Czytałem Metro 2033 i 2034, nie jestem ich wielkim fanem ale to zdecydowanie ,,mój`` typ książek


a Artem sam staje się bohaterem drugoplanowym.

(Dawno to czytałem, To książka z Hunterem?) Wydaje mi się że Dymitrij mówił coś o tym że ten Artem to nie ten Artem co w jedynce tylko inny. Historie Artema chciał już zamknąć, ale podobno fani się go czepiali że chcą kontynuacji jego przygód, takie trochę oszustwo z jego strony Prawdę mówiąc ja też myślałem ze to ,,ten Artem`` (przeczytałem to na jakimś forum w necie).

z metrem mało śmieszny i mało aktualny, bo teraz w tym chorym kraju schemat będzie mógł sobie powiesić na krzyżu.


I to nie brzmi jak SW tylko jak dzisiejsza komercyjna rzeczywistość. Zdarzy się komuś napisać coś świetnego, nawet film jakiś nakręcić, to na 90% musi wyjść z tego trylogia.

A potem? Inni się do ciebie przykleją, a który autor zabroni wydawać skoro ma od tego procent? Zresztą w przypadku hitów to wydawnictwa mają takową licencję.


Obydwa tytuły przeczytałem, recka 2033
/Forum/Temat/13415#472713
przeczytałem również 2033 w oryginale, mam chyba na półce gdzieś jakiś zbiór opowiadań, ale nietknięty.


Facet stworzył, tak ostatecznie, solidną rzecz. Gra jest niezła (momentami) a tak to... franchise. Najczęściej w najgorszym tego słowa znaczeniu.

to odpadłem przy 2034. Pierwszy tom 2033 mi się nawet podobał, faktycznie był to dobry pomysł na historię, natomiast dalej było już gorzej. By zrobić z tego franczyzę powinni mieć jakiś pomysł jak to sensownie pociągnąć i rozpisać na kilka lat. Natomiast dalej poszli zupełnie innm tropem. W 2034 widać, że raczej wybrano utarty szlak i tyle. Gdy się zaczęły pojawiać pierwsze książki innych autorów, np. z metrem w Peterburgu, przejrzałem to i uznałem, że nie dla mnie. Postapokalipsa daje duże możliwości twórcze, natomiat tu kurczowo trzymano się metra, które na dłuższą metę nie ma w sobie tej nośności, by np. mnie zainteresować na dłużej.

http://www.gry-online.pl/S016.asp?ID=23626

Czyli "jedynka" + "dwójka" w odświeżonych wersjach, podrasowane graficznie i dające się odpalić na nowych konsolach.

A z fejsbunia właśnie się dowiedziałem że jeżeli masz w bibliotece STEAM chociaż jedną część to Redux kupujesz o 50% taniej na PC.

"Dzielnica Obiecana"

Opis:

Dwie dekady po atomowej zagładzie, czasy Pożogi. Gatunek homo sapiens na powrót został sprowadzony do roli jednego z konkurentów w grze o przetrwanie. Zmieniło się wszystko. Tylko ludzie pozostali tacy, jak dawniej. Nowa Huta. Zaprojektowane i zbudowane od podstaw robotnicze miasto. XVIII dzielnica Krakowa. To tu, w podziemnych schronach, mieszkają ci, którzy przetrwali nuklearną apokalipsę. Każdy dzień oznacza dla nich walkę, każdy miesiąc przynosi nowe zagrożenia. Wśród strzępów cywilizacji przeżycie kolejnego roku zakrawa na cud. Zdradzeni i zmuszeni do ucieczki mieszkańcy Nowej Huty wyruszają na poszukiwanie mitycznego raju – Kombinatu. Nie wiedzą jeszcze, że z niedostępnego dla nich centrum Krakowa nadciąga przerażająca horda, która odmieni znany im świat. Jednak to śmiertelne niebezpieczeństwo okaże się tylko tłem dla piekła, które ludzie niezmiennie gotują sobie sami nawzajem.

http://www.empik.com/polskie-uniwersum-metro-2033-majka-pawel,p1098876612,ksiazka-p?gclid=CM7I3uPr478CFY7KtAodAzsAEA

polskie wydanie kolejnej powieści rosyjskiego autora osadzoną w tym uniwersum.

http://www.insignis.pl/book/index/100/Mrowancza.html

Pierwsza (a w zasadzie druga, bo był już e-book z opowiadaniami) polska książka z Uniwersum. Dzieje się w Krakowie i w Nowej Hucie, i szczerze mówiąc jest kolejnym, bezpłciowym czytadłem.

Tzn, proszę nie odbierać moich słów jakoś negatywnie - ta książka spełnia swoje zadanie i robi to nawet nieźle. Niemniej jednak niczym specjalnie nie zaskakuje ani nie zachęca. Nawet umiejscowienie akcji w Polsce nie stało się wymówką do wprowadzenia smaczków związanych z naszym narodem i kulturą.

Jest kilka jasnych punktów książki (np przerysowana postać komunistki Ninel) ale w zasadzie to raczej nie zachęcam. Poza tym wkurza mnie główny bohater, który niejako robi za obserwatora przemian innych postaci, samemu nie przechodząc przez większe zmiany, nie robiąc niczego ważnego z punktu widzenia fabuły itd. Nie byłoby to takie złe, gdyby nie fakt, że książka niejako podpowiada (i ciągle przypomina) że to się musi wydarzyć (choćby przez jego ciągłe porównywanie do Piotra). W sumie koniec książki (i jego wątku) wygląda bardziej jak wstęp do innej jego przygody, w której wreszcie ma szansę coś znaczyć.

Właśnie po.

Dużo słyszałem o tej książce, w większości pozytywne recenzje. W sumie nigdy nie czytałem książki po apokalipsie. Oczekiwałem ciągłej walki bohatera o przeżycie, napięcia, elementów horroru. Dodatkowo smaczek budziły frakcje znajdujące się w metrze. Czerwona hołota, sataniści, "świętobliwi" itp.

Niestety pod tymi dwoma względami zawiodłem się.

Początek książki był fatalny. Miałem zamiar odłożyć ją. Autor zaczął pisać gdy miał 18 lat, adekwatny wiek do stylu prowadzenia historii. W skrócie kompletna żenada.

Zaczęło się rozkręcać (i to na dobre) od próby egzekucji Artema. Jak do tego doszedłem to zaczęło mi się czytać o wiele szybciej i lepiej. Strona po stronie, doszedłem do bibliotekarzy i wyjścia na powierzchnię.

To było chyba najlepsze. Artem i jego krótka choć ciężka wędrówka po Moskwie. Autor interesująco ukazał monstra. Nie było tak, że bohater wciąż uciekał i ledwo docierał do jakiegoś punktu. Te wielkie potwory spokojnie za nim podążały, nie śpieszyły się. Były prawdziwie Obce. To autorowi się udało, pokazanie obcości nowych gatunków.

Potem powrót to metra i Wielki Czerw. Albo autor chciał zrobić z bohaterów debili albo sam pod pewnym względem jest debilem. Staruch, który był wieszczem owych wyznawców Czerwa, miał tak słabe i durne argumenty, ale żaden z bohaterów oczywiście mu nie odpowiedział. Artem milcząco zwiesił głowę, "bo wiedział, że po trosze to prawda". Nie no, słabiutko. "Machiny są złe!" a ciekawe kto wybudował uniwersytet gdzie uczył się Staruch, żałosne.

Potem szybka akcja, doprowadza do finału i ukazania prawy o Artemie. Skończyło się świetnie, nostalgicznie.

Następnie "Ewangelia według Artema". Szok. Bohater /narrator okazał się kłamcą. Artem przeinaczał fakty, pierwsze wyjście na powierzchnie i zniszczenie Czarnych, okazało się, że mógł ich uratować, ale po prostu stchórzył.

Mocne końcówka.

Na początku pisałem, że oczekiwałem ciągłego zaszczucia, groźnych ataków. Zawiodłem się. Sam bohater szybko odkrywa, że jest "nieśmiertelny", a anomalie metrowe (jak dźwięk z rur) zostały tak nieudolnie napisane, że dreszczyk emocji szybko zamienił się w znudzenie. To czego oczekiwałem pojawiło się przy wyjściu na powierzchnię, gdzie w końcu zobaczyliśmy, ten nowy, przerażający świat.

Frakcje. Sądziłem, że będą rozmowy, dyskusje bohaterów, więcej gadek o ideologiach. Tak naprawdę było tego niewiele. Czerwoni, których jedyny ciekawy tekst był mniej więcej

"- A co sądzisz towarzyszu o bezgłowych bestiach, bo chce mieć silne podstawy ideologi?
- Sądzę, że to trudna sprawa- i głęboko się zadumał. "

To było dobre

Za mało było tych dysput, a słyszałem, że były więc oczekiwałem może trochę za dużo.

Szkoda mi też było niedokończonych wątków. Np. z Chanem. Wkurzyły mnie też rozmyślenia bohatera nad poległymi towarzyszami. Po prostu wymieniał ciąg nazwisk i tyle. Nie miałem czasu by zatrzymać się i wspomnieć należycie.

Podsumowując, oczekiwałem lepszej powieści. Na początku było fatalnie, potem się rozkręciło. Zakończenie interesujące, być może przeczytałbym kontynuację historii Artema.


Dziś zacząłem czytać Metro 2034.

Tu szybciej bo wciąż czytam (i raczej nie skończę).

Autor ewidentnie skoczył na kasę. Niby 490 stron, ale czcionka gigantyczna, olbrzymie odstępy, a każdy nowy rozdział to jedna strona przerwy. Chyba wyszłoby około 300 stron, gdyby było jak w pierwszej części.

Dlaczego mogę nie ukończyć tej powieści? Fatalny początek, jestem na 60 stronie i jest do początek spoilera dupy koniec spoilera. Skoro przez 60 stron nic się nie działo, to szczerze nie wiem czy warto czytać dalej. Szczególnie, że książka ta ma słabe recenzje.


Sięgnę w niedalekiej przyszłości po Piter by porównać nawet samych autorów, z czystej ciekawości.

Metro 2033 autentycznie uwielbiam. Jest to wspaniała, baśniowa opowieść na kanwie mitu Campbelliańskiego z masą niedopowiedzeń, których rozstrzygnięcie - lub nie - ma miejsce w głowie czytelnika. To rzeczywistość, czary, prawdziwe potwory, halucynacje, przekolorozywanie bohaterów? Nie wiadomo. Fenomenalna - jakoś mi cieplej na sercu gdy o niej myślę - dla mnie to właśnie baśń. Głównie przez to, że jedną z jej głównych cech jest możliwość odnalezienia innych elementów i zupełnie odmiennej interpretacji na różnych etapach życia i Metro 2033 to spełnia.

Metro 2034 to jest kapiszon, napalona baba biega za chłopem po calym metrze, nie wiem o co tam chodziło.

Metro 2035 to powieść dojrzalsza, na wskroś polityczna - ale bardziej polityczna niż przerysowane, popkulturowe archetypy stronnictw w 33 - i to dobry kawałek literatury mimo dość wyraźnie lewicujących poglądów autora (i co, można bez wpychania kiczowatego moralizatorstwa?). Ale mam mu trochę za złe brutalne odarcie z mistycyzmu trylogii i zredukowanie jej do zwykłego socjopostapo.

Poza tym czytałem chyba Pitera, jakoś krótko po tym gdy z niego wróciłem (białe noce, dwa tygodnie, super sprawa) i coś co się chyba nazywalo "trylogia Diakowa" ale zupełnie nic nie zapamiętałem i chyba nawet nie skończyłem. Piter bardzo mocno oddawał ducha 33 i podobał mi się.

Z tego co widzę przez te lata Uniwersum bardzo mocno się rozrosło. Które części polecicie, tak żebym się nie wymęczył jak na 34? Punkt widzenia dowolny (punkt widzenia tzn. z tego co wiem to różne książki ocierają się o nieco inne gatunki, to military, to sf, to horror itd) byle ciekawy.