Złe dobrego początki… albo jakoś tak. Od ogółu do szczegółu.
Próba narysowania jakiejś postaci od razu w całości może skończyć się zmiętoloną kartką i paroma włosami wyrwanymi z głowy. Najczęściej okazuje się, że postać:
nie zmieściła się na kartce – to wina kompozycji,
ma złe proporcje – nie zostały odmierzone i zaznaczone,
przybiera dziwną pozycję – nie powstał szkic szkieletowy,
wygląda nieanatomicznie – zabrakło wyodrębnienia kształtów podstawowych,
nie da się poprawić – gumka nie jest za słaba, tylko nacisk ołówka na kartę za mocny.
Bywa i tak, że detale w rodzaju ubrania, broni, fryzury, są narysowane perfekcyjnie, ale główny obiekt jest po prostu koślawy. Dlaczego? Dlatego, że nie zachowano Pierwszej Zasady, która brzmi:
Od ogółu do szczegółu.
Polega to na wstępnym rozplanowaniu obrazka: na samym początku określam, czy rysowany obiekt jest bardziej wysoki czy szeroki. Raczej Jabba czy raczej Jar Jar. Od tego zależy, czy kartkę ułożymy w pionie czy poziomie. Ja wybrałam Jar Jara, więc kartka jest pionowa.
Tak wygląda schemat całego rysunku od zaplanowania proporcji (niebieskie linie), przez układ postaci (czerwone linie), do nadania ciała i narysowania detali. Na początku nauki dobrze jest rysować z modela lub zdjęcia.
Są dwie bardzo ważne rzeczy do zapamiętania, które odnoszą się do techniki rysowania. Pierwsza: nigdy nie używaj linijki, ekierki, cyrkla, krzywików, skalówki. Te narzędzia są zarezerwowane dla rysunku technicznego, tutaj ważne jest ćwiczenie ręki i oka. Nie przejmuj się, jeśli jakieś linie wychodzą krzywe, to tylko kwestia wprawy. Druga rzecz: szkic ma być delikatny. Używaj w tym celu bardzo twardego ołówka, np. 6H i przyciskaj go delikatnie, by w razie czego móc łatwo wygumkować. Twardość ołówka dobierz indywidualnie do własnego temperamentu. Na tym etapie nie polecam ołówków miękkich (z oznaczeniem B), gdyż zostawiają ciemny ślad i łatwo się rozmazują. Trzecią ważną rzeczą (więc jednak są trzy) jest pozostawienie szkicu niewymazanego pod rysunkiem końcowym. To jest już oczywiście kwestia gustu, ale przyjmuje się, że leciutki szkic pozostaje na kartce, by pokazać w pewien sposób, jak powstało końcowe dzieło.
Rysujemy na kartce linię pionową, na długość której ma zmieścić się postać (lub poziomą, jeśli się rysuje Jabbę). Następnie odmierzamy proporcje. Na przykład zmierzyłam, że głowa Jar Jara mieści się w jego wzroście siedem razy. Narysowany odcinek dzielę na siedem równych części. Jeśli chodzi o szerokość postaci, to najpierw określamy, w którym miejscu na linii pionowej będą najbardziej wystające części. Szerokość tych części mierzymy wg szerokości głowy.
Następnym krokiem jest rysunek szkieletowy, czyli patyczkowy ludzik. Za pomocą linii łączy się proste figury geometryczne, które na tym etapie schematycznie odwzorowują ważne części ciała postaci. Ważne jest to, by te podstawowe kształty oddawały formę i wielkość danej części ciała, na przykład spłaszczony owal jako głowa Jar Jara lub trapez jako podstawa hełmu Vadera. Także łączące je linie nie mogą być przypadkowe. Muszą one oddawać kąty tworzące się między poszczególnymi częściami, a także łuki i napięcia krzywych, od których zależy na przykład kształt szyi Binksa.
Teraz należy dodać nieco ciała. Pamiętaj, że odsłonięte części ciała wyglądają inaczej, niż zakryte ubraniem. Znaczenie ma także to, czy ubiór jest luźny czy przylegający, jakie jest ułożenie ciała – zaobserwuj choćby przy lustrze, jak bardzo zmienia się wygląd w zależności od stroju i pozycji, która przybierasz. W ogóle lustro często się przydaje podczas rysowania fikcyjnych bohaterów, nawet obcych ras.
Ostatnie etapy to narysowanie ciała i detali takich jak oczy, palce, elementy ubioru. Na razie wystarczy, jeśli je tylko schematycznie zaznaczysz, a do prawdziwego rysowania detali dojdziesz dopiero wtedy, gdy opanujesz prawidłowe rozmieszczenie postaci na kartce i oddawanie proporcji oraz kształtów.
Chewie z Wooczego Imperium
Kurs rysowania
Próba narysowania jakiejś postaci od razu w całości może skończyć się zmiętoloną kartką i paroma włosami wyrwanymi z głowy. Najczęściej okazuje się, że postać:
Bywa i tak, że detale w rodzaju ubrania, broni, fryzury, są narysowane perfekcyjnie, ale główny obiekt jest po prostu koślawy. Dlaczego? Dlatego, że nie zachowano Pierwszej Zasady, która brzmi:
Polega to na wstępnym rozplanowaniu obrazka: na samym początku określam, czy rysowany obiekt jest bardziej wysoki czy szeroki. Raczej Jabba czy raczej Jar Jar. Od tego zależy, czy kartkę ułożymy w pionie czy poziomie. Ja wybrałam Jar Jara, więc kartka jest pionowa. Tak wygląda schemat całego rysunku od zaplanowania proporcji (niebieskie linie), przez układ postaci (czerwone linie), do nadania ciała i narysowania detali. Na początku nauki dobrze jest rysować z modela lub zdjęcia.
Są dwie bardzo ważne rzeczy do zapamiętania, które odnoszą się do techniki rysowania. Pierwsza: nigdy nie używaj linijki, ekierki, cyrkla, krzywików, skalówki. Te narzędzia są zarezerwowane dla rysunku technicznego, tutaj ważne jest ćwiczenie ręki i oka. Nie przejmuj się, jeśli jakieś linie wychodzą krzywe, to tylko kwestia wprawy. Druga rzecz: szkic ma być delikatny. Używaj w tym celu bardzo twardego ołówka, np. 6H i przyciskaj go delikatnie, by w razie czego móc łatwo wygumkować. Twardość ołówka dobierz indywidualnie do własnego temperamentu. Na tym etapie nie polecam ołówków miękkich (z oznaczeniem B), gdyż zostawiają ciemny ślad i łatwo się rozmazują. Trzecią ważną rzeczą (więc jednak są trzy) jest pozostawienie szkicu niewymazanego pod rysunkiem końcowym. To jest już oczywiście kwestia gustu, ale przyjmuje się, że leciutki szkic pozostaje na kartce, by pokazać w pewien sposób, jak powstało końcowe dzieło.
Rysujemy na kartce linię pionową, na długość której ma zmieścić się postać (lub poziomą, jeśli się rysuje Jabbę). Następnie odmierzamy proporcje. Na przykład zmierzyłam, że głowa Jar Jara mieści się w jego wzroście siedem razy. Narysowany odcinek dzielę na siedem równych części. Jeśli chodzi o szerokość postaci, to najpierw określamy, w którym miejscu na linii pionowej będą najbardziej wystające części. Szerokość tych części mierzymy wg szerokości głowy.
Następnym krokiem jest rysunek szkieletowy, czyli patyczkowy ludzik. Za pomocą linii łączy się proste figury geometryczne, które na tym etapie schematycznie odwzorowują ważne części ciała postaci. Ważne jest to, by te podstawowe kształty oddawały formę i wielkość danej części ciała, na przykład spłaszczony owal jako głowa Jar Jara lub trapez jako podstawa hełmu Vadera. Także łączące je linie nie mogą być przypadkowe. Muszą one oddawać kąty tworzące się między poszczególnymi częściami, a także łuki i napięcia krzywych, od których zależy na przykład kształt szyi Binksa.
Teraz należy dodać nieco ciała. Pamiętaj, że odsłonięte części ciała wyglądają inaczej, niż zakryte ubraniem. Znaczenie ma także to, czy ubiór jest luźny czy przylegający, jakie jest ułożenie ciała – zaobserwuj choćby przy lustrze, jak bardzo zmienia się wygląd w zależności od stroju i pozycji, która przybierasz. W ogóle lustro często się przydaje podczas rysowania fikcyjnych bohaterów, nawet obcych ras.
Ostatnie etapy to narysowanie ciała i detali takich jak oczy, palce, elementy ubioru. Na razie wystarczy, jeśli je tylko schematycznie zaznaczysz, a do prawdziwego rysowania detali dojdziesz dopiero wtedy, gdy opanujesz prawidłowe rozmieszczenie postaci na kartce i oddawanie proporcji oraz kształtów.
Chewie z Wooczego Imperium
Kurs rysowania
