Wirtualny Wizualny Przewodnik - imperialna drużyna abordażowa

Ze scenariusza:

Olbrzymia żółta planeta Tatooine wyłania się z ekranu, tylko dwa księżyce orbitujące obok rozświetlają ciemność. Mały srebrny okręt kosmiczny, rebeliancki Łamacz Blokady wystrzeliwuje lasery z dział rufowych i ucieka w kosmos. Jest ścigany przez gigantyczny Imperialny Niszczyciel Gwiezdny. Setki śmiertelnych promieni wylatuje z Imperialnego Niszczyciela, niszcząc jeden z płatów pojazdu Rebelii.

WEW. REBELIANCKI ŁAMACZ BLOKADY – GŁÓWNE PRZEJŚCIE

Eksplozja kołysze statkiem, podczas gdy dwa roboty, Artoo-Detoo (R2-D2) i See-Threepio (C-3PO) próbują przejść przez kołyszący się korytarz. Oba roboty są stare i zużyte. Artoo jest niski, przypomina uzbrojonego w szpony tripoda. Jego twarz to mnóstwo komputerowych światełek otaczających jedno oko-radar. Threepoio z drugiej strony jest wyższy, ma proporcje ludzkie. Ma błyszczącą brązową metaliczną pokrywę w stylu Art Deco.

Kolejne uderzenie trzęsie okrętem, gdy idą dalej.

Threepio: Słyszałeś to? Trafili w główny reaktor. Będziemy z pewnością zgubieni. To szaleństwo!

Żołnierze rebelii mijają droidy i ustawiają się w pozycji przy głównym wejściu. Celują swą broń w kierunku drzwi.

Threepio: Jesteśmy zgubieni.

Mały droid R2 wydaje serię elektronicznych dźwięków, które może zrozumieć tylko inny robot.

Threepio: Tym razem księżniczka im nie ucieknie.

Artoo kontynuuje wydawanie dźwięków. Słychać dźwięki, jakby wielkie metaliczne szczęki łapały okręt, a coś poruszało się po jego pokrywie.

Threepio: Co to?

ZEW. OKRĘT W KOSMOSIE

Imperialny niszczyciel z łatwością przejął rebeliancki Łamacz Blokady. Mniejszy okręt zostaje ściągnięty do doku gigantycznego Imperialnego statku kosmicznego.

WEW. REBELIANCKI ŁAMACZ BLOKADY

Nerwowe siły rebelii uzbrajają swą broń. Nagle potężnym wybuchem otwiera się dziura w głównym przejściu i słychać jak przerażający szturmowcy (ubrani w kosmiczne skafandry) wchodzą przez zadymiony korytarz.

W ciągu kilku minut całe przejście zamienia się w laserową bitwę. Śmiertelne promienie odbijając się rykoszetem niszczą losowe rzeczy, tworząc wielką eksplozję. Szturmowcy wchodzą i kucają za osłonami. Promienie laserów trafiają w wielu żołnierzy rebelii, którzy z krzykiem chwieją się w dymię, trzymając poranione ręce i twarze.

Eksplozja wybucha koło robotów.

WEW. REBELIANCKI ŁAMACZ BLOKADY – GŁÓWNE PRZEJŚCIE

Potężny, wysoki na siedem stóp, Czarny Lord Sithów pojawia się w przejściu, zasłaniając światło w korytarzu. To Darth Vader, prawa ręka Imperatora. Jego twarz jest zakryta czarne szaty i groteskową maskę do oddychania. Staje trochę z boku, gdy wbiegają kolejni ubrani na biało szturmowcy.

Wszyscy instynktownie odchodzą od imponującego wojownika i przechodzą obok umierających w ciszy sił Rebeliantów. Kilku z rebeliantów ucieka w panice.

Ciekawostki:

Pierwszy oryginalny treatment Gwiezdnych Wojen rozpoczyna się dramatyczną bitwą kosmiczną pomiędzy sześcioma myśliwcami, kolejne wersje scenariusza rozpoczynają się na czwartym księżycu planety Utapau, gdzie Kane Starkiller i jego dwóch synów zostaje napadniętych przez złych Rycerzy Sithów. Najstarszy syn Kane’a, Annikin staje się centralną postacią opowieści i głównym protagonistą, przyłącza się do sił wiekowego już generała Skywalkera i niszczy Imperialną Gwiazdę Śmierci.

Choć w filmie Łamacz Blokady to karzeł w porównaniu z Niszczycielem Gwiezdnym, w praktyce model rebelianckiego okrętu był dwukrotnie większy od tego, który go ścigał. Niszczyciel Gwiezdny miał tylko 91 centymetrów (trzy stopy), w porównaniu do łamacza blokady, który miał 194 centymetry (ponad sześć stóp).

Threepio i Artoo pojawiają się już we wczesnych wersjach scenariusza i opisani są w ten sam sposób, co w filmie. Ale w pierwszej wersji, stacjonowały na Gwieździe Śmierci, acz uciekły na początku filmu i zostały przejęte prez Annikina Starkillera.

Richard Chew, montażysta: „George [Lucas] kazał powtarzać scenę ze szturmowcami przebijającymi się przez drzwi tylko dwa razy, ale jednocześnie kazał to kręcić z sześciu różnych kamer. A to daje nam sześć różnych kątów. Scena była bardzo krótka, ale ponieważ ujęcia były drastycznie różne, pozwoliło nam to wydłużyć akcję i rozbudować scenę. Publiczność nawet nie zdaje sobie sprawy, że niektóre fragmenty widzi dwukrotnie, tyle że filmowane z różnych kątów.”

Gary Kurtz, producent: „Ostatnią rzeczą jaką filmowaliśmy był atak na okręt konsularny, z podnoszącym się i opadającym korytarzem. John [Barry], Leslie [Dilley] i Norman [Reynolds] zbudowali ten korytarz i zabrakło nam paneli. Zadzwoniłem do Laddie’ego i powiedziałem, że nie możemy nakręcić tej sceny, bo nie mamy wystarczającej ilości korytarzy. Więc dał nam trochę pieniędzy na dodatkowe panele, dzięki czemu mogliśmy zbudować jeszcze jeden czy dwa korytarze i filmować. To była już ostatnia rzecz, jaką kręciliśmy – wejście Dartha Vadera i strzelanina.”

Srebrny droid protokolarny został nazwany dopiero w 1995 przez Decipher Inc. na potrzeby ich gry – CCG. Nazwano go U-3PO. Dla zwiększenia dynamiki gry, droid został podwójnym agentem, co zresztą nawiązywało do wersji radiowej Gwiezdnych Wojen (1981), gdzie Tantinve IV był ścigany w kosmosie przez podwójnego agenta na jego pokładzie.



Kadr po kadrze:

KOMENTARZE (10)

Wirtualny Wizualny Przewodnik - nowa nadzieja

Ze scenariusza:

Morze gwiazd służy jako tło dla napisów początkowych. Słychać echo wojennych bębnów w tle i przewijają się napisy, znikające gdzieś w nieskończoności:

"Trwa wojna domowa. Statki rebeliantów atakujące z ukrytej bazy, odniosły swe pierwsze zwycięstwo nad złowrogim Imperium Galaktycznym.

Podczas bitwy, szpiegom Rebelli udało się skraść tajne plany straszliwej broni Imperium, Gwiazdy Śmierci, uzbrojonej stacji kosmicznej z siłą ognia mogącą niszczyć planety.

Ścigana przez znienawidzonych agentów Imperium, księżniczka Leia udaje się do domu na pokładzie jej okrętu, przewożąc skradzione plany, które mogą ocalić jej lud, i przywrócić wolność galaktyce...."

Ciekawostki:

W napisach w pierwszej wersji scenariusza jest wspomniany konflikt pomiędzy wojownikami Jedi Bendu, a Rycerzami Sithów, ale potem zmienia się to w kierunku mniej ukazującym historię galaktyki, a bardziej koncentruje się na „aktualnych wydarzeniach”.

George Lucas: „Sam pomysł przewijanych napisów pochodzi z koncepcji serialu, chciałem aby tym stała się ta seria filmów, a nie tylko jeden film. Napisy na początku były bardzo długie i się ciągnęły. Pokazałem to moim przyjaciołom – Brianowi De Palmie, Jayowi Cocksowi, Glorii Katz czy Willardowi Huyckowi, a potem to uprościliśmy, by było łatwiejsze do czytania.”

We wcześniejszych wersjach, można to jeszcze znaleźć w komiksach Marvela, napis „Gwiezdne Wojny” był częścią napisów płynących, a nie osobną kartą.

Tytuł Część IV Nowa Nadzieja dodano do napisów dopiero w 1981, podczas re-edycji. Nie było go w wersji oryginalnej.


Pierwsza wersja płynącego i znikającego loga, nie trafiła ostatecznie do filmu, ale pojawia się w komiksach Marvela. Napisy kręcono w ILM, a zajmował się nimi między innymi Richard Edlund. Pierwszą wersję napisów kręcono wraz z logiem Star Wars, jeszcze przypiętym do reszty, a nie jako „osobną kartę”.

Kadr po kadrze:

KOMENTARZE (8)

Wirtualny Wizualny Przewodnik - logo otwierające

Ze scenariusza:

STAR WARS
"Dawno, dawno temu, w odległej galaktyce...."

Ciekawostki:

Gwiezdne Wojny nie zawsze zaczynały się od słów „Dawno temu w odległej galaktyce”. W pierwotnych wersjach treatmentu, opowieść osadzona była w XXXIII wieku, podczas wojny domowej w galaktyce. Słynna linia pojawiła się po raz pierwszy dopiero w czwartej wersji scenariusza i brzmiała „Dawno, dawno temu, w odległej galaktyce, miała miejsce niewiarygodna przygoda.”

Wersja książkowa Gwiezdnych Wojen, jak również inne „drukowane adaptacje” powstały na długo przed ustaleniem finalnego tytułu czy początkowych napisów w ostatniej wersji, dlatego w książce mamy akcję osadzoną słowami „inna galaktyka, inny czas”. Natomiast w komiksie Marvela mamy informację „ta historia nie jest powiązana z Ziemią, jej czasem czy kosmosem. Dzieje się w innym układzie słonecznym, w innej galaktyce i może się dziać w przyszłości, przeszłości lub nawet teraz.”

Mówi George Lucas – scenarzysta i reżyser: „To co chciałem powiedzieć, to „Dawno temu, w odległym królestwie” (U nas się mówi „Dawno, dawno temu, za siedmioma górami...”). Chciałem przez to pokazać, że to bardziej baśń niż science fiction. W ten sposób chcieliśmy powiedzieć, że nie musicie się martwić o naukowe aspekty, bo one i tak nie istnieją. To wszechświat, który sam stworzyłem, w którym okręty kosmiczne mogą wydawać dźwięki, a my możemy robić cokolwiek tylko chcemy”.

Muzyczna fanfara, która towarzyszy logo Lucasfilm oryginalnie była przeznaczona tylko dla filmów kręconych w formacie Cinemascope. Po raz pierwszy zaprezentowano ją w roku 1954. Jej autorem jest Alfred Newman, a dziś powszechnie jest znana jako Fox Fanfare i często występuje w filmach wytwórni 20th Century Fox, obok logo wytwórni.

Pracując nad scenariuszem Gwiezdnych Wojen, George Lucas przez wiele lat używał słów Dziennik Whills, gdzie miał spisane główne koncepcje i krótkie streszczenie. To był punkt wyjścia dla napisania treatmentu (streszczenie scenariusza), pierwszej roboczej wersji i trzech kolejnych – scenariusza. Ale nawet w czwartej, poprawionej wersji znalazły się sceny, które nie zostały zmienione względem pierwszego oryginału. Pisaliśmy o tym już tutaj.

Podczas prac George Lucas miał pomysł by wprowadzić w opowieść rodzinę Wookieech. W jednej z wersji, film miał się zaczynać, gdy ojciec Wookiee opowiada swojemu synowi o „Wujku Chewbacce”. Potem miał zacząć przeglądać obity w skórę dziennik, który miał się okazać pamiętnikiem Chewbaccy. Prawdopodobnie Chewbacca zostawił książkę dla swego bratanka, wkrótce przed śmiercią. A gdy ojciec Wookiee zaczyna czytać, film przenosi się w akcję, którą znamy z obecnej sceny otwarcia.


Pierwsze logo 20th Century Fox narysował Emil Kosa, autor rysunków służących za tło filmu, w 1933 roku. Cyfrowa, poprawiona wersja logo Foxa, zadebiutowała w roku 1994. Z kolei czarno-biały rysunek to jedna z wcześniejszych wersji logo Lucasfilmu, z początku lat 70. W filmie z 1977 wykorzystano prosty napis Lucasfilm LTD, a dopiero w 1997 stare tekstowe logo zostało zastąpione iskrzącym.

KOMENTARZE (8)