Jest to zjawisko dosyć nudnawe już, kiedy non stop ktoś "zmusza" Stovera do pisania kolejnych powieści SW i poza nim autorów nie widzi.... Luceno odwalił kawał wyśmienitej roboty przy LoE i zapewne nie zawiedzie i tym razem. Najważniejsze, żeby dobrze oddać klimat imperium. Osobiście mam nadzieję, że pojawi się -choćby na moment- Kenobi

wiele spodziewam się po tej pozycji. Czuję niesmak niedopowiedzenia, który wynikł po Epizodzie III. Myślę, że ta pozycja wyjaśni jaka zmiana dokonała się w świadomości Lorda Sith, oraz w jego fizyczności. Czy w istocie piach magmowy okaleczył nie tylko jego ciało, lecz także i potęgę Mocy, która w nim drzemie. A jeśli tak- jak znaczne były koszta zdrady Anakina?

Myślę, że ta książka zamknie legendę Vadera i liczę, że zrobi to z klasą.

na to jaki autor ją pisze, i na to, że odwalił kawał dobrej roboty przy LoE to uważam, że ksiązka będzie bardzo dobra. I sam tego oczekuję po niej. Mam nadzieję, że pokaże to co się działo w galaktyce po E3 w taki sposób jak LoE pokazał to przed E3.

moge się tej książki doczekać i chyba nie musze tlumaczyć dla czego,tylko niech jak najszybciej będzie wydana u nas,a jak nie to Anor lub ktoś inny będzie musiał mi czytał na głos po jednym rozdziale na każdym naszym Wielkopolskim spotkaniu

się bardzo cieszę, że powieść ma wyjść jednak w tym roku (przynajmniej w USA). Z pewnością sobie ją zamówię .
I cieszę się, że to nie Stover piszę tę książkę, a Luceno. Jestem tak na prawdę bardziej ciekaw galaktyki w obliczu pojawienia się Dartha Vadera, niż jego postaci jako takiej. Fakt, o psychice Vadera również przydałaby się książka, którą pewnie lepiej napisałby Stover, lecz galaktykę zna z pewnością lepiej właśnie Luceno. Choć zdarzają mu się wpadki (jak uznać Obi-Wana za korelianina - ale edytorzy amerykańscy to wychwycili). I mam nadzieję, że Luceno jeszcze coś więcej napisze w SW.

Dla mnie ksiażka którą mocno oczekuję, a to właśnie dla tego okresu z którego jak na razie niewiele wiemy. Znając Luceno spodziewam się wielu nawiązań, a tomoze podnieść jakość książki.

Wiecie, nigdy za bardzo nie interesowało mnie, jaki autor pisze książki SW. Cieszyłem się, ze w ogóle mam co czytać. Ale od czasu "Labiryntu Zła" na książki patrzę zupełnie inaczej. Nie pamiętam, kiedy ostatnio przeczytałem jakąś książkę tak szybko, jak "Labirynt". Potem była nowelizacja Stovera i zachwyciła mnie nie mniej, niż Labirynt. I uważam tak: Stover i Luceno mieli wielki zaszczyt, mogąc napisać książki, powiedzmy, "przełomowe". Ostatnie SW i wstęp do nich to jedne lepszych książek , jakie czytałem. A że i Luceno i Stover wywiązali się z tego wzorowo, to uważam, że powinni razem napisać Dark Lord`a. wspaniale by się uzupełniali nawzajem. Jak mówi Lord Sidious, Stover zna psychikę Vadera, a Luceno galaktykę. Każdy z nich robiłby swoje, ale konsultowaliby się między sobą, żeby stworzyć ładne i płynne połączenie swoich styli. Nie wiem tylko, czy to by się dało zrobić...

w Stovero manie, Luceno również jest świetnym autorem, jestem pewien że znajdziemy tam mnóstwo smaczków z EU.

Ale ci dwaj autorzy są obecnie najlepsi bez dwóch zdań

mnie ta książka może być majstersztykiem... wszak Lord Vader to jedna z ciekawszych postaci w świecie filmu/książki. Jego losy, psyche, wewnętrzną walkę można naprawdę świetnie ująć słowami i zrobić dobra książkę omijającą nawet nudne standarty SW. Mama nadzieję, że wnętrze Vadera będzie dużo lepiej ukazane niż wersja filmowa, znaczy się nowe Epizody, bo do starych nie mam zastrzeżeń.

Grzebiąc po necie natknąłem się na tekst z Insidera 83 o Dark Lordzie. Oto on
Dark Lord: The Rise of Darth Vader begins on the Outer Rim world of Murkhana with Order 66 transmitted to clone troopers advancing with the Jedi against Seperatist positions. But on Murkhana, a clone commando refuses to obey orders, giving Jedi Roan Shryne and Padawan Olee Starstone a chance to hide. Unfortunately for clones and Jedi alike, Palpatine dispatches Vader to Murkhana to investigate the incident.
---
Shyrne and Starstone struggle to escape the reach of the new Empire and keep the jedi traditions alive, with Vader in furious pursuit. We see the Empire`s devestation of Kashyyyk with Vader swinging his saber and a certain Wookiee in the middle of the battle. We get to sit in on some of the first meetings between Vader and Moff Tarkin. And we visit Alderaan, where Bail Organa tries to solve the riddle of Vader`s identity-and keep the new Sith Lord away from his infant stepdaughter and a certain pair of droids.
Tu moje pytanko. Czy jest to cały artykuł o Dark Lordzie znajdujący się w Insiderze czy jest cośtam więcej na temat tej książki ?

Już gdzieś pisałam, nie mam jak go zeskanować, ale jeżeli ktoś chce, mogę go albo przepisać w mailu, albo skserować i przesłać pocztą. Daj znać, co wolisz. ulien@o2.pl

jest obecnie wielka dyskusja na theforce.net ( niestety dość częstu schodzi z tematu, i o samej książce niewiele się można dowiedzieć)

Uważam że Luceno lepiej się do tego nadaje, gdyż będzie trzeba uporządkować świat po ep III. Stovera można wykorzystać w przyszłości, Vader to postać nie dokońca odkryta, jego potencjał jest ogromny.

Dla odmiany podam nazwisko z poza stawki: Steve Perry. Są to marzenia ale... Myślę że autor Cieni Imperium mógłby wnieść równie dużo do tej powieści co Stover i Luceno, a może i znacznie więcej. Jest to oczywiście moja subiektywna opinia i po części wynika z faktu że ta powieść była jedną z pierwszych jakie przeczytałem, no i sposób w który nam nakreślił Perry Vadera. Myślę że bardzo dobrze wywiązał się z zadania. Ukazał tę postać jak na owe czasy (czyli przed NT) dość solidnie, więc tym bardziej teraz powinien coś skrobnąc na temat Lorda Sith.

Vader pewnie na bank odegra ważną rolę w powieśći o Death Star, pozatym popatrzcie między ep III a ep IV jest 20 lat, ile może tam być książek( ok 10-12) więc będziemy mieli jeszcze dosyć Lorda Vadera

Tytuł powieści nie jest adekwatny do jej treści. Vader niestety jest jednym z elementów powieści, ważnym, ale ani nie tak prominentnym jak powinien być, ani nie najważniejszym. Prawdę mówiąc książce jest bliżej do TUFa i Maski Kłamstw, niż LOE. Świetnie przy tym zamyka wątki, które powstały po Epizodzie III i łączy w całość film z książką. Mnie to się podobało, choć przyznam szczerze, że oczekiwałem opowieści o antybohaterze, coś trochę jak Darth Maul, z tym, że mrocznejsze, a czegoś takiego nie dostałem. Luceno świetnie opisuje powstanie Imperium, nie przez deklaracje, ale przez to, co się działo później i jak reagowały istoty w galatkyce na to.

dopiero w połowie - ale podoba mi się

A jak w tej książce zostały ukazane stosunek mistrz-uczeń u Sithów?
Luceno jakoś ciekawie to zrobił?

Bardzo krótko:

Plusy:

- przedstawienie po kolei procesu tworzenia Vadera
- postawa Climbera
- postać Shryne`a i jego historia
- pokusa Vadera aby zająć miejsce Palpiego
- bitwa o Kashyyyk
- przedstawienie zasad funkcjonowania Imperium
- Tarkin i przygotowania do budowy Gwiazdy Śmierci
- rzut mieczem świetlnym (KOTOR się przypomina )

Małym minusikiem jest to (ale w tylko w moim odczuciu), że akcja rozkręca się pod koniec (na Kashyyyku), ale to może dlatego, że to są najbardziej spektakularne sceny z całej książki (bitka z droidami jakoś nie zrobiła na mnie większego wrażenia )

Ogólna ocena 9/10


KONIEC SPOILERÓW MASY

...mnie, to "Dark Lord" jest pewnym rozczarowaniem. Już mówię, dlaczego. Otóż jako zwieńczenie monumentalnej trylogii o upadku Jedi, Republiki, zemście Sithów i narodzinach Imperium, to ta książka po prostu nie wyrabia. Pewnie przede wszystkim dlatego, że po wspaniałej wręcz "Zemście Sithów" Stovera Luceno nie jest w stanie dobić do poprzeczki, którą postawił jego poprzednik. Po drugie dochodzi kwestia Vadera. A dokładniej pewien jej brak. Otóż nie jest go za mało, a jak jest, to są to dość mocne fragmenty, ale Luceno niestety nie potrafił się na nim skoncentrować. W rezultacie więc pod względem konstrukcyjnym książka przeplata wątki analogicznie do "Spisku na Cestusie" (chociaż jakościowo jest znacznie lepsza), a tylko jeden z nich dotyczy Vadera. I on (na spółkę z motywem Baila Organy i relacji między Sithami) stanowi o sile tej książki. Inne wątki, jak choćby ucieczka mistrza Shryne`a i Bitwa o Kashyyyk, mają niewykorzystany potencjał. Wydaje mi się, że Luceno chciał dać nam coś, co łączyłoby introspekcje z "Zemsty Sithów" i chmurę nawiązań z "Labiryntu Zła", w rezultacie dostaliśmy pozycję znacznie odstającą od swoich wielkich poprzedniczek. Skoro już narzekam, to poskarżę się jeszcze, że Luceno pieprzą się klasy okrętów (Niszczyciel klasy Imperator zamiast Imperial albo korweta typu Tantive... może ktoś poprosi Syrzyckiego, żeby poprawił te ewidentne buraki?). I to chyba tyle.
Dobra, skoro już zgnoiłem tę książkę, teraz plusy: Vader ma wymiatać i wymiata, o to chodzi. Zarówno potęga postaci, jak i sposób jej opisywania jest bez zarzutu, zwłaszcza moment, w którym Mroczny Lord przyzwyczaja się do pancerza i protez. Nawiązania, czyli to, w czym Luceno zawsze był bardzo dobry, także stoją na poziomie. Motyw klona, który nie wykonuje rozkazu 66 (dobrze zrozumiałem, że był to klon-komandos? Bo jeśli tak, to mamy piękną analogię do "Republic Commando"), Jedi, który spotyka swoją matkę (swoją drogą wątek Shryne`a ma dziwne zakończenie, trochę ni z gruszki, ni z pietruszki), oraz starania Baila, żeby Vader nie domyślił się prawdziwego pochodzenia Leii, są naprawdę na poziomie. Również epilog książki przechodzi płynnie w prolog "The Desperate Mission", co pozwala mi naiwnie wierzyć, że ten okres w historii SW ma ambicję być równie dobrze zagospodarowany, jak Wojny Klonów. Poza tym Luceno czyni świetną rzecz: mruga okiem do czytelnika, zarysowując tło dla pewnych wątków, ale o nich samych nie mówiąc ani słowa. Mamy więc Baila Organę, Mon Mothmę i Garma Bel Iblisa, wymienianych wreszcie w jednym szeregu (co jest zapowiedzią przyszłego Traktatu Corelliańskiego i powstania Sojuszu), desperackie zabiegi Baila, żeby ukryć R2 i 3PO (co można odczytać jako pretekst do wywiezienia ich poza planetę, a więc przygód z komiksów "Droids"), dyskusję Vadera z Tarkinem, wywóz niewolników Wookiee z Kashyyyku na plan budowy tajnej broni Imperatora (jeśli jeszcze wziąć poprawkę na to, że w końcowej scenie "Zemsty Sithów" możemy mieć do czynienia z prototypem Gwiazdy Śmierci, to mamy zarys koncepcji Labolatorium Otchłani i pracujących tam niewolników Wookiee; w tym momencie rola Chewbacci w ich oswobodzeniu nabiera nowych kolorów).
Jeszcze kwestia chronologii. Mamy cztery źródła, które teoretycznie dzieją się tuż po "Zemście Sithów": właśnie "Dark Lorda" oraz komiksy "Loyalities", "Purge" oraz "Recruitment". Stwierdziliśmy z Ulvem na Imperiadzie, że "Purge" musi dziaćsię w trakcie "Dark Lorda", bo w komiksie Vader jest jeszcze wymoczkiem (wtedy trzeba by było założyć, że motyw nienawiści do Obi-Wana jest realizowany głównie tam), "Loyalities" będzie wtedy jeszcze przed "Dark Lordem", a "Recruitment" chwilę po nim. Jak więc widać, Vader jest póki co całkiem nieźle eksploatowany...
Acha, byłbym zapomniał: "Dark Lord" dostaje 8/10, chociaż to trochę naciągana ósemka.

-Czarny Lord. Narodziny Dartha Vadera.
Czy też "Śniady Panicz", "Ciemnawy Człowiek", "Nigga Lord", a nawet "Ociemniały Władca Dwumyślnych z Niruan"... Ta książka ma chyba rekordową ilość fanowskich tytułów, zauważyliście?

Aha: w czasie pisania mogły mi się wymsknąć drobne spoilerki. Jakby co, to ostrzegałem.

Nie jest tylko pustym sloganem powtarzające się twierdzenie, że Dark Lord jest zakończeniem trylogii o narodzinach Vadera, złożonej jeszcze z Labiryntu Zła i książkowej Zemsty. Tak jak LoE bardzo dużo wyjaśniał informacji przydatnych przed filmem, tak DL wyjaśnia sporo rzeczy, które mogą nam się nie zgadzać po filmie.
Najdziwniejsze w tej książce jest to, że głównymi bohaterami książki są...nadal Jedi. Ostatki, które przetrwały rozkaz 66 i które próbują jakoś przeżyć w tej nowej, "lepszej" rzeczywistości. No, ale jest też Vader, choć nie jest on tutaj - mimo tytułu - najważniejszą postacią. Najwyraźniej autorzy Lucasowi nie potrafią pisać tylko o tych złych. A może Rostoni nie pozwala. Tak czy siak - Vadera nie jest tak dużo, jakby się chciało, ale jednak jest go sporo. I z początku jest to nadal ten Anakin z Mutafar - nieszczęśliwy, niepewny, zdezorientowany. Z czasem przyzwyczaja się jednak do swojego nowego ciała, a także do Potęgi: do władzy i do Ciemnej Strony. I z czasem Vader naprawdę "wymiata". Jest też Imperator, który wciąż podle knuje, ale bywa też czasem niepewny. Porażka Vadera na Mustafar, zaskoczyła Imperatora, ponadto Luceno twierdzi, że ani Sidious, ani nawet Plagueis nie potrafili tworzyć życia z pomocą Mocy. Czyżby jednak Anakin był Wybrańcem? A na Corusc...a na Imperial Center bywają też Amedda, Pestage, Isard, Tarkin pracujący nad tajemniczym projektem, są senatorowie: Organa, Mothma, niegrzeczny Fang Zar i już niechętny Palpatinowi Bel Ibis.. Słowem – w książce przewija się sporo, znanych już od dawna, nazwisk.
Książka ma jeden minus - Luceno próbując dodać tzw. "klimat", wprowadza bohaterów filmowych – oczywiście Vadera, ale też znane droidy, a nawet Chewiego. Przez to, w co dramatyczniejszych scenach, czytelnik nie myśli wciąż "ach czy oni to przeżyją?", tylko "och, przecież jest z nimi Xyz, muszą to przeżyć". W ten sposób znane postacie raczej przeszkadzają, niż ubarwiają opowieść.

Uwaga. Chciałbym teraz pochwalić Amber, za dobre wydanie - dał lepszy papier (tak wiem, robi to już od "Jednoczącej Mocy", ale..) na którym dużo przyjemniej się czyta. Dodać do tego lepszą okładkę, zrobienie porządnego tyłu książki (nie tak, jak w kilku poprzednich - zrobienie tylko lustrzanego odbicia okładki) i niezłe tłumaczenie...oby tak dalej.

Podsumowując: Luceno może nie jest mistrzem, ale pisze bardzo przystępnym językiem, więc książkę czyta się bardzo przyjemnie. Dark Lord więc, to naprawdę bardzo dobra książka. Po pierwsze wyjaśnia większość "tajemnic" ROTSa. Po drugie jest w niej sporo klimatu starej trylogii (jasne - im bliżej daty 0 B.B.Y. tym będzie "klimatyczniej", ale już w DL robi się...klasycznie, że tak powiem). Oceniłbym ją na 9 (słownie: dziewiąteczka). I polecam każdemu.

że dawno, żadna książka SW po polsku, którą przeczytałem w oryginale, nie dała mi w tłumaczeniu tyle przyjemności. Chyba ostatni był Labirynt Zła . A prawdę mówiąc od nieszczęsnego Cestusa cięzko mi się zmusić do przeczytania książek SW po polsku jak już je przeczytałem w oryginale. Polski Czarny Lord to faktycznie prawdziwa przyjemność, eleganckie wydanie, nie wiem co się Amberowi stało, ale mi się podoba . Czytając, wiedząc dokładnie, co się wydarzy, nie ciekawiło mnie już co i jak, ale mogłem się spokojnie delektować knigą, bez męczenia się, co dalej itp. Dzięki temu można spojrzeć na warsztat i Syrzckiego i Luceno, ale też na masę drobnych szczegółów.
A książka, nadal uważam, że tytuł z Vaderem to tylko chwyt marketingowy. Natomiast Luceno, jak dla mnie to chyba jest on niedoścignionym autorem w EU. Utwierdzam się w tym, że to mój numer jeden (no może razem z Karen Traviss). Jasne może nie ma takiego pióra jak Zahn, ale dla mnie ważna jest koncepcja i pomysły, oraz zrozumienie wszechświata, czego niestety Zahnowi brakuje. Nie ma też psychologii Stovera, ale nie wiem czy gdyby wszyscy pisali jak Stover to saga na tym by skorzystała. Cóż czekam na kolejną pozycję Luceno, ale do roku 2008 to minie jeszcze dużo czasu .
Dla mnie

i oceniam. Ksiązka jest dobra ale szczerze mówiąc oczekiwałem więcej. Luceno powinien się bardziej skupić na samym Vaderze. Opis początków Imperium i samego Vadera krył wielki potencjał, szkoda że nie w pełni wykorzystany. Sam sposób w jakim Vader został przedstawiony trochę odbiega od mojego wyobrażenia. Myślałem żę będzie żądny krwii i fanatycznie dążył do wybicia niedobytek Jedi. A tu jego frustracja nie przeobrażała się w agresję tylko w zniechęcenie. Vader był trochę zbyt... grzeczny. Nawet żadnego oficera nie udusił Wciągnięcie w akcję głównych bohaterów (roboty) było jakieś nieudolne i na siłę. "Przypadkowe" spotkania Shryne`a z matką i Shryne`a z Vaderem na Alderaan są odrobinę naciągane, ale taka już jest wola mocy... No i Dark Lord jest zdecydowanie za krótki.
Trudno, nie jest żle ale mogło być lepiej

właśnie bardzo się nie podobała niedoskonałość opisu wewnętrznych emocji i przemyśleń Vadera. Dlaczego w czasie całej książki myśli o Padme tylko raz i to w kontekście: głupia baba, nie rozumiała że chcę więcej władzy. Żadnej tęsknoty, żadnego żalu za utraconym wspólnym życiem, wspólną rodziną, kompetnie nic. A przecież w Zemście Sithów stawał na rzęsach, żeby ją ocalić. I żadnych wyrzutów sumienia że ją zabił (bo był przekonany że to zrobił). Przecież po czymś takim powinien mieć jakieś myśli samobójcze, cokolwiek. Pod tym względem Luceno zawiódł całkowicie. A jeśli chodzi o wątek szczylów Jedi, to wolałbym książkę na 100 stron, bez tych wątków. Bo co to za książka, w której czytając 30 stron o losach jakiejś Pijanej Tancerki nerwowo przewracam kartki patrząc, kiedy pojawi się te 5 stron z Sidiousem, Vaderem czy Bailem.
Są oczywiście ciekawe fragmenty - wątek Obi-Wana, opis ciała Vadera, nieliczne rozmowy z Sidiousem. Przyznam, że oczekiwania miałem duże, w końcu to co mnie zafascynowało w Gwiezdnych Wojnach kilkanaście lat temu, to rozważanie o tym, co kryje się w myślach ukrytych pod tą czarną maską. Zatem książkę mogę ocenić na naciągane 4/10. Ale może kiedyś przeczytam tą książkę jeszcze raz, z pominięciem rozdziałów o przemytnikach, walkach na Kashyyyku i loasach niedobitków Jedi i wtedy może ocenię książkę na 7/10.

P.S. Jak to możliwe, że Vaderowi nie udało się wyciągnąć z umysłu Baila informacji o Lei, chociaż sam siebie pytał: "co on przede mną ukrywa"? W końcu wyciągnął informacje o Lei z umysłu prawie w pełni wyszkolonego rycerza Jedi, Luke`a.

Miała być wielka książka a wyszła zwykła... NIc specjalnego sobą nie wnosi. Sytuacja galaktyczna owszem nieźle przedstawiona, ale nie samą sytuacją galaktyczną człowiek żyje

Mi się podobała. Ale spodziewałem się więcej Vadera. Bądź co bądź tytuł pozwala twierdzić, że to główny bohater. Bardzo podobała mi się bitwa o Kashyyyk. Podobało mi się także odmówienie przez Climbera wykonania rozkazu66. Pokazało, że mimo iż klony były tak samo zaprogramowane - lata walki ramie w ramie potrafia kształtować swoje uczucia i umiejętność suwerennego podejmowania decyzji (nawet jak było to sprzeciwienie sie wydanemu rozkazowi)

zdecydowanie za mało Vadera a co do odmowy wykonania rozkazu... trochę wydaje mi się to dziwne... w końcu wielu żołnierzy było przywiązanych do Jedi z którymi walczyli a tylko jeden oddział się zbuntował ? troszkę nierealne... mogło to być lepiej napisane ale też nie było najgorzej...

naprawdę, czytało się z przyjemnością!! Choć rzeczywiście, jak na tytuł "dark lord" to Vadera było za mało.
Szczególnie podoabała mi się relacja Vader-Sidious. Intryga Palpatina została pokazana tutaj doskonale. To, jak traktował poprzednich uczniów, i jakie ma plany co do Vadera. Ciakawe jest to, że Vader doskaonale zdaje sobie sprawę z tego, że Palpi nim manipuluje, a jednak czeka... planuje stać się silniejszym, by potem go zniszczyć! No i na wiązania do Plagieusa i Bane`a. Mnie tam zawsze takie smaczki cieszą

No i zaliczyłem również i tę pozycję Generlanie najwazniejsze z spostrzeżeń, to fakt iż czytało się tę ksiażke wyjątkowo płynnie i szybko. Można śmiało powiedzieć, że z dużą przyjemnością. Brak dłużyzn i szybkie przeskakiwanie między miejscami akcji (czemu sprzyjały równiez krótkie rozdziały) powodowało iż naprawdę można przelecieć tę książkę błyskawicznie
Wszystko to oczywiście zasłyuga Luceno, który po raz kolejny udowadnia, że umie pisać booki w uniwersum SW! Bacząc na ostatnie lata LucasBooks wydaje się, ze on odwala najlepszą robotę
Ale wracając do samego Lorda ... Wydaje mi się, że wielu mogło spodziewać się czegoś wiecej już po samym tytule, jakoby wiekszego powstania i rozwoju samej czarnej osobowości Vadera. Mamy tutaj jedynie tego namiastkę, a bardziej chyba Vader powstaje w nowej formie, czyli przyzwyczaja się do swojego stroju swoich możłiwości i niedociągnięć. Mniej jednak samego rozwoju jego czarnej osobowości, może i ona jest, ale niespecjalnie autor ją opisuje, jakby bał się trochę tego. Vader po prostu zaczyna czerpać z CSM i staje się potężny. Co mnie zaciekawiło w przemyśleniach samego Vadera, to fakt, iż od początku zdawał sobie sprawę jaką rolę pełni przy boku Sidiousa i jakie jest jego przeznaczenie, wszystko to wraz z samymi arcyciekawymi pogawędkami z Sidem dodaje smaczku samej książce.
Najwiekszą zaletą ksiażki są chyba jednak jak zwykle nawiązania i to najczęściej do przyszłosci przedstawionej przede wszystkim w filmach. Wiele wydarzeń bardzo łatwo połączyć z tym co działo sie będzie w OT jak i NT. Biorąc to pod uwagę, oraz fakt iż praktycznie obracamy sie wokół postaci nowostworzonych (Jedi itp) zdaje sie, ze ksiażka ta może być idelaną pozycją dla fanów znających jedynie filmy SW.
Mimo wszystko po jej przeczytaniu stwierdzam, ze jakoś niewiele wnosi do całego EU, jest po prostu przyjemną i szybką książeczką z kilkoma bardzoc eikawymi aspektami.

Generlanie daje 7,5/10

Dodam jeszcze, zę na pochwałę zasługuje tłumaczenie, któe jak zwykle w wykonaniu pana Syrzyckiego jest na bardzo wysokim poziomie

Z najnowszej książki Luceno wynika że pod koniec Wojen Klonów Republika używa niszczycieli klasy Victory(pierwsze strony), które jednak powinny wejść do służby dopiero po zakończeniu wojny.
Dotatkowo pojawiają się już niszczyciele klasy "Imperial".
Natomiast w połowie książki słyszymy że "Victory I Imperial są masowo produkowane". Skąd bohaterowie mogą znać te okręty skoro pojawiają się pierwszy raz, a ich budowa musiała być utrzymywana w ścisłej tajemnicy!
Dodatkowo w trakcie bitwy o Kashyyk opisyane są nowe okręty, a nie ma żadnej wzmianki o okrętach liniowych z z Wojen Klonów
Vader mówi że wkrótce powinien otrzymać nowy myśliwiec zaprojektowany specjalnie dla niego(można zgadywać że chodzi o jego Tie Advanced").

Czy według was Luceno nie zaszedł za daleko w opisie uzbrojenia Imperium w pierwszych tygodniach jego istnienia?

książkę zakupiłem przed szkołą, a skończyłem ją wracając busem - to chyba mówi samo za siebie. Książka jest świetna, czyta się wyjątkowo płynnie, nasuwają mi się pewne skojarzenia z Darthem Maulem Reavesa. Wszystko jest typowo Lucenowe, więc mamy i średni styl, i błedy czysto "techniczne" (co mi nie przeszkadza), i rozwinięte przywiązanie do nowych postaci, fenomenalne łatanie kanonu... Ja myślę, że książkę można śmiało poczytać, stanowi z LoE i RotS udaną trylogię. Luceno wyrobił

Super jest. Mam też jedno pytanko: co się stało z tymi klonami które odmówiły wykonania rozkazu 66 ???

super hiper ciekawa książka nie ma tam aż takich szczegółów jak w średnim labiryncie zła

Ta książka jest super. Szkoda że taka krótka, nawet nie zauwarzyłem jak skończyłem ją czytać. Jak dla mnie to mógłby napisać ciąg dalszy.
A bitwa na Kashyyku? EXtra !!

Tak się jakoś złożyło, że przeczytałem tę książkę tuż po ROTS Stovera. Byłem więc pełen oczekiwań co do rozwinięcia przemian zachodzących wewnątrz Vadera i jego walce z resztkami Anakina. Zresztą, czego innego człowiek miał się spodziewać, jeśli tytuł brzmi: "Czarny Lord. Narodziny Dartha Vadera"? Będąc niejako na fali po książce Stovera, ochoczo przystąpiłem do powieści napisanej przez Luceno. Faktycznie, czytało się szybko. Pewnie przeczytałbym szybciej, gdyby nie nadciągająca sesja .

Muszę przyznać, że przez pierwszą połowę byłem trochę zawiedziony, gdyż to, czego najbardziej oczekiwałem, zostało potraktowane z o wiele mniejszym naciskiem niż moje wyobrażenia. Może to wina Stovera, który za bardzo rozbudził moje oczekiwania co do dalszych pozycji? Lecz tak jak wspomniałem, takie odczucia miałem gdzieś do połowy tej powieści. Potem następuje przełom. Vader i jego przemiana jest co raz bardziej czytelna, mimo tego, że samego Vadera w Czarnym Lordzie jest jak na lekarstwo. Tym samym na początku książki widzimy Lorda Vadera jakiego znamy z końcówki ROTS, niby jest tym Sithem, jednak daleko mu do postaci, którą znamy z OT. Natomiast Vader stojący nad poległym Roanem, przypomina już tego dobrze nam znanego z TESB, lub też z Cieni Imperium. Dobrym elementem tej przemiany, było ukazanie narastającej siły "głównego bohatera". Darth Vader w walce z Bol Chatak, to skąpy fragment dawnych zdolności z przed wypadku na Mustafar. Ma się wręcz wrażenie, że gdyby do walki dołączył Shryne, to Czarny Lord miałby poważne kłopoty z przeżyciem. Natomiast Vader na Kashyyyk, to zapora nie do przejścia. Jednym słowem od bestii, do co raz bardziej wyrafinowanego drapieżnika. Dużo tutaj pomaga znajomość komiksu Purge, która moim zdaniem sporo wyjaśnia. Misiek wraz z Ulvem słusznie zauważyli, że akcja komiksu musi się przeplatać z Czarnym Lordem. Ja posunę się jeszcze dalej i powiem, że Purge można świetnie wpasować między 35 a 36 rozdział, ale to oczywiście jest jedną z możliwości, a ta została oparta na moich własnych przeczuciach . Takim to sposobem, według mnie, Luceno się wybronił.

Skojarzenia do Dartha Maula są oczywiste i nie chodzi mi tylko o tytuł a główną postać. Darth Maul to skrajnie pesymistyczna opowieść, tu nie ma miejsca na pewną dozę optymizmu. Natomiast mimo zakończenia, Dark Lord jest przesiąknięty ostateczną nadzieją. Jak nie powrót na łono Mocy Shryne`a, to znów zapewnienie ze strony Qui-Gona, iż małemu Lukowi nic na Tatooine nie grozi. Jednym słowem lepsze jutro nadchodzi pomimo nadchodzących mrocznych czasów . Nie przypadły mi też do gustu nowe jednostki okrętów liniowych tzw.: klasa "Imperator". Myślę, że to przykład niepotrzebnego mieszania.

Natomiast, jakie widzę ewidentne zalety? Było ich całkiem sporo i sprawiły tym samym, że niedoskonałości, które tak mocno mi się utrwaliły zeszły na dalszy plan. Przede wszystkim Luceno okazał się mistrzem w kreowaniu nowych postaci na potrzeby książki. Oczywiście mam tu na myśli Roana Shryne`a, który choć żyje tylko po to, aby zginać z ręki Lorda Vadera, to jest postacią, którą aż prosi się rozwinąć, podobnie jak historię Oole Starstone. Trochę gorzej wypadają pozostali Jedi, ale to w końcu nie o nich ta bajka . Prawie każdy zachwycał się bitwą o Kashyyyk. Mi natomiast bardziej przypadł do gustu opis Murkhany i Jaguady. Tu widać ile ze swoich podróży Luceno wnosi do swoich powieści, Luceno, którego często można spotkać za południową granicą USA . Ten wpływ ma swoje odbicie np: w nazwach nadrzewnych miast jak np: Kepitenochan czy Chenachochan, które mi osobiście kojarzą się z nazwami miejsc wprost z Ameryki Środkowej lub Południowej . Ale James to mistrz opisów i akcji . Swój kunszt okazał pisząc o misji na Jaguadzie. Opuszczone pomieszczenia, posągi, "martwe droidy". Nagle następuje zmartwychwstanie. Martwa armia, która jeszcze raz udaje się na bitwę, no i ten przerażony klon meldujący o swoim położeniu. Pośmiertne zwycięstwo Konfederacji ...coś cudownego . Oczywiście są jeszcze nawiązania do EU. Ja się cieszę, że autor zechciał odkurzyć starą nazwę: Dellalt.

Sumując: Uważam, że James Luceno został postawiony przed trudnym zadaniem. Myślę, że częściowo udało mu się wywiązać z tego, na co większość fanów czekała. Oczywiście można zawsze twierdzić, iż lepiej zrobiłby to Stover. Jednak pisał Luceno, autor zasłużony i renomowany, piszący odmiennym stylem, aczkolwiek niezwykle barwnym i ciekawym. Zresztą na opisy wewnętrznych rozterek Vadera może jeszcze przyjdzie czas . Wcześniej napisałem, że pierwsza połowa powieści trochę mnie zawiodła. Było to raczej podyktowane wspomnianymi oczekiwaniami co do samego tytułu. Rekompensatę stanowiła zaś Murkhana i Roan . Czarny Lord to naprawdę kawał dobrej literatury Star Wars. Fakt, pozycja ta nie jest wolna od błędów, ale i ROTS Stovera nie był pozbawiony wad. Oceniłem tę książkę 9/10.

ksiązka jest świetna , znakomite ukazanie Vadera no i ta ucieczka Jedi. Pokazanie Alderana też było fajne

zacząłem ją czytać. Zaczyna się ciekawie. Oby tak dalej.

dawno jestem po przeczytaniu I książka jak dla mnie była fatalna ... przez pierwsze 2,3 rozdziały Takie flaki z olejem, ale za to to co się działo później już zdecydowanie mnie ustatysfakcjonowało Jedyne do czego mogę i chcę się przyczepić to postać Shryne`a - nie lubię kiedy teroetycznie przeciętną postać wyolbrzymia się do rangi mega herosów. Facet był zwykłym Jedi, a tutaj Luceno z każdym rozdziałem co raz to bardziej stara ukazac go jako super bohatera - aż dziwne, że tak kozacki Jedi, nie został wcześniej włączony do Rady i z tytułem mistrza nie miał nic wspólnego Jest także parę naciąganych momentów, ale gubią się one w natłoku innych świetnie opisanych zdarzeń. Zwłaszcza fragmenty o Vaderze są genialne - podobnie jak np. te o Grievousie w Labiryncie zła. Facet ma poprostu rękę do opisywania tych "czarnych" charakterów

Tak więc poza nieco przesłodzonym Shryne`ie, książka jak dla mnie rewelacyjna No i fakt, nieco krótka - ale zarówno jeden jak i drugi da się przeboleć i czyta się wszystko bardzo miło, niemal jednym tchem

9/10

...ksiazka jest naprawde bardzo dobra, świetny język, czyta się naprawde szybko i przyjemnie. Luceno doskonale opisał Vadera, jego problemy z nowym "ciałem", a takze sposob w jaki zapoznawał się z nowymi umiejętnościami czyli Ciemną Stroną Mocy. Uważam że warto przeczytac.

to prawda, nie zapominajmy jednak że Luceno przedstawia go jako ucznia, który dopiero co zaczął stawiać pierwsze kroki we władaniu Ciemną Stroną Mocy, pamiętajmy także że mechaniczne części jego ciała nie pozwalają mu korzystać z pełnego spectrum możliwości jakie dają wspomniane Ciemne Moce, ograniczany jest także przez swojego mistrza który bardzo powoli zaznajamia go z nimi. Nie chciałbym udowadniać tutaj że Vader w książce jest niezwyciężony, potężny i silny, należy jednak pamiętać, że jego postać cały czas się rozwija, w miarę upływu czasu zaczyna nabierać pewności, ufać swemu "ciału", staje się coraz silniejszy i niebezpieczny, myślę że przedstawiając w ten sposób Vadera, Luceno chciał zrobić pewien wstęp, pokazać nam w jaki sposób rozwijała się postać, którą mieliśmy okazje zobaczyć w nowej nadziej w Nowej Nadziei...

ma to ktos po polsku w formie ebooka??

według mnie ona bardziej opowiada o losach ostatnich Jedi trochę tytuł nie trafiony...Ale kasiązka fajna

Dosyć nie dawno czytałem i muszę powiedzieć, że to napewno jedna z najlepszych książek typu SW. Na równi z tą ksiazką podobała mi się opowieść o Łowcy z Mroku czyli o Darth Maul...(polecam)
Ogólnie to zachęcam do lektury wszystkich SW, ale jeśli ktoś nie ma entuzjazmu a bardzo chce poczytać to zdecydowanie na początek proponuje:
Dark lord:The rise of Darth Vader lub Darth Maul: Łowca z Mroku.

To tyle z mojej strony...

Narka

(nie wiedziałem gdzie to napisać, więc daję tutaj ) w w USA sierpniu ma wyjść trylogia o Anakinie Skywalkerze (paperback). Będzie to jedna książka zawierająca trzy powieści: Labirynt Zła, nowelizację Zemsty Sithów i Czarnego Lorda właśnie. Na oficjalnej stronie znajduje się okładka. Wygląda ona tak:

http://img213.imageshack.us/img213/6352/trylogiaey0.jpg

Wyda ją Del Rey.

Jaka tania 13,60 dolarów u nas tyle za sam labirynt trzeba dać ;/

jestem na 108 stronie - cienka ta książka...

http://selkar.pl/star_wars_czarny_lord_narodziny_dartha_vadera_denning_troy_p_153359.html

Taka okazja się nie powtórzy

Właśnie stracili w moich oczach, nie wyślą mi Czarnego Lorda bo go nie mają.
Chcą mi oddać pieniądze, ta a pewno, ja się tak nie dam

Muszę przyznać, że miałem nieco inne wyobrażenie o tej powieści. Tytuł często gdzieś mi się przewijał przed oczami w internecie i księgarniach, a gdy go w końcu dorwałem i (dość szybko) przeczytałem to niestety się zawiodłem.
Tzn. książka jest fajnie, ciekawie i ładnie napisana, ale rzeczywiście spodziewałem się bardziej opowieści o Vaderze. Niestety nie ma tutaj tego zbyt wiele, oprócz kilku scen, gdzie sobie rozmyśla o tym co nawywijał o tym kim został. No i chyba najbardziej ze wszystkiego podobał mi się moment podsumowywania nowego wcielenia Anakina, kończącego się co chwilę kwestią "to nie jest prawdziwe...". Poza tym, nie ma właściwie żadnych ciekawszych opisów. Także poświęcenie odpowiedniego czasu na psychikę bohatera i przedstawienie jego nowego "ja" niewystarczające.

A tak poza tym... fabularnie nic specjalnego. Vader tropi niedobitków Jedi, którzy chcą się jakoś zjednoczyć i coś robić, ale w sumie niewiele im wychodzi. Załoga "Pijanej tancerki" jest mdłym tłem, takimi figurkami wypranymi z osobowości, a Shryne`a w ogóle nie da się polubić jako Jedi. Najlepiej wyszła tutaj chyba postać Starstone, poza nią jest blado.
Natomiast ze wszystkich wątków, najlepiej wygląda wg mnie wątek Organy i Alderaanu, strzępy polityki, ukazanie opieki nad Leią, wizyta Vadera itd. Ogólna sytuacja w galaktyce, również przedstawiona dobrze, no i fajne jest zakończenie dotyczące Obi-Wana, właściwie już Bena.

Wszem i wobec przyznaję 7/10, bo jak już było ww., jest to mimo wszystko zgrabnie i sensownie opisane. Książka w górnej połowie tabeli wśród SWowych pozycji, ale zdecydowanie są inne, dużo lepsze.

Jeśli już punktacja to 6/10 Spodziewałem się lepszego

Ostatnia książka z tzw. trylogii Czarnego Lorda. Najmniej ceniona, choć spod pióra bardzo cenionego przecież Luceno.

Całość zaczyna się jeszcze w trakcie "Zemsty Sithów", tuż przed wydaniem sławnego Rozkazu 66.
Książki Luceno są znane z łączenia, dopełniania wszelkich wątków i tutaj jest podobnie. Trochę nam się wyjaśnia, skąd tylu Jedi przeżyło rozkaz 66, poza tym odwiedzamy Baila, Mon Mothmę, widzimy ich stosunki z Imperatorem, samego Imperatora umacniającego swoją władzę, na końcu pojawia się też Obi-Wan.

Najciekawszą rzeczą było dla mnie oczywiście ukazywanie ostatniego stadium przemiany Anakina - w końcu tego oczekiwałem po tytule książki. Przemieniony w pół maszynę, pół człowieka, zdaje sobie sprawę, że jest następnym wykorzystanym narzędziem Imperatora i powoli się oswaja z nowym "ja". W końcu obserwujemy go w akcji, chociaż nie z perspektywy pierwszej osoby. Niestety, można odczuć niedosyt, gdyż nie gra tu pierwszej roli i aż się prosi aby było go więcej.

Więcej jest tu ocalałego z pogromu Roana Shryne`a i padawanki Starstone, niestety, oni i załoga "Pijanej tancerki", nie są to postaci zbyt ciekawe i nie bardzo rozumiałem ich tułaczkę, tzn. po co lecieli na Kashyyyk? Fajnie było zobaczyć ponownie tą planetę, ale ich wątek możnaby skrócić i książka by na tym nie straciła.

A poza tym nie wiem, czy to wpadka tłumacza, czy oryginalnej wersji, ale z nazw stylów walki na miecze ktoś tu zrobił osoby, Soresu i ta druga (przepraszam że nie pamiętam xD), a "Egzekutor" stał się "Egzekutorką". Pojawia się klasa okrętów `Imperator`.

Ogólnie, książka była po prostu fajna. Może nie w pełni sprawdza się jako osobna powieść, ani nawet jako postludium do ROTS, ale mimo to ma w sobie wystarczająco dużo atutów, żeby sprawić mi przyjemność z czytania i wgłębienia w świat SW.

7/10

Ponownie przeczytałem po 11 latach

Solidne rzemiosło Luceno - Anakin miał nieudaną trepanację czaszki w drodze na Coruscant z Mustafar, opis jego katuszy w zbroi i powolna akceptacja "nowego ja" pobieżna ale w miarę przejmująca. Szkoda, że dzieje się dużo pod koniec - mamy pacyfikację Kashyyka, grupę zdezorientowanych Jedi, zdesperowanych handlarzy i ponurych Wookie - to temat na całą powieść - tu lecimy z jednej planety na drugą bez większej refleksji. Ale czyta się znakomicie. Tradycyjnie autor nawiązuje często do EU - tu nawet do komiksów Dark Empire - ale może to moja nadinterpretacja. Fajna książka.