Jak tam po 3 latach? Czytałeś coś więcej poza Elantris? Polecasz? Bo przyznam, że wygooglowałem i skala tego przedsięwziecia mnie zainteresowała. Zresztą oceny widzę, że są bardzo pozytywne.

Najpierw tylko krótko o Elantris. Bardzo mi się podobało. Nie zachwyciło na 10/10, ale poczułem ten świat i świetnie się bawiłem.

Zacząłem czytać Mistborn a właściwie Z mgły zrodzony, bo czytam po polsku. Jest fajnie, ale po raz pierwszy znacząco mnie zmyliło polskiej tłumaczenie. Raz cyna wyostrza zmysły, a jak dodasz do niej ołów to dodaje sił. I kminie sobie o co chodzi z tym mieszaniem, przecież jest 8 metali i raczej sie ich nie miesza.

No i sprawa dotyczy typowo tłumaczenia. W oryginale jeden z metali nazywa się "pewter", co tłumaczy się na "stop cyny z ołowiem". W polskiej wersji nie dość, że brzmi to średniawo to jeszcze na starcie wprowadza trochę w błąd. Ale dobrze, że teraz sobie to wyjaśniłem, bo miałem trochę mindfvck podczas pierwszych fragmentów kiedy Kelsier spalał metale.

Ale numer XD pierwszy raz tak "hypeowany"/zachwalany tytuł sprostał moim gustom i oczekiwaniom, aż nie wiem, jak się ustosunkować do takiej sytuacji XD

Świat przedstawiony jest ciekawy, przemyślany i oryginalny - spośród dziesiątków klasycznych fantasy, ten misz-masz inspiracji z japońskich rpg i serii gier od "From Software", pełen skorupiaków i empatycznych manifestacji astralnych (spreny?), pełen ciekawiej ujętych konfliktów militarnych, które są prowadzone w jeszcze ciekawszy sposób, ze względu na wiele czynników kulturowych i wymuszonych przez ukształtowane terenu.

Do tego dopracowana kultura i zwyczaje - wątek uczonej i uczennicy, ich poszukiwane wiedzy, wertowanie mitów i legend, podań - to jakby powieść szkatułkowa, zgłębiamy mitologię dopiero co poznawanego uniwersum.

A jak to wszystko jest profesjonalnie podane - bezboleśnie aplikujemy sobie poszczególne rozdziały, coraz bardziej "ogarniając" prawa i zasady rządzące na danym kontynencie. To na razie mały element wielkiej mozaiki, ale mimo pewnej złożoności i rozdziałów "kapsułek" lektura wciąga.

Po lekturze ponad połowy powieści już wiem, że kupię całą sagę w nowym wydaniu - nie wiem, czy będę czytać fizyczne kopie (często jadam podczas śniadania, kindle łatwo umyć), ale chcę to mieć na półce, chcę też być fair w stosunku do autora TAKIEJ historii, której lektura sprawia mi dużo przyjemności. Spochmurniały Lis poleca.

Droga Królów - bardzo dobrze napisane "heroic fantasy", ale do tytułu "mesjasza" gatunku trochę mu brakuje, przynajmniej po lekturze pierwszego tomu.

Nie chcę się powtarzać, ale świat przedstawiony jest dobry, ciekawy, ma kilka pomysłów, które zapadają w pamięć - fajny miks japońskich rpg i ... lore z Magic the Gathering. Sanderson chyba gra w karciankę i mocno się inspirował przy tworzeniu swojego uniwersum, ale zrobił to tak, że trudno go posądzić o plagiat. Bardzo umiejętnie wplata pewne zwyczaje i tradycje w samą fabułę, postacie co chwila robią coś bo nakazuje to obyczaj, przez co nawet co dziwniejsze pomysły (np. analfabetyzm u mężczyzn, czy "bezpieczna dłoń" u kobiet) szybko stają się regułą dla czytelnika.

Kilka drobnych uwag, które mi się nasunęły podczas lektury.

- bohaterowie żywo odwołują się do wydarzeń sprzed 4500 lat ... 4.5k to szmat czasu, bohaterami są postacie ludzkie, nie ma tu ras długowiecznych, ze względu na uwarunkowania społeczno-klimatyczne średnią długość życia mężczyzny w Cosmere wyceniam na jakieś 40 lat. Jedyne bliższe historycznie zajście to jakaś wojna religijna sprzed 400 lat ... Totalnie tego nie kupuję, pokolenia nie pamiętają wojen swoich dziadków, tu ma się wrażenie, że przez te tysiące lat nic się nie działo. Konstrukcja i założenia uniwersum nie tłumaczą tego w żaden logiczny sposób.

- nazwy własne i imiona rodem z generatora map do Herosów III - kłania się brak wspólnej gramatyki, ale to trudna sztuka - udała się zaledwie Tolkienowi ze względu na wykształcenie i przypadkiem Martinowi, gdyż modyfikował istniejące nazwy rodów. Niestety Sanderson to klasyczny flanelowiec, zamiast poczytać o etnografii wolał odbyć kolejną sesję w "Dungeons & Dragons".

- styl autora jest dobry, ale prosty, brakuje często szczegółów i detali np. jeden z bohaterów wywija mieczem. Czytelnik nie wie nic o ostrzu, zbroczu, szerokości jelca, głowicy czy materiałów, które użyto przy rękojeści. Dla Sandersona MIECZ to MIECZ - tu magiczny, odpryskowy, materializuje się w dłoni, siała baba mak. O zbroi to nawet nie wspominam, coś tam raz wspomina o rzemykach, ale zupełnie ignoruje fakt, że do ubrania się w pełnopłytowy pancerz, nawet magiczny, potrzeba pomocy drugiej osoby. Takich niedostatków jest dużo, ale tak na prawdę się czepiam, po prostu tego bym oczekiwał od powieści fantasy w z górnej półki. Więcej detali wpływających na immersję i wrażenia podczas lektury. Dostajemy "tylko" poczytny, prosty styl, który nie zapada w pamięć. Dialogi również są momentami siermiężne - czasem zupełnie nie czuć, że dany bohater to wojskowy, czy też wykształcony arystokrata, gdyż wysławia się w bardzo prosty sposób. Ale czasem Sandersonowi udaje się błysnąć w wymianie zdań ... ale!

- współczesne słownictwo! - nie znoszę tego, postacie używają słów, których nijak nie powinny znać - to przekleństwo amerykańskich pisarzy i ich ubogiego słownictwa. W Cosmere od tysięcy lat walczą przy pomocy formacji włóczników i ciężkiej kawalerii, nie istnieje tożsamość narodowa, mamy księstwa i walczących ze sobą królów, a Sanderson potrafi wyskoczyć z tekstem typu "ich tożsamość etniczna" albo "popadł w katatonię" - co chwila mnie to wybijało z rytmu czytelniczego, skandal!

- kultowe już "spochmurniał" ... może to wina tłumacza/korekty, ale na miłość boską, książka liczy sobie 1200 stron a co drugą, ktoś pochmurnieje ... żenada!

- mamy kilka wygodnych dla autora rozwiązań "deus ex machina" np. jeden z bohaterów ma sny, które rzutują na całą historię, a że jest zupełnie przypadkiem postacią znaczną i wpływową to może wcielić w czyn pewne obostrzenia, które sobie wyśnił, istna farsa, ale może Sanderson jakoś to wyjaśni w kolejnych tomach.

Sama fabuła jest niezła - autor korzysta z objętości książki i powoli, z namysłem prezentuje nam początek wielkiej historii - dzieje się tu dużo, można się zżyć z postaciami. Jedynie Kaladin mnie rozczarował jedną ze swych decyzji - niestety Sanderson zrobił z niego w pewnym momencie klasycznego, pociesznego bohatera pozytywnego i mocno praworządnego. Stał się przewidywalny a w połączeniu z pewnymi rozwiązaniami historii utrzymanej w duchu mocnego "heroic fantasy" i motywem wybrańca nie do końca mnie przekonał, jak i cała książka tego nie uczyniła. Nie zawiodłem się, ale też spodziewał się czegoś o wiele lepszego, na pewno jednak sięgnę po kolejny tom.

Solidne 7/10

Jakiś czas temu moją domową biblioteczkę zasiliła "Droga królów". Słyszałem, że książka dobra, ale jakoś się do niej do tej pory nie zabrałem. Nie miałem za to pojęcia, że ta pozycja, wraz z wieloma pozostałymi tytułami napisanymi przez Sandersona, składa się na większe uniwersum. Ostatnio jednak wpadły mi w ręce komiksy z cyklu "Biały piasek", więc zacząłem grzebać nieco po necie i łączyć fakty. Teraz się zastanawiam od czego zacząć.

Czy ma jakieś większe znaczenie to, że najpierw sięgnę po komiksy? Rozumiem, że poszczególne serie to różne światy, osobne opowieści. Zastanawia mnie jednak sprawa nawiązań pomiędzy nimi w ramach całego Cosmere. Jest to raczej kwestia smaczków obrazujących jak zazębia się całe uniwersum czy może to bardziej istotny czynnik fabularny. Jak myślicie?

Dzisiaj miałem niezaplanowany dzień wolny i dzięki temu w końcu udało mi się doczytać Bohatera Wieków, przez co w końcu oryginalna trylogia Mistborn znalazła się za mną! Ah, Brandon... jak zwykle świetnie się czytało i w niektórych momentach, gdy następowało ujawnianie jakichś rzeczy było wielkie "WOW"! Z jednej strony szkoda, że ta historia dobiegła końca, a większość bohaterów spotkał koniec taki, a nie inny, ale mimo wszystko jest bardzo satysfakcjonująco i po raz pierwszy jak czytam Cosmere nie robię sobie przerwy na czytanie czegoś z innej tematyki tylko od razu zabieram się do następnego na mojej liście - Rozjemcy

Skończyłem czytać Rozjemcę. Podobnie jak w przypadku Elantris jestem bardzo zawiedziony, że nie ma kontynuacji Bardzo dobrze się czytało, świat jak zwykle wykreowany przez Sandersona znakomicie, a ta nietypowość magii jest bardzo ciekawa. No to co, jakieś szybkie Star Warsy dla zróżnicowania w czytaniu i zabieram się za drugą erę Mistborn

Wczoraj skończyłem czytać "Stop prawa" i muszę powiedzieć, że początek drugiej ery "Mistborn" nie przypasował mi tak bardzo jak pierwsza. Książka jest dynamiczna i szybko się czyta, ale nie miałem tutaj takiego nieustannego zachwytu, przez co dałem 8/10. Mam nadzieję, że to się troszkę poprawi w kolejnych częściach i znów ocena wleci na 10/10 bo to w końcu Sanderson, a tym czasem zacząłem "Słowa Światłości"!

W końcu, po trochę przedłużającym się czytaniu wynikającym z wielu pierdół dziejących się w życiu, udało mi się dzisiaj skończyć Słowa Światłości! Ah, Brandon. Jak zwykle wspaniałe się czytało, a wszystkie twisty i wyjaśnienia sprawiały, że ciężko (mimo przeciwności) było się oderwać! Jestem bardzo, niezmiernie podjarany Cosmere i jestem przekonany, że to się nie zmieni przy kolejnych pozycjach. Dodatkowego zapału dodaje mi ostatnie oświadczenie Sandersona o jego sekretnych projektach, które napisał w czasie lockdownów! No mistrz ♥️

Małymi kroczkami zbliżam się końca wydanego Mistborn. Cienie tożsamości podobnie jak i Stop prawa znacząco różnią się od pozycji z pierwszej ery, ale taki ich urok. Lektura poszła gładko, fajnie że większa część fabuły początek spoilera skupiała się na kandra koniec spoilera, jako że bardzo mnie oni fascynowali w pierwszej erze i nie przestają fascynować tutaj. Zdecydowanie cieszy początek spoilera powrót TenSoona koniec spoilera! Nie wiem co myśleć o początek spoilera Paalm koniec spoilera. Końcówka wprawiła mnie w duży szok i nie bardzo rozumiem motywy Harmonii, ale zgaduję, że będzie to lepiej wyjaśnione w kolejnych tomach. I tutaj pojawia się też pytanie... kim jest początek spoilera Trell?! koniec spoilera

No dobra, to z Mistborn jestem na bieżąco (jeszcze tylko Tajemna Historia, ale to dzisiaj wleci jakoś popołudniu). Żałobne opaski to zdecydowanie najlepszy tom drugiej ery. Podobało mi się, że ekipa opuściła Elendel i ruszyła trochę w świat, przez co mogliśmy zobaczyć nieco więcej rzeczywistości drugiej ery. Kolejnym plusem jest znaczący postęp w wątku rodziny Waxa. Wszystko dobrze się ze sobą wiąże. Wayne to jest absolutny mistrz i moja ulubiona postać tej ery, a "sparowanie" go z początek spoilera MeLaan koniec spoilera to świetny pomysł, gdyż razem ta "para" jest przezabawna Czytając ten tom zapałałem dużą sympatią do Steris, która mimo jak sama mówi jest raczej nudna i bezużyteczna to ma duże znaczenie dla całej historii. Fajnie został wprowadzony lud Malwian i ich technologia. Jeśli w takim kierunku to będzie szło to jestem trochę uspokojony perspektywą trzeciej ery i całą tą technologią jaką ma tam być.

Co do samych Żałobnych opasek to niestety, ale z niezadowoleniem muszę przyznać, że odgadłem, iż początek spoilera będą one tym grotem włóczni koniec spoilera. Po raz pierwszy chyba udało mi się przejrzeć Sandersona Co do postaci Suwerena. początek spoilera Przez cały czas jest mówione, że to Ostatni Imperator, który w przypływie dobroci chciał pomóc ludom południa. Epilog jednak i wspomnienia jakich doświadczył Wax skłaniają mnie jednak do pomyślenia, że Suwerenem był Kelsier. No bo przecież te blizny na rękach... koniec spoilera No chyba, że to moje głupie myślenie, ale takie wrażenie odniosłem

Ah, oczywiście w kwestii początek spoilera Trella koniec spoilera niewiele się wyjaśniło, no ale coś musiało zostać na ostatnią część. Pikanterii dodaje pojawienie się początek spoilera czerwonookiego "kandra", który wykończył Garnitura koniec spoilera...

Brandon udostępnił prolog finałowego tomu 1 ery Archiwum Burzowego Światła i ah.. uwielbiam tą serię. Niby są lepsi pisarze fantasy, niby nie ma w jego stylu czy pomysłach nic przełomowego, ale Cosmere mnie jako uniwersum przekonuje jak nic innego. Chyba tylko SW mnei tak przekonywało w tej początkowej fazie fanowstwa.

Wszystko się pięknie zazębia i już w samym prologu są powiązania z przynajmniej dwoma seriami innymi niż ABS. No miód, czekam bardzo.

***

Co dziwniejsze, MAG niby zapowiedział Wax&Wayne 4 na listopad.. czyli dokładnie wtedy kiedy wychodzi za granicą. Wątpię w to ale byłoby ultra miło.

Co prawda nie Cosmere, ale też Sanderson, a nie chce nowej nitki tworzyć

Wydawnictwo Zysk ogłosiło, że dokończy wydawanie Skywarda, w tym w twardej oprawie. Do tej pory wydano dwa tomy, pierwszy dwukrotnie, za drugim w bardzo ładnym wydaniu, w listopadzie 2021 wyszedł za granicą trzeci tom Cytonic.

Dla nieznających - fajne, klasyczne young adult z dość ciekawym nieantropocentrycznym motywem.

Z ciekawostek - tu w Bułgarii trzeci to mają od dłuższego czasu a całość wydawana jest w drewnianych (sic) okładkach

Ile z tego wyjdzie to się okaże.. ale na ten moment wygląda przepięknie. 4 tom WW ma wyjść niemal od razu po premierze oryginału, ale to nie wszystko. Brandon ma 4 tajne projekty, z czego trzy są z Cosmere. Okazuje się że MAG jest jednym z 3 wydawnictw które planują je wydać w tym samym czasie co oryginał o.0

Swiatksiazki ma codziennie promocje na różne ksiażki. Dzisiaj za 9.99zł Elantris Sandersona, czyli pierwszy tom Cosmere. Co prawda jakby ktoś zapytał na kanale #cosmere naszego discorda to pewnie byśmy polecili coś innego na początek, ale chronologicznie i datą wydania wszystko zaczęło się od Elantris. Więc jak ktoś chce to za 9.99 można mieć.

https://www.swiatksiazki.pl/elantris-6332639-e-book.html