Dzisiejsze pytanie zostało skierowane do scenografa prequeli, Gavina Bocqueta. Przy okazji pokazuje jak można unikając jednego tematu zejść na drugi i zdradzić kilka zakulisowych informacji. Tu warto przypomnieć, że w studio Leavesden kręcono „Mroczne widmo”, zaś dwa kolejne Epizody powstawały w Sydney, nie licząc oczywiście zdjęć na lokacji i dokrętek.



P: Jak wyglądają sprawy w nowym studio? Czy w ogóle tęsknisz za Leavesden Studios w Anglii?

O: Sydney to było wspaniałe doświadczenie. Studio było dobre, ekipa świetna a miasto ekscytujące. Z osobistej perspektywy tęskniliśmy za Leavesden, ponieważ dla wielu z nas ma ono specjalne miejsce w naszych sercach. Robiliśmy tam czwarty film z cyklu „Gwiezdne Wojny”, prawie 20 lat po „Powrocie Jedi”, to coś co zapada w pamięć. Może to nie było najlepiej wyposażone studio, ale mieliśmy pełną kontrolę i dobre przekonanie o nim. Dużo zielonej trawy wokół nas i mnóstwo przestrzeni do pracy.
KOMENTARZE (4)

Dziś Baila Organę przede wszystkim kojarzymy z występem Jimmy’ego Smitsa, natomiast warto przypomnieć, że w „Mrocznym widmie” początkowo miał tę postać grać Adrian Dunbar. Jest tu trochę dodatkowej komplikacji, do której wrócimy. W każdym razie aktor był niedawno w programie „The Graham Norton Show” i miał okazję porozmawiać o swoim, tajemniczym występie w „Gwiezdnych Wojnach”.

Aktor przyznał, że z tego co pamięta, zagrał w filmie małą rolę. Znajdował się w galaktycznym senacie, na podzie, za nim stali jacyś ludzie w świńskich, zielonych maskach na głowie. W ogóle było w tym ujęciu mnóstwo niebieskiego ekranu i niewiele do powiedzenia. Zaledwie kilka kwestii. Wystarczyło, by Liam Neeson skomentował, że to najgorszy amerykański akcent, jaki słyszał. Oczywiście znając podejście Liama była to raczej żartobliwa uwaga.

Dunbar przyznał, że powiedzieli mu, iż gra Baila Organę. Miał potem walczyć w Wojnach klonów, ale został wycięty w montażowni. Rolę później przejął wspomniany wyżej Jimmy Smits.

W sieci można znaleźć przemontowany przez fana fragment ujęcia z „Mrocznego widma” w którym są nagrania Dunbara (było ono dostępne na dodatkach z Blu-ray).



Tu warto dodać, że George Lucas w „Mrocznym widmie” wprowadził także postać Baila Antillesa i ostatecznie, już w post-produkcji obsadzono w niej Adriana Dunbara. Pomijając fakt, że sceny z nim zostały wycięte, w dialogach wprowadzono Baila Antillesa, zaś późniejsze materiały encyklopedyczne wykorzystywały wizerunek Dunbara. Zresztą dwóch Bailów w senacie powodowało pewne zamieszanie wśród fanów, o czym pisaliśmy tutaj.
KOMENTARZE (5)

Dziś pytanie do Ricka McCalluma z października 2000, gdy zapytano go o harmonogram prac nad “Atakiem klonów”.



P: Ile tak naprawdę zajmuje kręcenie filmu, ile zajmie to w Epizodzie II? Czy większość czasu zabiera post-produkcja jak efekty specjalne, czy montaż itp.?

O: Główne zdjęcia do Epizodu II trwały od końca czerwca i do końca września. Teraz jesteśmy w Kalifornii i zaczynamy montaż oraz inne aktywności związane z post-produkcją. W następnym roku mamy zaplanowane kolejne rundy zdjęć, by dokręcić to co jest potrzebne z aktorami. To samo zrobiliśmy z Epizodem I. Od tamtego momentu film będzie w post-produkcji aż do planowanej premiery latem 2002.

Więc przez cały ten trzyletni proces (wliczając to rok na pre-produkcję) filmujemy może tylko z jakieś 14 tygodni lub coś koło tego.
KOMENTARZE (15)

Ben Burtt, twórca dźwięków w sadze, odpowiedział na kolejne pytanie dotyczące tworzenia dźwięków, tym razem na podstawie tego, co zrobił w „Mrocznym widmie”.



P: Gdy tworzysz dźwięki silników takich jak napęd nadświetlny okrętu Królowej lub łodzi podwodnej, bazujesz na projektowaniu dźwięków za pomocą fizyki, czy zazwyczaj starasz się zrobić coś co brzmi dobrze?

O: Zdobyłem swoje wykształcenie w dziedzinie fizyki, więc niezmiennie zaczynam wyobrażać sobie dźwięki bazując na podstawach naukowych. Na początku mogę odrzucić dźwięk z powodów naukowych, ale w końcu i tak podejmuje decyzje subiektywne, nie obiektywne. W końcu przecież tworzę dźwięki, które słychać w pustce kosmosu! Tak, to łamie prawa fizyki. I myślę, że to był dobry wybór, inaczej pewnie byłbym już dawno bez pracy.
KOMENTARZE (3)

Dziś pytanie z początków tworzenia „Ataku klonów”. Odpowiada Doug Chiang.



P: Jestem pewien, że pewna liczba szkiców i rysunków koncepcyjnych wysokiej jakości, stworzonych na potrzeby Epizodu I nie została w nim użyta, to czy jest jakaś szansa, że zostaną one poprawione do użycia w przyszłości?

O: Z pewnością spróbujemy włączyć część nieużytych projektów z Epizodu I do Epizodu II. Problem w tym, że są to projekty bazujące na opowieści, więc będzie trudno wykorzystać te rozbudowane pomysły dla innej historii niż ta z Epizodu I.

K: Warto dodać, że podobne pytania pojawiły się zarówno po Ataku klonów jak i Zemście Sithów. Z pewnością nadal są aktualne w kontekście kolejnych filmów i seriali.
KOMENTARZE (3)

Niedawno Jason Ward wrzucił na YouTube filmik o powiązaniach Dinotopii z „Gwiezdnymi Wojnami”.

Czym jest Dinotopia?

„Dinotopia” to seria raczej mało znana w Polsce, stworzona przez Jamesa Gurneya, pisarza i ilustratora. Pierwsza książka pojawiła się w 1992, a potem kolejne. Początkowo wszystko Gurney pisał sam, później zatrudniał kolejnych autorów, by rozwijali jego świat. A tu koncept jest prosty. Na odizolowanej wyspie Dinotppii żyją inteligentne dinozaury i ludzie. Autor wstrzelił się ze swoim dziełem w sam środek dinomanii, która ogarnęła świat po premierze „Jurassic Park” w 1993. W Polsce wydano tylko kilka książek z serii, autorem jednej z nich jest Alan Dean Foster (obecnie skonfliktowany z Disneyem).

Dziś Dinotopia to także seriale, w planach był również film pełnometrażowy. W 1994 właśnie w tym celu James Gurney spotkał się z Georgem Lucasem, którego ILM właśnie niedawno ożywiło dinozaury w filmie Stevena Spielberga na podstawie powieści Michaela Crichtona. Sposób w jaki ILM ożywił prehistoryczne gady* przeszedł do historii, nic dziwnego, że byli pierwszymi, do których się zgłoszono przy rozważanej ekranizacji Dinotopii. George Lucas obejrzał obrazy Gurneya, szkice i inne pomysły. I tu pojawia się wątpliwość na ile wpłynęły one na jego postrzeganie Naboo. Kilka podobieństw poniżej. Warto dodać, że właśnie w 1994 Lucas zabrał się za preuqele. Poniekąd jedną z przyczyn były właśnie ożywione przez ILM dinozaury, które gwarantowały mu możliwość dowolnego kształtowania świata.

Naboo to Dinotopia?

Theed w kilku miejscach przypomina obrazy z Dinotopii. Przede wszystkim miasto przy wodospadzie, ale też trochę klasyczna architektura. Dodatkowo projekt bongo także trochę przypomina łódź podwodną z „Dinotopii”.

Hołd, podobieństwo, czy inspiracja?

Jason Ward nie jest pierwszym, który widzi duże podobieństwo między tymi obrazkami. Niektórzy zarzucili Lucasowi nieuczciwe skopiowanie pomysłu. Sam Gurney także zauważył podobieństwo, acz jego reakcja była pozytywna.

Warto jednak dodać, że zanim nastała dinomania, której sukces jest niewątpliwe też sukcesem ILM, Lucas ze Spielbergiem (i Kathleen Kennedy) wyprodukowali jeszcze w latach 80. kreskówkę o dinozaurach – „Pradawny ląd”. Więc temat inspiracji dinozaurami był dla nich oczywisty. Z drugiej architektura Naboo poniekąd nawiązuje do czasów rzymskich, a Lucas nie raz opowiadał, że jedną z najważniejszych inspiracji w prequelach było przekształcenie się Republiki Rzymskiej w Imperium. Gurney natomiast projektując swoje miasta mocno dokształcił się w dziedzinie archeologii, zresztą wielu archeologów pomagało mu w określaniu szczegółów. Zważywszy na to, że wydał swoje pierwsze dzieło jeszcze przed premierą „Jurassic Park” może faktycznie to wszystko jest bardziej dziełem przypadku i ew. wzajemnych inspiracji, niż kopiowania.

* dziś nie do końca wiadomo, czy dinozaury na pewno były jeszcze gadami, czy stanowiły samodzielną gromadę. W kwestii systematyki naukowcy pewnie będą spierać się jeszcze latami.
KOMENTARZE (9)

Drugi sezon „The Mandalorian” zmierza ku końcowi, zostało nam zaledwie trzy odcinki. Natomiast mamy nowe plotki o trzecim sezonie. Jak zawsze w takim wypadku należy brać na nie pewną poprawkę. Mogą zawierać pewne spoilery, albo bazować na jakiś domysłach.

Patrząc na wszystkie obecne plotki o przyszłych serialach sprawa nam się trochę komplikuje. Nikt tak naprawdę nie wie, czy to co mówi dotyczy „The Mandalorian” czy może innego serialu, zwłaszcza w kontekście plotek o tym o Fetcie, który miałby być kręcony w tym samym miejscu i przez tę samą ekipę. W każdym razie MSW ma kolejną porcję ciekawostek. W Los Angeles w znanej lokacji znowu budują Tatooine. Widać tam duży napis, na którym są litery w tym samym kroju co w „Przebudzeniu Mocy” napisano Nima Outpost (krój został zaprojektowany przez Ralpha McQuarriego). W każdym razie to na pewno nie jest Jakku, budynki przypominają Tatooine.

Podobno na potrzeby drugiego sezonu zbudowano kokpit „Niewolnika I”, statku Boby Fetta. Na razie jeszcze nie widzieliśmy tego statku, ale z pewnością „Slave I” zostanie jeszcze wykorzystany. Może w serialu o Bobie, a może właśnie w trzecim sezonie?



W każdym razie w trzecim sezonie wg MSW zobaczymy myśliwce Naboo N-1. Trwają prace nad ich odtworzeniem. Czy zobaczymy też Naboo, na razie nie ma na ten temat żadnych wieści.

Kolejna rzecz to speedery przypominające wyglądem skutery typu „Vespa”. Z zielono-niebieską kolorystyką przełamaną chromowanymi dodatkami. W dodatku wszystkie nowe i zadbane. Nie jest to używany wszechświat, jak to często bywa w „Gwiezdnych Wojnach”. To MSW traktuje jako sugestię, że mogą się one pojawić na Naboo. Tak to przecież wyglądało w „Mrocznym widmie”.

O ile MSW w przypadku „The Mandalorian” okazało się być bardzo dobrym źródłem (zwłaszcza, że podglądali plan), o tyle nie są jedynymi, którzy dostarczają nowe plotki. Podcast Holonet Marauders. Ich zdaniem w trzecim sezonie zadebiutuje w wersji aktorskiej Black Krrsantan, wookiee będący jednym z bohaterów serii „Doktor Aphra”. Może zatem plotki o serialu z Aphrą wcale nie są tak przesadzone? Ostatni raz słyszeliśmy o nich rok temu i mowa była o animacji.

Na koniec warto zwrócić uwagę na pojawienie się Ahsoki Tano. Owszem, wiele wskazuje na to, że jak w przypadku Boby jest to zapowiedź kolejnego serialu i nic więcej. Natomiast należy wspomnieć o tym jak zareagowała Ashley Eckstein, czyli aktorka, której głos był stałym elementem Ahsoki. Ashley jest zadowolona, z tego, że Ahsoka żyje w innych źródłach i ładnie powitała Rosario Dawson w rodzinie.

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Ashley Eckstein (@ashleyeckstein)

Zadowolona Rosario jej podziękowała. Zresztą niedawno wyraziła też uznanie dla fanów „Gwiezdnych Wojen”, w szczególności tych, którzy swoimi twittami sprawili, że zaczęto aktorkę rozważać jako Ahsokę. Bez nich Dawson nie wie, czy dostałaby tę rolę.

Spodziewamy się, że trzeci sezon wystartuje za rok. Na razie czekamy na to, co jeszcze Disney+ ma dla nas w zanadrzu. Zaś następny odcinek będzie 4.12.2020.
KOMENTARZE (6)

Dziś pytanie o efekty specjalne. Odpowiada Jeff Olson, który pracował w ILM od 1985. Był modelarzem w filmie „Kaczor Howard”, od 1993 zajmował się departamentem stworów i modeli, zaś w 1996 efektami wizualnymi. Był jednym z producentów efektów wizualnych w „Mrocznym widmie”



P: Czy możesz wytłumaczyć różnicę między specjalnym efektem a efektem wizualnym?

O: Specjalne efekty to przede wszystkim praktyczne, kręcone w czasie rzeczywistym rozszerzania sceny. Przykłady to choćby efekty pogodowe (wiatr, deszcz, śnieg, mgła), dynamiczne akcje (ogień, eksplozja, pojazdy czy trzęsące się plany) i specjalne techniki jak projekcja tylna, miniatury czy scenografia wymuszająca perspektywę.

Projekcja tylna to wyświetlanie statycznego lub poruszającego się obrazu na ekran, który znajduje się przed kręconą sceną, tak by ekran i to co znajdowało się przed nim tworzyło jeden obraz zapisany na filmie. Rzutnik najczęściej jest po drugiej stronie ekranu. Przykłady: bardzo często wykorzystuje się ten efekt we wnętrzach samochodów, gdy widzimy coś w tylnym oknie (np. Osławiona Hitchcocka) czy krajobraz westernów w starych filmach o kowbojach.

Wiszące miniatury są używane by rozszerzyć istniejącą scenografię o to, czego nie da się łatwo zbudować, a wymaga stworzenia szczegółowych modeli, które wiszą w części klatki podczas ujęcia statecznego kamerą. Przykłady: Ben Hur, „Kleopatra”, „El Cid”.

Wymuszona perspektywa planu pozwala zilustrować większy dystans niż w rzeczywistości dana przestrzeń pozwala. Zwęża się wszystkie skonstruowane kąty bardziej dynamicznie niż w rzeczywistości. To działa, dopóki kamera nie porusza się w prawo czy lewo. Przykłady: „Darby O'Gill and the Little People”, “Szklana pułapka 2” (lotnisko) czy “Kaczor Howard”.

Wizualne efekty z drugiej strony są dodawane do sceny już po jej nakręceniu, zaczynając od prostej sztuczki z podwójną ekspozycją (gdzie film najpierw nagrywamy z ukrytym obrazem, a potem naświetlamy go z dodanymi elementami) po techniki miniatur motion capture (kręcone też przy długiej ekspozycji, często na niebieskim ekranie) lub innych niebieskich, zielonych, czarnych ekranach z elementami (jak ludzie, wybuchy, dym, latające fragmenty), które potem są nakładane na oryginalne zdjęcia. Usunięcie (lub zmienienie) niechcianych lin, odbić i innych problemów wymagających poprawy, jak łączenie dwóch akcji w to samo ujęcie, lub inne wizualne sztuczki (dwóch różnyych McFlyów granych przez Michaela J. Foxa w „Powrotach do przyszłości”). Coraz częściej tworzenie dodatkowych, całkowicie syntetycznych, animowanych postaci, scenografii czy pełnych środowisk stało się częścią przemysłu efektów wizualnych i występuje w praktycznie każdym większym filmie, które obecnie widzimy. Nawet jeśli ograniczają się tylko do kilku cyfrowych obrazów tła w jakiejś scenie.

K: Tu fajnie widać, skąd się wzięła obecna technologia – StageCraft, wykorzystana w “The Mandalorian” i pewnie kolejnych serialach.
KOMENTARZE (6)

Dziś pytanie techniczne o “Mroczne widmo”, odpowiada szef kaskaderów i twórca choreografii Nick Gillard.



P: Czy ilość klatek na sekundę w filmie wpłynęła na którąś z sekwencji walki, by ta wyglądała na szybszą? Jeśli tak, czy używaliście 24 klatkowej kamery cyfrowej?

O: Nie. Właściwie to Ewan walczył tak szybko, że zastanawialiśmy się nad zwolnieniem tego w filmie.


KOMENTARZE (3)

Dziś pytanie o rozbieżności między jednym z prequeli, a klasyczną trylogią i wersję oficjalną.

P: Ile kanonicznie palców u nóg ma Yoda?

O: Kukiełka Yody użyta w „Imperium kontratakuje”, „Powrocie Jedi” oraz „Mrocznym widmie” ma cztery palce u nóg. Trzy z przodu i jeden z tyłu stopy. Jednakże model CG użyty w „Ataku klonów” miał pięć palców, trzy z przodu i dwa z tyłu nogi. Przy „Zemście Sithów” model Yody został przerobiony, posiadał cztery palce jak oryginalna kukiełka. I to jest kanoniczna wersja.


KOMENTARZE (5)

Dziś techniczne pytanie do Gavina Bocqueta, scenografa prequeli na temat niebieskiego ekranu.



P: W jaki sposób użycie niebieskiego ekranu wpływa na wielkość i proces budowy scenografii?

O: Z każda scenografią jest inaczej.
Niebieski ekran jest tylko częścią procesu, który dołączamy do produkcji środowiska w którym będziemy kręcić. Jeśli spojrzy się na historię to zawsze były obrazy tła, domalowywanie czegoś lub miniatury. To wciąż ten sam proces, w którym starasz się dostarczyć wystarczająco realistyczne tło, które reżyser może użyć, a potem rozszerzasz je.


Wysadzanie miniaturki w Epizodzie I

Robisz założenia w czasie procesu rozwijania scenariusza. Rozmawiając z Johnem Knollem z ILM, Georgem Lucasem, Rickiem McCallumem czy Dougiem Chiangiem, możesz dojść do jakiś ogólnych wniosków o tym co będzie najlepsze dla danej sceny. I to jest inne dla każdnej z nich. To jest zawsze związane z parametrami i wymaganiami danej sceny. Choćby tego ile tam jest ujęć. Dla jednego ujęcia, jednej sceny czy może dwóch ujęć, jest najczęściej zdecydowanie mniej powodów by budować pełną scenografię. Koszt jest podobny dla ILM. Ale gdy mamy dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści ujęć w scenie na planie, wówczas staje się to zdecydowanie droższe dla ILM, a zbudowanie tego wydaje się być tańszym rozwiązaniem.
KOMENTARZE (1)

Jutro drugi maraton „Gwiezdnych Wojen” w Telewizji FOX. Tym razem na tapet idą prequele.

W ramach pierwszego maratonu zobaczymy klasyczną trylogię.

W sobotę, 17 października 2020 o 17:00 wyemitują „Mroczne widmo” George’a Lucasa. Powtórka w niedzielę, 18 października o 10:00.

Qui-Gon Jinn, mistrz Zakonu Jedi, oraz jego uczeń Obi-Wan Kenobi ratują królową Amidalę z zagrożonej inwazją planety Naboo. Po awaryjnym lądowaniu na pustynnej Tatooine poznają dziewięcioletniego niewolnika, Anakina Skywalkera, który ma w sobie niezwykle silną Moc. Chłopak pomaga im, wygrywając niebezpieczny wyścig i rozpoczyna szkolenie na rycerza Jedi.

O 19:45 pora na „Atak klonów” George’a Lucasa. Powtórka w niedzielę o 12:40.

Dziesięć lat po inwazji na planetę Naboo, nad Republiką Galaktyczną wisi groźba wojny domowej. Na czele separatystów stoi zbuntowany Jedi, Hrabia Dooku. Gdy dochodzi do zamachu na senator Padmé Amidalę, dawną królową Naboo, zadanie jej ochrony otrzymuje 21-letni adept Zakonu Jedi, Anakin Skywalker. Podczas misji odkrywa w sobie miłość do niej, a także swoją ciemniejszą stronę.

O 22:20 zobaczymy „Zemsta Sithów” George’a Lucasa. Powtórka w niedzielę o 15:15.

Republika chwieje się pod naporem ataków ze strony bezwzględnego Lorda Sithów hrabiego Dooku. Separatyści porywają kanclerza Palpatine'a, stojącego na czele Senatu, a na jego ratunek ruszają dwaj rycerze Jedi. Nie wiedzą jednak, że biorą udział w spisku, który doprowadzi do powstania mrocznego Imperium Galaktycznego, a jednego z nich przeciągnie na Ciemną Stronę Mocy.

W rolach głównych występują: Ewan McGregor, Natalie Portman, Liam Neeson, Jake Lloyd, Hayden Christensen, Ahmed Best, Peter Mayhew, Anthony Daniels, Kenny Baker oraz Frank Oz, Samuel L. Jackson i Ian McDiarmid. Muzykę skomponował John Williams.
KOMENTARZE (5)

Starsi fani z pewnością pamiętają, że Ewan McGregor nie był do końca zadowolony z prequeli, o czym zdarzało mu się wspomnieć wielokrotnie, zwłaszcza tuż po ich zakończeniu. Im bliżej mu jednak do powrotu do roli Obi-Wana tym bardziej zaczynają mu się podobać. W ciekawy sposób opowiedział o tym w wywiadzie dla magazynu Empire.



Przyznał, że prequele nie były bardzo lubiane w momencie, gdy wychodziły, zwłaszcza, że pokolenie Ewana bardzo kochało oryginalne filmy. McGregor jest zdania, że ludzie z jego pokolenia oczekiwali właśnie bardzo podobnego przeżywania nowych filmów, uczucia które im towarzyszyło, gdy byli dziećmi. George Lucas jednak obrał inną drogę. Miał pomysł, który wówczas wydawał się kontrowersyjny. Ale teraz Ewan McGregor dobrze widzi, że te filmy znaczyły bardzo wiele dla dzieci w okresie, w którym powstały. Oni je naprawdę lubili i co więcej te filmy znaczyły dla nich więcej niż oryginalne. Gdy Ewan spotkał się z taką opinią w pierwszym momencie zastanawiał się, czy ktoś nie żartuje sobie z niego.

Ewan zauważa także, że tamte trzy filmy powstały u zarania kina cyfrowego. Co wiązało się z wieloma problemami. Kamera musiała być bardziej statyczna, bo miała przypięte mnóstwo kabli. No i jeszcze dochodziły te zielone i niebieskie ekrany. McGregorowi bardzo się podoba rozwój technologii (w szczególności StageCraft, o którym pisaliśmy tutaj), którą wykorzystają przy serialu o Kenobim, ale o tym już wspominał wcześniej.

Kilka dni później Liam Neeson udzielał wywiadu Andy’emu Cohenowi. Wśród pytań było kilka o jego wcześniejsze dokonania i nie zabrakło wspomnienia „Mrocznego widma”. Neeson odpowiedział o nich bardzo krótko. „Wiem, że wielu fanów i krytyków go nie lubi. Ale ja jestem z niego dumy”.

O „Mrocznym widmie” wypowiedziała się też niedawno Keira Knightley. W rozmowie z ComingSoon.Net była zdziwiona, że to nie ona zagrała Padme. Dopiero w trakcie dyskusji przypomniała sobie, iż grała Sabe. Aktorka przyznała, iż gdy kręciła Epizod I miała 12 lat, obejrzała go rok później i nigdy więcej do niego nie wracała. Ma nadzieję, że Sabe jakoś tam sobie ułożyła życie. Zapytana o możliwość powrotu do „Gwiezdnych Wojen” w związku z masą domniemanych seriali, odparła, że nie widzi tego. Trudno bowiem wracać do postaci, której imienia się nawet nie pamięta. No i nie było żadnych dyskusji w tym temacie.
KOMENTARZE (26)

Dziś mamy pytanie o dane statystyczne związane z „Atakiem klonów”. Odpowiada Gavin Bocquet, scenograf..



P: Ile unikalnych scenografii zbudowaliście na potrzeby Epizodu II. Ile osób było potrzebnych by je zbudować.

O: W sumie to zbudowaliśmy więcej scenografii bądź części scenografii dla Epizodu II niż dla I. W „Mrocznym widmie” mieliśmy 53 scenografie, przy Epizodzie II mamy ich koło 67. Z tego prawdopodobnie 75% było całkowicie nowych. Mieliśmy też prawdopodobnie jakieś 400 osób w ekipie konstrukcyjnej w najbardziej krytycznym momencie.
KOMENTARZE (60)

Dziś dwa pytania o „Atak klonów”, zadane w podobnym czasie (środek zdjęć), na które udzielono dość wymijającej odpowiedzi. Raczej pokazują one, jak działała promocja filmu i w jaki sposób podkręcano zainteresowanie w czasach George’a Lucasa. Na pierwsze odpowiada Rick McCallum, na drugie Doug Chiang.



P: Kiedy poznamy pełny tytuł Epizodu II?

O: Obecnie dla nas projekt to „Star Wars 2” lub „Episode II”. George ma kilka tytułów w głowie, ale jeszcze o nich nie dyskutowaliśmy. Nie zatwierdzimy tytułu zanim film nie będzie bliski ukończeniu, podobnie jak to miało miejsce w przypadku Epizodu I. Śledźcie naszą stronę i czekajcie na ogłoszenia. Nigdy nie wiecie kiedy się pojawią.





P: Epizod I miał ciepły, organiczny styl, jakiego rodzaju styl i nastrój staracie się wywołać w projektowaniu Epizodu II?

O: Epizod II będzie mroczniejszy stylem i tonem. Bawimy się pewnymi interesującymi teksturami i ustawieniem świateł, by wzmocnić mroczniejszy nastrój. Ale poza tym nie mogę zdradzić nic więcej.
KOMENTARZE (1)

Dziś pytanie o projekt droideki z “Mrocznego widma”. Odpowiada Doug Chiang.



P: Droidy niszczyciele miały bardzo złożoną mechanikę. Ile współdziałających ze sobą części było częścią fazy koncepcyjnej?

O: Bardzo wiele. Jedną z zalet posiadania małej modelarni jako części departamentu artystycznego jest to, że możemy pracować nad szczegółami każdego projektu zanim przekażemy go ILM. John Goodson, modelarz koncepcyjny, który pracował nad oryginalnym modelem, bardzo starannie dobierał proporcje kończyn i ostatecznie to on wymyślił jak właściwie mają się one składać. Zrobił to używając papierowego modelu. Kiedy już wiedzieliśmy, że droid może się składać bez zmian w ogólnym projekcie, pracowaliśmy nad ostateczną wersją. Jej wynik to oczywiście ostateczna wersja cyfrowa, którą widzimy na ekranie, a która działa z małymi oszustwami. Wierzę, że tylko w jednym drobnym przypadku, coś nie mogło zaistnieć fizycznie, gdyż zajęłoby przestrzeń innej części, ale to już jest piękno grafiki komputerowej.
KOMENTARZE (6)