...zamierzam Tzn. najpierw planuję przerobić trzy tomy Achai, a potem to; kolega zdaje się to czytał i mówił, że dobre.

czytałem powyższe ksiązki i spodobały mi sie. Dosyć ciekawie napisane, szczególnie Miecz Aniołów Podoba mi sie w tym wizja świata z religią niby podobną do naszej ale posiadającą całkowicie inne założenia.
Odnośnie daty wyjścia Łowcy Dusz, to z tego co słyszałem, nieco się zdeaktualizowała. W Mieczu było napisane lato bądź jesień 2005, z tego co ostatnio słyszałem od znajomego pracownika księgarni z ksiązkami fantastycznymi to prędzej późna jesień 2005 bądź nawet już początek roku 2006.

czasy wpadł mi w ręce tom "Miecz Aniołów" i mogę szczeże przyznać że książka bardzo mi się podobała. Sama postać Mardimera mnie zainteresowała. Pisarz ma świetny styl dzięki czemu lekko i szybko się czyta. Polecam wszystkim bo jest naprawdę dobra.

to ja lubię Pilipiuka (czytał ktoś najnowsza książkę ), antologie, Komudę i Ziemiańskiego. Za inkwizytora się pewnie kiedyś wezmę

Co za zrządzenie losu - dzisiaj kupiłem owe trzy książeczki Będę meldował o postępach.

Na stronie Fabryki Słów pojawiła się zapowiedź "Łowców Dusz". Brak w niej konkretniejszych wiadomości co do daty wydania, ale zawsze jakiś postęp ...

No i wreszcie dowiemy się, co się stało z Chrystusem, gdy zszedł z Krzyża...

na Dniach Fantastyki Piekara powiedział, że "Łowcy dusz" ukażą się pod koniec października. Z innych wieści na temat Mordimera są jeszcze w planach: reedycja "Sługi Bożego" wzbogacona o opowiadanie pt. (o ile dobrze pamiętam) "Czarne płaszcze tańczą", opisujące początki kariery Mordimera, kim był Kostuch itp. Zaś na Mikołajki ma wyjść dwutomowa antologia "Wąż i gołębica", będąca wyborem opowiadań z wszystkich 4 tomów, zaś w 2007 r. będzie powieść o inkwizytorze. "Wąż i gołębica" ma zawierać opowiadania niezbędne do zrozumienia powieści.
To tyle.

Czytałam, czytaąłm, nawet nie miałam pojęcia, że tu taki topic istnieje. No proszę.

tak się złożyło, że swoją trylogię sprzedałem, "Wąż i Gołębica" będą jak znalazł

Wczoraj znalazłem pod choinką pachnący farbą drukarską egzemplarz najnowszej książki Jacka Piekary. Dzisiaj jestem już po i odświeżam temat, żeby podzielić się wrażeniami . Postaram się za dużo nie spoilerować.
Muszę stwierdzić, że (pomijając skandalicznie długi czas oczekiwania na kolejny tom opowieści o inkwizytorze) autor nie zawodzi. Język jest barwny i kwiecisty, a fabuła nie pozwala się oderwać od lektury. Postać naszego ulubionego Inkwizytora zyskuje nieco głębi, wychodzi z niego wielce romantyczna dusza . Co do treści samych opowiadań:
* Tytułowi "Łowcy Dusz" są IMHO mimo wszystko najsłabszym opowiadaniem w tomie. Nieco niewykorzystany został jakże ciekawy dla przeciętnego czytelnika motyw Rzeczpospolitej. W sumie pointa tego opowiadania wypływa nagle i nie bardzo wiadomo skąd, tak że przy chwili nieuwagi możnaby ją przegapić .
* "Wąż i gołębica. Powrót." Trzeba powiedzieć, że opowiadanie jest krótkie. Naprawdę krótkie. Wyjaśnia trochę w kwestii wampirów i zamyka wątek barona Haustoffera. Mam tylko nadzieję, że nie zniknie tym samym wątek samych wampirów, bo pozostaje pewien niedosyt
* "Piekna jest tylko prawda" Opowiadanie rozpoczyna się raczej niewinnie, by zakończyć się w sposób nieprzewidywalny, odsłaniając po drodze szokujące tajemnice rodowe . Stanowczo warto zwrócić tu uwagę na zachowanie Kostucha i Bliźniaków, które może zapowiadać... No właśnie, co ?
* "Wodzowie ślepych" Fiuuu. Ta opowieść jest wyraźnym i nieuniknionym wstępem do zapowiadanej powieści. Mordimer miesza się tu w sprawy iście światowej wagi, daje tu także o sobie znać zamiłowanie autora serią Total War . Na Europę spadają nieliche kłopoty. Ujawniony zostaje skarb przechowywany w klasztorze Amszilas, którym jest... Nie, to za duży spoil, żeby go ujawniać w jakiejkolwiek formie . To trzeba przeczytać. Dodam jeszcze, że Mordimer zyskuje niezwykłą towarzyszkę podróży .
Wszelako dostrzec też można w tym zbiorze kilka mankamentów. Piekara zbytnio stara się nawiązywać do swoich poprzednich utworów. Czasem aż razi w oczy, kiedy w każdym opowiadaniu powtarzane są te same powiedzenia, cytaty, nierzadko całe fragmenty tekstu! To, co u Sapkowskiego było ciekawe, u Piekary zaczyna drażnić. Poza tym jest tu IMHO zbyt mało Kostucha i bliźniaków, postaci skądinąd barwnych i interesujących .
Reasumując, książka dotrzymuje kroku poprzednim tomom oraz robi apetyt na powieść. "Czarna śmierć" nadchodzi .

Hm, dotąd czytałem `Sługę Bożego` i `Młot na czarownice` i, prawdę mówiąc, wogóle nie chwyciły mnie za serce. Jak dla mnie większość opowiadań jest dość schematyczna i, co poradzić, przewidywalna. Nie wiem, jak wygląda ten nowy tom, może przeczytam jak od kogoś pożyczę
A Piekarę z niewiadomych powodów uważam za lekkiego grafomana .

odnośnie książek o Mordimerze.
Za wikipedią:

# Płomień i Krzyż, Fabryka Słów; trzy tomowy zbiór opowiadań będący "prequelem" historii o inkwizytorze. W tych tomach czytelnicy spojrzą na Mordimera Madderdina z perspektywy innych postaci. Dowiedzą się m.in. co łączyło matkę inkwizytora z biskupem Gersardem. Pierwszy tom planowany jest na czerwiec 2008, drugi na grudzień 2008, a trzeci na wiosnę 2009.
# Wąż i gołębica, Fabryka Słów; dwutomowy wybór najlepszych opowiadań o inkwizytorze Mordimerze Madderdinie mający zapoznać niezorientowanego czytelnika z realiami świata nowej powieści Jacka Piekary pt. Czarna śmierć, zapowiadana na 30 sierpnia 2008.
# Czarna Śmierć, Fabryka Słów; długo oczekiwana powieść rozpoczynająca nowy cykl przygód inkwizytora Mordimera Madderdina. Planowana na 2008 rok.

----------
No to pozostaje czekać cierpliwie

już do zamówienia w Merlinie, wyjdzie 11 sierpnia

http://merlin.pl/Plomien-i-krzyz-t-1_Jacek-Piekara/browse/product/1,609966.html;jsessionid=37EF4B2349A9E10D386A5F58D1B285A6.LB2

Hm, widzę że Wy tu o Piekarze w samych superlatywach.
A ja sądzę, że on po prostu nie umie pisać.
Z takiej postaci jak Mordimer można było zrobić co najmniej drugiego Wiedźmina. Sam pomysł religii też świetny.
I co? I nic. Bo Piekara zamiast zająć się naprawdę dobrą fabułą snuje nam nudne i przewidywalne jak cholera opowiastki.

Polecam raczej Sapka, Ziemiańskiego, Białołęcką, Kossakowską, Ćwieka, Pilipiuka, Brzezińską.
Ale Piekary nie polecam. Co prawda jego "Arivald z Wybrzeża| był świetny, cykl Inkwizytorski jako tako da sie przeżyć, ale już takiego "dzieła" jak "Przenajświętsza Rzeczpospolita" strawić się nie da.

Pozdrawiam
Orion

Piekara mi się podoba "Arivald z Wybrzeża" był świetny, może momentami troszeczke nudny ale jak wejdzie się w ten ten świat to już tak to nie przeszkadza.Natomiast cykl o inkwizytorze też nieżle napisane,warte przeczytania naprawde świetnie się bawiłem czytając jego książki nie wszystkie tomy jeszcze nie przeczytałem bo nie mam teraz czasu.Ale nadrobie zaległości.

Najnowszą książkę Piekary zakupiłem w dniu premiery. Przeczytałem wkrótce potem. I nie żałuję . SPOILERY będą, ale niezbyt ciężkie gatunkowo.
Pod względem chronologii jest to najwcześniejsza część przygód Mordimera Madderdina. I choć to nie on jest głównym bohaterem należących do zbioru opowiadań, to zawsze przewija się w tle lub jest motywacją wydarzeń. Akcja pierwszego opowiadania, "Piękna Katarzyna" ukazana jest z perspektywy czarownicy i kurtyzany, matki naszego ulubieńca. Dowiadujemy się także o ciekawych korzeniach pewnej pary braciszków , czy przyczynie cierpień i drodze do władzy znanego nam biskupa. Narratorem pozostałych historii jest Arnold Löwefell, członek Wewnętrznego Kręgu Inkwizytorium. I tutaj mam chyba największe zastrzeżenia odnośnie tego tomu. Po prostu miejscami Arnold zbytnio przypomina Mordinera, tak pod względem przemyśleń, jak i postępowania. No, ale przynajmniej historię ma ciekawą. Niepokoi mnie też trochę zbyt nachalne zwracanie uwagi na wyjatkowość Madderdina. Najpierw historia z Miecza Aniołów, a teraz to. Wolałem chyba kiedy był po prostu skromnym Sługa Bożym. Wraz z działaniami Arnolda poznajemy między innymi dzieje plugawej księgi Szachor Sefer i potężnego perskiego czarnoksiężnika. Dowiemy się też, skąd się biorą wysoko wtajemniczeni słudzy Świętego Officjum . Jak zwykle u Piekary znaleźć można całe mnóstwo odniesień do wydarzeń i postaci z innych tomów (nawet tych jeszcze nie wydanych ). Sporo wątków jest tu uciętych, ale to w końcu dopiero pierwszy tom minicyklu.
Podsumowując, Piekara nie zniża lotów i nie zmienia stylu. Podobały ci się poprzednie przygody Inkwizytora? Sięgaj bez wahania. Mierziły cię opisy tortur i seksu, denerwowała specyficzna religijność? Nie masz tu czego szukać.

BTW, książka jest wspaniale wydana, jak ostatnio wszystkie knigi Fabryki. Pożółkły, przybrudzony papier naprawdę zwiększa frajdę z obcowania z lekturą. Świetna sprawa.

to się stało ... ale "Płomień i Krzyż tom.1" zauważyłem w księgarni dopiero wczoraj.... ... i po przeczytaniu połowy już żałuję, że tak długo o niej nie wiedziałem ... Jest to kolejna wspaniała powieść (a raczej zbiór opowiadań) przestawiający historię Mordimera.

Dla miłośników pozycja obowiązkowa... i czekam na kolejny tom

Jakiś czas temu na księgarskich półkach pojawiła się nowa porcja przygód naszego ulubionego inkwizytora - zbiór opowiadań Ja inkwizytor. Wieże do nieba. Owych opowiadań liczy sobie ten tomik... dwa, ale jakoś nie lubię słowa mikropowieść .
Tytułowym "Wieżom do nieba" towarzyszą "Dziewczyny Rzeźnika". Obie opowieści rozgrywają się w czasach młodości przyszłego sługi bożego, młota na czarownice, miecza w ręku Aniołów. Mordimer stawia dopiero pierwsze kroki na inkwizytorskiej ścieżce, jest jeszcze dosyć naiwny, choć dają już się poznać pewne jego specyficzne talenta. Książka ma nastrój odrobinę chyba lżejszy niż poprzednie tomy przygód Madderdina. Nie znaczy to wszakże, że nie znajdziemy tu paru krwistych opisów. Z dwóch opowiadań in plus wybijają się "Dziewczyny Rzeźnika" - tożsamości Rzeźnika można się co prawda domyślić względnie szybko (choć przez pewien czas miałem jeszcze jeden typ), ale ciekawie ukazano Mordimera manewrującego w cichych zmaganiach swego przełożonego z władczynią okolicznych ziem. No i świetnie zaaranżowana postać mistrza Knottego, który na zakończenie pokazuje, co potrafi. Odrobinę gorzej wypadają "Wieże do nieba", między innymi dlatego, że bardzo podobny pomysł na rozwiązanie fabuły pojawił się już chociażby w "Dziewczynach". Osobiście rozbiły mnie tam pewne przemyślenia na temat homo-tolerancji .
Podsumowując, odrobinę lżejszy ton nie zmienia faktu, że to wciąż Piekara. Jego książek można nie trawić, ale sympatycy będą usatysfakcjonowani. Pomimo szalejącej dookoła sesji nie sposób było oderwać się od lektury. Polecam.

Drugi zbiór minipowieści z młodości inkwizytora. Oba pytania niestety nie wnoszą niczego ciekawego do znanej historii, ale czyta się je przyjemne. Ale widać że zostały napisane ewidentnie dla kasy którą można wyciągnąć z czytelników.
Piekara przyspieszyłby pisanie powieści kończącej cykl inkwizytorski a nie rozdrabniał się na różne cykle o inkwizytorze Mordimerze.

Ech... Albo mnie zaczyna to przeciąganie zakończenia już irytować i wpływa na odbiór książki, albo jest słabsza.

Pierwsze opowiadanie przeczytałem szybko, jeden wieczorek. Brakowało mi nowych tekstów o inkwizytorze, to i mnie wciągnęło. Ciekawie było zobaczyć jak w sumie jeszcze niedoświadczony Mordimer gubi się w poszukiwaniach i mimo, przynajmniej dla mnie oczywistego sprawcy zdarzeń sam wpada na to dosyć późno. Tylko, że znowuż nie jest to aż takie oczywiste, nie mamy podkreślenia tego, że nasz Sługa Boży się jeszcze doucza w swoim fachu. A samo opowiadanie nie jest żadnym krokiem milowym w karierze naszego bohatera, nie mamy żadnego przełomu, postępu.. nic.. Ot, po prostu historyjka jakich wiele. A szkoda, bo można by coś ciekawego pokazać z młodości Mordimera.

W drugim opowiadaniu, podobnie jak w pierwszym nie widziałem nic co by cokolwiek wnosiło do historii. Problem w tym, że w przeciwieństwie do pierwszego mnie nudziło. Banalna historyjka, w której brakowało mi jakiegoś wyraźnego celu, który nadawałby tempo akcji. Przemęczyłem to opowiadanie ale bez większej przyjemności.

Szkoda. Odcinanie kuponów od popularności serii zaczyna się robić niesmaczne.

... pojawił się dzisiaj plan wydawniczy na najbliższe miesiące i wygląda na to, że Bicz boży pojawi się 27 maja.

A tak swoją drogą, to Fabryka ostatnio niepokojąco skupia się na wypuszczaniu przede wszystkim kolejnych wydań dawnych hitów. Trochę żal, gdy się widzi przede wszystkim pozycje typu "Andrzej Pilipiuk - Weźmisz czarno kure wyd.5 - dodruk"...

Swoisty eksperyment. Otrzymaliśmy tom, który nie jest podzielony na kilka opowiadań, tylko jest jedną, długą historią. Ciekaw byłem jak to wyjdzie i mimo iż czytało mi się to z przyjemnością, to stwierdzam, że wolałem książki z tej serii podzielone na 2-4 historie. Tutaj mamy ponad 400 stron jednej i tej samej opowieści i miałem czasem wrażenie, że dałoby się spokojnie ze 100-150 stron wywalić z tego. To jest dobra historia, ale nie miała potencjału na tak wiele stron.

A odnośnie samej historii, to całość na przyzwoitym poziomie, ale nie porywała. Ot, dobra robota rzemieślnicza. Podobała mi się natomiast końcówka i sama postać "Krankla". W ciekawy sposób nawiązywał do tego co otrzymaliśmy w końcówce "Łowcy Dusz", dodając kolejne smaczki do oczekiwania na kontynuację wątków z pierwotnej serii. Zabrakło mi tutaj jeszcze jednego tylko, mianowicie otrzymania przez Mordimera nominacji na inkwizytora z Hezu. A to oznacza, że zapewne doczekamy się kolejnego tomu "Ja Inkwizytor" i dalszego odwlekania zakończenia serii. Cóż.. tyle lat czekałem, to poczekam dalej. Oby było warto.

czytam sobie właśnie wywiad z Piekarą:
http://jpiekara.cba.pl/news.php?readmore=61

pluje na wszystkich i wszystko jak rasowy celebryta ale rozwaliło mnie to:

większość tekstów Sapkowskiego w tej chwili śmieszy mnie swoim niedopracowaniem, infantylizmem, płytkością i sztucznością

eh Jacuś Jacuś... zazdrość to bardzo niedobre uczucie

Najnowsza książka z sagi o inkwizytorze za mną. Tym razem dostaliśmy dwa opowiadania, jedno krótsze i jedno dłuższe.

Pierwsze z nich, o tytule "Wiewióreczka" ma 89 stron. Czyta się błyskawicznie, ale po przeczytaniu kompletnie nic nie pozostaje. Żadnego pozytywnego, czy negatywnego wrażenia. To opowiadanie jest zwyczajnie nijakie, jak szybko je przeczytałem, tak szybko o nim idzie zapomnieć. Opowiadanie nie tylko nijakie, ale i nie czułem w nim klimatu sagi.

Drugie opowiadanie, "Głód i pragnienie", ma 252 strony i wywiera lepsze wrażenie. Więcej stron to i nie można było przelecieć przez historię, jak w poprzednim tylko autor musiał trochę wątki rozwinąć. Przynajmniej dało się znowu odczuć, że się czyta historię o Mordimerze niż jakieś opowiadanie niewiadomo skąd wzięte. Poziom również całkiem przyzwoity jak na serię.

Ogólnie z tej pozycji jestem mało zadowolony. Pierwsze opowiadanie pozostawiło na tyle słabe wrażenie po sobie, że drugie już go nie poprawiło za bardzo. Tym bardziej, że jestem już chyba zmęczony czekaniem na zakończenie historii i sytuacja gdy dostaję książkę w której zaczynam od słabiutkego opowiadania jest zwyczajnie irytująca.

I jeszcze jeden kij w mrowisko, ale to chciałem wstawić już jakiś czas temu, tylko zapomniałem Tweet Justiny Ireland o wpływie poglądów autora na literaturę mi przypomniał

Ktoś całkiem niedawno polecał tą serię książek w jakimś innym wątku, ale że kojarzyłem pana Piekarę z jego wypowiedzi i nie jest mi raczej po drodze z klasyczną fantastyką, to się specjalnie nie przejąłem.

Przejąłem się po zobaczeniu tego filmiku i zapoznaniu z fragmentami książek pana Piekary. Na kanał trafiłem przypadkowo - wyświetlił mi się na Facebooku filmik o tzw. przedsiębiorcach. Jestem jednak bardzo zadowolony, że ostrzeżono mnie i chciałbym ostrzec innych. Z drugiej strony nie dziwię się, że książki spodobały się tak moim przedmówcom sprzed lat. Ja i większość Bastionu to jednak zupełnie inne światy: inaczej polski internet patrzy na rzeczywistość, niż robi to anglojęzyczny, w którym jakoś bardziej komfortowo się czuję.

Język, którym napisano Cykl Inkwizytorski jest - jak wynika z przytoczonych fragmentów - po prostu obrzydliwy. Nawet jeżeli to tylko wyrywki, to nie chciałbym czytać czegoś tak prostackiego i mizoginistycznego. Poza tym. autor również nie ucieka od przekazywania przez literaturę swoich własnych poglądów. Nie mam mu tego za złe, wręcz przeciwnie: nie da się oddzielić twórcy od dzieła, jak sam często powtarzam. Tylko jak nie chciałbym spędzać wolnego czasu z poglądami tego pana.

https://www.youtube.com/watch?v=_nO5Yac6wAc&ab_channel=KasiaBabis

Dobrze też wiedzieć, że nie tylko mi polska fantastyka mainstreamowa, mimo że niemal w ogóle mi nieznana, zawsze kojarzyła się z prawicowym skrzywieniem. Nie wiem, może to migające w social mediach zdjęcia autorów, przesadnie silni mężczyźni i przesadnie piękne kobiety na okładach, czy kultywująca przemoc stylistyka, bijąca z materiałów promocyjnych.

Jestem jednak ciekawy, czy coś na temat materiału mają do powiedzenia osoby, które czytały serię. Może jest zupełnie inaczej niż tak, jak przedstawia sytuację youtuberka.

Może klasyki polskiej fantastyki są jednak warte spróbowania