Pozwolę sobie zacytować opis z newsa z Bastionu.

Tajemniczy były Sith przemierza galaktykę w oszałamiającej opowieści z Gwiezdnych Wojen. Oryginalna powieść inspirowana odcinkiem „The Duel” z animowanej antologii „Visions”.

Jedi są najbardziej lojalnymi sługami Imperium.

Dwie dekady temu klany Jedi walczyły między sobą w służbie zwaśnionch lordów. Dotknięta tym niekończącym się cyklem sekta Jedi zbuntowała się, próbując kontrolować własne przeznaczenie i zdobywać władzę nie służąc żadnemu panu. Nazywali siebie Sithami.

Rebelia Sithów nie powiodła się, ulegają wewnętrznemu konfliktowi i zdradzie, a niegdyś rywalizujący lordowie zjednoczyli się, by stworzyć Imperium… ale nawet Imperium w pokoju nie jest wolne od przemocy.

Daleko na skraju Zewnętrznych Rubieży jeden z dawnych Sithów wędruje w towarzystwie wiernego droida. Pomimo że nosi miecz świetlny, przeczy pochodzeniu z klanu Jedi i nie deklaruje wierności żadnemu lordowi. Niewiele o nim wiadomo, łącznie z jego imieniem, ponieważ nigdy nie mówi o swojej przeszłości, ani o swoim żalu. Jego historia jest tak strzeżona, jak czerwone ostrze zniszczenia, które nosi u boku.

Ponieważ nieustanny cykl przemocy w galaktyce stale przerywa jego samowolne wygnanie, jest on zmuszony stoczyć pojedynek z enigmatycznym bandytą ubiegającym się o tytuł Sitha. Staje się jasne, że nawet odosobnienie od dawnego życia nigdy nie pozwoli mu zapomnieć jego krwawego widma.


Brzmi ... intrygująco? Aczkolwiek zbyt jestem przywiązany do "starożytności" ze starego kanonu by się tak szybko przekonać do nowej interpretacji powstania Sithów.

I bardzo irytują mnie te nachalne zapożyczenia z orientu. "Ronin" to nazwa własna, zakorzeniona w Japońskiej tradycji historycznie, jak i gramatycznie. Brakuje nam jeszcze ninja i może jakiejś Husarii, Waćpana albo i Targowicy! Totalny brak oryginalności, fajne są pojedynki stylizowane na rycerskie, samurajskie starcia, ciekawy był koncept artystyczny z odcina Ahsoka, czy też Mistrz Jedi K`Kruhk w słomianym kapeluszu z serii Republic. Ale tu już mamy bezpośrednie umiejscowienie określenia "Ronin" nie mającego żadnego kontekstu kulturowo-etymologicznego w nowym kanonie.
A może to prostu tylko tytuł? W moim odczuciu to nadal zła decyzja.

Akurat mam taki dzień, że nie bardzo mam co robić w pracy, więc zacząłem przeglądać Bastion w poszukiwaniu tematu, w którym mógłbym zrobić mały wysr.., wygłosić swoją opinię

No i padło na Ronina. Z tego co rozumiem główny problem niektórych fanów polega na tym, że zamiast subtelnie korzystać z japońskiej kultury, Ronin będzie praktycznie zupełnym przeniesieniem kultury japońskiej do SW. Samurajowie z mieczami świetlnymi, lordowie feudalni, jakieś klany Jedi i pewnie masa rzeczy, o których normalnie moglibyśmy czytać w jakiejś klasycznej mandze albo oglądać w "Ostatnim Samuraju". Tylko dyskusja o tej książce z takiej perspektywy nie ma sensu, bo "Ronin" jest uzupełnieniem serialu "Visions". Jeśli chcemy rozmawiać o tym czy to dobre czy złe podejście to rozmawiajmy o źródle..

..czyli właśnie serialu "Visions", a dokładniej o opowieści "The Duel". Bazując na newsie Shaak możemy zauważyć, że praktycznie wszystkie te opowiadania podchodzą do tematu właśnie dosyć zerojedynkowo - to nie jest tak, że te odcinki będą sobie zapożyczały niewielkie elementy z kultury Azji. Nie, praktycznie to będzie przeniesienie SW do Azji. W tle jest klasyczna japońska roślinność, Jedi i Sithowie ubierają się jak samurajowie. Chyba tylko "Tatooine Rhapsody" pozostaje w klasycznym klimacie SW.

Także zamiast "atakować" Ronina trzeba się ustosunkować do serialu "Visions". Czy pasuje nam to, że twórcy tworzą "japońskie" alternatywne historie z mieczami świetlnymi i Mocą, które prawie na 100% nie będą kanoniczne (tak jak pisałem, może poza tym o Tatooine)? Mi pasuje, przynajmniej w zamyśle. Jak wyjdzie to się okaże czy taka wizja trochę innego SW mi przypasuje. Oczywiście jako ciekawostka, bo ostatecznie SW to SW, ale nie mam nic przeciwko takiej ciekawostce jak to "Visions". Podobnie jest z książką "Ronin". Czemu nie? Niech mnie pani Emma przekona, że w takim settingu można zrobić ciekawą alternatywną historię.

-Jedi są najwierniejszymi sługami Cesarstwa. (...) Dawniej poróżnieni panowie Jedi zjednoczyli się, by obronić Cesarstwo... ale nawet w czasach pokoju Cesarstwo nie jest wolne od przemocy.

Ktoś tu widzę nieźle poszalał Cesarstwo, naprawdę?

No jakoś mi nie podeszło. Może się narażę ale zmęczyła mnie jakoś. A końcówka to już mocno metafizyczna Postacie jakoś też niezbyt porywają. Co do tlumaczenia to jest że tak powiem trochę może zbyt "wspolczesne" i lekko "młodzieżowe", typu np. "zrobimy trzy kilosy" (kilometry). Ciekawostka no ale bez szału

Skończyłem Ronina. Sama książka mi się podobała i choć może kwestia tłumaczenia ale sama książka jest trochę dziwnie napisana jeśli chodzi o język, choć sama treść mnie mocno wciągnęła. Jeśli chodzi same uniwersum które przedstawia, jest bardzo ciekawe i tło wciągnęło mnie na tyle mocno, że jestem ciekaw jak to się wszystko dalej potoczy zarówno w skali makro w postaci całego Imperium, jak i w skali mikro z Roninem, droidem, pilotką i osobą którą odnalazł. Podobało mi się przedstawienie świata, że tutaj mamy Imperium którego to Jedi są obrońcami i tak jak Samuraje mają służyć swoim panom, przez nie są do końca czyści, przez sam bunt Sithów miał różne odcienie szarości.

Mam nadzieję że Roninverse będzie jeszcze się pojawiało i być może dostaniemy kontynuację książki, jeszcze szerzej pokazujące to uniwersum. Wiem, że wyszedł komiks w tym uniwersum który jak będę miał okazję to sprawdzę

Jeśli chodzi o kwestie językowe związaną z niebinarnością to jednak postanowiłem czytać postać Lisa w męskiej osobie, tak mi było łatwiej. Zresztą esztą tak samo zrobiłem z jedną z moich ulubionych postaci w Wielkiej Republice, Kantam Sy. I nie jest to spowodowane żadnymi uprzedzeniami, po prostu język polski nie jest na razie przystosowany do tego, i na ilę się orientuję to wśród autorów i tłumaczy nie ma ustalonej zasady jak z tym postępować.

Jestem pod wrażeniem. To chyba najgorsza książką Star Wars, jaką czytałem - a konkurencja przecież spora. Nie dość, że nudna, wtórna i pretensjonalna to jeszcze grafomańska. Krysztalowa Gwiazda przynajmniej była zabawna, pulpowa, ale Ronin to jakiś dramat xD