tam się Mroczne widmo podoba , lubię gungan(tak tak ,za to nienawidzę ewoków z rotj)lubię wyścigi podów, DARTHA MAULA (nie wiem kto go nielubi)ORAZ Qui gona i jego mądrości, .Ta część ukazuje całą prawdę, początek drogi Anakina Skywalkera niewiem jak można nie lubić tej części.

P.s Ta część w moim rankingu jest na trzecim miejscu zaraz za Rotsem i ESB

Co ja pamietam z tamtego okresu; spot w tv, promocje chipsów Lay`s z zdrapkami, zabawki w marketach, figurkę Obi-Wana, której nie zdąrzyłem kupić . A film obejrzałem dopiero w 2001 roku na pc i "kinówkę" na dodatek. Ogólnie najbardziej zapadła mi w pamięć cała otoczka marketingowa, TPM było wszędzie.

O Mrocznym Widmie dowiedziałem się z wiadomości wieczornych, gdy ukazani byli fani podczas oczekiwań na premiere w USA. Miałem wtedy siedem lat, od dłuższego juz czasu szalałem za starą trylogią, ale dostepu do informacji to ja nie mialem zbytniego (4 kanały w telewizji na krzyż, zero internetu, gazety...ekhem, za młodu nie zagladałem do kiosków). To było dla mnie jak uderzenie pięciokilowym mlotem wtedy.
Potem zaczęła sie gadzetomania. Figurki (Pierwsze Z EpI, kupione przez babcie- Obi-Wan with bonus Battle Droid- tego sie nie zapomina ;D), plakaty, długopisy, promocje Pepsi (w sumie zapłaciłbym sporo, żeby wyrwać choc jeden plakat z tamtej promocji albo starą puchę po Pepsi ^^), pierwsze wycinki z gazet...i wogóle szaaaał, który już nie powtórzył sie przy następnych częściach (RotS było blisko,ale jednak nie dorównało ;P)
A sam film- byłem nim usatysfakcjonowany jak cholera, nawet Jar-Jar mi nie przeszkadzał (ludzie, miałem siedem lat xD). I podoba mi się do dziś zresztą.

Na TPM byłem w kinie trochę w sumie z zaskoczenia, tzn. ojciec ze swoim kumplem mnie zabrali. Nie wiązało się to z jakimiś wielkimi emocjami, po prostu fajny film i tyle. OT już wtedy znałem na pamięć, a to dzięki kupionym dwa lata wcześniej trójpakowi filmowemu. Kampanii reklamowej pierwszego epizodu nie pamiętam, widocznie nie przejmowałem się tym zbytnio.

Co do samego seansu, to pamiętam, że głównie koncentrowałem się na wyłapywaniu powiązań ze starymi częściami. Od razu zaznaczam, że żadnych spoilerów nie znałem: brak internetu, a czasopism nie kupowałem.

Uderzyło mnie pojawienie się senatora Palpatine, który zostać miał w przyszłości imperatorem i pamiętam, że przez cały film bacznie śledziłem jego poczynania i intryga mi się spodobała. Poza tym przyglądałem się Anakinowi w poszukiwaniu oznak wpływów CSM. Kibicowałem Maulowi i Sithom, chyba jako jedyny na sali krzyknąłem z zachwytu, kiedy Qui-gon padł . Coruscant znałem z "Cieni Imperium" i ucieszyłem się, kiedy zobaczyłem ją na dużym ekranie.

Jar-jar jakoś specjalnie mnie nie irytował, a reszta publiczności raczej śmiała się z jego wygłupów. Więc po prostu pogodziłem się z jego obecnością i skoncentrowałem na innych rzeczach.

Zainteresowały mnie sceny Padme z Anakinem. Coś mi się wtedy zdawało, że to może być mamusia bliźniąt, choć z początku pomyślałem, że za duża różnica wieku. Ale po przeczytaniu książki byłem prawie pewien.

Najbardziej spodobała mi się scena pogrzebu Jinna, kiedy Yoda mówi do Mace`a, że zawsze jest dwóch Sithów itd., a kamera skierowała się na Palpiszona.

Końcowy pojedynek był super, podobnie muzyka do niego. No i zginął "ten dobry", co bardzo mi się spodobało - w filmach i komiksach zawsze kibicowałem "tym złym", prawdopodobnie dlatego, że regularnie obrywali. Poza tym byłem zadowolony, że przez to wszystko się wyprostowało, to znaczy Obi-wan zajął się szkoleniem Anakina, a nie jakiś Jinn o którym nie ma słowa w OT.

Aha, i jeszcze pamiętam jak po filmie tłumaczyłem kumplowi ojca, że ten mały gnój to przyszły Vader, ale jakoś chyba nie do końca załapał.

Na koniec napiszę może coś kontrowersyjnego na temat samego filmu. Jak dla mnie jest on klimatem najbliższy OT ze wszystkich nowych części. Efekty specjalnie owszem są, ale nie rzucają się tak w oczy jak w kolejnych dwóch epizodach. A bitwa o Naboo jest bardzo w stylu bitwy o Yavin (kosmiczna oczywiście): rozmowy pilotów, krótkie sekwencje akcji z myśliwcami, montaż, praca kamery - wszystko podobne. Pod tym względem jest to dla mnie najlepsza część z NT.

Nie za wiele...
Niestety nie miałem okazji uczestniczyc w tych wydarzeniach jako aktywny fan
Początkowo gdy Mroczne puszczali w Polsacie , strasznie kontrastowało mi ze Starą Trylogią , ale sam film był strawny .
Z czasem Widmo wydawało mi się coraz lepsze , w szczególności po wydaniu najgorszego moim zdaniem epizodu czyli Ataku Klonów
Chyba nic więcej nie mam do powiedzenia na ten temat
Wszystkiego Najlepszego z okazji 10-tych urodzin ekipo Mrocznego Widma

Już coś pisałem o moich wspomnieniach w komentarzu pod artykułem o dekadzie "Widma", ale i tu skrobnę parę słów. Miałem wtedy dwanaście lat i chociaż wiedziałem już co to SW (przy okazji Edycji Specjalnej dwa lata wcześniej zbierałem TAZO), ale nie widziałem OT aż do 2000 roku, gdy wyemitował ją Canal+ (gdy ją wtedy obejrzałem wsiąknąłem od razu). Wychodzi więc na to, że TPM to moje pierwsze prawdziwe zetknięcie ze Star Wars. Nie miałem wtedy dostępu do internetu, więc informacje czerpałem z prasy (zwłaszcza z numeru specjalnego Vivy na którego ukazanie się czekałem prawie tak niecierpliwie jak na film). Szukałem każdej informacji na temat filmu jakie były czy to w prasie czy w telewizji. Na seans pojechałem z moim ojcem, to była wrześniowa niedziela dwa dni po premierze. Seans odbywał się w kinie "Warszawa" we Wrocławiu i z tego powodu mam do tego miejsca olbrzymi sentyment (chociaż nie byłem tam już całe lata). Na sali był dziki tłum, głównie dzieciaków. Dubbing wtedy w ogóle mi nie przeszkadzał, nawet nie wiedziałem, że była wersja z napisami (bo była, prawda?). Reklamę PZU też pamiętam tzn. pamiętam, że takowa była, ale samego spotu już nie. Film zrobił na mnie piorunujące wrażenie, Jar - Jar mnie nie denerwował, Darth Maul wywoływał grozę, a bitwy i pojedynki na miecze świetlne mnie zachwycały. Mój ojciec w kinie zasnął Po seansie poszliśmy do KFC, bo do zestawów dodawali gadżety z filmu i tym samym w me łapki wpadł żółty N-1 (którego, jak pisałem, mam do dziś i dumnie trzymam na półce obok revellowskiego "Falcona"). Następnego dnia w szkole każdą przerwę spędzałem na rozmowach o filmie z chłopakiem z równoległej klasy, którego wypatrzyłem na seansie, chociaż wcześniej znałem go tylko z widzenia. Gdy przychodziło do kupienia nowego zeszytu do szkoły musiał mieć okładkę z TPM, innego nie chciałem A później...po OT mój entuzjazm do "Widma" spadł. Ten film wydawał mi się coraz bardziej infantylny, zwłaszcza po każdym następnym seansie oryginalnej trylogii. Jednak lata minęły i dziś, z ich perspektywy, po premierach kolejnych epizodów oraz po lekturze "Maski kłamstw", dzięki której główny wątek filmu nabrał powagi stwierdzam, że "Widmo" oceniałem zbyt surowo. Owszem, są tam midichloriany, jest Binks w zbyt dużym stężeniu i "jupi!" przy rozwalaniu Lucrehulka. Ale jako początek początek filmowej sagi sprawdza się bardzo dobrze, no i to po prostu udane (ze zgrzytami ale jednak) przygodowe s-f, a przede wszystkim to Star Wars Na koniec jeszcze napiszę, że premiery AotC i RotS nie miały już tak wielkiej magii co seans TPM (i pierwsze zetknięcie z OT na C+, pamiętam, że czekałem na te soboty z taką niecierpliwością, że wywoływało to uśmiechy rodzinki). Co jak co, ale pierwsze razy zawsze wspomina się z największym rozrzewnieniem

to ja o Mrocznym Widmie w ogóle nie słyszałem, a przynajmniej nie pamiętam (bo i nie interesowały mnie żadne "Gwiezdne wojny"). Jedno co pamiętam to w zerówce jeden gość budował z Lego myśliwce TIE i miał figurkę (chyba) Maula. Ale wtedy nawet nie kojarzyłem co to niby jest. Ot i całe wspomnienia.

Jak TPM wkraczało do kin, to miałem gdzieś SW, choć mimo to obijało mi się o uszy: najpierw w reklamach, bo reklamowano wtedy sporo zabawek z TPM, i nie tylko na polskich kanałach, ale też(a może przede wszystkim, nie pamiętam) na obcojęzycznych. Potem w szkole, bo parę osób z klasy(2 albo 3 podstawówki) kombinowało, jak się dostać na seans Mrocznego Widma w kinie, bo były ograniczenia wiekowe, a oni byli za młodzi. Do tego jeszcze z jednej naklejki z TPM z Maulem, którą przykleiłem na biurku, długo wisiała, bo długo biurka nie zmieniałem. Poza tym było to dla mnie zupełnie nieistotne.

W ogóle SW zacząłem się interesować dość późno, bo miłośnikiem filmu stałem się z rok przed premierą ROTS, a EU zacząłem się interesować dopiero w wieku 15 lat.

Samo TPM jest dla mnie dobrym filmem, a wśród filmów SW lubię go pośrodku: na równi z ANH lub nawet bardziej. Nie uważam, że jest to najgorsza część z całej NT, mi się bardzo podoba, w przeciwieństwie do AOTC(też w końcu z NT), za którym w ogóle nie przepadam.

Mam jeszcze to szczęście, że przynajmniej dwie z trzech części oryginalnej trylogii widziałem w kinie. Cóż, w latach 80. w umyśle dziecka, było tylko kilka filmów, które pozostawiają niesamowite wrażenie, które trwa potem we wspomnieniach przez wiele lat, kto wie, może przez całe życie. Pamiętam też jak w latach 80. nieustannie spekulowano na temat nowych części Gwiezdnych Wojen. Nieustannie to może złe słowo, wtedy był inny dostęp do informacji, ale gdy w TV mówiono o sadze, zawsze wspominano o tym, że George coś tam jeszcze szykuje. Tyle, że z tego szykowania nic nie wynikało. Aż do 1994 roku, kiedy Flanelowiec zabrał się za pisanie scenariusza, od razu do całej nowej trylogii.
Pierwsze przecieki zaczęły do mnie docierać dopiero koło 1997, kiedy w necie zaczęły krążyć tytuły, kiedy zaczęły się zdjęcia, kiedy weszła wersja specjalna. Cóż, zaczęło się dziać, przybierać realny kształt. Więcej było dopowiedzeń i oczekiwań, niż konkretów. I hasła. „The Beginning”. „The Balance of the Force”. Wojny Klonów. W krótkim tekście prezentującym fabułę była mowa o tym, że Obi-Wan wraca na swą rodzinną planetę Tatooine, by bronić jej w Wojnach Klonów przed Mandalorianami i przypadkiem odkrywa tam Anakina. Ile było w tym prawdy, każdy wie. Czy tekst pochodził od Lucasa, wątpię. Pewnie jak większość, był tylko fanowskim domysłem. Szczegółów jednak było coraz więcej, obsada, z czasem zdjęcia.
Prawdziwą frajdą był „Star Wars: Behind the Magic”, gdzie znajdowały się pewne zajawki nowego Epizodu, ale jeszcze nie rozpoczęło to gorączki.
Dopiero pod koniec 1998 zaczęły pojawiać się zdjęcia, tytuł. „The Phantom Menace”. Choć fajne było to, że media przekręcały ten tytuł – np. gdzieś spotkałem się wtedy z tytułem „The Phantom Warriors”. I bądź tu mądrym. Zacząłem się zapoznawać z postaciami, na zasadzie zdjęć i czekać. Swoją drogą, zacząłem się napalać. Wtedy też zacząłem prowadzić kampanię „Widmo Zmory” – niejako inspirowane tytułem (po dziesięciu latach, Widmo trafiło na Orthank i jeszcze trafia). Gdzieś zacząłem też podczytywać net – głównie Ord Mantell. I się kręciło. Najlepszy motyw był ze zwiastunem. QuickTime, fajnie tylko, że jak się nie ma sieci w domu, jest to kłopotliwe. Miałem jakiś starszą wersję programu, w efekcie zwiastun mogłem oglądać bez obrazu, sam dźwięk. I co? Wsłuchiwałem się w niego przez dość długi okres. Dopiero po drugim zwiastunie udało mi się ściągnąć dobrego QuickTime’a i obejrzeć je oba. Rewelka. Przyszedł kwiecień/maj. Jak tylko mogłem, oglądałem na CNN „Showbussines Today”. Pewnego pięknego dnia pokazano tam „Duel of the Fates” – w dzień premiery. Praktycznie padłem na kolana. Od razu spodobał mi się klimat.
Potem premiera w USA, a u nas? W czerwcu, podczas sesji miałem pewne kuszenie, koledzy ze studiów obejrzeli film, pirata oczywiście. A ja mogłem się złamać, albo wytrzymać do maja. Cóż, byłem po pierwszym roku studiów, poszedłem więc z rodzicami na układ – w wakacje chcę tylko w jedno miejsce – do Londynu. Tak zwane rozwiązanie kompromisowe, z czekaniem, ale nie aż tak długim, prawie dwa miesiące przed polską premierą. Znalazłem kino (Kensigton Odeon), kupiłem bilet. Wszedłem na salę, a tam pustki. Nikogo nie ma. Byłem sam. Siedziałem i czekałem, zaczęły się reklamy, które trwały ponad pół godziny, w między czasie faktycznie zaczęli schodzić się ludzie, którzy zdawali sobie sprawę z prawdziwej godziny rozpoczęcia, acz nadal nie było ich wiele. W końcu film. I powiem tak, ja się na niego napaliłem, chciałem go obejrzeć, chciałem świetnej akcji i właściwie tyle. Gdy zobaczyłem Mroczne Widmo, ledwo wyszedłem z kina, ten film mnie powalił. Rzucił na kolana. A ostatnie pół godziny – bitwa o Naboo – to majstersztyk, który uwielbiam (ostatni raz widziałem ten fragment w sobotę zanim pojechałem na DFy). Dla mnie film wspaniale ukazał klimat bajkowej Republiki jeszcze przed upadkiem, gdzie ryba psuje się od głowy, gdzie mamy mnóstwo Jedi, stary wszechświat, ale w zupełnie nowym wydaniu. Po wyjściu z kina doczłapałem się do ławki, siadłem na niej i chyba przez pół godziny próbowałem sobie zebrać myśli. Byłem zadowolony i to bardzo. I to się nie zmieniło, aż do dziś. Teraz uważam, że to najlepszy film nowej trylogii, choć moim zdaniem bliżej mu do starej niż dwóch ostatnich. W Londynie udało się jeszcze obejrzeć drugi raz, w Polsce jeszcze chyba z osiem. Potem był VHS (pierwsza światowa premiera), DVD, przy którym zakupiłem ten czytnik do komputera. I tak dalej.
Mogę jedynie powiedzieć, że w „Mrocznym Widmie” mnie praktycznie nic nie przeszkadza, nadal uważam go za najlepiej zmontowany, najlepiej napisany i zrealizowany epizod nowej trylogii. I żałuję, że inne nie mają takiego poziomu.

Powiedzmy, że jak puszczali TPM w kinie to ja byłam na etapie pieluchowym

10 lat temu na Polskiej prowincji o Starłorsach się nie mówiło, zwłaszcza jeśli człowiek siedział w II klasie SP w planach mając komunię. W TV dwa programy( w porywach III). Internet istniał gdzieś w wielkim świecie, a w okolicy otwarli pierwszy hipermarket. Brak TV i Netu miał te dobre strony, że chodziło się do kina- nie pamiętam z tego okresu pustych sali.

Mroczne Widmo zaatakowało z gazet i TV, krótko po komunii. Ten film miał być inny, lepszy niż wszystkie. U znajomych obejrzałam starą kopię Trylogii ale to co widziałam w zapowiedziach miało być kolorowe, nie wyblakłe.

Z pierwszej wizyty w owym wielkim hipermarkecie( wtedy wydawał mi się cudem świata, dziś nienawidzę tam chodzić) zapamiętałam zabawki i gadżety- dziecięca pamięć wyolbrzymiła ich ilość do setek koszy. Może było ich kilka. Pieniędzy starczyło na kilka kartoników naklejek i strugaczkę R2. W domu naklejałam swoje skarby obok tych z "Anastazji" i "Titanica"- niestety przy przeprowadzce drzwi zostały na miejscu.
I tu nadeszła tragedia- film od lat 12.

Świat był zły i niesprawiedliwy,a najgorsi w tym wszystkim moi rodzice. Nie zabiorą mnie. Na nic groźby, że przestanę jeść i się uczyć. W kinie mnie znali, zresztą nieletnim przychodzącym samotnie na seanse sprawdzano wtedy legitymacje.

Do nas dotarło tuż przed wakacjami. Trzy razy siedziałam w holu kina z miną Kopciuszka któremu uciekła dobra wróżka. Starsza koleżanka opisała mi film z detalami, a ja nakręcałam się coraz bardziej. W końcu zebrałam się na odwagę i pogadałam z operatorem kamery- złoty człowiek jednym słowem. Jak nie wpuścili mnie na Titanica to pokazał zwiastun i dał plakat po skończonej emisji. Pozwolił wpaść na ostatni seans, gratis zza kamery- bo jak tu odmówić dziecku, które po trzech zaledwie seansach Pocahontas znało piosenki na pamięć a przed drugim seansem "Anastazji" czytało o Rewolucji?
Na film zabrałam koleżankę niejaką S. Seans był zamówiony przez szkołę, więc nim skończyły się nasze lekcje byłyśmy mocno spóźnione. Stanęłyśmy na małej ławeczce, wyglądając przez dziurę.

Cuda, panie cuda!

Jedi wbiegli do hangaru, odsuwają się drzwi, gra Duel of the Fates, Darth Maul odpala miecz, S. spada przewracając ławkę. Ja dzielnie wiszę. S. doprowadza siebie i ławkę do pionu. Pod koniec seansu zerkam na salę. Mój Tata zbiera klasę do wyjścia.
Kazałam S. czekać aż wyjdą, sama poleciałam na dół
"Tato, poszłam na film, mam wyrzuty, ze was nie posłuchałam, dostanę karę, ale warto było bo nic takiego już w kinie nie zobaczę."- wzięłam go z zaskoczenia. Dwa tygodnie szlabanu minęły jak z bicza strzelił.

Nie miałam racji- dane było mi jeszcze 4 razy przeżyć podobne emocje. Jeszcze cztery razy coś dusiło mnie na seansie, 4 razy świat zakręcił się wkoło filmów. Widziałam później wiele produkcji- większość dużo lepszych niż ta 5, ale teraz filmy nie są już takie jak kiedyś. Świat kręci się szybciej, ja dorosłam, a ludzie już nie chodzą do kina.
Kiedy do kin wchodził Atak Klonówmoje drogocenne drzwi pomalowano grubo farbą, plakaty podarły się przy odklejaniu ze ścian, a R2 zaginał w bałaganie przeprowadzki.

Kurka, to już 10 lat. Przypadkiem odwiedziłam tamto miasto.
Kino zamknięte na głucho. W moim dawnym mieszkaniu jest pokój nauczycielski. Któryś z kolei remont, ale drzwi od mojego pokoju chyba te same. Nauczycielka z uczennicami pakuje książki, patrzy się na mnie dość dziwnie kiedy wyjaśniając moje prawa poważam długopisem płat złażącej farby. Rząd naklejek spłowiały, ale da się odróżnić tygrysa i lwa z czarną grzywą na początku. Maul i Saruman przedostatni. Im kiedyś kibicowałam. Poniżej ci co wygrywali bez mojej pomocy, jeszcze niżej księżniczki. Dzieci naklejek nie znają, nauczycielka mówi, że da się to może jeszcze odłupać. Głaszczę moich ulubieńców i mówię, ze nie ma sensu.

Z tego czasu zostały mi tylko wspomnienia, ale chyba tylko one są coś jeszcze warte.

Zanim coś napiszę , chciałbym pogratutować Kasis . Post który napisałaś , zawiera tyle miłych wspomnień i wrażeń , że uznaję go najbarwniejszą wypowiedź z całego forum .

Mroczne Widmo pierwszy raz widziałem w Niemczech ( na video ) . Było to w 2000 roku . Liczne wystawy , nowe zestawy klocków LEGO , bilbordy , figurki , plakaty , gry itp ... robiły naprawdę wielkie wrażenie . Tak , ja już wtedy byłem fanem SW . EP.I widziałem jako drugi . Jeszcze wcześniej widziałem Nową Nadzieję ( więc ep.V i VI ominąłem ) . Z tego powodu mam do tego filmu sentyment . Na premierze nie byłem , ale świętowałem "powrót" SW jak wszyscy inni . Byłem wtedy baaaaaaardzo młody , więc nie doszukiwałem się wielkich błędów w tym filmie . Po prostu nie poznałem jeszcze takiego arcydzieła jak Imperium Kontratakuje i chyba dlatego traktowałem wtedy Mroczne Widmo jak ideał . Co się z biegiem czasu naturalnie zmieniło . No , to tyle odemnie .

Aha . Zapomniałbym .

Kasis napisała :
[cytat] Zresztą jest tu ktoś, kto szczerze, z ręką na sercu może powiedzieć, że absolutnie nic mu się w „Mrocznym Widmie” nie podobało?

Hmmmmm . Myślę , że ktoś taki nie ma prawa nazywać się fanem SW .

[cytat]Poza tym uważam, że ma w sobie jedne z bardziej poruszających scen NT, jak pożegnanie Anakina z matką czy śmierć Jinna. W dwóch kolejnych częściach nie wykorzystano potencjału pewnych wydarzeń i nie oddziaływują już tak mocno. Przynajmniej na mnie

Hmmmmmmmmm . Moim zdaniem Zemsta Sithów była o wiele bardziej wzruszająca .

[cytat]Myślę też, że „Mroczne Widmo” zyskuje gdy spojrzymy na nową trylogię całościowo, na losy Palpatnie’a, jak wszystko się ze sobą łączy.

Taaaaaak . Trafiłaś w sedno . Na tym właśnie polega "esencja" Mrocznego Widma .

O TPM dowiedziałem się z... chipsów. Jadłem wtedy Cheetosy i tam dodawali zdrapki z TPM. O SW myślałem, że to tandeta , komercha, byle co itp. (Na szczęście później zmądrzałem).

Sagę obejrzałem w 2002 roku. Polsat puszczał wtedy filmy zaczynając od ST, więc myślałem, że TPM nie puszczą. Nagle któregoś dnia widzę reklamę, że TPM będzie w TV. Bardzo mnie to ucieszyło. Pamiętam nawet datę tej emisji to był poniedziałek 21 maja 2002r. - godz. 21.15 ( w cyklu megahit). Wtedy nagrałem część TPM ( od momentu, gdy Anakin rozstaje się ze swoją matką do końca).

Nie miałem wtedy dostępu do internetu. I w ogóle o filmie wiele nie wiedziałem przed jego obejrzeniem. Pamiętam jak byłem zaskoczony śmiercią Qui- Gonn Jinna i Obi wanna.

Wtedy TPM wydawało mi się bardzo dobrym filmem. Jar Jar mi nie przeszkadzał, a niektóre sceny z nim mnie bawiły (teraz uważam, że są żenujące).
Teraz uważam, że TPM jest niestety najsłabszym ogniwem sagi. Choć z drugiej strony ten film wniósł do EU wiele wspaniałych rzeczy.

Moja przygoda z SW rozpoczęła się dawno dawno temu gdzieś w odległym systemie zwanym PRL od pójścia do kina na premierę Nowej Nadziei, w 1979 roku, co jak się później miało okazać stało się moją traumą w pozytywnym znaczeniu, za to Mroczne Widmo, było epizodem, na, który czekałem nie dowierzając, że to w ogóle kiedyś nastąpi tak długo, iż stał się moją prywatną obsesją. Wielu fanów zwłaszcza starszych nie lubi MW, bo początkowo nie dostrzegali podobieństw do ST, oraz z powodu zbyt małej ilości akcji, no i oczywiście znienawidzonego Jar Jara(do dziś nie wiem, dlaczego?). Ale czy na pewno? MW miało szczególne zadanie, mianowicie wprowadzało nas w historię i wątki, których skutki poznaliśmy wiele lat wcześniej w filmie, który stał się żywą legendą i punktem zwrotnym na nowo definiując upadłe w tamtych czasach kino z powodu pojawienia się nowej technologii, czyli TV. ST pozostawiała tyle pytań bez odpowiedzi, że rozpalała wyobraźnię fanów do białości, właśnie z tego powodu w Epizodzie I znalazło się dużo polityki, a nie wartkiej akcji. Każdy wygłodniały fan oczekiwał, czegoś bardziej spektakularnego niż bitwa o Endor, która była klasą sama dla siebie, przecież to nowe SW, tym czasem GL pokazał, według mnie genialnie, intrygę w postaci oblężenia mało istotnej, jak się wydawało planety, Naboo, jako zalążek upadku Galaktycznego Senatu i w efekcie tego ogłoszenia dyktatury przez Imperatora, którym był nie, kto inny, jak konsul z ramienia właśnie tej planety, co ważniejsze będący również użytkownikiem ciemnej strony mocy w stopniu mistrzowskim Darth Sidious. Oczywiście ten drobny konflikt nie mógł się równać z finałową bitwom w Powrocie Jedi będącą uwieńczeniem ST. Brak ulubionych postaci z ST dodatkowo przyczynił się do złego odbioru, przez starszą widownię, a formacje wojskowe i sprzęt też nie pasował do ulubionego uniwersum. Widzowie nie znali wtedy większej całości, która ukazała się dopiero po obejrzeniu wszystkich części NT uzupełnianych teraz wspaniałym serialem TCW. Jednak to Mroczne Widmo dało nam wiele wspaniałych rzeczy, jak choćby najlepszą filmową zapowiedz wszech czasów, radę mistrzów Jedi oraz ich monumentalną świątynie, mistrza Qui Gona dorównującego charyzmą staremu Obi Wanowi, urokliwą Padme będącą matką najważniejszych bliźniąt w całej galaktyce, widowiskowo wyglądającego i poruszającego się Darth Maula i jego staff lightsaber, będący unowocześnioną wersją miecza Exar Kuna, najwspanialszy wyścig w historii kina, który do dziś na dobrym systemie kina domowego wywołują adrenalinę i dreszcz emocji(oglądałem go ze 200 razy i nadal mi się nie nudzi, a odgłos wyjących przepustnic silników ścigaczy urywa kask z głowy), nie zapominajmy o rewelacyjnej muzyce JW, o pięknym pałacu usytuowanym na olbrzymiej malowniczej skarpie z wodospadem na Naboo, o 3-PO bez pancerza, o pierwszym spotkaniu R2D2 z 3-PO, o zasadzie dwóch, mistrz i uczeń, o droidach bojowych, o małym charyzmatycznym Anakinie i jego wzruszającym pożegnaniu z matką(jest to scena, która do dziś najbardziej ściska za gardło w NT), o najwspanialszym pojedynku w całym SW Duel of the Fates i u tworze do niego, o centralnej planecie w galaktyce Coruscant, która po raz pierwszy została pokazana w filmie, oraz ultra nowoczesnym budynku senatu, i tak można wymieniać bez końca. Mroczne Widmo, jest jak stare wino im starsze tym lepiej smakuje ukazując złożony i wyrafinowany bukiet smaków, zwłaszcza zestawione, jako całość ze wszystkimi epizodami sagi zarazem będąc jej nie rozerwalnym elementem. 30 Lat minęło, jak jeden dzień można powiedzieć, życie jest krótkie i trzeba umieć czerpać z niego radość, a SW mi w tym pomaga. Najlepszą pamiątką, jaka mi się przytrafiła przez Mroczne Widmo, jest Darth Maul oryginalnej wielkości ubrany w prawdziwe kimono, z saberem od MR. Do dziś dając mi wiele radości z oglądania go. SW 4 ever!

W 1999, to ja miałem 5 lat, więc z oczywistych przyczyn moje zainteresowanie SW nie było znaczne (jeśli w ogóle jakieś było). Natomiast właśnie z TPM wiąże się mój pierwszy kontakt ze SW. Pamiętam jak leciało na Canal+ (premiera). Widziałem początek. Pamiętam Qui-Gona i Obi-Wana na statku Federacji . A w całości zobaczyłem trochę później na VHS-ie. W kinie widziałem dopiero Epizod II.

Zanim we wrześniu 1999r. Mroczne widmo pojawiło się na ekranie kina w moim rodzinnym mieście, o SW wiedziałem tyle, że jest. Parę razy zobaczyłem OT na VHS, zachwycając się scenami walk i bitew, poczym zapominałem o tym filmie. Bardziej w pamięci zapadł mi entuzjazm starszych osób, które ten film mi pokazały: "Mam dla ciebie coś ekstra! Gwiezdne wojny!, ten film widziałem setki razy!". Ponownym przebudzeniem ze snu było OT z 1997, lecz wówczas nawet nie pofatygowałem się do kina ;/.

Właśnie te pozytywne emocje starszych członków rodziny przypomniały mi w 1999 roku, że ten wrześniowy film to coś fajnego. Kupiłem bilety dla siebie, siostry i siostrzeńca, poczym udaliśmy się na seans. Na sali ze 100 osób, w tym dentystka, lokalny polityk i ksiądz ubrany w skórzaną kurtkę ;]. Wówczas nie wiedziałem co mnie czeka.

Po wyjściu z sali, nabuzowany emocjami, zachwycony całym tym rozmachem, wiedziałem tylko jedno, że na drugi dzień muszę kupić książkę w lokalnej księgarni. Tak zaczął się długi marsz mojego bycia fanem. Pierwszą książkę jaką wtedy kupiłem, to Władcy Mocy. Powieść wyrwana z całkiem innego okresu, nie pasująca do tego co widziałem dzień wcześniej. Zaintrygowany kupowałem kolejne, aż do dzisiaj .

Wiele osób mówi, że TFM, to dzieło marne, pełne wypadków. Oczywiście ma swoje ograniczenia, ale patrząc z perspektywy 10 lat, wydaje się, że nie tylko nie jest mierne, lecz zasługuje na uznanie, zwłaszcza patrząc przez pryzmat całości NT. Największy grzech prequeli - przerost formy nad treścią, tutaj boli najmniej. TFM otworzyło nam widok na schyłek SR, okresu, który lubię najbardziej .

W pewien sposób dla mnie Mroczne widmo na zawsze pozostanie numerem 1. Tamte 10 lat temu narodziło się moje zamiłowanie tą tematyką, gdyby nie ten film, na bank nie pisałbym dzisiaj na tym forum. Czy będę więc lubił TFM za kolejne kilka lat?...Always .

Powiem tylko tyle-Mroczne Widmo ulubiona część z nowe trylogii!Tyle!

polskiej premiery TPM

Pamietam oczywiscie dlugie wyczekiwanie, plotki, pogloski - potem pierwsze zdjecia, w koncu fragment trailera puszczony na VIVA TV, z komentarzem AUF DEUTSCH
Pamietam komentarze amerykanskich fanow po premierze w USA. Juz wtedy zaczynalo cos delikatnie "smierdziec" Spodziewalem sie wiekszego entuzjazmu, a jakos go nie bylo. Coz, musze sie przyznac ze nie wytrzymalem do premiery i obejrzalem piracka wersje w strasznej jakosci na kompie ... gdzies w lipcu 1999. Pamietam dokladnie wrazenia po jakichs 5 minutach filmu. To ma byc to ... ? To sa te nowe Gwiezdne Wojny na ktore pol swiata czekalo? Od razu Wam mowie, ze problemem nie byl ani Jar-jar, ani maly Anakin (jeszcze nie pokazali sie na ekranie - zreszta wcale nie sa AZ TAK tragiczni). Film byl po prostu slamazarny. Sceny nie trzymaly sie kupy. Po 10 minutach zdalem sobie sprawe z czegos absolutnie szokujacego - nowe StarWarsy sa NUDNE! Jakos wytrzymalem do konca, powoli dotarlo do mnie na co patrze - na wysokotechnologiczny film, stylizowany na StarWarsy, wyprany z emocji, zrobiony przez kogos, kogo te cale Gwiezdne Wojny nudza i mierza. Bylem bardzo zawiedziony. Oczywiscie, kiedy przyszedl wrzesien, poszedlem do kina, chcialem obejrzec film w rozsadnej jakosci, zobaczyc slynne odplywajace w dal napisy na wielkim ekranie ...
No coz, minelo 11 lat od tych pamietnych wydarzen, swiat sie zmienil ale Mroczne Widmo ciagle ssie, a nawet, zasysa. Nie znaczy to jednak, ze jest absolutna porazka. Muzyka jest absolutnie pierwszoklasna, spokojnie moze konkurowac o 1 miejsce ze sciezkami dzwiekowymi starej trylogii. No i po Mrocznym Widmie wszyscy wiedzieli, ze nastepna czesc po prostu MUSI byc lepsza

nie podobalo mi sie to,ze wiedzialem, iż moj ulubiony jedi -quinlan vos jest w knajpce,a mimo to,nie ma z nim zadnej gadki,tylko migawka,ze w ogole tam byl..nie kazdy moze go nawet wychwycic..tego nie moge pojac..obi wan jak przechodzi przez byle jakie miejsce na jakiejs planecie,to z kazdym rozmawia i jest to pokazane..nawet w swiatyni zaczepi jakiegos czy jakas jedi...a z quinlanem zero..to mnie zdziwilo..

ALE ZA TO CALY FILM JEST BARDZO FAJNY..OBIE TRYLOGIE SA SUPER..