Ale to nie jest nadinterpretacja, tylko to Ridley nie umie się porządnie wysłowić - po pierwsze nie wzięła pod uwagę, że postać Rey krytykują też ci, którzy po prostu nie lubią ideałów, a mimo to WSZYSTKIE takie określenia opisała jako seksizm niezależnie od tego, kto wypowiadał takie słowa i jakie przyświecały mu intencje(bo tego przecież nie określiła), a po drugie, definicyjnie, seksista to ktoś, kto przejawia cechy seksizmu i na odwrót - kogoś kto przejawia znamiona seksizmu można nazwać seksistą.
Więc jak Ridley najpierw gada, a potem myśli, lub nie umie się wysłowić, to niech ponosi za to konsekwencje.

Choć zgodzę się że jej język nie dość giętki by wyrazić co myśli głowa, to jednak dalej uważam, że wyraziła się dostatecznie klarownie (wypowiedź jest krótka i przez to pozostawia dosyć niedomówień), by nazwać twoją interpretację przesadzoną

Ale nie musimy się zgadzać Przecież

Jak tak piszesz o Rey to jestem ciekawy twojego zdania na największe moim zdaniem drewno aktorskie Kristen Stewart...
Daisy moim zdaniem jest świetna.

"najpierw mówi potem myśli" to samo ma Emma Watson i takich kobiet potrzeba czasem moim zdaniem...

Ano nie musimy Tak czy siak dysputę możemy podsumować jakimś piwkiem czy innym smakołykiem, choć to pewnie za kilka miechów jak będzie okazja do spotkania


HermionaRey -> W jednym poście, żeby ich nie nabijać w liczniku Pewnie się ucieszysz, że Kristen Stewart przez większość czasu uważałem za słabą aktorkę, jednak do czasu obejrzenia "Motyl. Still Alice" - znakomitego filmu, głównie za sprawą Julianne Moore, ale i reszta aktorów dała radę, w tym też Kristen Stewart która zagrała tam całkiem nieźle.

Nie... bo kompletnie nie zgadzam się że ona gra w jakimś filmie dobrze... filmy z nią omijam...

Vergesso napisał:
W jednym poście, żeby ich nie nabijać w liczniku
-----------------------

Jesteś ty bastionowiczem w ogóle?!

A co to takiego znowuż och i ach, ta gwiazda śmierci? Architektoniczny kolos ze słabym punktem, "piętą Achillesa".
Ot, drugi "niezatapialny" Titanic, którego posłało na dno otarcie się o czubaszek góry lodowej

Myślę że prawdopodobne było to żeby niemal każdy z Eskadry mógł to trafić.
A Luke ćwiczył się w takim strzelaniu do celów

A Kylo nie jest tylko "wannabe Sith", on jest bardzo Sithowy, niezależnie od tego jak go Disneye nazwą.

"Wannabe Sith" You made my day

Poczekajmy na gwiazdę śmierci zbudowaną przez Thanosa wtedy porównywajmy hehe xd

Jestem zaskoczona że tego najwyraźniej jeszcze nie słyszałeś Akurat tego typu, bardzo pobłażliwe określenie (choć co prawda troszkę zmodyfikowane bo "wannabe Vader") odnośnie Kylo jest bardzo popularne w obecnym fandomie. Kathi niczego odkrywczego nie stwierdziła

Wybacz często a przeważnie o mnie chodzi ale skoro nie tym razem to przepraszam

Wersji jest więcej, ale najlepsza jest ta ostatnia - „Final Cut" 2007.

Natomiast nie podoba mi się podejścia Scotta, który upiera się, że Deckard jest androidem - lepiej to zostawić niewyjaśnione (może jest, a może nie - tak jest lepiej, bardziej w stylu Dicka).

Te wydane są tylko trzy, Kinowa mająca dobre zakończenie, a wymuszona przez radę nadzorczą wytwórni, w obawie o wpływy z dystrybucji ponieważ dzieło wyprzedzało epokę, co i tak nie uchroniło przed klapą finansową. Reżyserska, którą chciał forsować Scott, a mu nie pozwolono, z niedopowiedzianym zakończeniem, oraz finalna reżyserska, którą sobie wymarzył, gdzie Deckard okazuje się androidem, a wtedy nie mógł tego zrealizować.


Scott w „Final Cut" zostawia, to przecież niedopowiedziane. Sen Deckarda, o jednorożcu, nie jest równoznaczny, iż jest androidem, natomiast, to sugeruje, w kontekście origami pozostawionym przez Gafa, w jego apartamencie. Innymi słowy Scott nie przesądza tego ostatecznie, choć w wywiadach skłania się do tej tezy. Między innymi z tego powodu, oraz wielu wprowadzonych poprawek poróżnia się ze scenarzystą, a zarazem producentem wykonawczym Hamptonem Fancherem, który ostatecznie porzuca projekt.


Oczywiście, w oryginalnej powieści na podstawie której powstał BR, czyli "Do Androids Dream of Electric Sheep?" Philipa K. Dicka, Deckard jest człowiekiem, łowcą androidów, który fantazjuje o seksie z androidem-kobietą. Do tego, w powieści odkrywa on, że policja w San Francisco jest zinfiltrowana przez androidy najnowszej generacji, które same polują na łowców androidów, w tym na niego, a co nie jest pokazane, w filmie, gdyż tam czworo androidów komandosów serii Nexus 6 dowodzonych przez Roya Batty przenika na ziemię, w pragnieniu, by odkryć sposób na przedłużenie ich krótkiego czteroletniego życia, a które, to jest zabezpieczeniem człowieka by androidy nie wymknęły się, z pod kontroli. Deckard staje im na drodze, chcąc odesłać ich na wcześniejszą "emeryturę".


Mi pomysł takiej sugestii Scotta bardzo się podoba, bo to po wielu latach od kinowej premiery otwiera tylko nowe możliwości, nic nie jest pewne i o, to chodzi.

Czy w poprzednich wersjach jest coś, czego nie ma w Final Cut? Pytam, bo dobrze by było w końcu nadrobić i chociaż najlepiej byłoby obejrzeć i porównać wszystkie wersje samemu, zwykle wracam do filmów dopiero po kilkuletniej przerwie. Tylko nie wiem na czym polegają różnice - czy dodano tylko kilka scen, czy w ogóle poukładano film od nowa. Czy stracę coś oglądając najnowszą wersję bez znajomości poprzednich?

Różnią się najpewniej dodanymi ujęciami i ostatnią sceną (czy raczej miejscem, w którym film się kończy) Internet milczy na temat tego, czy historię przemontowano od nowa, więc sądzę, że nie ma radykalnych zmian - ale to tyle co ja znalazłam, a są naoczni widzowie

Osobiście najbardziej lubię pierwszą wersję, bez żadnych Scottowskich kombinacji; ten nie zna umiaru jak Lucas i paprze ciągle coś co samo z siebie jest dobre Zgadzam się tu z Halem, że otwarta kwestia bycia - bądź nie bycia - androidem przez Decarda jest wartościowsza. Szczególnie źle zaś wspominam `Director`s cut` i tego idiotycznego jednorożca Ale Scott gadał już tyle bzdur...

Osobiście czekam aż wyjdzie `More final cut than the last final cut` ;P

Własnie, powieść Dicka. Muszę sobie odświerzyć, dzięki za przypomnienie

Z filmami Scotta najpiękniejsze jestr to, że wersja konowa i "reżyserskie" są na równi dobre - choć mi najbardziej pasuje ta z "niedopowiedzeniem"

Nie wiem, czy dobrze przeczytałaś, co wcześniej napisałem. Gdybyś dogłębnie poznała temat, to byś wiedziała, że "Director`s cut" było pierwszą oryginalną wersją, tyle tylko, że na tą nie zgodził się zarząd wytwórni, gdyż bali się, że w takiej formie ludzie nie zrozumieją filmu, który i tak wyprzedzał epokę. Dlatego zmusili Scotta, by dorobił dobre zakończenie, oraz dodał wyjaśniający komentarz końcowy, by choć przez, to film był bardziej przystępny. Dlatego do kin trafił w takiej wersji i dlatego właśnie nosi przydomek "kinowy", bo nie był zgodny z wizją reżysera. Jakkolwiek i tak się okazało, że film poniósł finansową klapę. Dlatego później na dziesięciolecie filmu Scott dopiął swego i wydał "Director`s cut", realizując STARY pomysł, o tym, że Deckard (a nie, jak napisałaś Decarda) jest androidem, po przez dołożoną scenę, "Deckard`s dream".

Proces wydania wersji reżyserskiej spowodował, że zapragnął ją rozbudować, o wcześniej nie zrealizowane stare pomysły, a które, to nie zdążyły się załapać na "Director`s cut" 1992 r., by w końcu wydać już w pełnej ostatecznej wersji. Jednak zajęty innymi projektami rozszerzoną wersję reżyserską, z dokręconymi paroma scenami zrealizował dopiero w 2007 nazywając ją „Final Cut”. Powodem tak późnego wydania był konflikt o prawa do poszczególnych materiałów związanych z filmem, zresztą od samego początku Scott narzekał też, że nie ma technologii by na tamte czasy zrealizować wszystkie efekty specjalne takie, jakie sobie wymarzył, a które to mógł poprawić dopiero, wreszcie, w wersji finalnej.

Tak więc Scott nie dorobił NOWEJ treści, tylko w końcu zrealizował całość pomysłów, które były już przed wersją kinową, a których z różnych przyczyn nie mógł lub mu nie pozwolono zrealizować.

Dobrze przeczytałam, ale twoje `dogłębne poznanie` tematu w żaden sposób nie wpływa na moją opinię (nie mówiąc o tym że odpisywałam kol. Mariobaryle a nie tobie). Jaki film miał naprawdę powstać według pierwotnego pomysłu nigdy się nie dowiemy, bo to co teraz jest prezentowane jako wersja ostateczna jest w istocie tylko próbą odwzorowania tego, co miało być w filmie wg Scotta; a mówimy o rekonstruowaniu filmu przez człowieka który wymyśla takie kretynizmy jak Chrystus zesłany przez Inżynierów z Aliena.
To raz.
Dwa, nie przeceniałabym wersji `reżyserskich` ponieważ ich `reżyserskość` nie stanowi z automatu o większej wartości filmu jako utworu. Na pewno ma wartość jako źródło badawcze, materiał porównawczy, poszerza wiedzę o filmie, ale wersja reżyserska =/= najlepsza wersja filmu. Wiele dzieł powstało w kompromisie między wizją autora/artysty a tym co mu narzucono z zewnątrz, i kultura wyszła na tym świetnie.

Nie rozumiem skąd pomysł, że moim pragnieniem jest wpływać na twoją opinię, co tobie się podoba, no ale kto odgadnie kobiety. Wykazałem jedynie, że mylisz się, by nie powiedzieć rozjeżdżasz, w ocenie faktów związanych z różnymi wersji Blade Runner.

Kathi Langley: powiedziała

"Zgadzam się tu z Halem, że otwarta kwestia bycia - bądź nie bycia - androidem przez Decarda jest wartościowsza. Szczególnie źle zaś wspominam `Director`s cut` i tego idiotycznego jednorożca"


Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, ale w tej krótkiej wypowiedzi dokonałaś swoistego SAMOZAORANIA.


Ponieważ w pierwszym zdaniu twierdzisz, że wartościowsza jest otwarta kwestia, czy Deckard jest człowiekiem, czy Replikantem, a przecież OFKOZ, możliwość, w ogóle zadania takiego pytania, czy rozważania wprost wynika z wersji "Director`s cut" po przez właśnie dodanie sceny "Deckard`s dream", w której Deckard śni, o jednorożcu, co w kontekście origami o kształcie również jednorożca pozostawionym przez Gaffa sugeruje, że Deckard może być Replikantem.

Sugeruje, bo oczywiście nie ma jednoznacznego dowodu na potwierdzenia tej tezy, a przecież, w końcu spinając klamrę, wersja Kinowa jest pozbawiona sceny z której, to wynika, a którą jak twierdzisz uznajesz, za jedynie słuszną, tą "pierworodną" równocześnie krytykując "Director`s cut", za jednorożca, co jest oczywistym paradoksem twojej wypowiedzi.


Innymi słowy, w jednej wypowiedzi uznajesz za wartościowe niedopowiedzenie kim lub czym był Deckard, równocześnie krytykując wersję, z której, to wynika, o zgrozo wyśmiewając jednorożca, który tą sugestię wprowadził, brawo ty.


Kathi Langly: powiedziała


"Jaki film miał naprawdę powstać według pierwotnego pomysłu nigdy się nie dowiemy, bo to co teraz jest prezentowane jako wersja ostateczna jest w istocie tylko próbą odwzorowania tego, co miało być w filmie wg Scotta"


Gdybyś oglądała, gdybyś, dodatki do kolekcjonerskiego wydania BR DVD, to wiedziała byś, że Scott w wywiadzie dokładnie mówi, że wszystko co pokazał w wersji finalnej zrealizował lub chciał zrealizować mając gotowe pomysły od samego początku, jednak producenci nie zgodzili się na, to nakazując mu zrobić w takim kształcie jakim oni chcą, a co nie było wizją reżysera.



"Dwa, nie przeceniałabym wersji `reżyserskich` ponieważ ich `reżyserskość` nie stanowi z automatu o większej wartości filmu jako utworu. Na pewno ma wartość jako źródło badawcze, materiał porównawczy, poszerza wiedzę o filmie, ale wersja reżyserska =/= najlepsza wersja filmu."


No, to karkołomne wyznanie, wyobraźmy sobie, że na przykład ty malujesz obraz, a ktoś z zewnątrz zmusza cię do innej aranżacji niż to sobie wymyśliłaś wprowadzając korekty, tym samym wypaczając jego ostateczny odbiór, to taki obraz uznała byś za bardziej wartościowy, niż byłby bez ingerencji? Bez komentarza lol.


"Wiele dzieł powstało w kompromisie między wizją autora/artysty a tym co mu narzucono z zewnątrz, i kultura wyszła na tym świetnie"


Cóż, zostaje mi jedynie tylko życzyć tobie takiej kultury, przy czym wyraźnie zaznaczając, że ciężko ją dochować skoro oceniając nie widziało się całości („Final Cut”), a co sama przyznajesz.

Drogi GROMIE,

Na szczęście świat nie składa się wyłącznie z ciebie jako widza filmowego. Cudownie się bowiem stało, że teorie o Deckardzie jako replikancie krążyły odkąd pamiętam; ciężko mi orzec czy dlatego że Scott puścił farbę, czy ze względu na samą naturę powieści (bo w końcu u Dicka wszystko było spiskiem i grą pozorów); znającym symbolikę wystarczał sam jednorożec z origami by zacząć podejrzewać, że bohater nie jest człowiekiem. Dlatego wstawka ze snem jest już łopatologią i forsowaniem interpretacji z Rickiem jako replikantem. Nikt więc tutaj nic nie orze

Reszta twojej wypowiedzi natomiast jest podręcznikowym dowodem na to, jakim dyletantem jesteś jeśli chodzi o zagadnienia związane z szeroko pojętą twórczością Niezależnie od zacięcia zamieszanych w odtwarzanie `Final`s Cut`, nigdy to nie będzie to wierne odwzorowanie wizji Scotta z `82 roku. Podobnie sam Scott, przeżywszy dodatkowe 40 lat, nie jest tym samym twórcą, którym był wcześniej. Dane dzieło powstaje w unikatowych warunkach i nigdy nie daje się go faktycznie odtworzyć, bo zwyczajnie zmieniają się okoliczności. I wie to każdy obcujący ze sztuką. Jakąkolwiek sztuką.
Dlatego kiedy ja maluję obraz i trafia on na wystawę to każda ekspozycja tego dzieła jest innym jego doświadczeniem, a różnice w kolejnych aranżacjach nic nie `wypaczają` w odbiorze; fakt, że dzieło jest w stanie wybrzmieć w różnych warunkach jest raczej pozytywnym zjawiskiem (jest kwestia postmodernistycznego umieszczania dzieł w nowych kontekstach ale tam już brnąć nie będę). Jako twórca jestem świadoma, że dzieło trafi do różnych mediów i będzie prezentowane w różnych warunkach. Jako twórca nie zamykam się ze swoim płótnem w czterech ścianach i nie prezentuję go światu skończonego, tylko dyskutuję nad jego kolejnymi etapami z osobami których uwagi mogą coś do mojego procesu twórczego wnieść, bo mają inną perspektywę i widzą rzeczy których ja w danej chwili nie widzę. Bo jako autor, tworzę nie tylko z wewnętrznej potrzeby ekspresji, ale też i dla publiki, która będzie interpretować elementy składowe.

W którymś momencie ludziom się ubzdurało że twórca jest Bogiem i ma monopol na rację; cokolwiek wypluje z siebie to jest święte, bo to stworzył. Otóż nie. Dominująca większość dzieł powstała pod mecenatem, na zlecenie tych, którzy mieli pieniądze. Niezależnie od tego, co można mówić o minionym ustroju, wiele dzieł sztuki polskiej powstało w represyjnych warunkach, dzięki czemu poszukiwano nowych form wyrazu, uciekano się do subtelności które umknęłyby cenzorom.

A twórca nie jest żadnym Bogiem, jest tylko człowiekiem, który jak każdy inny może zabrnąć w swoje dzieło za daleko i zepsuć je ciągłym poprawianiem. Obraz może zostać zepsuty zbyt wieloma poprawkami, przez co pociągnięcia pędzla stracą na lekkości. Zdjęcie może zostać zepsute nadmiarem poprawek w photoshopie. Muzyka może zostać zepsuta zbyt wieloma poprawkami na konsoli. Film może zostać zepsuty przez ciągłe przemontowywanie.

Dlatego żadne `Final Cut` nie jest znakiem jakości, jest tylko informacją że próbują odtworzyć coś co miało powstać pierwotnie; jest to dalej jednak tylko próba rekonstrukcji, a nie `jedyna prawdziwa wersja` filmu. Nie mówię że jest gorsza czy lepsza bo nie mam podstaw ku temu. Mówię tylko, że nazywanie jej `wersją ostateczną` jest szwindlem, który ma wyciągnąć kasę od fanów.
Na przyszłość więc, na twoim miejscu darowałabym sobie orzekanie o kulturze i jej ubogacaniu

Z mojej strony koniec offtopa

Nie od dziś wiadomo, że "kilobajty" u kobiety idą w kierunku emocji, empatii, a nie rozumu, w końcu, to w śród mężczyzn jest najwięcej wybitnych matematyków, czy astrofizyków, jakkolwiek, jak powiedział kiedyś jakiś mędrzec, lepiej się nie odzywać i udawać mądrego, niż się odezwać i się ośmieszyć, ale do brzegu.

"Na szczęście świat nie składa się wyłącznie z ciebie jako widza filmowego."

Ale odkrywcze.

"Cudownie się bowiem stało, że teorie o Deckardzie jako replikancie krążyły odkąd pamiętam; ciężko mi orzec czy dlatego że Scott puścił farbę, czy ze względu na samą naturę powieści (bo w końcu u Dicka wszystko było spiskiem i grą pozorów)"


Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, ale w tej krótkiej wypowiedzi dokonałaś swoistego SAMOZAORANIA, po raz drugi. Widać raz tobie mało, nie mówiąc już, że posługujesz się skrótem, który tylko tobie jest znany, już wyjaśniam.


Nie wiem kiedy na, to wpadłaś, czy może się tobie przyśniło, czy sam Scott osobiście o tym tobie opowiadał, czy czas odkąd pamiętasz sięga zabawy w piaskownicy, nie wiem, nie wiem nawet, czy już na świecie byłaś, gdy Blady Runner wchodził na ekrany kin w 1982 r. Za, to wiem, że ty nic nie wiesz, czy ty w ogóle, to oglądałaś? Teorie o Deckardzie replikancie krążyły odkąd pamiętasz? To nie Scott puścił farbę, który tą zmianę skomentował publicznie dopiero przy wersji reżyserskiej, tylko tobie puściły wodze fantazji lol. próbując przykryć swoją wtopę i indolencję.


W odróżnieniu od ciebie ja byłem, w kinie na BR, a jeszcze wcześniej oglądałem, go na wideo wiele razy, bo do polski film tradycyjnie za czasów PRL trafił ze sporym ośmioletnim opóźnieniem 1990 r. Oglądałem, go i oglądałem i tak, w kółko, chciało by się powiedzieć, aż do znudzenia, ale nie. Oglądali też moi rówieśnicy i wiesz, co nikomu nie przyszło wtedy do głowy, że Deckard jest Replikantem, aż do wersji reżyserskiej 1992 r., ponieważ, w żadnym absolutnie żadnym aspekcie nie jest, to zasugerowane. Do dzisiaj jest spora grupa fanów, która nie akceptuje tej wolty, bo przez lata byli przekonani, że Deckard, to człowiek, jak jego pierwowzór z powieści Dicka.


"znającym symbolikę wystarczał sam jednorożec z origami by zacząć podejrzewać, że bohater nie jest człowiekiem."


Eh, SAMOZAORANIE 2. Gdybyś uważnie oglądała film, powtarzam gdybyś, bo mam coraz większe obawy, że nie, to byś wiedziała, że Gaff złożył, aż trzy origami, gołębia (w ludach wschodnich gołąb zawsze kojarzony był z duchem i duszą, a antyczni Grecy widzieli w nim dominację duszy nad ciałem), ludzika rodzaju męskiego (symbol człowieczeństwa), oraz jednorożca (o nim za chwilę). Gdyby, powtarzam, gdyby było tak jak mówisz, że tylko przez jednorożca origami się zorientowałaś, to dlaczego jednorożec, a nie na przykład gołąb, czy ludzik, możesz, to racjonalnie wyjaśnić, jakie ma,to konotacje, że do takich wniosków doszłaś?

Może lepiej nie, bo kolejną wtopę zaliczysz, za, to ja tobie mogę objaśnić, by wykazać twoją manipulację, by nie powiedzieć kłamstwo, a no dlatego, że sen na jawie o jednorożcu jest częścią wspomnień Deckarda, właśnie, to osobiste wspomnienie nadaje dopiero nowy sens origami, ponieważ na początku filmu Deckard właśnie po przez wspomnienia Rachael uzmysłowił, że jest Replikantem, a nie jak była przekonana, bratanicą Tyrella. Opowiadając jej zdarzenia z dzieciństwa, z których nikomu się nie zwierzała ostatecznie przekonał ją, że jest androidem, bo przecież skąd, to wiedział. Stąd nasuwa się pytanie dlaczego Gaff złożył na końcu filmu z origami jednorożca, czyżby znał wspomnienia Deckarda, które zostały pokazane dopiero, w wersji reżyserskiej. Rachael była nowym prototypem nexus 6, różniło ją od pozostałych właśnie za implantowane wspomnienia, które dawały jej przeszłość, a w konsekwencji człowieczeństwo, bo kim jesteśmy bez wspomnień, powodując, że nie była świadoma tego, kim naprawdę jest. Tak samo z powodu wspomnień Deckard też nie zdawał sobie sprawy, że jest Replikantem, dopiero, gdy zobaczył origami zrozumiał analogię, choć ostatecznie, to tylko sugestia reżysera, nic nie wiemy z całą pewnością. Niektórzy twierdzą, że sen Deckarda o jednorożcu, w wersji reżyserskiej był hołdem dla filmu Legenda (1985), kolejnym ukrytym znaczeniem.

A, teraz wracamy do jednorożca, przez ciebie wspomnianego.


Jednorożec jest symbolem mądrości, inteligencji, wspaniałości, agresywności, siły, monarchii absolutnej, śmierci, czystości, łagodności, kobiecej bierności. Legenda o jednorożcu mówi o jednorogim zwierzęciu, które bardzo trudno było je złapać i upolować, bo bardzo szybko biegało. Przystawało jedynie przy dziewicy i składało głowę na jej łonie. Jedynie wtedy można było je schwytać.


W wersji kinowej jednorożec origami jest alegorią, do tego, że Gaff zorientował się po zachowaniu, iż Deckard zakochał się w Rachael, stąd wiedział, gdzie ją znajdzie. Pozostawiając origami jednorożca dał Deckardowi symbolicznie do zrozumienia, że przez niego ją wyśledził, że w każdej chwili mógł ją zabić, jednak nie robiąc tego, w rzeczywistości pokazał, iż ostatecznie rozumiał ten rodzaj miłości człowieka do maszyny (umiał, to zaakceptować, zamiłowanie do symboliki i origami pokazała, że jest inteligentny ma otwarty umysł, bez ograniczeń, w tym tabu), a przy okazji tym miłosierdziem okazał szacunek Deckardowi, który wyraźnie zrobił na nim dobre wrażenie. Z resztą Gaff był mylnie przekonany, że Rachael umrze, w krótkim czasie tak jak inne nexus 6, stąd trochę nonszalancko podszedł do tematu, w końcu jednak był na służbie, można było zrobić wyjątek, ale bez przesady.

W wersji kinowej w końcowym objaśnieniu dowiadujemy się, że ona, jako jedyna nie miała tej blokady, co stworzyło szczęśliwe zakończenie tak jak chcieli producenci, a odwrotnie nie chciał Scott. Jakkolwiek, w żadnym razie jednorożec, w wersji kinowej pozbawionej kluczowej sceny ze snem nie mógł sugerować, że Deckard jest androidem, ponieważ, w tym przypadku symbolizował swoje źródłowe znaczenie, które dobitnie tłumaczyło dlaczego Gaff akurat, to origami złożył i pozostawił przed drzwiami apartamentu Deckarda.


Ktezjasz grecki historyk i lekarz ur. po 440 p.n.e. twierdził, że w Indiach żyją jednorogie konie zwane monoceros lub czasem kartazonos, co mogło być formą arabskiego karkadann. Słowo to oznacza nosorożca, co zastanawiające właśnie figurę nosorożca widzimy, w apartamencie Deckarda na chwilę przed jego wizją o jednorożcu. Ten nosorożec dobitnie ma za zadanie, co bardziej inteligentnemu widzowi wskazywać, jak dogłębnie symbole mają znaczenie dla Scotta, a których film jest przepełniony, nic nie jest pokazane bez potrzeby, wszystko ma ukryty sens, oraz zadanie.


"Dlatego wstawka ze snem jest już łopatologią i forsowaniem interpretacji z Rickiem jako replikantem. Nikt więc tutaj nic nie orze"


Czy teraz nadal jesteś tego pewna, uważaj, bo pytanie jest podchwytliwe mające na celu sprowokować cię do odpowiedzi?


"Reszta twojej wypowiedzi natomiast jest podręcznikowym dowodem na to, jakim dyletantem jesteś jeśli chodzi o zagadnienia związane z szeroko pojętą twórczością"


Daruj sobie te epitety, bo jakim ty dyletantem się okazałaś, z jednorożcem origami lol.


"Dlatego kiedy ja maluję obraz i trafia on na wystawę to każda ekspozycja tego dzieła jest innym jego doświadczeniem, a różnice w kolejnych aranżacjach nic nie `wypaczają` w odbiorze;"


Powoli, powoli, a gdzie tobie umknęło, w twojej tyradzie, to o czym de facto mówiłem, czy jeśli ktoś będzie na siłę wprowadzał zmiany do twojej pracy na którą masz bardzo z konkretyzowaną wizję, ważną, bo na przykład płaci wymaga, to taką pracę uznasz za tą oryginalną, wartościową, zamiast własną inwencję, dobrze cię zrozumiałem.


"Jako twórca jestem świadoma, że dzieło trafi do różnych mediów i będzie prezentowane w różnych warunkach. Jako twórca nie zamykam się ze swoim płótnem w czterech ścianach i nie prezentuję go światu skończonego, tylko dyskutuję nad jego kolejnymi etapami z osobami których uwagi mogą coś do mojego procesu twórczego wnieść, bo mają inną perspektywę i widzą rzeczy których ja w danej chwili nie widzę."


O czym ty, w ogóle mówisz, nie to było clue sprawy i ty dobrze, o tym wiesz obracając kota ogonem. Co to ma wspólnego ze Scottem, oraz jego producentami przy BR, którzy wymusili na nim inną narrację, mimo, że on od początku miał własną, w pełni ukształtowaną. Dokładnie tego chciał uniknąć GL kręcąc Star Wars, a co mu się ostatecznie udało tym samym tworząc nową historię kina.


"W którymś momencie ludziom się ubzdurało że twórca jest Bogiem i ma monopol na rację; cokolwiek wypluje z siebie to jest święte, bo to stworzył."


Ja rozumiem, że ty kimś takim nigdy nie będziesz, ale nie wsadzaj takich ludzi jak R.Scott, czy GL do jednego worka z sobą, bo tu nie ma skali porównawczej dla ciebie, tylko z czystej zazdrości. Więc zrozum nie mówimy, o ludziach twojego formatu.


"Obraz może zostać zepsuty zbyt wieloma poprawkami, przez co pociągnięcia pędzla stracą na lekkości. Zdjęcie może zostać zepsute nadmiarem poprawek w photoshopie. Muzyka może zostać zepsuta zbyt wieloma poprawkami na konsoli. Film może zostać zepsuty przez ciągłe przemontowywanie."


A według jakich kryteriów, ty jako amator być może poprawiając nabałaganisz, ale to twoja miara. Ludzie tacy jak Scott, lucas, czy John Williams są mistrzami, w tym co robią zwłaszcza w odniesieniu do swojej pracy.


"Mówię tylko, że nazywanie jej `wersją ostateczną` jest szwindlem, który ma wyciągnąć kasę od fanów."


Jakie ma, to, w ogóle znaczenie skoro są ludzie którzy chcą za to zapłacić. Moja kasa niech cię nie obchodzi, chcę ją wydać na finalną wersję BR, to ją wydam, nie dlatego, że ktoś mi każe, tylko dlatego, że chcę. Za, to wiem na co nie wydałbym pieniędzy, na twoje obrazy, bo dla mnie nie mają żadnej wartości, mogę, to z całą stanowczością powiedzieć mimo, że ich nawet nie widziałem tak, jak ty nie widziałaś "Final Cut".



"Na przyszłość więc, na twoim miejscu darowałabym sobie orzekanie o kulturze i jej ubogacaniu"


Tjja, ofkoz, jak się ma taką sztukę przed sobą, to trudno, o kulturę

Najlepiej oglądać według kolejności wydania. Wydanie kinowe ma dokręcone zakończenie, oraz objaśniający komentarz końcowy.

Wydanie reżyserskie nie posiada tego zakończenia, ani komentarza z offu, z którego nigdy nie był zadowolony Scott, ani wygłaszający go Harrison Ford, za to dodanie jednej sceny spowoduje odwrócenie sensu opowieści o 180 stopni. To jedyny przypadek w historii kina, gdzie zaledwie jedna scena spowodowała alternatywną rzeczywistość filmu czyniąc Deckarda Replikantem, wypaczając całkowicie jego pierwotny sens. Dlatego lepiej to wydanie oglądać jako drugie, bo jest efekt zaskoczenia.


W ostatecznej wersji reżyserskiej masz to wszystko, co w podstawowej, oraz dodane nowe sceny, w tym te poszerzające widok miasta (choćby w pierwszej scenie filmu mamy dodany widok budynku siedziby Tyrell Corporation), ulic (choćby sceny z dolnych kondygnacji miasta, gdzie mieści się targ na których Gaff rozmawia z Deckardem, jest więcej ujęć), czy ruch przemieszczających się pojazdów (choćby, w scenie gdzie jest pokazana ulica przy której mieszka J.F. Sebastian). Dodatkowo zostały poprawione efekty specjalne, z remasterowano ścieżkę dźwiękową, w tym dograno nowe dźwięki lub stare zostały ulepszone, oraz z remasterowano wideo, w tym podniesiono rozdzielczość do 1080P. Do tego są dodane obszerne materiały dodatkowe z post produkcji, z wieloma komentarzami ludzi odpowiedzialnych za produkcję filmu, w tym Scotta. Jednym słowem miód

Ja kupiłem to wydanie:

http://www.galapagos.com.pl/film-6290.html


Jest tam 5 wersji filmu (jedna robocza) i dużo dodatków, więc polecam wszystkim fanom. Co do "upierania" się Scotta to miałem na myśli jego wywiady właśnie.

Jak już mówimy o wersjach reżyserskich. Hmmm nie do końca się zgodzę że jest to najlepsza wersja filmu. Na pewno są to wersje dla najwierniejszych fanów. Ale generalnie najlepszą wersją powinna być wersja kinowa. To ona jednak zgarnia nagrody np. Władca Pierścieni. I to za ten produkt płaciliśmy w kinie. To samo z Hobbitem. Poza tym są przypadki że wersje reżyserskie, moim zdaniem to chamski skok na kasę. Wystarczy spojrzeć na Hobbit Pustkowie Smauga najlepsze sceny w wersji reżyserskiej w kinowych wersjach Władcy Pierścieni. Kinowe wersje nie potrzebowały reżyserskich. Bo same się broniły te filmy. Sceny które są w EE to tylko dodatek

Ja idąc do kina płacę jednak za produkt który powinien się bronić bez wersji reżyserskich.

Nie widziałem wersji reżyserskiej SS i w sumie nie zamierzam a ponoć lepsza tylko szkoda że niestety wersja reżyserska a nie to za co płaciliśmy w kinie.

Dzięki za odpowiedzi, jakoś to sobie rozplanuję Generalnie zwykle oglądam od razu wersje reżyserskie/rozszerzone, bo rzadko oglądam ten sam film dwukrotnie seans po seansie, zwykle czekam kilka lat aż ulecą mi z pamięci szczegóły, więc zazwyczaj skłaniam się ku wersji, hm, kompletnej.

Przy czy, jak mówi Kathi, wersja reżyserska czy ostateczna wcale nie musi być najlepsza dla widza. Z jednej strony doceniam, gdy ktoś walczy, żeby jednak jego wizja ostatecznie została odzwierciedlona w filmie, bo włożył w projekt dużo serca i pracy i szkoda, gdy przez jakieś decyzje z zewnątrz to wszystko idzie na marne. Z drugiej równie mocno szanuję gdy ktoś potrafi "let it go" i daje swemu dziełu żyć własnym życiem - bo w chwili kiedy twoja twórczość wychodzi z szuflady i trafia pod strzechy, przestaje być ona tylko twoją własnością; twoja interpretacja czy pierwotne założenia przestają być jedynymi obowiązującymi. Film, książka, cokolwiek staje się elementem kultury i przestaje istnieć w próżni, staje się nierozerwalnie związany z dziesiątkami osobistych interpretacji i odczuć fanów, widzów, krytyków. I często brak gotowości do wypuszczenia czegoś spod swoich skrzydeł tylko to kaleczy, dostajemy dzieło coraz bardziej połatane, posklejane, nieustannie poprawiane do tego stopnia, że te łaty często po prostu widać - chociażby jak w Edycji specjalnej, gdzie nie dodawano nawet nowych scen, tylko bezpośrednio ingerowano w już istniejące.

Jak to wyszło u Scotta - spróbuję ocenić sam, może jakoś zmuszę się do obejrzenia dwóch czy aż trzech wersji w czasie na tyle krótkim, że będę w stanie je porównać. Wiem, że wersje reżyserskie często potrafią po prostu pomóc filmom, które w wersji kinowej odbierane są słabiej (np. Obcy 3, którego uważam za najlepszą część serii i nie bardzo sobie wyobrażam jak ten film wyglądałby po wycięciu z niego około 30 minut materiału). Czasem są to po prostu dodatkowe sceny, które może nie zmieniają sensu historii, tak jak w przypadku Łowcy androidów, ale jednak wpływają nieco na kompozycję, akcenty i ogólny wydźwięk (chociażby wersja reżyserska Riddicka). W innych przypadkach, jak u wspomnianego wyżej Jacksona, wersja reżyserska sprowadza się do upychania w filmie wszystkiego co się da bez żadnego samokrytycyzmu, do tego w sytuacji, gdy z wersji kinowej każdej części lekką ręką można by wykastrować prawie godzinę.

Prawdę mówiąc coraz częściej odnoszę wrażenie, że z większości wychodzących obecnie filmów można spokojnie wyciąć po 20-30 minut bez żadnej straty dla warstwy merytorycznej czy tam artystycznej. Zawsze powstaje mnóstwo nadmiarowego materiału, który wyglądał dobrze tylko w scenariuszu i umiejętność ocenienia co nadaje się do pokazania widzom a co jest po prostu zbędne jest czasem najcenniejsza w całym procesie produkcyjnym - odpowiednie cięcia mogą uratować niepotrzebnie rozlazły film i wcale nie uważam, że zawsze warto psioczyć na studia z tego powodu. Oczywiście pozostaje kwestia, czy wycięto akurat to co trzeba, bo jest tak, że w filmie zostaje czyste lanie wody, a jednocześnie brakuje wielu dosyć oczywistych elementów, ale nie jest tak, że te cięcia są zawsze niepożądane.

W ogóle w przypadku wersji reżyserskich warto pamiętać, że reżyser to może i główny, ale wciąż tylko trybik w znacznie większej machinie. Na kształt filmu wpływają scenarzyści, aktorzy, muzyka, odbiór diametralnie mogą zmienić zdjęcia, montaż czy nawet oświetlenie. Wizja reżysera to jedno, ale, jak wspomniałem na początku odnośnie tego opuszczania szuflady, po drodze film tworzy każdy po trochu i każdy tę wizję jakoś nagina, dopasowuje do siebie, zmienia, rozwija i koniec końców film jest wypadkową wizji wielu osób - więc traktowanie tego jako wyłącznie swojego dziecka, jak to miał w zwyczaju chociażby Lucas, a w innych półświatkach taki chociażby Sapkowski, to jednak trochę ślepa uliczka. Ekipa filmowa czy nawet wytwórnia i dystrybutor to nie tylko konie pociągowe do realizowania wizji reżysera - wręcz przeciwnie, często jest tak, że gdyby reżyserom udało się w 100% zrealizować swoje założenia, ich filmy wypadłyby o wiele słabiej. Często taka przypadkowa czy wynikająca z cudzej ingerencji zmiana akcentów czy wydźwięku filmu jest właśnie tym, czemu zawdzięcza on swoją popularność i uznanie. Miałem nieprzyjemność czytania wypowiedzi czy oglądania materiałów dodatkowych z udziałem reżyserów filmów, które cenię właśnie za pewną otwartość interpretacji i czar trochę pryska - bo nagle okazuje się, że tam, gdzie ty widzisz furtkę do rozważań, reżyser stawia punkt informacji turystycznej i tłumaczy ci od stworzenia świata co, jak i dlaczego, niekoniecznie zastanawiając się czy taka wersja faktycznie sprawdza się lepiej. Podobnie jest zresztą z książkami (chociażby "Al" Whartona, który chociaż bardzo sympatyczny sprawia, że diametralnie zbiera się odbiór "Ptaśka").

No ale to taka luźna dygresja, może wrócę do tego gdy będę miał już za sobą Łowcę androidów i przekonam się jak to wyszło w tym wypadku. Mam nadzieję, że Scott faktycznie swój film poprawił, a nie jedynie połatał, ale tego kinowego zakończenia też jestem ciekawy.

A nie przeszkasza ci panujący w BR seksizm i uprzedmiotowienie kobiety, to że Rachael biega za Deckardem niczym kotka w rui, mimo że wcześniej potraktował ją jak ścierkę?

Princess Fantaghiro napisał:
A nie przeszkasza ci panujący w BR seksizm i uprzedmiotowienie kobiety, to że Rachael biega za Deckardem niczym kotka w rui, mimo że wcześniej potraktował ją jak ścierkę?
-----------------------

Nie.

Zadowolona?



Mario, dokładnie o to mi chodziło :] Nie zakładam że `Final cut` jest złe, bo go nie widziałam, ale jeśli zdołasz z siebie wykrzesać dość woli by zobaczyć przynajmniej dwie wersje, to nie zapomnij o tej pierwszej, z `82; ostatecznie to ona wydeptała temu filmowi status `kultowej pozycji`.

A wiedziałeś, że "Sokół" był jednym z budynków, a przynajmniej jego znaczną częścią
http://media.bladezone.com/contents/film/tie-ins/star-wars/

Dicka polecam - zawsze i wszędzie
To sugerowane oceny niektórych jego powieści (w większości się z nimi zgadzam), prosto z jego biografii.

Słoneczna loteria - 5
Oko na niebie - 7
Czas poza czasem - 7,
Człowiek z Wysokiego Zamku - 9
Możemy cię zbudować - 6
Marsjański poślizg w czasie - 9
Doktor Bluthgeld - 9
The Game-Players of Titan - 6
Simulakra - 7
A teraz zaczekaj na zeszły rok - 7
Klany księżyca Alfy - 7
Trzy stygmaty Palmera Eldritcha - 10
Cudowna broń - 7
Czy androidy marzą o elektrycznych owcach? - 9
Ubik - 10
Druciarz Galaktyki - 8
Labirynt śmierci - 7
Nasi przyjaciele z Frolixa 8 - 4
Płyńcie łzy moje, rzekł policjant - 7
Przez ciemne zwierciadło - 9
Deus Irae - 7
Valis - 10

Oficjalnych wersji Blade Runner, są tylko trzy, kinowa, reżyserska, finalna reżyserska.

Wydanie kolekcjonerskie zawiera pięć płyt BR DVD. Na dwóch pierwszych płytach znajduje się 4 wersje filmu, jednak obie wersje kinowe praktycznie niczym się nie różnią.
Wersje filmu:
Disc 1:
Blade Runner 25th Anniversary The Final Cut
Disc 2
Blade Runner Domestic Theatrical
Blade Runner International Theatrical
Blade Runner Director`s Cut
Materiały dodatkowe:
Disc 3
Blade Runner Prerelease Workprint
Disc 4
Dangerous Day`s Making Blade Runner
Disc 5
The Blade Runner Databank

W tym wydaniu informują, co prawda o 4 wersjach, jednak dwie z nich, czyli wersja kinowa na rynek Amerykański, oraz wersja kinowa na rynek miedzy narodowy, praktycznie się nie różnią. Natomiast wersję roboczą trudno uznać, za oficjalną, a jedynie za dodatek, zwłaszcza, że nigdy wcześniej nie był publikowany .


Ja uważam, że film Scotta na tyle dużo różni się od powieści, że reżyser śmiało mógł zmodyfikować postać Deckarda. Na przykład, w powieści Philip K. Dick, w ogóle nie używa nazwy Replikant, jak również, w swojej twórczości, natomiast można napotkać określenia jak Androidy, oraz Andies. Producenci filmu zrezygnowali z nich, gdyż brzmiało zbyt kosmicznie, za, to użyto termin Replikanci, autorstwa córki drugiego scenarzysty Davida Webba Peoplesa, Risy, bowiem zapoznała ona ojca z teorią replikacji, procesu, w którym komórki są kopiowane do celów klonowania.

Sama fabuła również dotyczyła czego innego. Według mnie Scott, tą istotną zmianą chciał nadać filmowi swój odrębny charakter, by odróżnić, jego dzieło od słynnej powieści. Jak dla mnie to najbardziej spektakularna wolta znaczenia sensu filmu w historii kina i, to po ilu latach od premiery kinowej. Zwłaszcza, że Scott nie robi tego nachalnie i jednoznacznie pozostawiając widza, z tysiącem pytań i rozważań. To właśnie czyni ten film ponadczasowy, pogoń za białym króliczkiem do króliczej nory, który cały czas nam umyka.


W filmie są ukryte easter agg, np. partia szachów jaką rozgrywają Tyrell i J.F. Sebastian jest oparta na prawdziwej rozgrywce pomiędzy Adolfem Anderssenem a Lionelem Kieseritzkym, która miała miejsce, w Londynie, w 1851 r. Rozgrywka ta przeszła, do historii szachów jako "The Immortal Game".

Innym przykładem są sceny kończące wersję kinową Blade Runner, okazuje się bowiem, że to niewykorzystane zdjęcia nakręcone na potrzeby czołówki "Lśnienia" Kubricka.

Jedną z największych ciekawostek, z planu zdjęciowego był monolog Roya Batty`ego, bowiem, w końcowej sekwencji filmu, w oryginalnym scenariuszu scena ta była dłuższa, natomiast tekst wypowiadany przez grającego go Rutgera Hauera okazał się przerobioną przez niego improwizacją, w trakcie odgrywania tej sceny, która, przez, to przeszła do historii kina. Scott był tak zaskoczony i zarazem zachwycony udaną samowolką aktora, że postanowił ją taką pozostawić.

Do finalnej wersji filmu nigdy nie została dołożona scena, w której Deckard odwiedza, w szpitalu rannego Holdena, którego podczas testu Voighta-Kampfa postrzelił Leon.

Takich ciekawostek, w BR jest znacznie więcej do odkrycia, na tym polega magia tego filmu.