Ciekawa sprawa, bo wychodzi na to, że to będzie trzeci tom "Empire and Rebellion". Przynajmniej autor i miesiąc wydania się zgadzają. Zrobili z tego standalone czy te książki o Honor Among Thieves i Razor`s Edge też mają być w kanonie?

W sensie to przemianowana książka o Luke`u? A to dlaczego? Data premiery koliduje, czy jak? Tytuł wskazuje na coś znacznie późniejszego. Nowa wersja trylogii akademii, co może nie być takie złe, bo od Andersona gorzej raczej nie napisze.

książka będzie pisana z punktu widzenia Luke`a i w 1-szej osobie:


A thrilling new adventure set between A New Hope and The Empire Strikes Back, and—for the first time ever—written entirely from Luke Skywalker`s first-person point of view.


Okładka:

https://scontent-b-cdg.xx.fbcdn.net/hphotos-frc3/t1.0-9/10154529_10152379167413713_2888614701253067460_n.jpg

Książka Luke`u. Musi być ciekawa. Na pewno kupię.

W temacie "Koniec kanonu" wszyscy, a przynajmniej większość pisała, że nie będzie kupować książek z nowego EU. A teraz? Same posty: "Ciekawie się zapowiada, muszę ją kupić". Ehh, wiedziałem, że tak będzie . Niech Moc będzie z Wami.

To jest nadzywczaj interesująca książka z trzech powodów. Po pierwsze primo nowy autor w galaktyce, a wtedy zazwyczaj powstaje coś fajnego. Po drugie książka pierwszoosobowa, a "Ja Jedi" jest jedną z najlepszych książek SW. Po trzecie primo ta książka to wyzwanie, bo skoro dostaniemy się do środka głowy Luke`a to poznamy go najlbliżej, jak się da. A Luke to nadzwyczaj trudna postać. Z porozu nudna i nie interesująca, przez większość czasu fajtłapowata i nieumiejętna, a większość wydarzeń dzieje się wokół niego...ale na koniec to zawsze on wygrywa. On jest Mistrzem i Ogniem Jedi. Jestem ciekaw co zaproponuje pan Hearne.

fabuły:

http://clubjade.net/?p=58501

Przeczytałem darmowy "Star Wars Sampler", czyli fragmenty czterech nowych powieści Star Wars.

No i tu mam największy zawód jeśli chodzi o nowy kanon Star Wars. Nie wynika to z jakości, ale z ryzyka jakie podjęli Lucasi. Postanowili pokazać nam myśli Luke`a, i to młodego Luke, jeszcze farmera, zaraz po Nowej nadziei". Dzięki Harneowi wchodzimy do głowy Luke`a.....i ja przekonuję się, że nie chciałem wiedzieć co dzieje się w głowie Luke`a. Bo to jak opowiada o swoich rozmowach z napotkanymi dziewczynami, albo bez emocji strzela do TIE fajterów, nie wygląda ciekawie. Póki co.

...a właściwie fanki nie są zachwycone tą książką. Nie dość, że książka jest ponoć nudna, to w dodatku ma "dziewczynę w lodówce"*. W 2015 roku jeszcze takie głupie rzeczy robią. W sumie książka powstawała za czasów starego EU, więc może dlatego jest beznadziejne.

http://clubjade.net/?p=62621
http://tosche-station.net/the-big-problem-with-heir-to-the-jedi/

I teraz możemy mieć cichą nadzieję, że te recenzje trafią Lucasfilmu, do Pablo, do Jen Heddle i storygrupa weźmie się wreszcie do dobrej roboty nad książkami.

* http://en.wikipedia.org/wiki/Women_in_Refrigerators

Książkę przeczytałem w 3 dni, czytając wieczorami po 100 stron. Ogólnie rzecz biorąc, podobała mi się w kwestii przygód tam opisywanych i kończąc rozdział, już nie mogłem się doczekać co będzie dalej. W tym aspekcie książka przypomina Lordowie Sithów i Tarkina, gdzie akcja była w miarę dynamiczna. W pozostałych książkach nowego kanonu występuje wiele fragmentów, długich dość nudnych opisów, niewiele wnoszących, stąd te 3 tytuły cenię sobie bardziej.

W książce dopatrzyłem się jednej nieścisłości związanej z mocą, początek spoilera unoszenie przedmiotów. Luke na Dagobah miał problemy z podniesieniem X-winga. Radził sobie z mniejszymi przedmiotami. Był sfustrowany i tłumaczył Yodzie, że uniesienie X-winga, to sprawa dużo trudniejsza, Yoda nie zaprzeczył. W książce mamy fragment rozmowy Drusil z Lukiem:
- Przeniosłeś makaron siłą umsyłu. Prawa fizyki temu zaprzeczają, więc bardziej adekwatne byłoby stwierdzenie, że poruszyłeś coś innego, co poruszyło makaron.
- Och! - Givinka miała talent do definiowania problemu w sposób który zmieniał moje postrzeganie. Dzięki tej uwadze dopiero zrozumiałem, że wpłynąłem na samą Moc, nie bezpośrednio na makaron.
...
- Spróbuj poruszyć widelec w twojej misce.
- No nie wiem. Jest znacznie cięższy od makaronu.
- Mówisz o Mocy? Czy o widelcu?
- Cóż. Ja... - Jej słowa mnie zaskoczyły. Patrzyłem na to ze złej strony... Gdy poruszam widelec, tak naprawdę zamiast metalem manipuluję Mocą.

Ja to rozumiem, że nie ma znaczenia czy przesuwasz makaron, widelec, x-winga, czy SSD. Wy też?

Co do jeszcze samej Drusil - Givinki, łeb to ona ma do matematyki, jakby w środku siedział jakiś astromech.

Co mi się jeszcze podobało. Historia rodiańskiego Jedi Huulika. Od siostrzenicy tego rycerza Luke dostał jego miecz, który rozłożył dzięki czemu wiedział już z czego dokładnie ta "zabawka" się składa. To wskazówka, skąd Luke znał technikę budowania miecza, musiał ją znać, bo po Bespinie stworzył nowy.

Co do jak to ujęła Drusil - "konkubiny" Luke`a (ha, do razu mi się to z jakąś patologią skojarzyło), to cieszę się, że umarła. Mam nadzieję, że Luke przywróci zasady postępowania Jedi i będzie stronił od romansów, podobnie jak Obi Wan. Liczę też na to, że nie będzie miał żadnych dzieci.

W końcówce, gdy Nakari umiera od odłamków granata rzuconego przez jednego z łowców nagród. Luke ze złości, czuje przypływ mocy, jest w stanie lepiej ją wykorzystać, szybciej znajduje pozycje przeciwników. Widać tu wpływ CSM, jednak Luke szybko uspokaja się i wraca do harmonii. Nie dał się skusić CSM, nie wpadł w szał, ba nawet posłuchał Drusil i zastosował się do jej planu.

Podobało mi się też pisanie w pierwszej osobie.

P.S. było też kilka zabawnych momentów, w których uśmiechałem się sam do siebie. Czytanie tej książki mnie jak najbardziej relaksowało.
koniec spoilera

tą książkę. Możnaby powiedzieć, że jest to mój pierwszy kontakt z książkowym nowym kanonem, aczkolwiek zawsze podchodziłem do tej książki jako do części EU - gdzie planowo miała zostać wydana. Nie jej wina, że nie wyszło

Na początek kilka słów o wydaniu - jest to mój pierwszy kontakt z formatem Uroborosa. Nieco większy niż Amberowski, ale też poręczny, skrzydełkowa okładka to zdecydowanie plus. Papier w porządku. Ogólnie - jest dobrze. Trochę skonfudowały mnie z początku te równania przy numerach rozdziałów, ale treść książki później wszystko wyjaśnila - w sumie fajny zabieg

"Dziedzic Jedi" to prosta przygodówka, coś co nasz największy hejter Star Wars nazwałby "zapychaczem". Zarazem jest to moja pierwsza książka Star Wars od czasu "Zagłady" Karpyshyna (2013) i pierwsza książka o kimś z wielkiej trójki/osadzona w czasach klasycznych od "Luke Skywalker i Cienie Mindora" (2010). Od tego czasu czytałem Star Warsów niewiele, głównie książki około-TORowe, czy czysty fanservice jak "Revan" czy "Darth Plagueis", gdzie człowiek się jarał ilością nawiązań, nowych faktów, wyjaśnień i ogólnie - dziwki, wóda i lasery. Stąd też jak widzicie - "Dziedzic Jedi" był moją pierwszą zwyczajną książką SW od dawna. Czy to zawyżyło, czy obniżyło mu poprzeczkę?

Okazało się, że obniżyło. Raz, że książka trafiła w dobry moment - mam obecnie przesyt ciężkich lektur. Książka prosta jak bicz, do tego w znanych mi realiach, była dokładnie tym czego potrzebowałem. Po prostu sprawiało mi przyjemność czytanie o misjach Luke`a Skywalkera.

Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, co w tym przypadku pasuje idealnie. Mamy więc jeden wątek - obserwujemy przygody młodego Luke`a Skywalkera, niedługo po bitwie o Yavin. Wyświechtany temat? Tak. Chociaż, i tak nie całkiem - mamy tu TYLKO Luke`a i R2, taka osobista książka jest dobrym pomysłem. Gdyby to były przygody całej wielkiej trójki - byłoby bardziej oklepanie. A że jest to okres niesamowicie napchany wydarzeniami? No cóż - to był problem na długo zanim Myszaty dorzucił swoje dwa grosze.

Książka w żaden sposób nie koliduje z EU, więc nawet najostrzejsi fanatycy starego kanonu mogą się za nią zabrać. Za to korzysta w zauważalnym stopniu z bogactwa świata Star Wars - Luke odwiedza Rodię czy Denon, przewijają się gdzieś tam w tle Zabrakowie, Cereanie, jedną z głównych bohaterek jest Givinka. Czuć, że to świat Star Wars, a nie soft reboot J.J. Abramsa.

Fabuła jest prosta, tak jak język książki, wszystko tu jest niewymagające, ale sympatyczne. Tak jakbym przeczytał niezły odcinek komiksu. Pewnie, to nic nadzwyczajnego - do czołówki starwarsowych książek temu daleko - ale tak długa przerwa od SW sprawiła, że po prostu przyjemnie mi się to czytało. Luke jest tu jeszcze niedoświadczonym wieśniakiem, rzuconym w wir wydarzeń które go przerastają, z sympatyczną dziewczyną u boku. Hearne nie jest mistrzem kreacji postaci, ale czuć było między nimi chemię, a to zawsze coś.

Ode mnie książka dostaje 7/10. Cieszę się, że dałem jej szansę. To jedyna taka spuścizna po EU w nowym kanonie, ale może kiedyś coś jeszcze dostanie ode mnie szansę? Nie wykluczam.

PS. Znalazłem chyba jeden błąd w tłumaczeniu - na stronie 55 została zachowana oryginalna nazwa statku ("Redemption"). Wygląda to o tyle dziwniej, że w tym samym zdaniu jest użyta nazwa innego statku, przetłumaczona: "...specjalnie przylecieli z okrętu dowodzenia "Redemption" na "Obietnicę"...". Poza tym - tłumaczenie pełna profeska, jak zwykle u FF

"Star Wars - Dziedzic Jedi" to pierwsza książka z Nowego Kanonu, która w wìększości poświęcona jest Lukeowi Skywalkerowi, dopowiedzeniu i opisaniu jego historii w krótkim okresie czasie gdzieś pomiędzy zwycięstwem Rebelii nad Imperium w bitwie o Yavin IV a początkiem "Imperium kontratakuje". Jej narratorem, co zaskakujące, a przez to skusiłem się na książkę, jest sam Luke. Na coś takiego czekałem! Pozwala nam to na wejście w rzeczywistość "Gwiezdnych Wojen" od strony ich najważniejszej postaci. Skywalker od samego początku dość płynnie prowadzał nas przez płaszczyznę książki. Nie będę zdradzał fabuły powieści, ale powiem tyle, że Nakari Kelen, z którą Luke`a wiązało naprawdę silne uczucie, tak na niego tu wpłynęła, że kto wie czy w jakiejś mierze to dzięki niej Luke zdołał podążać ścieżką Jedi. Niniejsza powieść wprowadza rozszerzone wytłumaczenie konstrukcji i działania mieczy świetlnych oraz naukowe uzasadnienie istnienia Mocy, oparte o teorie prawdopodobieństwa i chaosu, które wyjaśnia givinka Drusil Bephorin. A wy, co sądzicie o tej pozycji?

To powieść z innej epoki, nie wiem czy takie było zamierzenie autora, ale czuć tu klimat klasycznych naiwnych komiksów marvela i pierwszych powieści z lat 90-tych.

Sama konstrukcja fabularna przypomina zadania poboczne z jakiejś gry rpg - Luke przez pierwsze 20 stron wypełnia misję A, ta nie ma praktycznie żadnego znaczenia dla misji B, za która otrzymuje fundusze na zadanie C. A czego my tu nie mamy w trakcie - jakiejś patyczaki wysysające mózg, kiepskie żarty o Vaderze, ciekawy opis szarej strefy na Rodii(szkoda, że niepotrzebny), trening mocy polegający na przenoszeniu makaronu. Trochę strzelania, nawigacji, skoków i walk w kosmosie. Ot, prosta, niezobowiązująca przygoda, którą bez problemu można by upchać w 4 komiksowe zeszyty w latach 80-tych. Chociaż obecnie wydawana "Star Wars" również ma sporo podobnych, kiczowatych motywów.


Największy problem mam z Lukiem - pierwszoosobowa narracja to zmarnowany potencjał, albo autor uznał, że 20 letni bohater nie ma nic ciekawego do powiedzenia. Luke jest tu sprezentowany bardzo niespójnie - bez żadnej refleksji zabija pilotów TIE, agentów IBB i personel okrętu, nie ma nawet chwili zadumy, jak jakaś komiksowa, papierowa figura. Akcja powieści ma miejsce jakieś dwa lata po Yavinie, Skywalker ma już doświadczenie w partyzantce, na pewno był szkolony etc. ale tu jest nadal prezentowany, jako lekko nieśmiały, prostoduszny i naiwny chłopak z prowincji.Potrafi zabijać z zimną krwią ale rumieni się na widok dziewczyny.

Mam usilne wrażenie, że autor sam nie traktował na serio całej historii i formuły przygody w odległej galaktyce. Od dawna jestem już zmęczony przygodami filmowej trójcy, ale czasami dobrze opowiedziana historia może to zrekompensować np. niektóre albumy z obecnej głównej serii Star Wars marvela. Tej powieści brakuje dobrej historii.