Niezłe. Złowieszczo i bardzo tajemniczo jest jednak na końcu :

"something truly deadly grows beyond the boundary of the Republic. ... A threat hides in the darkness, far from the light of the age, and harbors a secret that could strike fear into even a Jedi’s heart."

Mam nadzieję, że ten sekret, który ma tak bardzo wystraszyć Jedi, będzie naprawdę WOW!

Myślałem, że całą dyskusję o The High Republic utrzymamy w jednym wątku. Poza tym teraz, gdy tworzy się nowe, w tytule trzeba podać autora książki. Takie zalecenia od Adakusa.

Szczerze mówiąc nie mogę od jakiegoś czasu wykrzesać już w sobie zaangażowania i ekscytacji względem High Republic. Jednak za dużo czasu minęło. Nowe informacje ujawniano zdecydowanie za rzadko. Cały marketing, który rozciągnięto na 11 miesięcy, powinien był skończyć się jednak w sierpniu. Dalej czekam, ale już nie tak, jak jeszcze latem. Zmęczenie i balonik, który nadmuchano zbyt mocno. Ale może się zaskoczę

Odnośnie nowych pomysłów - myślałem, że Soule i reszta wysilą się trochę bardziej. To nie brzmi jak coś, co mogłoby zastąpić nam filmy, a zwyczajnie kolejna historia z EU, bardziej tego minionego. Jednak nie zawsze pierwsza myśl jest tą dobrą, a pomysły z mieczami czy niektóre imiona brzmią właśnie jak pierwsza myśl.

Wielka katastrofa spowodowana przez jeden statek? Trochę słabo, to tak jakby katastrofa Titanica zatrzymała cały ruch transatlantycki

Ale mi się te 8 rozdziałów podobało! Wciągnąłem błyskawicznie i teraz mam mega-głód ma c.d. Właśnie takiego projektu potrzebowałem! Może w Legendach były podobne inicjatywy i ogólnie budowanie uniwersum głównie przez książki było czymś normalnym, ale dla kanonu to coś zupełnie nowego i świetnego. 5 długich lat przyszło mi na to czekać, ale dotychczasowe próbki już mi to wynagradzają.

❤ Główni bohaterowie nie są z filmów ani seriali, więc nie znamy ich dalszych losów oraz nie jesteśmy skazani na opowieści o mniej istotnych wydarzeniach w ich życiu. Nie są też noname`ami, którzy wystąpią w jednej książce i tyle. Jak pojawia się nowa postać, wpisujesz ją w google i wielu przypadkach dostajesz piękny conecept art. Wiesz też, że będziesz śledził jej losy na przestrzeni wielu różnych pozycji. Soule do tego bardzo fajnie ich przedstawia jak na tak krótki wycinek.

❤ Jest wrażenie, że każdy szczegół jest znaczący, że każdy detal definiuje tą nową erę. Od Vectorów i Longbeamów, kanlerza Republiki oraz odbezpieczania systemów broni na statku przez włożenie miecza świetlnego w odpowiedni slot (narzekajcie sobie, bardzo imho fajny pomysł ) aż po wygląd uniformów Republic Defense Coalition czy powiedzenie We are all the Republic. Szalenie mi się podoba takie powolne odkrywanie tej ery.

❤ Zajawka zrobiła mi ogromnego smaka na c.d. Strasznie jestem ciekaw jak dalej się to rozwinie i co się wydarzy. Było sporo narzekania na skalę wydarzeń. Se narzekajcie i marudźcie, dla mnie jest wystarczająco epicko Podjarałem się niesamowicie. Widzę, że u najbardziej zaangażowanych (Mossar, Adam) hype opadł, HR zaczęło męczyć i już nie jest trendy U mnie jest odwrotnie, po tych fragmentach hype jest niesamowity. Zatem ogłaszam się największym (jedynym?) entuzjastą i hyperem HR na Bastionie. Dawać mi to!!!

Książka jest, z tego co zauważyłem tapując czytnik, podzielona na trzy części. 8 wcześniej udostępnionych rozdziałów to około 60 stron, część pierwsza to 123 strony (na czytniku, nie wiem jak to wygląda na papierze). Jestem już po tej części pierwszej i póki co..

ZARĄBIŚCIE. Będzie bez spoilerów. Na początku nawet miałem trochę Soule`owi za złe, że ta historia jest mocno rozdrobniona, mimo, że te osobne "historie" są fajne i ze sobą powiązane. Ale jak na koniec to się wszystko zebrało do kupy - wow, jest Moc. Naprawdę fajnie.

Dzisiaj już pewnie za dużo nie przeczytam, i tak mocno przycisnąłem mimo godzin pracy, ale jak tak sobie czytam to czuję, że długo mi na to książkę nie zejdzie. Pewnie 2-3 dni i będzie bo sprawie. Ale to przynajmniej akurat skończę na High Republic #1.

WOW. Wiem, że zaraz się tu zlecą malkontenci, ale mam to w D. Będzie pewnie chaotycznie, ale nawet nie mam ochoty na jakąś dokładną recenzję bez rzucania spoilerami. Bo już chciałoby się podyskutować porządnie z kimś o tym, a nie bardzo póki co jest z kim

A jest o czym. Książka ma świetne tempo, zaczyna się niepozornie, fabuła powoli się rozkręca, ale cały czas mamy wrażenie, że to nic takiego. Z każdym rozdziałem robi się poważniej, ciekawiej, ale dopiero pod koniec czujesz, że jest grubo. Nawet nie będę próbował opisywać tego co musiałbym zawrzeć w spoilerach. Powiem tylko, że Nihilowie to nie są byle jacy piraci, ich szef, Marchion Ro, nawet po przeczytaniu kryje w sobie multum tajemnic. Teoretycznie mógłbym rzucać suchymi faktami, ale to nie ma sensu, bo ich odbiór byłby totalnie spłaszczony.

Podoba mi się też strasznie jak przedstawiona jest tutaj era High Republic. Republika jest tutaj u szczytu potęgi, wydawać by się mogło, że nikt nie może na nią narzekać i, że nikt jej nie zagraża. Ale ostatecznie prawda okazuje się taka, że zagraża sama sobie. I niektórzy, może, będą chcieli to wykorzystać. Jedi są też inni, wiadomo, trochę pod kątem ubioru, misji, które wykonują, ale też BARDZO pod kątem podejścia do Mocy, do swojej roli. Soule, a właściwie cała ekipa HR, stworzyli świetnych Jedi. Ciężko mi okreslić, których najbardziej lubię, ale gdybym miał wybrać jednego to byłby to Bell Zettifar, który jest jednym z głównych bohaterów powieści. Jeśli myślicie, że książka jest o Avar Kriss to się grubo mylicie.

Ekipa Project Luminous zrobiła mega robotę jeśli chodzi o to jak te książki, komiksy się ze sobą łączą. Już HR #1 jest BARDZO mocno związane z tym co się dzieje w LotJ, ale Soule bardzo silnie wprowadzał czytelnika do Into the Dark czy A Test of Courage, a nawet The Rising Storm, które wychodzi w wakacje.

Tak sobie myślę, że Nihilowie to tylko początek. Zakończenie jest mocno enigmatyczne, ale mamy przynajmniej dwa, jeśli nie trzy wątki, które mogą się przerodzić w coś dużo ciekawszego. Właściwie nie "mogą" tylko "muszą" - po ostatnich rozdziałach będziecie wiedzieć o co mi chodzi.

Najlepsza książka Nowego Kanonu? W moim osobistym rankingu to bardzo możliwe, ale muszę to jeszcze przemyśleć, bo Alphabet Squadron still mocno w moim sercu. Na pewno lepsza niż "Wektor Pierwszy" rozpoczynający serię NEJ, którą zacząłem czytać rok temu.

Jednym z czynników, które wpływają na to, że czytając Light of the Jedi odczuwałem dość duży komfort jest to, że wizja społeczeństwa Wysokiej Republiki jest dość zbieżna z moim światopoglądem. Zresztą podobne wrażenie miała Elizbath Schaefer już rok temu.

https://twitter.com/eschaefer/status/1232401410291044359

Mamy dokładnie takie same odczucia co do LOTJ.

Jakie są więc wartości promowane przez High Republic?

Społeczeństwo wspólnotowe.

Może powtarzanie co chwilę kampanijnego sloganu We are all the Republic rzeczywiście jest nieco naiwne, to jednak jest podstawą idei, która wybrzmiewa w całej powieści. Poradzenie sobie ze skutkami Wielkiej Katastrofy ani żadna z Wielkich Prac Liny Soh nie byłyby możliwe, gdyby ludzie patrzyli na siebie jak na samotne wyspy na morzu. Może nie zapędzałbym się tak daleko, by powiedzieć, że High Republic jest państwem opiekuńczym (za mało wiemy), ale widać jak wiele obywateli i polityków postrzega społeczeństwo jako wielką maszynę, w której ludzie są trybikami, dążącymi zarówno do wspólnego jak i osobistego szczęścia.

Z drugiej strony mamy Nihilów, których powieść przedstawia jednoznacznie negatywnie. Podczas jednego z interludiów z ich udziałem wyjaśniony jest ich sposób rozumowania. Sprzeciwiają się ograniczeniu wolności, uważają że system państwowy, który dąży do społecznej sprawiedliwości, im tą wolność odbiera, dlatego z nim walczą. Posuwają się do różnego rodzaju ataków terrorystycznych, ale ich doktryna wyciągnięta została z czegoś pomiędzy anarchizmem i anarcho-kapitalizmem. - Tak dla pełnej wolności, nie dla wolności ograniczanej przez państwo, na której straży ono stoi. Taki sposób myślenia jest przez powieść krytykowany. Gdyby to Nihilowie sprawowali władzę, żadna z Wielkich Prac nie byłaby możliwa.

Dążenie do szczęścia.

Mimo dużego nacisku na wspólnotę, społeczeństwo oparte jest też na zasadach liberalizmu. Tak jak u nas pojednawczo mówimy czasem, że przynajmniej każdy "chce dobrze", to tak naprawdę wiemy, że obecnie konserwatyści i liberałowie nie tylko posługują się innymi narzędziami, ale także inne są ich cele. Jak zauważa Lina Soh - politycy w Wysokiej Republice, mimo różnych poglądów, dążą jednak do tego samego - by problemy wszystkich zostały dostrzeżone i by w galaktyce było jak najmniej cierpienia i poczucia krzywdy. Tak jak u nas jedni chcą utrzymać dotychczasowy system, a inni poszerzać wolności, tak w High Republic wszyscy są orędownikami zmiany i zwolennikami społeczeństwa, w którym każdy czuje się bezpiecznie i szczęśliwie. Zresztą podobnie cel życia i pewnie też istnienia społeczeństwa rozumie Avar Kriss, czego dowiadujemy się, gdy odwiedza San Tekków na Naboo.

Konflikt drogą do sprawiedliwości.

I tak najważniejsza jest sprawiedliwość. Pokój jest ważny, ale nie może być utrzymywany za wszelką cenę. Zwraca na to uwagę Yarael Poof, podsumowując dyskusję o zaangażowaniu Jedi w konflikt z Nihilami. Znając poglądy obecnego kierownictwa Lucasfilmu i zespołu Luminous można odnieść wrażenie, że jest to krytyka populizmu wyciągniętej dłoni. Nie można za wszelką cenę walczyć z polaryzacją społeczną i próbować dogadywać się, gdy jasne jest, że jedna strona chce systemu, w którym akceptowana jest krzywda i niesprawiedliwość.


Różnorodność.

Kolejny ciekawy aspekt. Jak zauważa Lina Soh, powinniśmy celebrować to, co odróżnia nas od siebie. Ta myśl pada w innym miejscu niż dyskusja na temat poglądów politycznych. Dotyczy konfliktów na tle gatunkowym i pochodzeniowym (np. Mon Cala i Quarrenowie). W naszym świecie można przenieść to na inny, choć podobny grunt: BLM, Black History Month, Pride Month, a nawet multikultularyzm. Niektórzy liberałowie sprzeciwiają się podkreślaniu różnic, ale np. Justina Irealnd nie ma zamiaru się tym przejmować.

https://twitter.com/justinaireland/status/1347598883493457924

https://twitter.com/justinaireland/status/1347355682388004864

Trzeba mówić o tym, że nie wszyscy mamy taką samą perspektywę.

Równość kobiet i mężczyzn.

Ostatnia rzecz, na którą chciałbym zwrócić uwagę. Może nie charakterystyczna akurat dla High Republic, ale przy LOTJ po raz pierwszy miałem wrażenie, że wśród polityków, wojskowych i Jedi może być minimalnie więcej kobiet. To nic złego, bo w feministycznym TLJ kobiety na ekranie widać przez 40% filmu. Czyli nawet w najbardziej `progresywnych` Gwiezdnych wojnach wahadło i tak jest przechylone w jedną stronę. Dobrze że dążymy do wyrównania. Tak jak pewnych różnic rasowych itp. nie da się zakopać (choć te między ludźmi w SW na szczęście nie występują, bo są kosmici), tak dwie główne płcie dzielą społeczeństwo właściwie na połowę, żadna nie jest mniejszością ani nie ma wielu równie dużych obozów. Dlatego różnice między nimi, jeżeli mają charakter kulturowego konstruktu, od dawna nie są obecne w Gwiezdnych wojnach, a na pewno nie w High Republic.

Bardzo miło było czytać momenty, w których podejmowano na najwyższym szczeblu Republiki decyzje, a kobiety nie były przy tym obecne tylko jako sekretarki lub efekt parytetów, ale były rzeczywistymi i silnymi elementami systemu władzy.

Oczywiście to moja bardzo wybiórcza percepcja - w końcu najłatwiej zapamiętać to, z czym czujemy więź emocjonalną. Jeżeli zauważacie jakieś inne ideały, które kształtują społeczeństwo Republiki 200 lat przed Skywalkerami albo chcielibyście skorygować coś, co napisałem, bardzo proszę!

Czy ujawniono już informację kiedy wydana zostanie polska wersja tej ksiażki? Znam angielski wystarczająco, żeby przeczytać tą książkę w oryginale, ale wolałbym poczekać na polskie wydanie.

Świetna książka, od której aż nie mogłem się oderwać! Nie czytałem wszystkich powieści nowego kanonu, ale na tą chwilę mogę stwierdzić, że to w mojej opinii, najlepsza pozycja od przejęcia uniwersum przez Disneya. Wyobrażenie Republiki w czasach jej świetności oraz realiów panujących w Zakonie Jedi w czasach gdy naprawdę byli strażnikami pokoju spotkało się z moimi wszystkimi oczekiwaniami. Genialnie zbudowane postacie, z których aż ciężko wybrać ulubioną. Gdyby tylko twórcy sequeli umieli tak dobrze budować kobiece postaci jak Charles Soule to Rey Nikt naprawdę mogłaby być przyzwoitą bohaterką. Wielowarstwowość powieści wspaniale otwiera drogę na kolejne historie, które mam nadzieję będą równie interesujące! Korzystając z ogarniającego mnie zachwytu, czas zabrać się za A Test of Courage...

10/10

W końcu i ja ukończyłem tą książkę. Nie będę się jakoś bardzo rozpisywał, może skrobne coś na blogowisku, ale tu krótko:

Bardzo przyjemny wstęp do ery High Republic. Podobały mi się pomysły Charlesa Soule`a, jego styl pisania i to w jaki sposób Jedi zostali postawieni przed wyborami, które prawdopodobnie w przyszłych ksiażkach zaczną chylić ich ku upadkowi.

W końcu udało mi się przeczytać do końca. Trwało to dość długo, bo nie miałam zbyt wiele czasu z powodu sesji.
Podobały mi się te wszystkie nowe pomysły, zwłaszcza Nihilowie. początek spoilera To jak na początku wydawali się tylko zwykłymi piratami, będącymi lokalnym problemem na Zewnętrznych Rubieżach, a na koniec było już wiadomo, że mogą zagrozić całej Galaktyce. Bitwa o Kur była dla mnie jedną z najciekawszych bitew kosmicznych w całym uniwersum. koniec spoilera Świetny był również ten pomysł z hiperprzestrzenią. Wcześniej we wszystkich filmach, czy książkach były z nią tylko krótkie sceny. Tutaj pokazano nowe podejście do tego zjawiska. Zainteresowała mnie również historia rodziny San Tekka.
Jednak były pewne rzeczy, które mi się nie podobały. W czasie czytania tej książki pierwszy raz odniosłam wrażenie, że ta galaktyka wydaje się mała, np. jeden Starlight Beacon ma poprawić łączność na całych Zewnętrznych Rubieżach.
Również to, w jaki sposób pokazano tutaj Jedi, nie za bardzo do mnie przemawia. Wydają się oni, na pierwszy rzut oka, tacy... idealni. Bardziej odpowiada mi obraz Zakonu przedstawiony w prequelach, już w czasie jego upadku. Nie oznacza to jednak, że uważam postaci Jedi za kiepskie, bo naprawdę ich polubiłam.
Myślę, że ta książka jest dosyć udanym początkiem serii.

Wreszcie przeczyłem, długo to trwało. Mam dwie główne myśli po przeczytaniu pierwszego tomu serii książkowej High Republic. Po pierwsze: Wysoka Republika to świetny projekt, fascynujący kawałek świata, wreszcie Gwiezdne Wojny pełne Jedi, przygód i niespodzianek. Myśl druga: Charles Soule nie jest dobrym pisarzem :/. Jak już udało się wciągnąć to zmieniał się wątek, jak zapamiętałem który bohater jest który, to zmieniała się grupą, którą obserwowaliśmy. Do szału doprowadzały mnie kolejne szczegółowe opisy kostiumów głównych bohaterów, mam jednak wrażenie, że nikt już tak nie pisze książek, że to jakaś zaszłość za lat 90 . No i poszatkowane wątki, są trochę zbyt poszatkowane, jak na mój gust. Parę ładniej ubranych myśli napisałem w recenzji: /Tekst/4567

Generalnie 7/10, choć jakbym miał być surowy spadło by do 6. ... Ale i tak chętnie poczytam co dalej .

Właściwie to już ponad miesiąc temu przeczytałem, ale jakoś tak work work i w końcu nic nie napisałem.

Dobre jest. High Republic naprawdę świetnie się rozpoczyna - bardzo podoba mi się zarówno klimat tej epoki, jak i worldbuilding.

Co do samego LotJ - poza minusami kartograficznymi, które opisałem już gdzieś powyżej będąc w połowie książki, naprawdę nie mam się do czego przyczepić.
Często w książkach StarWarsowych jest tak, że wprowadzane jest jakieś nowe zagrożenie, bazujące na nowym pomyśle, i w zamyśle ma to odwrócić Galaktykę do góry nogami. Byli Ssi-Ruukowie, którzy wsysali ludzi do robotów. No spoko, materiał na jedną książkę. Byli Yavethanie, Kilikowie, i inne tego typu głupotki. Żaden z tych pomysłów nie był super przełomowy i zapadający w pamięć. Był też jeden pomysł, który skutecznie stosował metodę brute force: Yuzzhan Vongowie rzeczywiście odwrócili Galaktykę do góry nogami, bo byli odporni na Moc i w ogóle na prawie wszystko, czym się w nich strzelało.

Natomiast Nihilowie z LotJ? To na pierwszy rzut oka zwykli piraci, którzy pozornie nawet nie aspirują do bycia zagrożeniem na skalę galaktyczną. Ale mają jedną nietypową przewagę nad wszystkimi innymi, która nie jest wzięta z czapy, tylko rozsądnie osadzona w mechanice świata SW i pomysłowo wytłumaczona. I ja to szanuję - nie wiemy jeszcze o nich wszystkiego, ale ja już jestem pewien, że Nihilowie to jedni z najciekawszych bad guyów w historii książkowych Gwiezdnych Wojen.

https://rebe1scum.com/2021/03/04/znamy-nowego-wydawce-ksiazek-star-wars-w-polsce-light-of-the-jedi-moze-zadebiutowac-juz-wiosna/?fbclid=IwAR0j3WWlw9Y1K1GqQGeqATEaTJxoQ3_o8kqSBXDlLQfQbUXRlHJpJjjxoMc
Podobno pałeczkę po Uroborosie przejmie wydawnictwo Olesiejuk, a LoTJ ukaże się już 19 maja.

Jutro premiera, więc odświeżam temat. Jako, że póki co w chronologii nie ma tej pozycji to wrzucam tu Wam link. Dajcie oceny jak przeczytacie, bo jestem ciekawy jaki będzie odbiór.
https://star-wars.pl/Tekst/4567

Tak wiem, że jest w "Wykazie publikacji", ale wydaje mi się, że sporo osób nie wie o tej podstronie, a chronologia jest chyba wszystkim znana. Ja w ogóle w ~2013 znalazłem Bastion przez chronologię jak chciałem przeczytać coś z SW i wpisałem w google coś w stylu "Chronologia powieści SW".

Skończyłem. Pierwsza książka z nowego kanonu jaką przeczytałem i jestem pozytywnie zaskoczony. „Wielka Republika” interesowała mnie od pierwszych zapowiedzi.
Soule napisał naprawdę ciekawą książkę. Pierwsze rozdziały w których początek spoilera bohaterowie szybko ginęli koniec spoilera zrobiły na mnie niezłe wrażenie, w książkach SW takiego czegoś jeszcze nie czytałem Później na plan kroczyli Jedi i... o kurde!!! Jedi dla mnie od zawsze byli kwintesencją SW a otrzymałem tutaj książkę w której to oni grają pierwsze skrzypce. To Jedi dokonują heroicznych czynów dla dobra innych istot i Republiki nierzadko poświęcając swoje życie aby ocalić czyjeś istnienie. Scena w której Jedi początek spoilera wspólnie odrzucają zbiornik z tibanną i gdy wielu z nich ginie koniec spoilera zrobił na mnie wielkie wrażenie, coś świetnego! A w „Świetle Jedi” co i rusz pojawiały się inne sceny gdzie Jedi ruszali do pomocy i walki i ponosili ofiary. Bohaterowie są zróznicowani, jest Loden Greatstorm który szkoli swego padawana w specyficzny sposób, często dosyc zabawny, jest Elzar Mann który był tutaj moim ulubionym bohaterem i lubuje się korzystać z Mocy w specyficzny sposób, jest też Avar Kriss która często pilnuje żeby Elzar nie nadużywał używania Mocy w niewłaściwy sposób, a naprawdę fajnie wykreowanych bohaterów było dużo więcej.
Nihilowie jako przeciwnik początkowo mi nie leżeli wcale, ot grupa piratów początek spoilera z technologią która pomaga im inaczej korzystać z Nadprzestrzeni. koniec spoilera Później było już lepiej i po zakończeniu książki muszę przyznać że Marchion Ro jest ciekawą postacią, w jakiś sposób początek spoilera związany z Jedi, ciekawe z czego wynika jego niechęć do zakonu. koniec spoilera Osobiście jednak nie wiem czy Nihilowie będą głównymi złoczyńcami całej serii, już po pierwszym tomie początek spoilera jeden z liderów Nihilów pożegnał się z życiem, koniec spoilera i jakoś nie uważam żeby to oni mieli być głównym przeciwnikiem w całej serii, no chyba że Marchion Ro i jego ekipa mają być antybohaterami tylko pierwszej fazy „Wielkie Republiki” (chciałoby się żeby w takiej serii o Jedi głównymi przeciwnikami byli Sithowie, kto wie, może ktoś tam pociąga w tle za sznurki )
Z kolejnych plusów to nawiązania do filmów i Legend. Yoda, Yarael Poff, Oppo Rancis gdzieś tam migali w tle a nawet zabierali głoś na obradach Rady. Wzmianki o planetach z Legend wywoływały uśmiech na twarzy (Bastion, Ilezja), nawet gdzieś tam ktoś napomknął o Wielkiej Wojnie Sithów, za takie smaczki spory plusik ode mnie!
Jeszcze na sam koniec dwa słowa o polskiej wersji. Oj nie zauważyłem w książce ani jednej literówki, widać że ktoś w wydawnictwie naprawdę dopieścił nasze wydanie (a np. W książkach od wyd. Mag co i rusz natrafiam na literówki). Tłumaczenie też stoi na wysokim poziomie ale to akurat jest zasługa naszej doświadczonej Pani tłumacz która już trochę książek SW przełożyła na polski
Podsumowując. „Światło Jedi” to naprawdę bardzo dobra gwiezdnowojenna książka, chyba jedna z lepszych jakie czytałem. Pomysł na serię wygląda naprawdę dobrze i na pewno sięgnę po kolejne książki z projektu HR. Więcej takich książek poproszę to i może przychylniejszym okiem będę spoglądał na nowy kanon

70% powieści za mną, ale już korci mnie czy co nieco napisać o swych wrażeniach - garść, uwag spostrzeżeń, lecimy!

- Styl autora jest siermiężny i mocno dyletancki - czyta się to bez bólu, ale dialogi, patos najgorszego rodzaju ("Wszyscy jesteśmy Republiką") i zwroty rodem z fanfika młodego fana to ciężka sprawa. Soule często używa określeń typu "niebyli za daleko, ani też za blisko", "statek nie był duży, ale nie był też mały", "uzyskali informacje w ten, czy inny sposób" - CO TO MA BYĆ!? Grafomaństwo najgorszego sortu.

-Nihilowie - promowani na tajemniczego i oryginalnego przeciwnika, jakiego jeszcze nie było w uniwersum ... już w połowie powieści autor odsłania wszystkie (?) karty, nie przeczę są "fajni" - ale to zwykła banda kryminalistów w dużych kaskach i hełmach, kłócą się niczym dzieciaki, umowny przywódca nie ma ich pod żadną kontrolą, sam jest momentami bezradny - cały aura tajemnicy znika, jak ręką odjął i zostaje rozczarowanie.

-Wielka Katastrofa - daję tu olbrzymi kredyt zaufania, ale pomysł z inną formą podróży w hiperprzestrzeni jest zarazem intrygujący, jak i kuriozalny - nie wiem na razie, co o tym myśleć - ktoś tam chyba mocno zainspirował się Osnową z Warhammera. Ale sam fakt, że takie spustoszenie spowodował jeden statek ("ani duży, ani mały" XD) i jego odłamki wyskakujące z hiperprzestrzeni do mnie nie przemawia. Uniwersum zawsze było na bakier z fizyką, ale jakim cudem cywile we fragmencie modułu pasażerskiego przeżyli taką podróż? Od kiedy to odłamek wielkości myśliwca wyrządza takie spustoszenie? Dlaczego nie spłonął w atmosferze planety? Jak to się ma do zrzucania księżyców z orbity przez Yamosska w Nowej Erze Jedi?

-Skala zagrożenia i rozmach - co tu się wyprawia? Mamy pierwszego autora w historii uniwersum, który odważnie wylicza populacje planet i księżyców na miliardy - jak to się ma do przewodników starego kanonu ograniczającego populację większości planet do setek milionów? W nowym kanonie coś się zmieniło? Po kameralnych sequelach i serialach ciężko mi przywyknąć do takich liczb. Robią wrażenie na papierze, ale potem okazuje się, że m.in. sprawę wielkiej katastrofy prowadzi kilku Jedi a Nihilowie liczą sobie 2K zbirów. Pomijam już wątki z komiksu, który jest niczym teatr telewizji ... to w końcu jest epika, czy jej nie ma? Mam wrażenie, że póki co stanowi pusty rekwizyt w tle. Ale to odwieczny problem EU.

Podoba mi się wielowątkowa narracja - często się z tym spotykam w książkach z serii W40K, bardzo lubię taki rozmach w ukazywaniu wydarzenia z wielu perspektyw. Soule mógłby tylko popracować nad wartością niektórych epizodycznych scen - zwłaszcza na początku rozpisuje się o postaciach, które krótko potem uśmierca. Ale i tak pozostaje mu sporo wątków.

Sama fabuła jest nakreślona dobrze i z głową - może to część czegoś większego, może nie, mam jednak wrażenie, że akcja toczy się niespełna 100 lat przed filmami - to może być strzał w kolano - siłą rzeczy nie uświadczymy tu epiki rodem z Wojen Sithów i Ery Starej Republiki. Samo zagrożenie dla Republiki będzie marginalne i nieznaczące z perspektywy czasu.

Cena książki sporo spadła, ale jest też szerzej dostępna. Ja wczoraj widziałem za 28zł. w Biedrze. Ale i po 25 chodzą. Kto czekał na obniżki (jak ja), może śmiało korzystać.

Jak na starwarsy to nienajgorsze. Dobry wstęp do ery, jako one-shot mniej, ale dobrze zarysowuje sytuację w tamtych latach i na tym sie głównie skupia, wyszło ok. Nie nudziłem się, choć trochę boli powrót do koncepcji "350 stron trzech wątków z kulminacja w bitwie", no 150 takich książek było.

"Światło Jedi" przeczytałem już dawno (chyba w okolicach Euro) zatem na szybko mogę dorzucić swoje 3 grosze. Jako sceptyk nowego kanonu (który pełen jest fillerów i przeciętnych rzeczy) początek nowej ery wypada całkiem obiecująco. Oczywiście "Światło..." zostało troche poświęcone na ołtarzu wprowadzenia do całej serii, zatem jako samodzielna ksiązka wypada dużo słabiej niż jako wielkie wprowadznie do High Republic. Soule bardzo się stara utrzymać wszystkie wątki "na smyczy" i w większości mu się to udaje. Sam koncept wielkiej katastrofy kupiłem ale ciągle będę uważał że jest przesadzony - że niby odłamek statku wyrzucony z nadprzestrzeni może spowodować małą destrukcję planety/księżyca? Chyba kogoś troszkę ponosi. Ale książka nadrabia fajnym klimatem, obietnicą ciekawych koncpetów (Nihiliowie, nadprzestrzeń, zakon u szczytu swej potęgi). Zdecydwoanie mamy rónież tutaj zbyt wielu bohaterów i na dzień dzisiejszy, czytając kolejne pozycje, muszą mocno posiłkowac się wookie żeby skojarzyć bohaterów. Tak naprawdę z pamięci jestem w stanie przywołać jedynie Avar Kriss oraz przywódcę Nihiliów i jego burze. Ciężko mi również uciec od pórwnań z inną książką, która wprowadzała kiedyś wielką książkową sagę - chodzi oczywiście o "Wektor Pierwszy". Osobiście uważam że Wektor jest lepsza pozycją, najzwijmy to samodzielną. Jednak "Światło Jedi" zdecydowanie lepiej wprowadza w nową erę.

Ogólnie jestem na tak, jestem ciekaw co się dalej wydarzy, mam nadzieję, że twórcy mają na to wszystko ciekawy plan 7/10

Miło jest wreszcie przeczytać powieść z kanonu, która nie jest byle jakim, nic niewnoszącym dodatkiem. Super, że nareszcie dostaliśmy większy, ambitniejszy i naprawdę rozszerzający uniwersum projekt, jakim jest Wielka Republika. A "Światło Jedi" z pewnością jest godnym początkiem. Masa bohaterów, wielowątkowa fabuła, rozbudowany świat - wszystko tu jest, dlatego książkę czyta się z przyjemnością.

Może jedynie pierwsza część, opowiadają o Wielkiej Katastrofie, stanowiła pewną trudność, bo wg mnie całość za bardzo się wlokła. Natomiast jeśli już przebrnie się tych 100 stron z kawałkiem, to dalej opowieść zaczyna się nareszcie rozgałęziać, rozchodzić w różne strony i do końca pozostaje urozmaicona. Są więc i bitwy kosmiczne, i pościgi, i wątki detektywistyczne, i trochę polityki na salonach Coruscant. Różnorodność jest dużą zaletą powieści.

Bardzo podobało mi się nowe spojrzenie na Moc - różne sposoby, w jaki postrzegają ją Jedi (pieśń u Avar Kriss, albo ocean u Elzara Manna), a także sposoby jej wykorzystania (jakiś rodzaj więzi z systemami vectorów, które rycerze pilotują w czasie bitew). Widzę tu trochę eksperymentowania niczym z Ostatniego Jedi, gdzie Rey i Kylo komunikowali się ze sobą w dość oryginalny sposób. Fajnie.

Nihilowie - główni antagoniści wydają się na początku trochę nędznym przeciwnikiem. Ot, zgraja piratów, plądrująca jakieś zapomniane światy Zewnętrznych Rubieży. Nuda. Z czasem stają się jednak coraz bardziej ciekawi (choćby ta ich Wiela Sala w Bezprzestrzeni - bardzo intrygujące), a końcówka sprawia, że w ogóle robi się wielkie wow!. Wszystko oczywiście za sprawą Marchiona Ro, który na ten moment wydaje się najbardziej zagadkową postacią całej tej opowieści. Mam nadzieję, że rozwój tej postaci nie skończy się jakimś totalnym zawodem.

Jeszcze odnośnie autora, czyli Charlesa Soule`a. Już po skończeniu książki przeczytałem trochę niepochlebnych opinii na temat jego stylu i jak tak teraz myślę, to rzeczywiście - powieść jest napisana sprawnie, ale szału nie robi. Oczywiście uwzględniam fakt, że to tylko czytadło z SW, ale i tutaj zdarzają się przecież pisarze wyrastający trochę ponad przeciętność. A Soule... słowo "przeciętny" jest tu jak najbardziej odpowiednie. Nie było źle, bo nieraz trafiały się książki SW napisane tak koszmarnie, że niemal nie dało się przez nie przebrnąć, ale nie było też wybitnie. Zdarzały się takie pozycje, które czytało mi się lepiej. Oczywiście, dochodzi też kwestia tłumaczenia, ale pewne rzeczy czuć bez względu na język.

Na ostatnich stronach dostrzegłem wpleciony wątek dwóch postaci z - zdaje się - kolejnej powieści, tj. "Próby Odwagi". Czas więc zabrać się za nią (mam nadzieję, że młodzieżówki nie zniechęcą mnie do całej HR ).

Tymczasem "Światło Jedi" odkładam na półkę z pozytywnymi wspomnieniami i wszystkim jak najbardziej polecam. Fajnie, że Disney poszedł tym projektem trochę mocniej w powieści i że obecny kanon dostał coś na kształt Nowej Ery Jedi w Legendach. No i ekstra, że dochodzą do tego komiksy, a być może też i gry czy serial.

Tak sobie patrzę na dzisiejszą listę książek i Światło Jedi wciąż pozostaje najlepiej ocenianym z HR. Jestem po połowie drugiej fazy i myślę że może się to jeszcze długo nie zmienić. Sam mimo wszystko chyba ocenilbym Światlo najwyżej choć osobiście podobnie cenię Burzę i Midnight Horizon.

Tyle że Światło wprowadziło nową erę, nowe statki, trochę odmienną koncepcję Jedi i Republiki. Po Świetle już nie było takich zmian. Inni autorzy kontynuowali historię, ale nie dodawali zbyt dużo dodatkowych smaczków do lore. Myślę że od Światła nie miałem już takiej podjary na to że czytam coś nowego w tym SW i niestety przy drugiej fazie też to nie miało takiego wydźwięku (może trochę komiks Scotta i Jedha).

Mam nadzieję że trzecia faza jeszcze coś dorzuci do lore Wielkiej Repy, a nie tylko będzie kontynuować historię. Ewentualnie będę zadowolony jeśli dorzuci coś Acolyte.

Tak na marginesie to Światło nie jest moją ulubioną pozycją z HR, bo najwyżej oceniam komiks Szlak Cieni, który uważam za mega ciekawy jeśli się zna już książki i komiks Scotta.

Kurczę, zrobiłem reread i znalazłem parę interesujących rzeczy, niektóre związane z drugą fazą.

początek spoilera Marchion twierdzi pod koniec że nie jest Marchionem Ro. Że jego imię... nie ma znaczenia. Co to kurde znaczy? Przecież mamy prequel o tym jak się bujał ze swoim tatą Asgarem. Wiemy że wszystko zaczęło się od rodzinki Ro z drugiej fazy. Jak to nie jest Marchionem Ro? Mam parę teorii. Prawdziwy Marchion nie żyje i ktoś (Sith?) przejął jego tożsamość. Albo nie jest Marchionem na podobnej zasadzie jak Vader nie był już Anakinem. Może to właśnie Marchion jest już jakimś Darthem. koniec spoilera

początek spoilera Jest taki fragment jak Marchion idzie po Electric Gaze i wspomina że kiedyś były tu wygłaszane kazania. Fajny smaczek. Dalej Marchion wyciąga ten swój tajemniczy przedmiot do ogarniania Levelera i teraz już wiemy co to jest. Wg książki ten właśnie przedmiot ponosił winę, w równej mierze co Jedi, za los jego rodziny. koniec spoilera

początek spoilera Tak więc niby nie jest Marchionem ale ciągle się pojawiają myśli o jego rodzinie, jego przeszłości itd.. więc przejęcie tozsamosci raczej nie pasuje. Ja bym się skłaniał ku temu że Marchion jest Darthem, ma jakiegoś mistrza Lorda Sithów i już po prostu nie utożsamia się z imieniem Marchion. koniec spoilera