Najpierw komentarz do celebracji obchodów.
To co się wyprawiało w minionych dniach, to szopka sama w sobie. Takiego zalewu propagandy o sukcesach minionego ćwierćwiecza, to nie było w TV, prasie i internecie od czasów Urbana. Z mediów wydobywał się jedyny prawomyślny obraz 25 lat jakie przeminęły. Nad wyraz, owe uroczystości uświetnił prezydent USA. Czy naszej ukochanej władzy (ale i opozycji też), mogło się przytrafić coś wspanialszego? Oj nie. Nasi politykierzy - od Sasa do Lasa - którzy z takim umiłowaniem włażą w zad każdego kolejnego właściciela Białego Domu, mieli swoje święto. Podczas tego festynu miernot, lizusostwo, żenujące pozerstwo, płaszczenie się, miało się wybornie. Jedynym białym człowiekiem był tego dnia Obama, który komplementami, czułym słówkiem, wzniosłym hasłem i super zapewnieniami (bez pokrycia), nakarmił nasz czarny lud polityczny, powyższymi paciorkami. Normalna groteska.

A teraz komentarz dla czego tak chłodny odbiór mam do tej "wspaniałej rocznicy". Kolejność w tym co poniżej, jest przypadkowa.

1. Brak dekomunizacji.
Nie, nie jestem miłośnikiem A. Macierewicza. Co więcej nie uważam, że dekomunizacja, to lek na całe zło, które uwolniło by Polskę od całej maści kombinatorów. Jednak jak widziałem, to co się działo w przed dzień 4 czerwca, to szlag mnie trafia. Pogrzeb Jaruzelskiego z asystą, a wcześniej laurka od obecnego prezydenta, który nigdy nie doczekał się chociażby symbolicznego wyroku (w zawieszeniu), to dramat. Jak mają się czuć rodziny ludzi, którzy oddali życie za wolną Polskę w czasach PRL, któremu to, całym sobą, oddany był Jaruzelski? Ciul już z tym Stanem Wojennym, bo to była wojna wypowiedziana własnemu narodowi, więc każdy mógł się spodziewać czym ryzykuje. Ale masakry na Wybrzeżu w 1970 roku, kiedy to wojsko, którego ministrem był imć Jaruzelski, strzelało do bezbronnych robotników idących do pracy, zapomnieć się nie da. Tak więc klamrą wieńczącą te 25 ostatnich lat bez dekomunizacji, był ten pogrzeb.

2. Rabunkowa prywatyzacja.
W ostatnim ćwierćwieczu w tej materii dało się słyszeć głównie "nie da się", "nierentowne", "beznadziejna kondycja", "to się nie sprzeda, a tamtego się nie kupi". Efekt? Dorobek naszych dziadków, matek i ojców, którzy w zaoranym kraju roku 1945, podnieśli RP z rumowiska, przepadł bezpowrotnie. Oczywiście wszystko można odbudować, tylko pytanie, jakim kosztem? Mi żal szczególnie rzeczy prozaicznej, bo fabryki FSO na Żeraniu. Akurat, tutaj trudno było coś zrobić, bo konkurencja na rynku samochodowym jest duża, lecz skoro Czesi i Rumuni uratowali swoje marki (chociaż wyłącznie z nazwy), to gdy patrzę na 38 milionowy naród bez własnego samochodu, to jest mi po prostu smutno.

3. Fatalna gospodarka i stan finansów publicznych.
Wynika po części z punktu powyżej. Mimo jednak utraty znacznej części majątku narodowego, pokazujemy, że jakoś ten cały cyrk może się kręcić. Kręciłby się znacznie lepiej, gdyby polityczni klakierzy wzięli się za reformy. Jednak reforma gospodarcza bywa często bolesna, a to nie jest pożądane przez pijarczyków (czyt. polityków).
Ach! Jeszcze jedno! Kradzież prywatnych oszczędności w majestacie prawa (sprawa z OFE). Majstersztyk!

4. Stan polskiej armii.
Nie łudźmy się. Nikt w razie zbrojnego konfliktu nie wykona za nas zadania obrony Ojczyzny. Ani 3 miliardy Obamy, ani dodatkowy kontyngent US Army, a tym bardziej "sojusznicy" z zachodniej Europy. Degrengolada z lat 90 XX w., jest w odwrocie, ale nakłady na armię to taka karykatura, że nikt nie przebije naszych wolnomyślicieli z Wiejskiej. Sztandarowym projektem modernizacji naszej armii, ukazującym niekompetencję naszych asów, niech będzie budowa korwety `Gawron`. Każdy oczywiście może sobie dopisać do tego punktu inne wiekopomne dzieła modernizacji PSZ z ostatnich 25 lat.

5. Masowa emigracja zarobkowa.
To chyba najważniejsze z moich oskarżeń wobec dorobku wolnej Polski. Prezydent Komorowski raczył powiedzieć podczas uroczystości, "że nie wszystko się udało". W takim razie najbardziej nieudanym dziełem super, fajnej, WOLNEJ III RP, jest brak perspektyw dla 2 - 3 milionów młodych osób, które postanowiły ułożyć sobie życie w bardziej perspektywicznych krajach. Jest to istny fenomen, aby taka grupa ludzi, z wolnej od 25 lat Polski, wyjechała bo jest gorzej. Wisienką na torcie jest to, iż od 10 lat żyjemy na dotacjach z UE. Oczywiście nie zapominam o otwartych granicach i rynkach pracy, jednak dokonać takiego "skoku cywilizacyjnego" to się chyba nie udało jeszcze nikomu. Porównywalna migracja, odbyła się chyba tylko podczas zaborów i klęsk powstańczych w XIX w. Jeżeli się mylę, to niech mnie ktoś poprawi.

Tak więc, mamy słodko - gorzkie święto. Słodkie, bo co tu pisać, upadek jednego z najbardziej ludobójczych systemów musi cieszyć, tym bardziej, że sami doświadczyliśmy tego jarzma. Gorzkie, bo beznadziejne elity polityczne spartoliły, co tylko mogły, a to czego nie zepsuły, to zasługa że nie wtrącano się w sprawy udane.

wiedzę, że ten temat, partycypacja, wybory i rocznice wyglądają jak wyglądają i dlatego tak to wygląda.


Damn.