. Normalnie jest fajnie, tylko, że jak rzuce koleżance, że wygląda ja Wicket (fryzura) to ona tylko na mnie dziwnie patrzy i się śmieje. Natomiast ludzie, którzy nie są ze SW niezbyt się ze mną dogadają.