Oczywiście, że dwa oddzielne kanony to lepsza opcja. Jeżeli już coś się wywala, to trzeba być w tym konsekwentnym. Tworzenie alternatywnych rzeczywistości i mieszanie ich między sobą wprowadziłoby jedynie jeszcze większy burdel i wywołało jeszcze większą bulwersację. Jeśli dane uniwersum (a zwłaszcza jego rozszerzona część) operuje od początku na zasadzie jednej wersji wydarzeń, to tego trzeba się trzymać, żeby zachować jako taki porządek (co powinno pasować i twórcom i fanom).

Fanem Marvela raczej nie jestem, jednak przyznam, że nigdy niezbyt pojmowałem funkcjonowanie tamtego świata - bo o ile się orientuję, to niektórzy superbohaterowie zaliczyli już parę zgonów? No ale z drugiej strony, jeżeli zawsze tam tak było, to pewnie nie ma problemu, ludzie się przyzwyczaili. W SW nie widziałbym tego.

Chyba i di$n€iści i "dresy z żółtym paskiem" w większości nie uważają, że ich kanony są idelane i albo dodaliby jakieś elementy z drugiego kanonu, albo chociaż usunęli część ze swojego.

Bardzo ładnie to ują Gunfan w temacie:

http://star-wars.pl/Forum/Temat/22394#687958

Dlaczego zostałem fanem Star Wars, a nie Marvela czy DC? Właśnie z powodu jednolitego kanonu, pieczołowicie rozbudowywanego przez dekady. Totalnie zniechęcające są dla mnie wszystkie historie alternatywne, inne światy, crossovery z innymi franczyzami itd. Rebooty, restarty i cała reszta. Jak część z was mogła zauważyć, ja nie podchodzę do takich rzeczy luźno. Wewnątrz sagi musi być spójność, poszanowanie istniejącego już dorobku, nie ma tego = szkaluję do oporu. Dla osób czytających już jakiś czas moje posty, nie jest to żadna nowa informacja.

SW pod tym względem było wyjątkowe, i o ile prawda, pojawiały się nieścisłości, co jakiś czas powracał ten bełkot o różnych stopniach kanoniczności itd., to jednak Chee, Rostoni i spółka starali się to łatać jak tylko mogli. W efekcie powstało może uniwersum nie idealne, ale trzymające się w kupie i będące czymś innym niż restartowane co dwa lata Marvele (teraz tak to u nich chyba wygląda, nie wiem, spadłem z tej karuzeli spie***nia po Secret Wars). Do samego końca znajdowałem tam wiele dla siebie, a nawet te kiepskie opowieści dawały mi trochę przyjemności, bo w końcu rozbudowywało to moje ukochane uniwersum!

W 2014 Star Wars utraciło tę unikatową cechę i w moich oczach umarło. Zrobili to raz, zrobią to w końcu po raz kolejny. Jestem pewien, że nadejdzie czas kiedy włodarze Lucasfilmu dojdą do wniosku że w uniwersum nowego kanonu znajduje się element który nie pasuje do ich wizji, ogranicza ich wolność artystyczną i ogólnie musi wylecieć

Rozumiem podejście ludzi próbujących pogodzić oba kanony, wyciągać esencję, jarać się "greatest hits" legend a jednocześnie cieszyć się nowym kanonem, być fanem jednego i czytać z drugiego to co mu się nie kłóci z pierwszym (to poniekąd ja), brać to jako alternatywne uniwersa, światy z opowieści, itd. itp. Ale dla mnie to nie działa, szkoda wyrządzona w 2014 jest permanentna i magia SW już jest dla mnie nie do odtworzenia w nowych dziełach, to zamknięta sprawa. Znajduję w nowym kanonie rzeczy fajne, których lektura sprawia mi przyjemność, ale to ani ułamek tego nerdgasmu który przeżywałem zamawiając z USA na bieżąco całe LotF - bo nie mogłem się doczekać co będzie dalej. A potem czytanie po kilka razy i analizowanie jakby to było dzieło literatury światowej xD

Kiedyś byłem fanem i dzieła spod znaku SW miały u mnie taryfę ulgową, teraz jestem okazjonalnym czytelnikiem, oceniającym książki i komiksy SW tak samo jak resztę literatury - bez żadnych "filtrów", tylko przez perspektywę jakości. A że ta, bez fanowskiego filtru, jest co najwyżej przeciętna, no to mój poziom podekscytowania nowym kanonem jest też w najlepszym razie przeciętny (a i to jest sporym naciągnięciem) Mam nadzieję że przybliżyłem wam trochę "behind the scenes" mojego podejścia do SW i dlaczego płonne są nadzieje, że kiedykolwiek moja sympatia do nowych dzieł w tym świecie wejdzie powyżej pewnego poziomu. To jest po prostu niemożliwe, to się zepsuło bezpowrotnie.

Wszystko to i tak jest tylko fikcją. So, who cares?

jak napisał Szedał - ja tam chciałbym dożyć czasu kiedy Disney zrobi reset wszystkich filmów, względnie filmów, których nie dotknął. Albo kupi to ktoś inny i to zrobi.

Chciałbym. + wpisy na Bastionie "niesamowite, zarobiło zyliard miliardów i ten Luke/Han/Leia jest lepszy niż poprzedni i Chewie jest łysy, ale ma tatuaże i kolczyki, więc film tysiąclecia.
Poszedłem zygnaściedziesiąt razy!"

Chciałbym

Ja jestem za jednym, spójnym kanonem. Alternatywne uniwersa by za bardzo namieszały. Jednak boli, że wszystko z Legend wywalili, mogli zostawić tę część uniwersum dla której nie mają żadnej alternatywy (okres sprzed TPM). Mimo to dla mnie Legendy to przeszłość. Natomiast nowy kanon jest tym czym jest, nie ważne czy dobry, czy zły i tak trzeba go kochać ;–).

Mnie się marzy crossover Boba Fett vs. Predator

Natomiast same zmiany w filmach już GL mocno promował. Wstawienie Hydena pod Ducha anakina to już taki myk w stronę miętkiego częściowego rebootu XD

Ja mam dość podobnie jak Shedao. Jestem książkowcem jeśli chodzi o światy wykreowane. Tam zaś czytelnicy wymagają pewnych rzeczy od twórcy, a ten stara się im to dostarczyć. Nawet jeśli przy długiej serii w końcu spada poziom, to całość najczęściej ciągnie właśnie sam świat, bohaterowie, historia. W miarę spójna. Wszyscy jesteśmy ludźmi, więc błędy się zdarzają. Ale błąd to nie jest reboot, czy remake wynikający z lenistwa. Zresztą nie raz są potem poprawiane przy okazji kolejnych reedycji. Tak miał np. Raymond E. Feist, któremu z wiekiem faktycznie zaczęły się fakty mieszać, ale potem razem z fanami to wyłapał i poprawił. George R.R. Martin zaś obecnie korzysta z pomocy kilku fanów pytając o szczegóły świata, który stworzył. Jednocześnie spadkobiercy Tolkiena czy Roberta E. Howarda potrafią wydawać kolejne powieści po 70-80 latach odkąd zaistniało uniwersum, szanując wiernego czytelnika. Decyzja Disneya sprawiła, że mamy dwa wszechświaty, to fakt. Nie ma jednego kanonu. Za X-lat będą trzy, może cztery.

Prawdę mówiąc do czasu skasowania EU z kanonu, w ogóle nie spotkałem się z czymś takim, jak alternatywne uniwersum książkowe. Albo raczej alternatywą było tam coś zupełnie innego. Choćby w „Star Treku”, ale to akurat jest bardziej multiwersum niż uniwersum, i trochę inne podejście. Natomiast takim najbardziej alternatywnym są oczywiście pozycje, które trafiły do domeny publicznej, czyli np. Sherlock Holmes. Jest kanon Arthura Conan Doyle’a i do niego już raczej nikt nic nie doda. Ale każdy może legalnie wydać dziś własną powieść o Holmsie, nakręcić film, komiks itp. Mogę to zrobić ja, czy Stephen King. Tu jest prawdziwa alternatywa wyboru, bo pogrobowców Holmesa jest wielu. Natomiast jest to już zabawa z pewną koncepcją, czasem próba opowiedzenia najlepszych historii w nowej formie. Pewna ich reinterpretacja, bez tworzenia spójnego uniwersum.

Komiksowe światy DC czy Marvela, cierpią na zupełnie inny problem. Podobnie zresztą jak niektóre serie filmowe. W miejsce produktu bardziej autorskiego, najczęściej trzeba odcinać kupony dla producentów. Robi się pewne rzeczy fabrycznie, bez wchodzenia zbytnio w budowę świata. Bo ta bardzo ogranicza, tworzy później wymagania. Musi istnieć wewnętrzna logika wydarzeń i nie tylko. Łatwo to ciągnąć przez np. 10 lat, czy 15. Potem zaczynają się schody. Zmieniają się autorzy, którzy często są z doskoku. Zmieniają się aktorzy, którzy swoim manieryzmem dość mocno naznaczyli postać. Zamiast powiedzieć stop, lub zabrać się ostro do pracy, łatwiej w tym momencie zrobić reboot, remake. Zacząć wszystko od początku, bez bagażu historii. Pozwala to na nowo wprowadzać choćby zabite postaci i dawać ludziom to co znają, tylko na nowo ukazane. Koniec końców doprowadza to do ograniczenia świata, trzymania się kurczowo pewnych fragmentów historii, bez alternatywy jaką daje dowolność twórcza choćby w przypadku Sherlocka. Ale daje możliwość łatwego wejścia nowym osobom. Nie musisz wiedzieć nic więcej, zaczęliśmy od początku. Zaś jak wprowadzi się jedną czy dwie kontrowersyjne zmiany, to część starych fanów to kupi. Problem tkwi jednak w tym, że patrząc choćby po seriach filmowych, te rebooty i remaki nie mają już tak długiej żywotności jak oryginały. Szczerze, mnie to odrzuca. Dla mnie alternatywna rzeczywistość jest bardzo fajnym rozwiązaniem jak się ma na nią pomysł, nie gdy jest kolażem marketingu i twórczego lenistwa. W takim wypadku dla mnie alternatywą dla „Gwiezdnych Wojen” jest „Diuna”, „Star Trek”, „Śródziemie” czy cokolwiek innego.

Więc dziś, po tym co zrobił Disney mam spokój, bo bym sięgnął po książki, musieliby mieć dobry pomysł i dobrych autorów. A tego nie mają (zwłaszcza jak biorą różnych twórców z Legend, także takich którzy mówiąc wprost niewiele są w stanie zbudować), zatem zostaję przy filmach. A książki, tak to alternatywa, ale już bez znaczka SW .

Rebooty, alternatywne wydarzenia etc.? Nieee, to jest jeden wielki bałagan i bezsens. To właśnie działa na korzyść SW, że istnieje spójny kanon, jedna historia i kolejne pozycje, które muszą liczyć się z uprzednio już wydanymi.
A jak chcemy czegoś nowego, to trudno, kasujemy poprzedni kanon i wyraźnie wskazujemy co jest historią oficjalną, a co nie. Normalna, zdrowa sytuacja, porządek i jasność. Mamy dwie historie, tą nową i tą starą, skasowaną. Jest ok. Natomiast momentu w którym pojawiłby się już trzeci, albo czwarty kanon nie chciałbym dożyć Na szczęście - chyba można zaryzykować to stwierdzenie - prędko kolejnej kasacji nie doczekamy. Obecne uniwersum Disney powinien rozwijać przez lata, został położony pod to solidny grunt i nie ma powodu by znowu coś zmieniać.

A co do podejścia do tego co jest, a co nie jest kanonem... Cóż, wiele razy o tym pisałem, mam podejście takie, że jedno i drugie to taka sama fikcja, tylko jedna jest już zostawiona sama sobie, a druga od 2014 roku jest rozwijana. Raz się przeczyta to, raz tamto, ale żebym któreś traktował lepiej bądź gorzej, albo tworzył jakieś prywatne kanony, to nie. To SW i to SW, jedno takie, drugie takie. I tyle.

Lucas też raczej na kanon by nie patrzył. Ja jestem zdania, że w pewnym okresie powinni określić że najważniejsze sa filmy i np kreskówki. Książki to dodatek. Ale pewnie poszło o cash.

Kiedyś powiedziałem nie ma czegoś takiego jak kanon. Pewne rzeczy wrzucono do jednego wora, aby był zarobek i nie powstawało 120 historii. Tyle w tym temacie.

A fanatyków kanonów itp zjechali na Ossusie Yako i Dakkan.

Nie uznaję żadnych alternatywnych rzeczywistości i negujących się wydarzeń o różnym stopniu ważności itd. To co mi się cholernie podoba w SW to jeden wielki, wspólny świat, w którym wszystko się ze sobą łączy i zazębia, historie opowiadane przez różne media fajnie do siebie pasują i się uzupełniają. Dokładanie przez różne źródła kolejnych puzzelków, z których budowany jest kanon, odkrywanie kolejnych tajemnic, znajdowanie nawet w pozycjach słabych lub dla małych dzieci smaczków i nawiązań do postaci, wydarzeń i miejsc z innych pozycji to jest coś co mnie po prostu bardzo jara.

Stoję po drugiej stronie barykady i mam bardzo niepopularne zdanie, przynajmniej tutaj na Bastionie. Uważam, że Disney/Lucasfilm chcąc robić nowe filmy podjął w 2014 jedyną możliwą i słuszną decyzję. O wejściu w EU myślałem już dużo wcześniej, ale dopiero wprowadzenie nowego kanonu sprawiło, że sięgnąłem po coś więcej poza filmami. Zaczęło się spokojnie od oglądania TCW i powolnego poczytywania wybranych książek i komiksów, ale przerodziło się w maniactwo, z którego żartują sobie moi znajomi i rodzina. Przeczytałem w kanonie wszystko, nawet krótkie opowiadania z Insidera i komiksy z magazynu o Rebeliantach i łykam na bieżąco wszystko co tylko wychodzi. Codziennie przeglądam strony i filmy o SW, zacząłem udzielać się na forum Bastionu. Na TFA poszedłem bez pośpiechu między świętami, na TLJ mam już kupione bilety na 13.12. Im dalej czytam i oglądam, im dalej kanon jest rozbudowywany, tym bardziej się wciągam.

Próbowałem też sięgnąć po pozycje z Legend i padło na komiksy. Podchodziłem 3 razy i niestety nie mogłem się wciągnąć i przekonać. Pomijając fakt, że dużo „kultowych” i ogólnie chwalonych pozycji jest imho słaba jeśli chodzi o pomysły i fabułę, to nawet przy tych najlepszych komiksach i tak to nie jest to – niby występują znane mi postacie, planety itd. ale brakuje tego pasowania do reszty i budowania jednego, spójnego świata, wtedy zaczynam patrzeć na te pozycje trochę jak na normalne komiksy i jest słabo. Podejścia do Legend uświadomiły mi to, że większość kanonicznych pozycji, którymi się tak jaram delikatnie mówiąc wybitna nie jest, ale przez to, że SW, że kanon podchodzę do nich zupełnie inaczej niż do normalnej książki czy komiksu i daję im ogromną taryfę ulgową.

Co do rzeczy, o których z góry wiadomo, że nie są kanoniczne to lubię, ale tylko te śmieszne. Lubię Freemakerów, w przypadku FaCPoV najwięcej radochy sprawiły mi te najbardziej absurdalne opowiadania, przy komiksach z Legendach najlepiej bawiłem się przy pozycjach typu (mam nadzieję, że nic nie mylę) Dark Empire, gdzie czuć taki retro klimat i pomysły są miejscami tak bzdurne, że autentycznie śmieszą.

W pracy mam znajomego fana SW, który prezentuje ciekawe podejście. Jest miłośnikiem SW od 20 lat, w wieku kilkunastu lat zaczął czytać komiksy i książki z EU i przeczytał naprawdę sporo. W tej chwili chodzi na nowe filmy, na bieżąco ogląda Rebeliantów, pożyczył ode mnie Lordów Sithów i Dark Disciple, przeczytał sporo nowych komiksów, które mu podrzuciłem, aktualnie czyta nowego Thrawna, bo lubi stare książki z Thrawnem z EU. Większość tego, co łyka bardzo mu się podoba i sprawia mu radość. W d..ie ma kanon, w d..ie ma spójność, w d..ie ma, że ktoś tam w 2014 stwierdził, że coś jest ważniejsze od czegoś innego. Po prostu lubi SW, czyta i ogląda, bo mu się podoba i ma kompletnie gdzieś czy coś jest legendarne czy kanoniczne i czy gryzie się z czymś innym. Ja tak nie potrafię i trochę mu zazdroszczę podejścia

TYLKO FILMY.

Niedługo po moim pojawieniu się na Bastionie zabrałem się za czytanie książek SW i fajne było to, że większość lub nawet wszystko co najlepsze, było już wydane i można było przebierać w pozycjach dobierając tytuły pod swoje preferencje. Miałem ochotę na historię Sithów - no to Trylogia Bane`a. Czasy z okolic Mrocznego Widma? Maska Kłamstw + Darth Maul (a później do tego Plagueis). No i danie główne - długa, epicka seria wokół Thrawna, a później Yuuzhan, co było zresztą powiązane, a razem tworzyło kawał stawarsowej historii. Poza tym Trylogia Solo, podczas czytania której akurat zeszła jej autorka (A.C. Crispin) Plus kilka innych, jak choćby książka o Revanie, która fajnie dopełniła gry. Wszystko to po sobie ogromny sentyment.

Tylko z książkami zawsze było tak, że choćby były słabsze (a w NEJce takie były), to świadomość, że to część oficjalnej historii galaktyki powodowała, że i tak się to czytało. Jasne, sam jestem (byłem?) zwolennikiem indywidualnego budowania własnego kanonu. Ale to działa tylko przy drobnych niuansach i nie do końca rozstrzygniętych sprawach - jak np. zarżnięcie młodzików i Tuskenów kwestia podłożenia się Sidiousa w walce z Windu. W momencie gdy wystartowało TFA, trzeba było już podjąć zero-jedynkową decyzję - albo byli Yuuzhanie, albo ich nie było. Co w zasadzie było tożsame z: albo się jaram nowymi filmami, albo nie.

I tak przeszedłem na Ciemną Stronę Mocy. Odrzuciwszy sentymenty, postanowiłem wybrać filmy. I boli to, że mój nowy kanon wypełniła pustka. Boli również to, że te filmy nie są takie, jakie sobie wymarzyłem - bolą kwestie typu Starkiller Base, etc. W zamian za to jest Moc - Moc nowych filmów. Czasy, w których filmy Star Wars wychodzą co roku. Jak można było w takiej sytuacji nie dać się zwieść potędze CSM? Jak można było się przed tym obronić? Powiedzcie mi, moi żółtopaskowi przyjaciele i wybaczcie, że zdradziłem. Nie wyobrażam sobie, jak w takiej sytuacji mógłbym nie jarać się Porgami stać z boku i nie uczestniczyć tej uczcie. Nie widzę po prostu sposobu, żeby sceptycznie podchodzić do filmu, w którym ponownie będzie można ujrzeć Marka Hamila w roli Luke`a, tym razem już konkretnej. No jak tak k... można!?

W każdym razie teraz przyjmuję zasadę: czego nie ma w filmach, tego nie ma wcale. Dotyczy to nie tylko książek, ale i seriali. I innego badziewia.

Ja tu bym trochę oddzielił 1) kwestię osobistego podejścia do sprawy i oceniania "co dla mnie jest kanonem" - bo to raczej tak naprawdę inaczej sformułowane pytanie o to, "co jest dla mnie prawdziwymi Gwiezdnymi Wojnami" od 2) kwestii tego, jak właściciele marki powinni nią zarządzać i czy powinni dążyć do ustalenia jednej wersji zdarzeń dla całego uniwersum.

Kwestia numer dwa jest dla mnie bardzo prosta. Uważam prawie tak, jak prawie każdy, że wzorem, który powinien być realizowany jest spójne uniwersum, które nie posiada różnych wymiarów, multiświatów, cyferek itd. Myślę, że większość fanów Star Wars chce jednego, spójnego świata z ustalonym biegiem zdarzeń, różnice dotyczą tylko opinii na temat tego, który kanon miałby być tym prawdziwym. Jest tak chyba głównie dlatego, że świat Star Wars w odróżnieniu od np. Marveli i innych fikcyjnych światów zawsze był światem w jakiś sposób historycznym: posiadającym wewnętrzną spójność miejscem, gdzie kolejność zdarzeń ma znaczenie i gdzie wydarzenia nawet sprzed tysięcy lat mają jakiś wpływ na późniejszą historię. Innymi słowy: Star Wars to historia Star Wars i rozwój dziejów w Galaktyce, więc sytuacja, kiedy historia jest resetowana siłą rzeczy będzie destrukcyjna i będzie działać na szkodę tego świata. Tak samo jak historia w realu ma jeden wymiar, tak samo powinna mieć jeden wymiar w Gwiezdnych Wojnach.

W związku z tym patrząc z perspektywy "nie robienia szkód ponad potrzebę" właściciele marki popełnili jednak jeden głupi błąd. Mianowicie zamiast wykasować tylko to, co nie pasuje im do nowych treści wykasowali praktycznie wszystko... a ja jak do tej pory nie widzę powodów dla których treści z "Legend" sprzed Powrotu Jedi nie mogłyby pozostać kanonicznymi. Nawet spora część tego, co po Powrocie Jedi mogłaby zostać... ale to już teraz mało istotne bo decyzje zapadły i zdecydowana większość uniwersum przepadła.

Natomiast kwestia numer jeden to kwestia bardzo osobista. Dla mnie prawdziwe Gwiezdne Wojny to te sprzed ery Disneya i jest tak głównie dlatego, że tamten świat był większy, lepiej rozbudowany, miał większy rozmach i był dla troszkę dojrzalszego odbiorcy + siłą rzeczy był zdecydowanie mniej wtórny. Nie miałbym zapewne wielkich kłopotów z porzuceniem dawnych Star Warsów gdyby nowe były rewelacyjne, tak jak nie mam problemu z przyznaniem, że Dracula reżyserii Coppoli jest lepszy od wcześniejszych. W przypadku Gwiezdnych Wojen mamy jednak raczej przypadek, który spotkał filmy o Conanie. Nowy Conan to tylko gorsza podróba starego dobrego Conana z Schwarzeneggerem.

Mam też to samo odczucie, co inni na forum, że wszystko poza filmami w każdej chwili znowu może zostać skasowane, po co więc w ogóle to poznawać, zwłaszcza jeśli nie jest szczególnie dobre? Nawet te nowe filmy mogą kiedyś zostać wykreślone. Jeśli tylko Disney wyliczy, że mu się to opłaci, to czemu miałby tego nie zrobić? Być może to, co teraz jest Kanonem wcale nie jest bezpieczne - zwłaszcza, że nowe filmy na pewno nie będą osią gwiezdnowojennego kultu, którą zawsze już i tak będzie Stara Trylogia i to granie na sentymencie do nie jest na razie jedynym co dobrze wychodzi twórcom od myszki Mickey.

Doskonale jednak rozumiem osoby - zwłaszcza młodsze - dla których nowe Star Wars są tymi prawdziwymi, jedynymi itd. To kwestia dorastania z tymi filmami, to też kwestia tego, że ci którzy nie zainwestowali czasu w poznawanie EU tak naprawdę nic nie stracili bo sześć filmów dalej jest w mocy. No i wreszcie - to też prawo kapitalistycznego rynku: jeśli coś się ukazuje, jest promowane, reklamowane i dyskutowane to po prostu musi być na wierzchu, a to co stare - nawet jeśli jest lepsze - będzie się kurzyć w zapomnieniu. Duża część fanów nigdy nie oczekiwała też od Star Wars jakiejś rozbudowanej historii. Dla tych, dla których SW to po prostu fajne walki, fajne bitwy i filmy do przegryzania pop cornu również niewiele się zmieniło. Jedyna różnica polega na tym, że kiedyś to wszystko było jakoś pogodzone, teraz Gwiezdne Wojny są już głównie produktem dla casuali.

P.S ktoś tu pisał o Infinities, że jak można było nie mieć z nimi problemu itd... otóż Infinities były z góry Non-Canon, tak samo jak całkiem spora liczba treści, którą bez przerwy wyrzucano poza dawny kanon. "Nowe pomysły" i przeróbki dawnych historii w TCW na 99% też byłyby wyrzucone z kanonu gdyby nie to, że za tymi zmianami stał Lucas, który nagle po kilku latach postanowił wtrącić się w okres Wojen Klonów i razem z Kapelusznikiem w nim namieszać.

Co do starego EU i czegoś takiego jak jeden kanon mógłbym podpisać się pod Shedem - jeden kanon ma tą zaletę że wiadomo, że każde źródło które poznajesz, ma sens. Kiedy zacząłem interesować się SW, to chciałem jakoś rozwijać to zainteresowanie poza filmami. Najpierw zaczęło się od klejenia modeli - plastiki Revella i AMT do sklejania i malowania (choć Revell nie miał wielu do klejenia, głównie składaki). Mój głód na robienie czegoś z SW był tym większy, że poza filmami, zwłaszcza Zemstą Sithów, był też spowodowany grą w Empire at War. Wtedy też dowiedziałem się od Preziego o książkach z SW, z Bastionu i Taniej Książki o komiksach, potem był fandom i cała reszta jednym ciągiem.

A potem przyszedł rok 2014 - wszystko wywalone w piździec, o tym co zrobiono fanom już pisałem wielokrotnie więc nie będę się powtarzał. Wtedy też dotychczasowe poznawanie wszystkiego z SW straciło sens i od tego momentu podchodzę bardzo wybiórczo do stuffu z SW, jednocześnie powoli się wycofując z większości gwiezdnowojennej aktywności. W sumie to nadal nie wiem, co z tym fantem zrobić, bo minęły ponad 3 lata i... w sumie nie wiem co dalej. Podobnie jak utrata swojej reprezentacji politycznej w parlamencie 2 lata temu.
Główna rozkmina polega na tym, że teraz pozostaje czytać to, co nas interesuje z konkretnych powodów innych niż historia świata SW, bo w przypadku możliwości anulowania wydarzeń to każdy sam może sobie dopowiedzieć, co działo się między filmami i po filmach - i będzie to tyle samo warte, co rzekomo "licencjonowane produkty".

Shedao ma też rację, że skoro wywalono stary kanon, to w każdym momencie można wywalić nowy. No bo kto im zabroni?


Dlatego wspominałem o innych aktywnościach związanych z SW, na które warto zwrócić uwagę - jedną z takich aktywności jest gdybologia, czyli słynne "co by było, gdyby". Czyli rzeczywistości alternatywne Jest to o tyle ciekawe, że dzięki temu można łączyć i wydarzenia, i logikę, i pobawić się w fajny łańcuch przyczynowo-skutkowy. Na przykład:
-co by było, gdyby Anakin nie przeszedł na CSM w Zemście Sithów i pozostał po stronie Jedi
-co by było, gdyby Grievous zabił Obi-Wana w pojedynku na Utapau
-co by było, gdyby Han Solo olał pomoc Rebeliantom i nie przyleciał strzelić do myśliwca Vadera w decydującym momencie bitwy o Yavin
-co by było, gdyby Qui-Gon przeżył pojedynek z Maulem na Naboo
-czy jest możliwa rzeczywistość, w której Kyle Katarn walczy na miecze świetlne z Darthem Vaderem

Możliwości jest mnóstwo - i jeśli od początku wiadomo, że coś jest gdybaniem, to rzeczywistości alternatywne są fajne. Np. wszelakie "What if?" czy różne uniwersa "Earth" w Marvelu mi się podobają. Ale tam różnica jest taka, że w Marvelu od początku wiedziałem w co się można wpakować - w przypadku SW pewne rzeczy zaskoczyły znienacka.


Jeszcze co do historii alternatywnych - takie gdybania są naprawdę fajne i można znaleźć nawet fajne fanarty na te tematy - najdziwniejszym takim są rysunki na temat Lei i Padme(!!!) zostających Sithami, wspólnie zabijającymi Palpatina by pomścić śmierć Anakina i wchodzącymi w sojusz z Thrawnem, by Wielki Admirał zdradził Sidiousa i wspólnie z Amidalą rządził Imperium.
Kiedyś też zresztą robiłem prelkę o alternatywach w SW - fajna możliwość gdybania z całą salą oraz idealne pole do popisu dla parodii, jak pokazywanie ludziom wszelakich starwarsowych HISHE.
Z powyższych powodów jestem też ostatnio zainteresowany przeczytaniem po polsku takich komiksów jak starwarsowe Infinities, czy The Star Wars. Zresztą, w Talesach też trochę znajdziemy na temat historii alternatywnej - jak zwłoki Hana Solo znalezione przez Indianę Jonesa.

No a ostatnio okazuje się, że z historii alternatywnych można wyciągnąć materialne profity Skoro na Bastionie organizuje się konkursy, gdzie za starwarsową gdybologię można zgarnąć fajne nagrody - np. ostatnio zgarnąłem karciankę za historię z Qui-Gonem - to tym bardziej zachęcam to gwiezdnowojennych zabaw "Co by było, gdyby..."

Nawet nie potrafię sobie wyobrazić bólu żopy u niektórych, gdyby Disney wprowadził alternatywne rzeczywistości. Stary Kanon mógłby pełnić rolę takiego Upside Down.

Disney, musisz!