No cóż, ja nie miałem większych problemów z przystosowywaniem większości przygód dla potrzeb gry.
Przygody firmowe mają tę drobną zaletę, że pokazują, jak autorzy widzą grę w dany system. Nie każdy kandydat na MG będzie w stanie od razu wymyślić sensowną przygodę - potrzeba wzorców, żeby mniej więcej wiedzieć, w co mierzyć. Niektórym wystarczą filmy, ale innym nie.
Oczywiście nikt nie wymaga od grających, żeby postępowali zgodnie z opisem świata z podręczników czy filmów, w ogóle można wszystko zignorować, a sytuacje sporne rozwiązywać przy pomocy rzutu monetą... Ale jeżeli w świecie SW pojawiają się na przykład wampiry (nie mówię o Anzati) czy statek badawczy o dźwięcznej nazwie Enterprise, to nie jest to już SW RPG tylko RPG inspirowane SW.

Doświadczony gracz jest w stanie zrobić wszystko z każdym systemem. Tak się jednak składa, że doświadczonych graczy wcale nie jest aż tak dużo, poza tym na szczęście wymierają ze starości :>. A ci, którzy `wychowują się` na konkretnych systemach, z konkretną mechaniką i sposobem widzenia i opisywania świata (`Ultimate Adversaries`, hehe:>, potem `wyznają` konkretny styl gry. No a potem wskutek tego niestety wywodzące się z mechaniki rozwiązania w rodzaju `guardian/sentinel/consular` czy `control/sense/alter` przeciskają się do świata fabularnego nie-erpegowego.

wiem czy da się wychować na "danym systemie". Ja zaczynałem od Avalonu i SWd6 a potem przerabiałem romanse z WH, Wampirem i Earthdawnem aż do obecnej kochanicy SWRPGD20. I nie wiem czy jakikolwiek system wtłączył we mnie jakieś utarte zasady.... co do `guardian/sentinel/consular` czy `control/sense/alter` to to zawsze musi być. Bez szufladek i podziałek nie da się przekazać założeń autorów ludziom z całego swiata.

Skąd w twojej wypowiedzi nagle wzięły się wampiry i Enterprise? Mówimy przecież o graniu w SW, a nie inspirowych na science-fiction RPG. Przedstawiona przez ciebie sytuacja nijak się ma do tematu.

Dośwaidczony gracz i MG są po to by młodych uczyć. To nie podręcznik ma ich wychowywać, tylko własnie doswiadczeni gracze.

Cały czas szukasz błędów i problemów w d20, a tu nie o to chodzi. Jeśli widzisz problem to go usuń. Ja na przykład opracowałem sposób na dodanie punktów poczytalności z Cthulhu, by urealnić spotkania z CSM. Żaden problem. Nie widzę sensu w takim krytykowaniu systemów. Przecież to są tylko narzędzia, a nie sama gra. Ta ma się odbywac w mózgach i sumieniach, a nie na planszy, karcie postaci etc.

Graffis napisał:

Dośwaidczony gracz i MG są po to by młodych uczyć. To nie podręcznik ma ich wychowywać, tylko własnie doswiadczeni gracze.
-----------

Oj nie zawsze kiedy masz 13 lat i 2 kumpli-rówieśników na krzyż (zainteresowanych fantastyką) to wychowuje cię najpierw podręcznik i artykuły z gazet a nie starsi koledzy. Sam tak zaczynałem. Przykłady przygód są bardzo ważne, nie każdy rodzi się z naturalnym talentem do mistrzowania. To tak jak w szkole i na studiach uczysz się nie tylko od ludzi ale i z książek.

Ale czy nie wystarczy znajomość kilku książek Star Wars? Przygody na nich oparte są zwykle kiepskie, bo przewidywalne. Jednak dla początkujących graczy rzadko jest to problem. Poza tym wystarczy czasem zastanowić się co by się stało gdyby jakiś bohater postapił inaczej? Albo gdybym to ja nim był? A jeszcze fajniej jest się przejść po ulicy po prostu. Podoświadczać zwykłego życia. Wtedy szybko zyskuje się wiele pomysłów, by kusić graczy CSM, bawić się losem ich postaci, gdy wydaje im się że ratują Galaktykę. Bo chyba to jest w RPG najważniejsze? A jakas Gwiazda Śmierci czy inny Imperator zawsze się znajdą, tak w d20 jak i w d6. Galaktyka jest wystarczająco duża .

A chodzi mi tylko o to, że naprawdę nie znajduję między d20, a d6 takich różnic, które wymuszają taki lub inny styl grania. Takie podejście do sprawy, szukanie stylu gry w podręczniku, jest samo w sobie ograniczające.