Tym oto tytułem podkreślam , że dla mnie wszechwładcą RPG był , jest i będzie seria Fallout(za wyłączeniem z RPG FT:BOS ) żadna inna gra nie była dla mnie tak klimatyczna nie miała lepszych zwrotów akcji i fabuły (oraz jakże wspaniałego dowcipu - Monthy Python Rules!!!)

To tytułem wstepu

W "Betrayal at Krondor" grałem za młodu ale wtydy to byłem cienki bolek w te klocki i nie przeszłem nawet pierwszego rozdziału (nawet nie wiesz jak tego żałuję) po kilku latach udało mi się dopaść tę grę lecz w czasie tej rozłąki nastąpiła zmiana sprzętu i gra kłóciła sie zmyszą w dosie (ARGH!!) Może kiedyś ehhhhh.....................

O Midkemi udało mi się dostac jedną książkę. Nie pamietam tytułu , ale to było coś o młodym kowalu , który wstąpił w czasie ucieczki do woja a potem ruszył na wojnę. Niewiele wiem o tym świecie ale prym głównego maga w nim wiedzie chyba niejaki Makros Czarny. Książka bardzo mi się podobała choć brat mi mówił że była cienka a inne są o wiele lepsze (Może jestem mało wymagającym czytelnikiem)

Czy ktoś zna jakies strony o Midkemi??

Pozatym chciałem zapytać co sądzicie o Ansalonie (Dragon Lance) seria ta jest raczej mało znana w mym kręgu znajomości , a przecierz według jakiegoś tam rankingu Raistlin - Fistandantilus (czołowy mag tegoż świata) był na drugim miejscu zaraz po Gandalfie

I czy znacie twórczość Harrego Harrisona (cykle "Stalowy Szczur" oraz "Planeta Śmierci" trylogia "Ku Gwiazdom")

Czy ktoś wie coś o kontynuacxji Histori Elofa po "Lodowym Kowadle"

Tak , tak wiem że to forum SARWARSOWE ale nie można się ograniczac (bez obrazy) tylko do tego cyklu.

A jak kogoś to zainteresuje to mogę poruszyc jeszcze kilku autorów i kilka tytułów. Mimo młodego wieku (18...... i pół :)) trochę się tego czytało

już jestem po

Miło się czytało - wciagneł mnie i często limity dzienne przkeraczałem - limit dzienny, by innych ksiazek nie lekcewarzyc, bo jedna juz 2 miesiac czytam a chce ja kniecznie skonczyc. Jednak trzeba przyznac, że Feist ma wzloty i upadki - niektóre książki mają pewne niedoróbki - tak było i tutaj. Tyle, że on wydał trzy powiesći w bardzo krótkim czasie: "Zdradę", "Skrytobojcós" i "Łzę Bogów". Zdrada i Łza bazująna grach - które Feist współtworzył - Skrytobójcy wiażą wątki jednej z drugą i to chyba włąsnie ten problem... Bo wydawnictwo serwuje nam kolejne cześci w dosć długich odstepach.. mam nadzieje, ze Łzę wydadzą dość szybko, bo sama gra miała - niestety - zbyt fabularną fabułę - przez to liniową, książkowa. Przez to była dość, łatawa, acz trzeba przyznać, ze przyjemna.

Tu fajnie, że pojawiają się postaci, z RTK - napszykład Talia, Niedźwiedź, Sidi - jest to ekstra wprowadzenie do tego co będzie dalej. Niestety jak z każdym pomostem bywa, trudno go doceniac, przed znajomoscią reszty... Łzę jestem sobie w stanie wyobrazic - bo znam grę, ale wolałbym szybko przeczytać też ksiażke.

Dziś przeżyłem, gdy okazało się, że ISA ma zamiar wydawać cykl "Konklawe Cieni" - nowy cykl Feista... Okazuje się, że ISA ma prawa do nowych powieści Feista... Dobrze, moze coś się ruszy i może Zysko w końcu wyda to co im zostało... z "Łzą bogów" Zresztą właśnie się zastanawiaem czy Konklawe sobie z USA nie sprowadzić, a tu info, że będzie i to na przełomie kwietnia i maja.... Mocy, nie mogę sie doczekać...

W sumie to raczej nie do dyskusji, ale info.

Otóż cykl "Konklawe Cieni" który miał składać się z pięciu tomów zdaniem Feista ejst już zakonczony. Skończyło się na 3. Na "Powrocie Uchodźca". Zatem mamy klasyczny mit campbelliański - drogę bohatera. Teraz Feist zapowiada kolejną trylogię "Sagę mrocznej Wojny". Ma być to 3 wojna o pęknięcie, ale sam autor stwierdził że zamknię ją własnie w 3 częsciach. Planuje już też 4 wojnę, która ma zmienić Midkiemię na zawsze.

Jak się dziś udało mi dowiedzieć w Wydawnictwie Zysk - możemy w pierwszej połowie roku 2005 spodziewać się kolejnego tomu Legend Wojny Światów - czyli "Krondor: Tear of Gods" (lub "Krondor: Łza Bogów"). Powieści nie czytałem, jeszcze, niestety. Ale grałem w grę - "Return to Krondor". Jak sugeruje tytuł, to jest właśnie to samo . kto grał ten wie czemu sugeruje. Gra była fajna, ale za bardzo przygodowa. To może być olbrzymim plusem w jej ksiązkowej postaci.
Dodatkowo Rebis wydał II tom Legend gdzie również jest Feistowe opowiadanie (ale na razie muszę kasowo odłożyć na przyszłość), no i nie ukrywam, że liczę na "Króla Lisów" ISY.

Uprzejmosci Lorda w ciagu ostnich dwoch tygodni nadrabiam zaleglosci z Feista i ppowiem ze mnie on bardzo wciagnal..... powiesci czyta sie przyjemnie i bardzo wciagaja, super bohaterowie (moj ulubiony Jimmy Raczka).... jest to kawal dobrej fantastyki.....

Wlasnie dzieki temu topicowi i kilku innym wypowiedziom Lorda zaczalem czytac Feista. Dzieki, Lord.
Na razie przeczytalem Zdrade i Skrytobojcow w Krondorze, Adepta i Mistrza Magii i Ksiecia Krwi. Co tu duzo mowic, wszystkie takie same(jakies takie odnioslem wrazenie ), ale swietne. Poza tym baaardzo wciagaja.

Od jakiegos czasu poluje na Srebrzysty Ciern i Mrok w Sethanon, ale te ceny na Allegro - od 70 zlotych w gore...

Dorwałem cały cykl Serpentwar: http://www.allegro.pl/show_item.php?item=65073608
cena niezła, bo wychodzi 15 zł za sztukę, pomijając już to, że Cień Mrocznej Królowej jest dość trudno dostępny.

Sidiousie czy "Betrayal at Krondor" można jeszcze gdzies zdobyć ? wiem że został wydany remake na gba ale tego juz dawno temu sprzedałem i pozostaje mi ROM na emulator tej konsolki ale może można gdzieś kupić wersję na PC ?

gra jest trudna ? bo ja raczej niedzielny gracz jestem, nie lubię hardcoru a co do serii książek to juz wcześniej widziałem je w księgarni i nawet chciałem je kupić głównie ze względu na okładki bo o zawartości nie wiedziałem za dużo , poszperam na allegro

Jest w końcu dobra wiadomość. ISA dziś potwierdziła oficjalnie, że drugi tom "Konklawe Cieni" jest już przetłumaczony (i złożony) i właściwie czeka tylko na okładke. Jest bardzo duża szansa, że zostanie wydany przed końcem roku. Jutro na stronie ISY ma podobno być dostępny początek powieści.

A na zachodzie poza "Flight of the Nighthawkes" pierwszej z cyklu "Dark War" zaczął wychodzić też komiks "Wood Boy" na motywach opowiadania Feista wydanego w Polsce w zbiorze "Legendy" pt. "Sprawa Dirka". Jak się ukaże TPB tego komiksu to pewnie go sobie sprowadzę .

No i skończyłem właśnie drugi tom Konklawe Cieni. Teraz wpisze swoją opinię, po przeczytaniu drugiego tomu Koknklawe Cieni. Cóż tu dużo mówić, niestety mam mieszane wrażenia. Co prawda, zwłaszcza druga część książki, jest płynna, wciągająca i ciekawa, ale siada pierwsza, głównie ze względu na spiski. Z jednej strony Feist stara się nie nadużywać Krondoru i okolic, w których dużo pisał, przenosi akcję z Królestwa Wysp i króleskich gdzieś na wschodnie wybrzerza do księstewek. Właściwie zrobił to już wcześniej, w pierwszym tomie, to częsty zabieg w fantasy, by pokaząć inne krainy, ale tym razem chyba nie miały do zaoferowania tyle co Kesh, Kelewan czy Novindus. Ale to nie miałoby większego znaczenia, gdyż takie małe księstewka powinny się rządzić swoimi prawami. I jakimś się rządzą, tylko Feist zapomniał o jednym, po stworzeniu tych ksiąstewek i wchodząc w gierki między nimi, powinien był stworzyć graczy, a tych właściwie nie ma. Jak potrzebuje jakiegoś, to go wyciąga z kapelusza, pobawi się nim, a potem go wyrzuca. Przez to, wszystkie spiski Kaspara są niestety mocno naciągane. A gdy lwia część fabuły na nich bazuje, to nie jest zbyt ciekawie.
Na szczęście druga część książku to już odgrzebywane starych pomysłów, czyli tworzenie kompanii i walka, wspierana pałacową intrygą. To już mu poszło całkiem sprawnie, z tym, że cały czas miałem wrażenie, że autor zjada własny ogon. Ale potrafił wpleść w to, jeszcze kilka ciekawych i zaskakujących wątków, które zgodnie jak sam zapowiadał, mogą doprowadzić do kolejnej wojny światów. Zresztą podoba mi się też sposób w jaki zakończył książkę, z jednej strony zakończył główną historię Kaspara i Tala, ale z drugiej z niepokojem czeka się na konynuację.

Druga sprawa w książce to niestety kwestia tłumaczenia. Widać zmianę tłumaczenia od tego co robił Zysk. O ile w pierwszym tomie Konklawe nie było to aż tak widoczne, o tyle tutaj robią się "ciekawe" jaja, zwłaszcza gdy zabrano się za tłumaczenie imion. Fakt niektóre imiona angielskie nie są przekładane na język polski, a inne są, stąd Thomas stał się Tomaszem, dobrze, że Jamesa na Jakuba nie przetłumaczyli. Niestety największy problem to własnie niespójność tych imion, gdyby były one tłumaczone tylko wśród ludzi z jednego kraju - jak np. w Olasko, wyglądałoby to całkiem inaczej, a tak przykto to stwierdzić, ale jest totalny syf i mogiła. Już nie wspomnę, że dostajemy wyjątkowo ciekawe zbitki jak Eryk (polskie :P) von (niemieckie) Darkmoor (angielskie).

Łatwe i przyjemne to czytadło. No i jeszcze raz podkreślę, generalnie trzeba przyznać, że książka fajnie kończy wątek Kaspara i zemsty, pozostawiajac pewne niedomówienia na przyszłość.

A co do Feista, cóż na pewno nie jest to jego najlepsza pozycja, ale chętnie poczekam na dalszy tom.Właśnie w ten sposób, jak tu przedstawiono działanie Puga czy Nakora, chętnie widziałbym w książkach SW, opisujących działanie Jedi.

Przyznam, że choć czekałem na kolejny tom Feista, nie było to tak niecierpliwe czekanie, jak przy poprzednich tomach. Liczyłem na porządną pozycję, ale tak jakbym podświadomie postawił swoisty krzyżyk na autorze, który zdawał się mieć najlepsze pozycje już za sobą, choć nadal czytanie jego powieści sprawia mi wielką frajdę. „Powrót Wygnańca” to rozczarowanie, ale bardzo pozytywne. Właściwie to spodziewałem się po pierwszym tomie, że w trzecim Talon wróci do swojej wioski, po drugim czekałem, że będzie to przeplatane ostatecznym starciem z Kasparem, bo na Varena raczej nie liczyłem (dobrze mi się wydawało, żem go w Return to Krondor widział pod innym imieniem, teraz mam już pewność). A tu czekała mnie jednak olbrzymia niespodzianka, bo bohaterem książki został nie kto inny jak Kaspar z Olasko. Czyli zaczęło się mocno, ale im dalej tym lepiej, tym więcej faktów wychodzi, tym bardziej wszystko jest zaskakujące. W skrócie powieść jest o tym, jaką drogę przechodzi były książę by powrócić do swego domu, i jak bardzo ta droga go zmienia. Jego pragnienie zemsty na Hawkingsie znika, choć tego można było się domyśleć po pierwszych rozdziałach, ale to, co powoduje tę zmianę, to naprawdę świetny kawałek opowieści. I już mnie skręca, że trzeba czekać na kolejne tomu cyklu „Mrocznej Wojny” jeszcze długi czas, choćby dlatego, że drugi ma dopiero w USA wyjść we wrześniu.
Ale nie tylko zmianą bohatera Feist potrafi zaskoczyć, robi to także powrotami innych postaci, wracają choćby Tomas czy Aglaranna, na krótko, ale zawsze, a nowy wróg, zapowiada się bardzo ciekawie. Cóż, zdaję sobie sprawę, że dwa poprzednie tomy były słabsze od tego, do czego wcześniej przyzwyczaił nas autor. Tym razem wraca do formy i to w naprawdę mocny sposób. W końcu wyleczyłem się z ostatniego Martina, no i muszę przyznać, że fabularnie, Feistowi udało się go przebić. Fakt, że w końcu zaczyna dobierać się do dawno wyszytych podstaw świata tylko nadaje temu smaczku. Eh, czekam na dalsze części.

Zarówno z Polski jak i ze świata .
Ale zaczniemy od świata - primo Ray podpisał kontrakt na 6 kolejnych książek, którymi ma zamknąć ostatecznie cykl . Ponoć ostatnia z nich ma być pierwszą z zupełnie nowego cyklu (nie mówię tu o przeskoku pokoleń, ale inny swiat - nie Midkemia i nie Kelewan). Druga wiadomość, że coś zaczyna też ruszać w serii "Krondor", gdzie po trzecim tomie siadło pisanie ze względu na problemy prawne po przejęciu Sierry On-line.
A z Polski, w tym roku Feista nie będzie. Ale w następnym ISA szykuje się do mocnego ataku - przede wszystkim powinna zostać wydana trylogia Dark War (ta następna po Konklawe Cieni) - zobaczymy czy w całości, ale ruszą też wznowienia i nie wydane dotychczas w Polsce książki - czyli albo sięgną po Tear of Gods, albo serię pisaną przez współ autorów z Feistem, będącą legendami oryginalnej serii.

W końcu powstało forum dla fanów Feista. Jest dostępne pod adresem http://www.raymondfeist.fora.pl/ Aż dziw, że tyle to trwało. Zapraszam do dyskusji o wszystkim, co związane z Feistem.

ISA co prawda nieoficjalnie jeszcze, ale już zapowiedziała na październik wznowienie "Adepta Magii". Cóż ja się raczej na to nie skuszę, ale dobrze, że się coś ruszyło. Mam nadzieję, że niebawem zaczną też kontynuować Konklawe Cieni .

Znów krótkie info... ISA wypadła z gry, ale jak feniks z popiołów do gry wkracza Rebis i będzie kontynuował wydawanie Feista. Na pierwszy ogień idzie trylogia Imperium - notabene wydana ongiś przez Rebis oraz nowy cykl - kontynuacja Szponu - czyli "Lot Nocnego Jastrzębia". Dat konkretnych nie podano.

Raymond Feist powraca, przynajmniej w Polsce, bo w USA udaje mu się prawie zawsze opublikować jedną książkę rocznie. Saga Wojen Mroku to już ostatnia prosta w całej serii. Zostało zaledwie siedem powieści do końca. I przyznaję to trochę mnie martwi, zwłaszcza po "Locie Nocnych Jastrzębi". Nie chcę mu nic ujmować to nadal świetna książka przygodowa, ale odsuwająca główny wątek na bok. Mam wrażenie, że Raymond popełnił błąd, którego wcześniej udawało mu się uniknąć, zbędnego rozdrabniania się. Saga ma nieść ze sobą jakąś główną opowieść, historie poboczne można opisać, jako jakieś spin-offy. Czasem samemu, czasem wespół z innymi pisarzami. To dotychczas sprawiało się świetnie. Teraz niestety w głowie ma już zakończenie, do którego musi dążyć i ustawić pionki na planszy. Niestety ma też kilka książek do napisania, oraz pomysły, które nie współgrają z zakończeniem serii. "Powrót Wygnańca" zwiększył mój apetyt, Feist zaczął tam na nowo dolewać oliwy do ogania. "Lot" powinien to kontynuować. Niestety, większość powieści zajmuje zupełnie inna, jednoksiążkowa fabuła. Fajna, nie mogę na nią narzekać, ale nie tego oczekiwałem. Główny wątek niestety praktycznie pozostaje nietknięty. Pod koniec autor próbuje go przywołać, ale jednocześnie daje nam zrozumieć, że i kolejny tom, a zepewne nawet dwa, raczej rozwiązania nam nie przyniosą. Tylko nowe przygody przedstawicieli Konklawe Cieni. Poniekąd wiąże się to z tym, że cały cykl o Pugu i jego ferajnie pilnującej Midkemii miał liczyć 5 tomów. Tu już pięknie działają, ale najgorsze jest to, że nadal trzeba czekać na to, co autor obiecał nam dać. Kolejną wielką zagładę.

Pomijając "Powrót Wygnańca", to faktycznie całkiem sprawnie napisana książka przygodowa, która cierpi na dwie rzeczy. Pierwsza to początek serii. Feist po raz kolejny wprowadza do gry młodych chłopców, którzy dopiero staną się mężczyznami. Tu jeszcze się bawią, jak kiedyś Jimmy. Stary, ograny motyw, ale nadal się sprawdza, z tą jednak różnicą, że suma sumarum, oni wcale nie grają tym razem pierwszych skrzypiec. To mnie trochę zaskoczyło, acz efekt jest taki, że książkę lepiej będzie czytać razem z resztą serii, by móc zobaczyć rozwój młodych postaci. I czas w którym zajmują należyte im miejsca.
Druga rzecz, to finalna intryga i Sidi/Leso Varen. Ta się niestety rozciąga w serii i coś, co mi się kiedyś podobało zaczyna mnie trochę irytować. Wróg bowiem jest praktycznie niemożliwy do pokonania i książka zostawia nas prawie w tym samym miejscu, w którym nas zastała. Dodatkowo znając już dobrze przeciwnika, końcówka jest mocno przewidywalna. Chyba także dlatego, że Feist tam znów zaczyna myśleć o tym, co chce pokazać dalej (albo jakie miejsca chce znów odwiedzić). Nie powiem, żeby czytało się to jakoś źle, lektura wciąga, ale on nie raz potrafił zaskoczyć dużo bardziej. I jeszcze jedna rzecz. Rozciąganie serii rodzi ten problem, że trzeba pamiętać to, co działo się wcześniej. Nawiązań do poprzednich tomów faktycznie jest sporo, ale najważniejsze są (oczywiście poza Konklawe) dwa - "Książę krwi" oraz "Tears of Gods". Ten ostatni, niestety nie został wydany w Polsce, dobrze, że grałem w grę. Razem prezentuje się dobrze, choć wolałbym dostać większego łupnia, jak w "Powrocie Wygnańca".

To kolejna dobra książka tego autora, choć nie najlepsza. Jestem ciekaw czy Saga Wojny Mroku zaskoczy takim zwrotem jak "Powrót wygnańca" czy raczej będzie trzeba ją przeczekać. Nawet jeśli to i tak przyjemnie się czyta.

Rebis ładnie idzie, bo jeszcze 2 książki w tym roku. Cieszy mnie to niezmiernie, z dwóch powodów, raz że wydają Feista, dwa, że szybko będzie można przeczytać następną, a potem coś lepszego, by o tym zapomnieć.

Niestety "Wyprawa do Imperium Mroku" to zdecydowanie najgorsza książka tego autora, jaką zdarzyło mi się czytać. I wiem, że następna jest niewiele lepsza. Choć autor sam to przyznaje, lata 2007-2009 były dla niego ciężkie (nie tylko dla niego ), co przełożyło się na pisanie. Trzeci tom męczył 2 lata, zamiast standardowego roku, to o czymś świadczy. Ale do trzeciego tomu wrócę za parę miesięcy, teraz nieszczęsny drugi.

"Lot Nocnych Jastrzębi" był fajną przygodówką, która trochę odwlekła w czasie główny wątek, Dasatich i Talnoyów. Zaostrzyło to apetyt. "Wyprawa do Imperium Mroku" (swoją drogą jeśli coś można zarzucić Rebisowi to właśnie tytuł - Into a Dark Realm da się na tyle ładnych sposobów przetłumaczyć, ale musieli wybrać coś takiego), w dużej mierze koncentruje się na głównym wątku, ale... no właśnie, jest to pierwsza książka w całym cyklu, która ma własną fabułę skonstruowaną tak szczątkowo. Główny wątek się posuwa do przodu, jednak dostaliśmy niestety nie powieść, a łącznik między powieściami. Rozumiem, że w Gwiezdnych Wojnach to standard, ale w tym wypadku czuję się mocno rozczarowany. Problemem jest także to, że właściwie nie ma nie tylko głównego wątku książki, ale też głównych postaci. Tych, które biorą udział w akcji jest na tyle dużo, że mamy skakanie, by przypomnieć sobie starych znajomych. Ten tom powinien był wybić kilka z nich, ale niestety nie zrobiono tego, przez to całość jest przegadana. Najbardziej jednak mnie boli to, że przez 90% książki wydarzenia nie mają większego wpływu na przyszłość, tylko czasem dostajemy jakieś interesujące wskazówki, ale w ostatnich 10% mamy manewr Troya Denninga. Dużo się dzieje, choć głównie poza kadrem. W kilku szybkich posunięciach, pionki na szachownicy zostają przestawione, a czytelnik musi czekać na to, co dalej.

Nie powiem, że w książce nie ma plusów, jest kilka ciekawych motywów, choćby mroczne odbicie Midkemii. No i główne niektóre postaci, jak Nakor, Kaspar czy Pug dają radę. Z nowych jedynie Bek się wyróżnia na plus inni niestety sprawiają wrażenie, że są kopiami postaci, które już gdzieś się przewinęły. Samą książkę czyta się w miarę dobrze, acz tym razem już tak nie wciąga, choć potencjał ma olbrzymi. Ale plusy w dużej mierze wynikają z wypracowanej marki, więc nie jest to powieść, po którą warto sięgnąć, jeśli nie zna się dobrze świata.

Cóż, mam nadzieję, że Rebis wyda dalsze tomy, zwłaszcza, że w przyszłym roku Feist powinien wydać zwieńczenie całej sagi.

Trzeci tom Feista, jednocześnie zamykający Sagę Wojen Mroku. Koniec całej serii zbliża się do końca i niestety muszę powiedzieć, że ta trylogia nie wyszła autorowi najlepiej.

Trzeci tom jest pewnym zaprzeczeniem pierwszego - Lotu Nocnych Jastrzębi. Tam za bardzo pisarz poszedł w postaci, gubiąc wątek. Tu za bardzo koncentruje się na wydarzeniach, gubiąc postaci... Coś ostatnio ma problem ze znalezieniem złotego środka. Niestety efekt jest taki, że książka się dość długo rozkręca. Jasne, ostatnie sto stron jest świetne, acz pozostawia pewien niedosyt. Przede wszystkim wydarzenia dzieją się za szybko, po drugie śledzimy je z małym udziałem znanych postaci, więc nawet wielkie sprawy na Kelewanie sprawiają wrażenie informacji, nie akcji. A to co dzieje się na Kelewanie to naprawdę solidny materiał, tyle, że słabo wykorzystany. Najbardziej przypomina to 3 część Piratów z Karaibów, gdzie stoją naprzeciw siebie dwie armady, a ostatecznie walczą ze sobą 2 a potem 3 okręty. Byłoby dobrze, gdyby tych armad nie było, ale niestety są. Feist popełnia dokładnie ten sam błąd, wymyślił fantastyczne wydarzenia, ale nie sprostał im jako pisarz, koncentrując się na rzeczach mniej ważnych.

Feist znany jest z tego, że nie przywiązuje się do bohaterów czy miejsc, może nie tak jak Martin, tym razem jednak zdrowo poszalał. Właśnie dlatego te ostatnie sto stron tak wciąga, bo tam kończy się wiele wątków i historii, osób i miejsc. Potencjał tego jest ogromny, ale spustoszenie Krondoru, choć na mniejszą skalę, było dużo lepiej opisane.

Czekam tylko na to by Rebis wydał pozostałe tomy do końca. Dużo już tego nie zostało, mam nadzieję, że jakoś się z tym wyrobią, a Feist na koniec odzyska dawną formę (choć trochę w to wątpię).

Tym razem saga krótsza, bo dwuczęściowa. Saga o Wojnie Demonów to już jeden z ostatnich podrygów Midkemii i powoli się to odczuwa, tak kończeniem pewnych wątków (i ubijaniem pewnych postaci), jak i widocznym zmęczeniem materiału.

Mnie ten tom czytało się wyjątkowo ciężko. Zazwyczaj Feista czyta się dość szybko, ma w miarę lekkie pióro, akcja jest raczej wartka, a opisuje rzeczy dość pomysłowe. No ale pomijając aspekt tego, że jako autor też się starzeje, to niestety chyba ma problemy z oryginalnością fabuły. Miałem wrażenie, że punktem wyjścia stała się jego pierwsza saga, gdzie wątki dawały duże pole manewru. Feist wybrał tam jedną drogę, ale z tych wielu pomysłów, które tam wrzucił, dało się stworzyć podwaliny zupełnie innej ścieżki, którą poniekąd sam podążyłem . Gdy teraz po tych wielu latach, widzę że tamte moje rozważania i wariacje nagle pojawiają się u Feista, to dziwnie mi się to czyta. Nie jest to może jakiś wielki zarzut, być może inny czytelnik lepiej by to odebrał, ale ja jakoś nie przypominam sobie, bym miał takie dziwne uczucia przy czytaniu książki. Niestety wcale to nie pomaga w czytaniu.

Niestety mam wrażenie, że przy tym wszystkim Feist trochę się pogubił. Próbował wrócić do korzeni, ale zapomniał o jednym, dość istotnym elemencie powieści, czy sagi. Postaciach. Dotychczas, co mi się zresztą bardzo podobało, tworzył kolejne tomy tak, by były zarówno historią samodzielną, jak i częścią większej sagi (i jednocześnie częścią całości). Na to nakładają się protagoniści, niekoniecznie oryginalni, ale w miarę się wyróżniający, no i akcja. Tu próbując odejść od schematu zgubił główne postaci. A gdy jest ich tak wiele jak tu, to nagle wyróżniają się najbardziej te, które kiedyś dobrze naszkicował, większość tych, które stworzył ostatnio zlewa się, a autor nie radzi sobie z opisywaniem wielu stron, frakcji na raz. Może za bardzo chciał iść w kierunku Herberta/Martina, ale niestety zabrakło umiejętności.

Chyba największy problem to jednak to, że pisząc pierwsze powieści Feist koncentrował się na opowieści, jak trzeba to się rozbudowywała. Teraz od pewnego czasu starał się wydawać kolejną książkę co rok, ale ewidentnie nie daje z tym rady. Patrząc na poprzednią sagę, to pewnie następny tom znów pozostawi po sobie dobre wrażenie, ale pewnie dlatego, że cała saga o wojnie demonów powinna być jedną książką. Tu może zawiązał akcję, ale jeszcze trzeba poczekać na efekty. W sumie dobrze, że Rebis chce szybko wydać drugi tom. Ale najbardziej żałuję, że nie udało mu się skończyć sagi przed 60. Teraz, jak już dobija do 70. to niestety zjada miejscami własny ogon. Choć dobrze, że wie, że trzeba powiedzieć dość i do końca zostały jeszcze 4 tomy.

Właściwie to mógłbym napisać, że zgadzam się z wieloma tezami postu powyżej. Swojego, tylko dotyczącego poprzedniej książki. Moim podstawowym pytaniem, czytając tę powieść właściwie było: "Po co to wszystko?". Wiem, że Feist próbuje skończyć swą sagę, ma jeszcze kilka pomysłów, które chce wykorzystać, ale z tych pomysłów trudno mu stworzyć powieść, a co dopiero serię. Skrócił trylogię do dwóch części, ale niestety to nic nie pomogło. Saga o Wojnie Demonów to zdecydowanie najgorsza część całego cyklu o Midkemii. Najgorsza, bo bezsensowna. A bezsensowna dlatego, że pomysły, które tu zostają wrzucone, po prostu są, ale niczemu nie służą. Inwazja elfów? Po nic. Kończy się szybciej niż się zaczyna, właściwie nic z niej nie wynika. Bracia Leso Varena, praktycznie po nic. Znów mogłyby to być zupełnie nowe postaci. Czy ostatecznie zmagania z demonem, które tak naprawdę tylko odwlekają to co nieuniknione, czyli ostatnią bitwę. Jasne są plusy, bo lepiej poznajemy wizję demonów u Feista, ta niestety się zmienia. Im bardziej odbiera im tajemniczości, tym gorzej to wygląda. Problem też tkwi w tym, że nowe postaci, które wprowadza, nie mają najczęściej możliwości zaistnieć. Są jedynie pomagierami starych graczy, przez co mam wrażenie, że kisimy się we własnym sosie. Najgorszą rzeczą jednak, jaką zrobił Feist w "U Bram Ciemności" jest takt, że praktycznie nie wykorzystał tego, co budował w poprzednim tomie. I to już jest dla mnie nie zrozumiałem. Jeszcze w poprzednich dwóch seriach, niestety wyglądało to tak, że potrafił się poprawić w następnej książce, tu jest wręcz przeciwnie. Szkoda. Moim zdaniem to pozycja zupełnie niepotrzebna. Zresztą ta dwutomowa seria chyba również.