Bardzo, bardzo ciekawy a zarazem trzymający w napięciu początek tej opowieści, można by powiedzieć, zaczęło się od istnego trzęsienia ziemi dla Gapciów - ledwo co znaleźli swoje miejsce na ziemi, raj wymarzony, a już zostali zaatakowani ... już muszą uciekać, bronić się przed szczuropodobnymi. Tak swoją drogą, mógłbyś bardziej opisać skąd one nagle się wzięły - wylazły spod ziemi ?, jak znalazły dobrych Gapciów ? - czyżby jacyś zdrajcy (ojczyzny) byli w stadzie ?!, płatni agenci ???!!. Nie może być !. Dlaczego ich tak nie lubią ?, dlaczego pragną zemsty na szlachetnych Gapciach ? - czyżby jakaś mroczna tajemnica kryła się za tym, i zostanie wyjawiona w dalszej części tej szalenie ciekawej opowieści ? ... ciekawi mnie to bardzo - i pewnie nie tylko mnie, więc mam nadzieję, że wyjaśnisz nam w dalszej części historię tego konfliktu ...

Z nieco innej dziedziny, ale chyba ciekawe: na jakiej zasadzie Gapcie nadają sobie imiona?

- Witam, tym razem zamieszczam ten temat w Wiosce (bo nie zamierzam dostać bana) ale uważam że przenosząc temat do takiego działu pogwałcone zostały moje uczucia. No nic, czytajcie to co dziś dla Was mam.

Skoro znamy już historię państwa, poznajmy trochę geografii. Kraj Gapciów położony jest w Trójkącie Bermudzkim niedaleko Ameryki Północnej. Gatunek ludzki jeszcze nie odkrył Wysp Gapciowych, ponieważ są niezwykle małe i ukryte. Poza tym, okryty złą sławą Trójkąt jest miejscem wielu niezwykłych zdarzeń - to tam statki tonęły i samoloty znikały. Prawdoodobnie zjawiska są za sprawą dużych tam złóż metanu. Gapcie jednak nauczyły się unikać takich utrudnień.

Pięć Gapciowych okrętów kontra ponad czterdziestostatkowa flota Darmozjadów to niemal samobójstwo tych pięciu. Morświnie jednak się nie bały - wiedziały, że Kwikun je poprowadzi. Trzy pierwsze wykonały „szarżę jeża”, legendarną morświńską metodę ataku. Na mapie na końcu rozdziału została przedstawiona zielonym kolorem. Atak dostał taką nazwę ponieważ technika opiera się na zrobieniu szlaczka łodzią przypominającego nierówne kolce jeża. Strategię opatentował Kwokowicz, a na pamiątkę tego co roku w Gapcioszewie odbywają się zawody żeglarskie w wykonywaniu techniki bojowej. Zwycięzca otrzymuje statuetkę od samego Wielkiego Kwikuna.

Po odważnej ofensywie Darmozjady pod przywództwem ich wodza Gryza Wielkiego użyły pułapki z której wszystkie żaglowce wyszły cało. Katapulty na pokładach strzelały kamieniami, w efekcie zatopiły szczęśliwe siedem galer Gryza Wielkiego. Monarcha Kwokowicz widząc dzieło jego kompanów, rozkazał wysłać jeszcze cztery pływające jednostki. Tymczasem Darmozjady zauważyły, że nie mają już dwudziestu „łajb”, przez co pół ich armady było na dnie. Włodarz Darmozjadzki głęboko się przeraził i kazał rozpoczynać natychmiastową nagonkę na wroga. Szala zwycięstwa przechylała się w stronę zbójeckich nieprzyjaciół morświń. Wtedy jeden z kapitanów, Gapciej Kwik Morświński - uznawany dowódca, lecz niedoceniany podjął postanowienie godne bohatera. Zmusił więc prędko swoją załogę aby wskakiwała do szalup i kierowała się ku brzegowi. Marynarze podali łapki dla kapitana i odeszli. Gdy nikogo już nie było na drewnianym lądzie arki, zakręcił ją i szybko pożeglował ku Okręcie Matka Jeden - tego, na którym był Dowódca Gryz Wielki. Wbił się w czarny bok galeonu i spowodował eksplozję, w której niestety zginął, ale godnie, razem z załogą Matki Jeden. Potem inne stateczki Gapciów wybiły Darmozjady. Zwycięzcy dumnie wrócili na brzeg. Większość z nich była rannych, a poległ tylko Kapitan Morświński. Straty wroga liczyły całą flotyllę. Wielki Kwikun każdemu z powróconych dał medal, ale i wspomniał o dzielnym czynie Kpt. Morświńskiego. Uważał, że był przykładem morskawiowego patriotyzmu. Ich wyspa była wolna od okupanta, a oni mogli zacząć swoje życie od nowa.

Po słynnej obronie Brzegów Gapciowa Kwokowicz postanowił zająć się rozwojem gospodarki. Zlecił wpierw wszystkim artystom, architektom i inteligencji stworzenie projektu pałacu, chluby Cesarstwa Gapciów. Po miesiącu projekt był gotowy i wszystkie Gapcie zebrały się by zacząć budowę Pałacu. Każdy wtem mieszkaniec Kraju Gapciów, czy mały, czy duży - i tak postawił swoją cegiełkę do budowy pałacu. W tym czasie Kwikun rozkazał pisarzom stworzyć Hymn Gapciów. Wykonali pracę w przeciągu kilku dni. Pieśń spodobała się władcy. Oryginalny tekst był w Dialekcie Kwikuńskim, ten jest w tłumaczeniu. Oto jego słowa:


„Kwikun, to nasz Pan!
Kwikun, to nasz Władca!
Kwikun, to nasz król co poprowadzi nas w trudnych chwilach!
Kwikun, Kwikun - Wielki Pan!
Kwikun, Kwikun - Jego sława nas olśniewa!
Kwikun, Kwikun - Kocha lud swój jak nikt!
Za Kwikunem idźmy my!

Gapcie! Gapcie! Oto on!
Podążajmy za nim!
Niech nam Kwikun nasz da
Kraj Umiłowany!
Niechaj Władza twoja Kwikunie
sięga zenitów świata!
Państwo nasze, co przeżyło Ziemię Świata
niech posiada Kwikuna Wielkiego Brata!

Wszyscy razem śpiewajmy:
Chwała Ci Władco!
Niech nasz lud wystąpi:
Kwikuna powitajmy!
Byśmy mieli wolną krainę
od Kwokowicza sprawy wzięły swój tok
byśmy Darmozjadów zaborczą kpinę
zmienili w Nasz Wielki Kwikuński Rok!

Co nam zrobiły zbójeckie rozboje
Gryza Wielkiego! Lecz w Twoim Gronie
Kwikunie Nasz! Niech nieprzyjaciela wraże roje
zginą w otchłani! Tam wróg utonie!

Gapcie! Zjednoczmy się razem!
Niech wszystkie morświnie zakrzykną tak:
Rany wojenne niedługo zagoją,
Morskawie poczują wolności smak!

Wolność jest rzeczą drogą i cenną
kosztuje dużo, lecz ważna jest!
Naszą Ojczyzną, chociaż bezcenną
ogarnie radości potężny zew!
Więc za Kwikunem stąpajmy Gapcie
on nam pokaże gdzie kroczyć mamy,
Nasze męczeństwo dobiegło końca
Witajcie Kwikuna Pałacu kramy!

Jeśli jest na morzu sztorm
Wciąż nieszczęście targa nas,
Za Kwikunem idźmy Gapcie
skrzydła świata niosą nas!”

Autorem hymnu był Kwukujusz Kwik Świntuszewski.
W czasach między konfliktami rozwijała się sztuka Gapciów. Obrazy i rzeźby przedstawiały najczęściej Kwikuna, zdarzenia historyczne i piękno Kraju Gapciów.

Nowy Kwikun, zgodnie z tradycją dziedziczenia zostaje wybrany, a jest nim brat Gapcia Gapcieja Gapcioszewicza, Gapcio Gapcioszewicz II (pełne imię brzmi: Gapcio Gapciusz Gapcioszewicz II Wielki Kwikun Ludu Gapciowego). Żałoba po Kwikunie Gapcieju nadal trwa, ale Kraj nie może zostać bez Kwikuna. Gapcie jednak się cieszą że godny następca którego uczył poprzedni Kwikun będzie dobrze sprawował swój urząd.

Chwała KVUKYH!

Obalić.

Robię wizualizację Pałacu i chciałbym Was zapytać:

Wolicie Pałac Kwikuński w wersji rysunkowej na papierze, czy wersji 3D w formie kartonowego modelu?

Gatunki Gapciów:

Występują dwa gatunki morświń:

Gapeć właściwy - najpopularniejszy gatunek, charakteryzuje się różnymi ubarwieniami futra od koloru czarnego, przez biały i brązowy do karmelowego

Gapeć zwyczajny - taki sam jak Gapeć właściwy, ale występuje w mniejszych rozmiarach

Wymarłe gatunki morświń:

Gapć rzeczny - wymarły od Wojen Kwikuńskich gatunek morświni (wymarł ponieważ został wybity przez Darmogryzy), nazwa pochodzi od miejsc zamieszkania tej odmiany, charakteryzował się niebywale dużymi łapami.

Wczoraj około godziny 16:00 KG zaatakował nieznany gatunek gryzonia. Przejął on przystanie 2,3,4 ze Szlaku 4 Przystani, zaś przystani 1 nie udało się mu przejąć. Ciężki bój z marynarzami wróg toczył w przystani Gapkć. Jak udało się ustalić, Agresorzy (tak nazwano atakujących KG gryzoni) chcieli zdobyć Kwikunowo w którym jest zbrojownia Kwikuńska i Gapciowo. Około godziny pierwszej odbito całe 4 przystanie, a o godzinie drugiej zatopiono całą flotę Agresorów. Ich wódz po przejęciu go powiedział w peruwiańskiej gwarze gryzoni że chcą mieć własny kraj. Gdy Gapcie zaproponowały mu, żeby Agresory mieszkały razem z morświniami, oświadczył:
"Wolę zginąć niż mieszkać z kimś takim jak Gapcie"
i wbił sobie dzidę w brzuch.
Żaden Agresor nie przeżył oprócz małej szalupy która uciekła w stronę Ameryki Południowej. Zginęło 21 morświń. Dziś odbył się pogrzeb honorowy przed Pałacem Kwikuńskim i wręczenie medali żyjącym marynarzom którzy bronili przystani. Kwikun powiedział na koniec uroczystości:
"Dobrze, że nie było wojny. Ale to może być początek."

Gapciu, skoro wróciłeś na jeden dzień, polecam Ci film „Załoga G”. Chyba że już widziałeś. Opowiada on o dzielnych czynach potomków morświń na rzecz państwa ludzi. To chyba coś w sam raz dla Ciebie, no nie?