Ono z pewnością budzi pewne kontrowersje wśród fanów, niektórzy uważają, że to kwestia marnego aktorstwa (pozdro Misiek), z czym ja się nie zgodzę. Myślę, że podstawowy problem tej postaci (tak i gry Liama Neesona) to porównywanie jej z Obi-Wanem, który jako Jedi jest bardziej ludzki (częściej żartuje, ale też pozwoli sobie wyskoczyć na drinka). Przez to Kenobi reaguje na to, co się dzieje wokół niego w sposób bardziej emocjonalny ("Blast, I hate flying"), marudzi, reaguje, komentuje, interferuje. A to coś, co kompletnie nie pasuje do Qui-Gona, on w momencie gdy choćby widzi burzę piaskową, nie przeklnie pod nosem "No nie, burza piaskowa", a raczej podejdzie do tego w ten sposób, zrządzenie Mocy, dobrze, idziemy dalej. Podobnie jest choćby gdy Anakin proponuje im schronienie. Kenobi zawsze dziękuje za informację, za czas, a Qui-Gon reaguje w sposób kompletnie nie ludzki, bierze co mu dają i idzie dalej, bo Moc tak chciała. Owszem z jednej strony może sprawiać wrażenie osoby, która robi co chce i mówi że to są ścieżki Mocy, ale po dwóch kolejnych epizodach wiemy, że to Qui-Gon miał rację, że postępował słusznie, że oddał się całkowicie Mocy. Czy właśnie tak powinni postępować Jedi posłuszni woli Mocy? To już pytania do Was, bo wiadomo historyjki o wiernych i oddanych mnichach nie będą tak ciekawe jak te o Jedi z krwi i kości, a te pozostają w tyle do historyjek o Jedi z problemami. Dla mnie Qui-Gon Jinn Liama Neesona to jedna z najwspanialszych postaci jakie pojawiły się w filmach, pełna oddania, zaufania i miłości do Mocy, gotowa spełnić jej rolę, a przy tym promieniująca dobrem. A to, że cenił ją bardziej niż kod zakonu, to że się nie zachowywał jak wspaniały kompan (jakim z pewnością był Obi-Wan), czy po prostu śmierdział (EU to podkreśla, ale to doskonale oddaje klimat tej postaci), czyni go niepowtarzalnym i bardzo wyrazistym na tle całego zakonu.
.
.gif)
).gif)
.
).gif)
