...skończyłem "Poza Galaktykę" i muszę przyznać, że była to jedna z ciekawszych pozycji SW, jakie dotąd czytałem.
Zastrzeżenie jedno, choć właściwie nie do ksiązki. Nie trawię C`Baoth`a Nie cierpię go!

Lot jest ciekawy tyle, że wg tej książki Sidious był jak ten Knrad Wallenrod- tylko on chciał uchronić Republikę przed Vongami

czyli druga część cyklu "163x". Kiedyś przypadkiem trafiłem na 1632 i jestem zafascynowany tą serią. Alternatywna historia, w której dziwnym zrządeniem losu małem miasteczko amerykańskie z XXI wieku trafia do Niemiec... w sam środek wojny 30-letniej. Niby naiwne jak jasna cholera, ale napisane bardzo dobrze, bardzo inteligentnie, ktok po roku opisane jak amerykanie wykorzystują przewagę technologiczną, sprzymierzają się z Gustafem Adolfem i razem walczą z Rychelieu. Druga część, czyli właśnie 1633 to moment gdzie historia nam znana wywrócona jest już do góry nogami i zbliża się gigantyczny konflikt, niemalże wojna światowa: Francja+Hiszpania+Anglia+Dania kontra Szwecja+Holandia i Stany Zjednoczone Jeszcze raz dodam, że nie jest to tak naiwne jak się wydaje, a wręcz jes bardzo dobrze napisane i bardzo dobrze uzasanione. Polecam, bo książka jest doskonała.

Pozostaje mi czekać na kolejne części. W Stanach jest już 5 książek więc prędzej czy później ISA wyda 1634 i dwie 1635

...skończyłem drugi tom Pana Lodowego Ogrodu Jarosława Grzędowicza.
Muszę powiedzieć, że jest to pozycja nieco niższych lotów, niż część pierwsza. Mimo że książka nadal wciąga, to rzucają się w oczy pewne minusy. IMHO zbyt wiele miejsca zajmują przygody cesarskiego potomka. Opowieść Drakkainena zaczyna w pewnym momencie przypominać scenariusz kiepskiego cRPGa (zwłaszcza środek książki; sam początek i końcówka są naprawdę dobre). Irytuje zwłaszcza cyfral w postaci disneyowskiej wróżki. Jeszcze raz powiem jednak, mimo narzekań, książkę dobrze i szybko się czyta.
Pozostaje czekać na tom trzeci i na przewidywane spotkanie Nocnego Wędrowca i Dziedzica Tygrysiego Tronu .

rekreacyjnie mini-serię o młody Boba Fett`cie [obecnie tom III-eci] i wertuje sobie przewodnik po rasach i stworach wiadomej galaktyki, jutro Braterstwo Krwi

"Folwark zwierzęcy" Kurde, trzeba było wcześniej przeczytać. Po prostu miodzio. Zresztą tego chyba nie trzeba polecać

Roberta A. Monroe...

Rozbitków z Nirauan i od razu wziąłem się za dokończenie Eskadry Widm, która wreszcie zaczyna się robić wciągająca

Wspaniała książka, Karen Traviss u szczytu swoich możliwości pisarskich. Wciągająca, z nieoczekiwanymi zwrotami akcji, rozwiązująca wątki z pierwszych dwóch części oraz dodająca nowe...
Pochłonąłem po prostu...

czytam wciąż Pratchetta, teraz były Trzy wiedźmy, w przerwie jakoś Rzeczy ulotne Gaimana. Dziś zacząłem Przenajświętszą Rzeczpospolitą Piekary - książka istnie wulgarna, okropna, chamska, obrazoburcza, słowem: świetna

Teraz czytam lolite, a wczesniej przygody damskiego fryzjera.

Czytam teraz Gildię Magów Trudi Canavan........przedtem Jednoczącą Moc jeszcze raz.......

Po 4 miesiącach skończyłem Diunę, cóż książka mimo tego, że na początku trochę nudzi jest świetna. Na plus też są ciekawe dodatki.
Kilka słów o wydaniu: Rebis zrobił coś pięknego, warte tych 55 PLN

Folwark Zwierzęcy, po prostu klasyka. Artykuł na wikipedii o tej książce zachęcił mnie do kupienia "Buntu" Reymonta

Panią Jeziora, ostatni tom sagi o wiedźminie Geralcie, napisaną przez Andrzeja Sapkowskiego. Przyznam, że mi się całość podobała i to bardzo
Należy zwrócić przede wszystkim uwagę, że Sapek ma talent do opisywania postaci drugoplanowych i trzecioplanowych. Ich się nie da nie lubić albo, chociaż to może za mocne słowo, nienawidzić. Regis,
Cahir, Milva, Zoltan, Filippa, Yarpen, Angouleme czy Djikstra albo wredny ( ) Vilgefortz zapadają w pamięć, podobnie jak dalsze postacie. Co do głównych, tj. Geralta, Ciri, Jaskra i Yennefer - są oni skonstruowani dobrze i wiarygodnie, mocno przeżywamy ich przygody (zwłaszcza Ciri, której los nie szczędził złej doli).
Świat przedstawiony w powieściach jest dopracowany, aczkolwiek nie doskonale (teraz duży spoiler, więc kto nie czytał, niech uważa - mam na myśli wstawki początek spoilera ze znanego nam świata, opisane w Pani
Jeziora, ale grunt, że po jakimś czasie akcja rozgrywa się dalej w świecie wiedźmina koniec spoilera).
Bardzo ciekawie było czytac o szkoleniu w Kaer Morhen, poznawac polityczne i zakulisowe intrygi, świat szpiegów i tajnych sprzysiężeń czarodziejów
Mocne wrażenie też robią sceny batalistyczne i ze szpitala polowego, a także powojenne, np. to, co się działo w Rivii.
Język jest w pewnych momentach wulgarny, ale mi to nie przeszkadzało Humor równoważy ponure obrazy i nieraz nie mogłem się powstrzymać ze śmiechu (np. stary dowcip o mięsku, napisany przez Sapkowskiego, bardziej mnie rozbawił niż gdzie indziej ).
Ogólna ocena sagi 9/10

...przeczytałem pożyczoną od kolegi "Diunę" Herberta. Mimo pokaźnej objętości książka zabrała mi raptem dwa wieczory. Czyta się to naprawdę świetnie, wogóle nie czuć, że jest to S-F napisane jeszcze w połowie poprzedniego wieku. Interesująca fabuła, fascynujące intrygi. Pozycja zdecydowanie godna polecenia, prawdopodobnie sprawię sobie własny egzemplarz, bo wydanie Rebisu po prostu piekne.

nowelizacja Nowej nadziei.Niby nic nowego a jednak milo znow spojrzec na poczatki ...tylko jedno mnie nurtuje...jak X-wing moze miec kontrolki u gory skoro dach jest podnoszony...ale ciiiiiii XD

W sobote doszla mi przesylka swiateczna z allegro i wkoncu wczoraj usiadlem do "Frankensteina Deana Koontz`a:Syna marnotrawnego" tak to pelny tytul autorstwa Deana Koontz`a i KevinaJ. Andersona.Bardzo szybko sie czyta i niesamowicie wciaga.Ja sam autor we wstepie mowi powiesc powstala z scenariusza do serialu telewizyjnego dlatego mimo swej zwiezlosci w opisie jest przejrzysta.Opowiada o...Frankensteinie ktory nie umarl tak jak przedstawila nam to Marry Shelley, a wrecz przeciwnie w XXI wieku prezentuje sie nie gorzej niz ten XIXwieczny.W Nowym Orleanie nasilaja sie morderstwa, a u ofiar mozna stwierdzic "braki" na pierwszy rzut oka.Gdy para detektywow proboje zlapac morderce do gry wlacza sie nowy gracz...syn marnotrawny

Rozkaz Solo za mną, a teraz kończę Dziedzica Imperium.

Powieść Johna Gardnera napisana w 1971 to historia Grendela, potwora z poematu "Beowulf", której narratorem jest on sam. Opowiada, jak często podkradał się do dworu Hrotgara i wysłuchiwał pieśni starego harfiarza, które uświadomiły mu, że jest potomkiem starej, nieistniejącej już rasy. Próbuje zaprzyjaźnić się z ludźmi, przez dwadzieścia lat obserwuje ich, jednak jest odrzucony i samotny. Nawet jego monstrualna matka, która zatraciła zdolność mowy, nie jest w stanie zapewnić mu miłości.
W końcu na dwór Hrotgara przybywa Beowulf.
Jednym z ciekawszych bohaterów jest cyniczny, filozofujący smok, którego Grendel się boi, ale i jest zafascynowany jego nauką, która uświadamia mu, jak świat wygląda naprawdę.
Znakomita powieść
Wyszła niedawno również po polsku, więc jeśli chcecie poznać "Beowulfa" z punktu widzenia głównego antybohatera, kupcie i przeczytajcie ją, nie zawiedziecie się

zaczynam ostatni tom cyklu "Autostopem przez galatykę". A niedługo zaczmę świeżoi kupione "darth Bane: Droga zagłady".

zabrałem sie za Achaje... Cóż wszystkie trzy częsci są wyborne. Pan Andrzej Ziemiański odwalił kawał dobrej roboty. Polecam

i Opowieści z Nowej Republiki skończone i teraz właściwie jestem w kropce... z nieczytanych, mam tylko Zdradę i Braterstwo a nie czytałem nic z NEJ No i True Colors... powiedzmy że przeceniłem moją znajomość angielskiego... może jakoś to przemęczę? Zawsze mogę jeszcze poczekać, gdyż kilka książek w drodze

Żeby wiedzieć, co napisać, musiałam książkę przeczytać jeszcze raz. Choć "musiałam" to mocno niewłaściwe słowo
Urthona, proszę bardzo

Maja Lidia Kossakowska „Ruda Sfora”
Akcja powieści zaczyna się w czasie narodzin radzieckiego komunizmu. W małej jakuckiej wiosce na Syberii właśnie umiera stary szaman. Jego miejsce ma zająć 13-letni Ergis, cioteczny wnuk, wybrany przez duchy. Dyraj Bogoj, podburzony przez rosyjskiego nożownika Wasyla, postanawia zająć należne chłopcu miejsce, pozorując „szamańską chorobę”. Ergis może zdemaskować oszusta, więc jego rodzina zostaje brutalnie zamordowana, a cudem ocalony z rzezi młody szaman zapada w katatonię. Pod pozorem leczenia uzurpator podaje chłopcu truciznę. Ergis w ostatniej chwili przechodzi na do świata duchów.
Ale w drugim niebie źle się dzieje. Nieznana moc pustoszy mityczny świat. Gdziekolwiek przejdzie, nie pozostaje nic, w co możnaby wierzyć. Wszelkie próby jej powstrzymania kończą się fiaskiem. Czym jest Ruda Sfora? Przekonajcie się sami, towarzysząc młodemu jakuckiemu szamanowi w podróży przez świat duchów i wierzeń jego ludu.

Jak wszystkie dzieła Kossakowskiej, to również nie poddaje się łatwo klasyfikacji. Na pierwszy rzut oka. „Sfora” to opowieść bardziej przygodowo – podróżnicza. Ergis wyrusza co prawda do świata bogów, ale są oni bardzo namacalni i rzeczywiści. Takie same przygody mógłby mieć we w miarę materialnym świecie fantasy, w którym występuje mieszanka różnych ras. A jednak... po dokładniejszym przyjrzeniu się można dostrzec, że jest to przede wszystkim opowieść o nieuchronności zmian, tych na gorsze i na lepsze, o dorastaniu do zadań, jakie stawia przed nami życie. O przyjaźni i poświęceniu. I przede wszystkim o wartości wiary: w siebie, w bliskich, w niematerialny świat. Opowieść, która sprawia, że pragniemy uwierzyć w coś poza materią i siłą własnego rozumu. W to, że „świetlistymi istotami jesteśmy...”.

Ponieważ w końcu zrobiłam "najbardziej wyczekiwaną recenzję Bastionu",
mogę wrzucić też recenzję czegoś, co równiez poruszyło pewne struny w mojej duszy.
Panie i Panowie...

Guy Gavriel Kay „Tigana”
Półwysep Dłoni jest podzielony między dwóch rywalizujących ze sobą okupantów: Królestwo Ygrathu, na którego czele stoi mag Brandin i Imperium Barbadioru, którego przedstawicielem jest Alberico. Okupacja rozpoczęła się całkiem niedawno i w jej wyniku ucierpiało wszystkie dziewięć prowincji. Żadna z nich jednak nie została ukarana za stawianie oporu tak surowo, jak Tigana. Prowincja ta stawiała najzaciętszy opór i w jednej z bitew udało jej się pokonać armię dowodzoną przez syna Brandina. Niestety dla Tigany dowódca armii zginął w tej bitwie. Oszalały z rozpaczy Brandin zniszczył prowincję w bezprecedensowy sposób. Nie dość, że zburzył stolicę, Avalle Wież, i zmienił nazwę prowincji na Dolne Corte, nadając jej tym samym miano najzaciętszego wroga na Półwyspie, to jeszcze rzucił na nią klątwę. Nikt, kto nie urodził się w Tiganie przed inwazją, nie może usłyszeć i zapamiętać jej dawnej nazwy. Klątwę może zdjąć tylko śmierć Brandina.
Ta historia staje się tłem do opowieści o grupce rebeliantów, którzy chcą przywrócić chwałę prowincji Tigana i odzyskać swoją tożsamość. Powieść, jak to bywa u Kaya, jest rozbudowana i wielowątkowa. Nie pozwala też na proste oceny postaci, choć automatycznie staje się po stronie Tigańczyków... do czasu. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, jakie zakończenie by mnie usatysfakcjonowało... i odpowiedź nie była prosta. Owszem, chciałam, żeby Tigana znów była Tiganą, ale...
Polecam tym wszystkim, których nie zraża wielowątkowość i ciągłe przeskoki od jednej akcji do drugiej. W zamian otrzymujemy wspaniałą opowieść o pamięci i patriotyzmie. Oraz o tym, że gdy w grę wchodzi miłość, wszystko odchodzi w zapomnienie, choćby wydawało się nam, że nie potrafimy zapomnieć i wybaczyć.

-Frankenstein Mary Wollstonecraft Shelley.
W końcu przeczytałam. Miałam jakiegoś pecha jeśli chodzi o czytanie tej książki, od lat, ale w końcu się udało

A było warto. 190 lat w tym roku stuknie tej opowieści, ale nadal potrafi wciągnąć i jest zaskakująco aktualna. Mówi się o tej pozycji, że była pierwszą książką s-f. A to za sprawą tytułowego naukowca i stworzonego przez niego monstrum.
Podczas czytania nie mogłam się nadziwić jak ta opowieść została zniekształcona i w jakiej postaci zapisała się w świadomości mas. Wiktor Frankenstein stał się starym, szalonym naukowcem, pracującym w jakimś zamczysku i mającym najczęściej za pomocnika garbusa czy inną kalekę. A tak naprawdę był młodszy ode mnie o kilka lat gdy powołał potwora do życia! Stworzone przez niego Monstrum zwykło się też nazywać właśnie per "Frankenstein" itd., itp. To co jest faktem, to że w noc "narodzin" stwora była burza Choć autorka nie pisze o tym by to piorun tchnął życie w martwe ciało.

A wracając do książki jako takiej. Jest ciekawa i przyjemnie się ją czyta. Miejscami naprawdę klimatyczna i nawet wplecione opisy przyrody czy filozoficzne wywody nie przeszkadzają. Duet - stwórca i jego dzieło - są bardzo dobrze i ciekawie opisani. Nie można oprzeć się by czasami nie przyznać racji jednemu, a potem znów drugiemu. Mroczna opowieść z przesłaniem. I pomyśleć, że Shelley miała 18 lat gdy zaczynała ją pisać.
Myślę, że warto sięgnąć po oryginał i samemu przekonać się jak to naprawdę było z Frankensteinem i jego "Czartem".

Henry`ego David`a Thoreau przed chwilką odłożyłem. Lektura tyleż króciutka ( raptem 50 stron nie licząc wstępu od tłumacza ), co jednak znacząca. Autor porusza sprawy niewątpliwie ważne, zadaje pytanie o tym, kim jest się przede wszystkim; człowiekiem czy obywatelem, po czym od razu udziela odpowiedzi, wskazując na pierwszą odpowiedź. Lekturę polecam, choć się z nią w bardzo wielu kwestiach nie zgadzam. Autor jest utopistą, cały czas zanoszącym się swym egalitaryzmem i niechęcią do wywyższania się, jednak z co drugiego jego zdania płynie jego poczucie wyższości nad przeciętnym, nie uświadomionym obywatelem. Thoreau uważa, iż prawo nie oznacza sprawiedliwości,z czym się zgadzam, jednak następnie snując peany na temat wyżej wymienionej sprawiedliwości, unika odpowiedzi na pytanie, kto ma oceniać, co jest sprawiedliwe...Ponadto autor uważa, iż każdy człowiek jest pacyfistą...dlaczego więc wojuje? Bo to rząd go tam wysyła. Czym jest ten rząd, jeżeli nie zbiorem ludzi? Autor unika odpowiedzi na to pytanie, bo jest to sprzeczne z jego manichejskim podziałem świata. O tej książce można by jeszcze baaardzo długo dyskutować, ale to nie czas i miejsce na to- mimo wszystko, każdego zachęcam do lektury tego dzieła-naprawdę warto.

czyli o sztuce prowadzenia sporów" Arthura Schopenhauer`a. Do książeczki zabrałem się już wczoraj w nocy, na krótko rpzed pójściem spać, a dziś,w przerwie między nauką ją skończyłem. Książeczka ta, wydana w niewielkim formacie jest krótka ( 110 stron ), jednak jej lektura jest dosyć trudna, wymaga nieustannego skupienia i zwracania się co i rusz do przypisów. Jednak nie jest to marny trud, gdyż jest to pozycja, którą naprawdę warto przeczytać. Niemiecki filozof ukazuje nam wiele różnych sposobów prowadzenia dyskusji, uczy nas erystycznej dialektyki, pokazując i uświadamiając nam, jakie ,,chwyty" można zastosować. Tutaj rzecz jednak od razu trzeba, że autor nie jest zwolennikiem używania takich chwytów, nie jest to także, jak to określają co poniektórzy, vademecum erystyczne. Schopenhauer odradza nam używania wielu omówionych przez siebie ,,chwytów". Autor chciał nam po prostu uświadomić, jakich chwytów możemy możemy spodziewać się z drugiej strony, i jak z nimi walczyć...Po za tym w ,,Sposobie ostatnim" autor wspomina, jak najlepiej wybierać dyskutanta by uniknąć wielu nagannych sposobów erystycznych. Nie da się jednak zaprzeczyć faktowi, że ,,Erystyka..." może być dobrym vademecum prowadzenia sporów

przeczytałam "Twardziela" Jacka Londona. Strasznie szybko się czyta. Taka lekka, ale i sympatyczna lektura. Alaska, gorączka złota. W książce jest sporo humoru, zwłaszcza w rozmowach dwóch głównych bohaterów Kurzawy Krótkiego. Książka w sam raz na chorobę lub plażę

Paramahamasa Jogananda, wydawca Stowarzyszenie Krija Jogi www.krijajoga.pl Po raz pierwszy ukazała sie w USA w 1964 roku została od tamtej pory przetłumaczona na ponad 20 języków, mówi między innymi o MOCACH jogicznych "SIDI"...

ale prawdziwe... od ponad chyba pół roku nie przeczytałem żadnej poważnej książki. Dla przyjemności oczywiscie. Rzecz dla mnie kiedyś całkowicie nie-do-pomyslenia

Nowy komp, gry next-gen, ranking CoD4 i masa spraw dorosłego życia to jednak ch****e sprawy. Przepraszam za słownictwo, ale tak czuję.

Dlatego kiedy ostatnio mój Aniołek zapytał mnie o jakiś fakt z ksiązki Grossa `Strach` (a obiecałem jej że przeczytamy to razem) a ja byłem na przemian zielony i czerwony ze wstydu to powiedziałem cytatem Janisa z `Testosteronu` - STOP KU*WA!!.

Udaje ci się wyjsć do kina na 3-4h a nie masz czasu jak zawsze przy śniadaniu czy przed snem przerzucić kilku stron?

Powziąłem zatem zobowiązanie: przeczytam wszystkie zaległosci w jak najszybszym czasie. Bez względu na to z jakich przyjemności będe musiał zrezygnować. A mam do ogarniecia:
*Darth Bane: Path of Destruction - tak tak zaprzestałem czytania w połowie. To pierwsza pozycja jaką skasuję w najbliższym tygodniu. BTW może mi ktoś powiedzieć czy będą lub są jakieś książki jeszcze w jego tematyce?
*Dzieci Hurina by John Ronald R. Tolkien
*Strach. Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści by Jan T. Gross
*Szkoła Bogów + Oddech Bogów by Bernard Werber (pierwszą część przeczytałem przez wakacje, ale drugą...)
*chyba z 20 książek Kapuścińskiego, które zakupiła moja mama... wstyd powiedzić że czytałem tylko Heban, Wojnę futbolową i Chrystusa z karabinem na ramieniu.

Myślę, że dam radę i co niektóre pozycje będę reckował na Bastionie.
To tyle co chciałem powiedzieć.

A ja ostatnio, a właściwie dzisiaj, czytałem, właściwie przeczytałem, Harrego Pottera 7.Książce daje 7/10 + za dobrą fabułę a - za zakończenie powiewające żenuą

Dzisiaj skonczylem czytac Pottera 7. Daje mu 8, glownie za bardzo ciekawa i wciagajaca fabule.

mi się de facto w piątek ( ostatni egzamin ) i jutro idę po ostatni wpis, nareszcie miałem co nieco czasu aby zacząć sobie czytać jakieś książki for pleasure only

I tak krótko, w ciągu ostatnich paru dni:
Waldemar Łysiak Cena Coś pięknego. Fantastyczna powieść ( a może raczej ,,sztuka teatralna" ? ), jak sam autor mówi, dotykająca problemu mniejszego zła. Świetnym zabiegiem było umieszczenie akcji tylko i wyłącznie w jednym pomieszczeniu - w sali w pałacu pewnego hrabiego... A jako że CENA to po włosku wieczerza to... mamy tam trzynaście krzeseł...oraz Judasz się zawsze jakiś znajdzie

Waldemar Łysiak Kolebka Pierwsza powieść Łysiaka... i trzeba rzecz, że od razu zaczął z wysokiego C Historia dwóch braci, żyjących w ciężkich czasach zaboru pruskiego...oraz epopei napoleońskiej. Miejscami bardzo smutna, czasem, z drugiej strony, zbyt naiwna, ale bardzo dooobra pozycja ( mistrzowskie odegranie rozmowy Napoleona z Talleyrandem tudzież komentarz do odezwy Wybickiego - świetne )

Pan raczy żartować, panie Feynman ! Zbiór anegdot z życia sławnego fizyka, pokazujących, że fizycy ( i naukowcy w ogóle ) także potrafią się dooooobrze bawić Chociaż anegdoty trzymają poziom różny, i niekiedy są po prostu niezbyt ciekawe, to jednak książka generalnie in plus - super czytać o doświadczeniach Feynmana z cenzurą w Los Alamos, ,,opatentowaniu" przez niego paru rzeczy związanych z energią atomową, tudzież wielu innych, baaaardzo ciekawych rzeczy - bezcenne

No i przed chwilą, w końcu, rozpocząłem lekturę ,,Boga urojonego" Dawkinsa - relacja jak mi się kiedyś zachce

Skończyłem czytać całą serię Mrocznej Wieży Kinga i musze powiedzieć, że cała jest bardzo fajna... oprócz końcówki.
Przekombinował i to znacznie całą sprawę, mógł już nawet nie dokładać niczego po Epilogu.
początek spoilera Pewnie całą swoją wyprawę Roland zaczynał w samych bokserkach, jak ja to widze... Geez, ale żal... koniec spoilera
Ogólnie, fajne czytadło, ale brakuje jakieś morderczej maglownicy czy czegoś, żeby rozbełtać tą filozoficzną papkę, która mdliła.
No i "Czarnoksiężnik i kryształ" powinien zostać zjedzony przez autora. Zmuszałem się, żeby to przeczytać, strasznie przynudne to było.

właśnie książkę autorstwa Ksenofonta pt. "Cyrus Wielki. Sztuka zwyciężania - nauki i porady Króla Królów, władcy Persów".
Napisana jest w pierwszej osobie i opowiada historię życia Cyrusa od początku do końca życia. Czyta się to bardzo dobrze gdyż zawiera dialogi. Posiada również żywą akcję, a także wskazuje jakimi zasadami należy się kierować i postępować w życiu.

-Nowe przygody Mikołajka. Tom 2 cóż poziom historyjek dość nierówny, ale ogólnie książka na plus

Przebrnąłem przez jeden z tomów Honor Harington Davida Webbera, kończę również czytać Spisek Xizora.

Mort, TP

... niedawno skończyłem "Władca dwumyślnych", a zacząłem czytać "Niewidzialna królowa". Chciałbym Wam wszystkim polecić książkę pt. "Eragon". Opowieść o chłopcu, który dorasta w ciężkich czasach. Akcja toczy się chyba w średniowieczu. Trochę magi. Coś jak Władca Pierśćieni, ale o wiele lepsze. Może moje streszczenie jakieś takie niemrawe, ale czyta się świetnie!!!

ostatnio skończyłem czytać Tysiąc Orków, Samotny Drow i Dwa Miecze R.A. Salvatora. Fajne, ciekawe książki, każdej daje 9/10

Richarda Dawkinsa, czyli jakby chciał sam autor, ,,biblia ateisty". Muszę szczerze rzecz, że kiepska to biblia.

Sam autor na początku pisze, że jest to książka mająca udownić mam, że Boga nie ma... po czym 2/3 książki to zwalczanie przez Dawkinsa religii. Dawkins jest niewątpliwe inteligentny i erudytny, jednak książka zawodzi, głównie z powodu swego amerykanocentryzmu. Jak rozumiem, że pan Richard chciałby wykończyć religię...ale robi to, wdając się w spór z amerykańskami kreacjonistami...i wychodzi to naprawdę żenująco. Widać, że autor miał wielokrotnie z tym środowiskiem do czynienia w przeszłości, i ta książka, to także próba wyrównania osobistych rachunkach, szczególnie na fundacji Templeltona. Cóż, ,,po wrogach go poznacie"...a wrogowie ci wyjątkowo mierni,a przy nich miernie wypada sam autor...

Książka ta jest na pewno świetnym produktem marketingowym, ale tak naprawdę niewiele więcej - Dawkins na paru stronach obala dowody na istnienie Boga św. Tomasza z Akwinu, które obalił już Pascal, po czym samego Pascala stara się zdyskredytować, wykazuje niezrozumienie takich filozofów jak święty Augustyn, każdemu ,,uczonemu" z przeszłości przypisuje ateizm ( vide Kant ).... i wkuwa nam cytaty z Russela i Jeffersona co i rusz, co złe nie jest, gdyż zasług obu Panom odmówić nie można, ale... ciut mało tych autorytetów po jego stronie.

,,Bóg urojony", zamiast być przyczyną intelektualnej polemiki, stają się niestety przyczyną jedynie uśmiechów politowania. Obalanie przez 200 stron kreacjonizmu, który w Europie zbywany jest śmiechem, ma być kanwą jakiejkolwiek poważnej dysputy? Wątpię. Książka, mająca obalać istnienie Boga, no i być polemiką ze wszelkimi religiami, staje się jednym wielki esejem o poglądach autora, np. na sprawę aborcji, eutanazji, feminizmu... Autor, niewątpliwie, jak już zaznaczyłem, inteligentny mężczyzna, z dosyć sporym dorobkiem naukowym, wdaje się niekiedy i rozwija takie ,,spory" że aż szkoda o tym pisać...( Ci, którzy książkę czytali, niech przypomną sobie rozdział o Hitlerze i Stalinie )

Jak już pisałem, książka mocno mnie rozczarowała, gdyż zamiast naprawdę prowokować do dyskusji o istnieniu Boga, ateizmie i religiach, po prostu rozczarowuje i zniechęca. Bo i o czym tu dyskutowac z autorem? Niestety, muszę to powiedzieć, zniżać się w wielu momentach do poziomu jego argumentacji z tej książki? Tak, zniżać się, bo niestety wiele argumentów jest po prostu... żenująca, co się niestety rzuca w oczy, nawet w porównaniu z niektórymi ,,mocnymi" argumentami.

Spodziewałem się o wiele więcej. Zawód.

P.S. Swoją drogą, nasza edycja językowa tej książki mogła się pochwalić niezwykle ,,wygadanym" politycznie tłumaczem, co wywoływało na mojej twarzy często uśmiechy politowania. Jeżeli ktoś jednak tą książkę rpzeczyta, na pewno zauważy te objawy też u siebie

Ciężko było ale się przemogłem i wróciłem do książek... przeczytałem `Strach` i doczytuję jeszcze felietony prasowe na jego temat... a żeby było uczciwie nie pomijam nawet takich wspaniałości jak Nasz (czyj?) Dziennik.
Jak skończę skrobnę reckę.

Zacząłem czytać Bane`a. Narazie jest... dziwnie. Lord przypomina mi... Pudziana

temu, skończyłem True Colors Teraz czytam Ciemną Stronę Mocy.

A ja ostatnio wziąłem się za książki podróżnicze Wojciecha Cejrowskiego - "Gringo wśród dzikich plemion" oraz "Rio Anaconda". Zapewne wiele starszych fanów może mieć awersje do tego pana, za to co kiedyś wyrabiał (nie wiem dokładnie co, bo byłem wtedy za mały, a średnio mnie to interesuje ;], ale jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o politykę [albo pieniądze ]). Cejrowski genialnie opowiada, przynajmniej tak dobrze jak w "Boso przez świat", a moim zdaniem jeszcze lepiej. Jestem fanem Arkadego Fiedlera, Cejrowski jest jego godnym następcą.

... w ramach szkolnych lektur przeczytałem opowiadania oświęcimskie Borowskiego oraz Inny świat Herlinga-Grudzińskiego. Stanowią one w mniejszym czy większym stopniu zapis wspomnień z pobytu w odpowiednio hitlerowskim obozie koncentracyjnym i w stalinowskim obozie pracy. Zachęcam gorąco do lektury tym bardziej, że są o wiele bardziej strawne niż np. "Medaliony" Nałkowskiej.

autostwa Herberta Spencera, XIX wiecznego liberała. Lektura bardzo ciekawa, zajmująca, acz trudna - jednak naprawd warto przez nią przebrnąć. Autor zwraca uwagę na problem braku długofalowego myślenia u polityków, wspomina o szkodliwości polityki socjalnej, sprzeciwia się ,,boskiej" władzy parlamentu... Mimo że w wielu kwestiach z autorem zgodzić się nie mogę, nie mogę odmówić wartości i wagi temu dziełu, i do lektury tej książki zapraszam każdego z odrobiną chęci i wytrwałości

Niedawno nabyłem drogą kupna w warszawskim Empiku drugi tom książki Ragnarok 1940 autorstwa Marcina Mortki. Muszę przyznać, że było warto .
Powieść ukazuje alternatywną wizję rzeczywistości w której Hardrada nie został pokonany pod Stamford Bridge, co z biegiem lat doprowadziło do powstania silnej koalicji pogańskich państw nordyckich. Wikingowie skolonizowali Amerykę, stłumili rewolucję bolszewicką i generalnie rzecz biorąc zmienili oblicze znanego nam świata. W roku 1940 rozpoczynają wreszcie realizację operacji "Ragnarok".
W tomie drugim mamy nieco mniej Jeremy`ego Baldwina, który wiódł prym w części pierwszej. I chyba wyszło to książce na dobre. Autor częściej pozwala przejąć inicjatywę innym bohaterom. Widzimy zmagania szefa wywiadu Nodweghr z własnym ojcem, ruszamy do ataku na Odinburgh z oszalałymi nordyckimi komandosami, śledzimy rozgrywki między przywódcami państw, stopniowo poznajemy na nowo historię Europy. Wizja świata jest przekonująca, co rzadko udaje się w tego typu pozycjach. Interesujące są opisy militariów, nawiazujące często do nordyckiej mitologii. Drugi tom zdecydowanie zyskał na miodności, autor pozwala sobie na to, czego chyba obawiał się w części pierwszej.
Podsumowując, mogę polecić książkę każdemu miłośnikowi wikińskiej kultury, historii w nieco mniej poważnym wydaniu i dobrej polskiej fantastyki .

Ostatnio wygrzebałem z czeluści miejscowej biblioteki Całą kupę wielkich braci Rafała A. Ziemkiewicza. Z tego, co pamiętam była to jedna z pierwszych książek okołofantastycznych wydanych przez Fabrykę Słów. Wczoraj pochłonąłem tą pozycję właściwie bez przerywania lektury. Kiedy Ziemkiewicz decyduje się odłożyć na chwilę swoja małą wojnę, to naprawdę dobrze się go czyta (czego niestety nie można powiedzieć o jego przesyconych jadem felietonach w Rzeczpospolitej). Szkoda, że nie trafiłem wczśniej na ten zbiór. Polecam.

Ja się ostatnio wziąłem za Wojny Klonów i przeczytałem w końcu :
Przed Burza
Atak Klonów
Yoda Mroczne Spotkanie
Chirurdzy Polowi
No i czytam Uzdrowicielkę Jedi

Ostatnio czytałem tom II trylogii koreliańskiej pt."Napaść na Selonii". Skończyłem również czytać "Balladynę" J.Słowackiego(lektura). Jutro biorę się za "Silmarillion" J.R.R.Tolkiena.

ostatnio czytałem Silmarilliona Tolkiena, książka fajna lecz dosyć ciężko i długo ją się czyta. Ale książka jest równie dobra co cała trylogia Władcy Pierścieni.

Walicki Andrzej ,,Trzy patriotyzmy" Świetnie ukaże podejść Polaków przez samych siebie przez profesora Walickiego, która udowadnia, że wiedzę ma olbrzymia, i co równie ważne, nie afiszuje się w tej książeczce swoim, jak to u naszych intelektualnych elit jest standardem, czerwonymi przekonaniami

Maria Janion Niesamowita Słowiańszczyzna Książka całkiem niezła, mówiąc o naszej ,,słowiańskiej duszy" ale..do czasu. Od połowy książka traci niestety związek z tytułem, a ostatni rozdział całkowicie psuje obraz książki - z ciekawej pozycji naukowej robi nam się esej indoktrynacyjny, ujawniający nam jedyne słuszne poglądy pani J. Jeżeli ktoś może, niech wypożyczył- ale do kupna bym nie namawiał.

Jan Baszkiewicz Historia ustrojów państwowych Świetna książka ( nomen omen profesora mego wydziału ) czyta się jak powieść - na blisko 400 stronach mamy zarys historii ustrojów państw zmieniających się przez tysiąclecia. Serdecznie polecam - nie tylko prawnikom i politologom, ale wszystkim zainteresowanym historią

A ja właśnie niedawno skończyłem Imperium Ryszarda Kapuścińskiego. W znakomity sposób została pokazana Rosja za czasów ZSRR oczami autora. Jego podróże po republikach radzieckich i obserwowanie zmian następujących po upadku komunizmu. Wiele jest tez ciekawych wątków historycznych, związanych m.in. ze zmianami rządów w Rosji. Na końcu mamy też przemyślenia samego autora, jego refleksje po podróżach i po tym co zobaczył będąc w dawnym imperium radzieckim.

Ostatnio (mam na myśli od 01.01.2008.) przeczytałem:
- "Piknik na skraju drogi", "Fale tłumią wiatr", "Miliard lat przed końcem świata", "Ślimak na zboczu", "Trudno być bogiem", "Daleka tęcza", "Koniec eksperymentu Arka", "Bezsilni tego świata" - to wszystko braci Strugackich (maja ciekawe podejście do tematu, czasami ciężko ich zrozumieć)

- ze Star Warsowych książek: ponownie sięgnąłem po "Ucznia Ciemnej Strony". Przeczytałem też obu "Komandosów Republiki" i "Zdradę". Teraz czekam na pozostałe części Dziedzictwa Mocy w wersji oryginalnej, sprowadzonej z USA...

A ja ostatnimi czasy nadrabiając karygodne braki przeczytałem trzy, moim skromnym zdaniem, absolutnie genialne książki z których żadnej chyba nie trzeba specjalnie reklamować. Pierwszą była "Wojna Światów" Wellsa z porażającą wręcz wizją wojny totalnej na lata przed wybuchem I WŚ. Kolejną był "Kolor Magii" Terry`ego Pratchetta czyli niepowtarzalny humor. Trzecia natomiast to absolutny majstersztyk czyli "Czy androidy marzą o elektrycznych owcach?" Philipa K. Dicka którą dosłownie wchłonąłem z zachwytem. Co tu dużo mówić, jeśli ktoś jeszcze żadnej z tych trzech pozycji nie przeczytał to gorąco polecam!

przeczytałem "Poirot: Niemy świadek" oraz "Poirot: Słonie mają dobrą pamięć". Kryminały świetne i wciągające.

Kto czytał tą książkę?

ostatnio czytałem "Kamienie na Szaniec" i "Rok 1984" obie czytane na szybko, bo terminy mnie goniły. Ogólnie 1984 fajniejszy

Kilkanaście stron "Proroctwo oriona na 2012 rok" w supermarkiecie I troche ulotek w poczekalniach

A tak, to dalej męczę się z Widmem Przeszlosci...

... pozycja fabrycznego autora, czyli Czarna szabla Jacka Komudy. Bywałem na jego prelekcjach, ale to pierwsza jego ksiązka, którą przeczytałem. Interesowała mnie tym bardziej, że akurat piszę opowiadanie mniej więcej w tych realiach, tj. w Rzeczypospolitej przełomu XVI i XVII wieku. Opowiadania Komudy czyta się łatwo i szybko, akcja jest wartka, a snuta opowieść ma swój lekko niepokojący klimat. Jedyne, do czego można mieć zastrzeżenia, to zauważalna powtarzalność motywów (stosunek ilości karczm do ilość prowadzonych w nich bójek dąży do jedynki ) i dziwna maniera, przywodząca na myśl sesje RPG u wielu MG (opisywany jest ubiór i uzbrojenie niemal każdej nowo przybyłej postaci). Generalnie rzecz biorąc, polecam tym którzy mają trochę wolnego czasu.
"Czarną szablę" przeczytał także mój tata i teraz wygrzebał mi z biblioteczki Przypadki starościca Wolskiego, które postaram się w najbliższym czasie ukończyć.
Do szkoły zmęczyłem Dżumę Camusa. Jego egzystencjalno-filozoficzne rozważania sprawiają, że opis umierających szczurów jest ciekawy .
Da matury zaś przeczytałem trzy tomy Fizyki i astronomii oraz dwa Informatyki WSiPu. Niespodziewane zwroty akcji, zaskakujące rozwiązania fabularne. Polecam .

Ja się ostatnio relaksowałem przy Koszmarnym Karolku Niby książka dla dzieci, ale czasem naprawdę można się nieźle pośmiać Mam już chyba sześć tomów i jeżeli będę miał okazję to sobie sprawię
Szczególnie polecam "Zemstę Koszmarnego Karolka" Ach, ten Doskonały Damianek, ale wpadł ;P

Ostatnio czytałem... aha, Żelazną Pięść. Teraz jestem w połowie Opowieści z Imperium.

"Opowieści z Malazańskiej Księgi Poległych" Stevena Eriksona, jesli chodzi o SW to ostatnio na te święta wielkanocne przeczytałem "W Poszukiwaniu Jedi" a teraz poluje na "Uczeń Ciemnej Strony" w wersji elektronicznej.

Ostatnio przebrnąłem przez "Silmarilliona" J.R.R.Tolkiena. Książka trudna, ale bardzo ciekawa. Fabuła jest zbliżona do greckiej mitologii. To tak jakby Tolkien przedstawił swoją wizję powstania świata i bogów. Po 23 kwietnia biorę się za "Posłuszeństwo" Timothy Zahna.

Ryszarda Kapuścińskiego niedawno przeczytałem - "Imperium" (o ostatnich latach ZSRR - świetnie napisana, szczególnie mocny jest rozdział o Kołymie, a rozdział "Pułapka" o wyprawie do Górnego Karabachu czyta się jak dobrą powieść).

Druga książka to "Szachinszach" o ostatnim szachu Iranu. Też ciekawa

jestem chory więc wczoraj przeczytałem Mroczne Gniazdo 2, przedwczoraj 1 a dzisiaj zacząłem trójke czytac...

TP , "Pomniejsze bostwa"

Akcja powieści Alfreda Bestera z 1955 r. rozgrywa się w XXV wieku. Ludzie poruszają się różnymi pojazdami, ale najpopularniejszą metodą przemieszczania się jest "dżunting" czyli teleportacja (od nazwiska Charlesa Jaunte`a, naukowca, który ów sposób wymyślił).

Bohaterem jest prosty bosman na statku "Nomad", Gulliver (Gully) Foyle, wywodzący się z nizin społecznych. Jest ostatnim żywym człowiekiem na pokładzie wraku. Kiedy w pobliżu przelatuje statek "Vorga", Foyle wysyła sygnały ratunkowe, jednak okręt się nie zatrzymuje, żeby go zabrać. Od tej pory Gully żyje pragnieniem zemsty i nie cofnie się przed niczym.

Książka jest wciągająca, czyta się ją jednym tchem, ma naprawdę świetny klimat. Bardzo polecam

Na koniec ciekawostka: powieść zainspirowała, łącznie z dziełem Aleksandra Dumasa, serial anime pt. "Gankutsuou - The Count of Monte Cristo".

czytam porywającą książkę pod tytułem "Geografia - Vademecum Maturalne 2008". Porywająca.

Kolejna recenzja "z tych długich". Więc może na początek parę słów ode mnie, a potem to co zwykle

Ze swej strony polecam. Nawet tym, którym proza Rafała Dębskiego nie do końca odpowiada. Powieść jest na tyle inna od np. „Kiedy Bóg zasypia”, że stanowi jakość sama w sobie.
Żeby napisać tego posta, przeczytałam „Czarny Pergamin” po raz drugi (żeby nic nie pokręcić) i stwierdzam, że czytało się mi równie dobrze (i do równie późna), jak za pierwszym, nie tak odległym w czasie, razem. Powieść wciąga jak wir, nie da się tak łatwo jej odłożyć i wrócić następnego dnia. Nawet gdy już się wie, co będzie na następnej stronie, ma się ochotę tę stronę przewrócić i czytać dalej, towarzysząc bohaterom w ich podróży, podejmowaniu decyzji i niebezpieczeństwach, jakie stają im na drodze. Literacki cud.

A teraz garść informacji odnośnie świata, okoliczności itp., czyli recenzja właściwa

Rafał Dębski tworzy tym razem świat luźno oparty na Europie schyłku Średniowiecza, ale od początku do końca własny. Świat, w którym magia co prawda istnieje, ale zepchnięta na margines i uznana za zło. Kontakty z magami są przestępstwem karanym banicją.
Świat, w którym właśnie nadszedł czas na zmiany, które nie oszczędzą nikogo. Każdy będzie musiał wybrać, po której stronie stanie. W tym konflikcie nie będzie miejsca na neutralność.

Król Filip Chromy umiera. Bezpotomnie. Kolejnego dziedzica tronu ma wskazać Czarny Pergamin, Stworzony wiele pokoleń temu na zlecenie Roderyka Wielkiego magiczny artefakt. Jako przedmiot magiczny powinien być wykrywalny za pomocą magii... ale nie jest. W dodatku został obłożony potężnym zaklęciem, które zabije każdego, kto odważy się go odczytać, nie będąc tego godnym. Podobno, bo tak naprawdę nikt nie wie nic pewnego o Czarnym Pergaminie. A jednak ma on moc stwarzania królów.

Do przejęcia dokumentu dążą najwięksi dygnitarze królestwa. W jakim celu? Dlaczego jeden po drugim giną członkowie rodu vi Rimm, któremu powierzono pieczę nad Pergaminem? Co łączy z nim Alvena „Koniokrada” de Morano i wyklętych magów z Halarii? Kto jest sojusznikiem, a kto wrogiem w walce o koronę i sprawiedliwość? Czyje imię zawiera Czarny Pergamin? Kogo posadzi na tronie? Jaka magia jest na tyle silna, by ukryć magiczny artefakt przed tymi, którzy jej używają?..

Aby uzyskać odpowiedź na te i inne pytania, musisz odczytać Czarny Pergamin.

Czy się odważysz?..

...w przerwach między zadankami z fizyki przeczytałem Wyprawy wikingów Farleya Mowata. Oryginał został wydany w 1965, ale wcale nie czuć tej sporej różnicy w czasie. Polskie wydanie jest tegoroczne.
Książka opisuje dzieje normańskich wypraw na zachód, od zasiedlenia Grenlandii przez ludzi Eryka Rudego, przez eskapady Bjarniego Herjolfssona i Leifa Eirikssona, aż po nieudaną próbę założenia wikińskiej kolonii na kontynencie amerykańskim i późniejsze dzieje osiedli grenlandzkich. Książkę czyta się niemal jak beletrystykę, każdy rozdział poprzedzony jest odnoszącym się do danych wydarzeń fragmentem sag. Zawarte na przeszło stu stronach aneksy omawiają takie zagadnienia, jak budowa normańskich statków, arkana ówczesnej nawigacji pełnomorskiej (czyli jak pływać znając jedynie szerokość geograficzną) czy interpretowanie sprzeczności miedzy źródłami historycznymi. Oprócz prezentacji wydarzeń i suchych faktów, ksiązka stanowi interesujące studium charakteru Normanów i ich sposobu życia, które to pogrzebały zresztą szanse na utrzymanie się tej pierwszej europejskiej kolonii w Winlandii.
Polecam wszystkim zainteresowanym historią, Wikingami, czy podróżami morskimi. Zwłaszcza, że opatrzona logiem "Na studencką kieszeń" pozycja kosztuje niecałe 15 zł.

czas przyszła do mnie paczka z Fabryki Słów...
Wśród licznych książek, które kiedyś przeczytam i kiedyś u zrecenzuję (znowu przerwałem Bane`a ) szczególnie polecam wodną serię J.Komudy: 2 tomy Galeonów Wojny i Czarną Banderę. Wszyscy miłośnicy Piratów z... będą zadowoleni.

Wracając do korzeni przeczytałem ostatnio "Nową nadzieję". Sympatyczna książka. A z takich niestarwarsowych miałem wątpliwą przyjemność zapoznać się z "Siłaczką" Stefana Żeromskiego

czyli pierwowzory filmów i seriali.

UWAGA, będzie duuuużo spojlerowania.

Ostatnio naszło mnie na przeczytanie wyzej wymienionych pozycji. Zarówno Jestem Legendą jak i Demony Dobrego Dextera to książki króciutkie na podstawie, których nakręcono film i serial.

Jestem legendą Richarda Mathesona w nowym wydaniu kusi okładką ze sceną z filmu z W. Smithem oraz napisem, że ta książka była natchnieniem dla Stephena Kinga. Dla mnie może być
Szybko okaauję się, że książka nie ma nic wspólneo z filmem.
Akcja rozgrywa się pomiędzy 1975, a 1979. Świat przypuszczalnie jest po wojnie nuklearne, choć nie po nuklearnej zagładzie. Ot, kilka bombek przytłukło w USA. Miejsce akcji to małe miasteczko. Bohater to niemieckiego pochodzenia Amerykanin Robert Neuville.
I wampiry. Tak o nich mowi Robert. Zabija je kołkami, odstrasza krzyżem i czosnkiem. I nie jest naukowcem. I nie ma psa.
Ale w końcu decyduje się na badania. I odkrywa, że to nie wampiry. Ale wytłumaczenie na wszystko jest nad wyraz sensowne.
Koniec książki jest niezwykły. Niezwykły gdy weźmie się pod uwagę, że napisano ją w 1954. A to okres rozkwity amerykańskiego SF. To kolejna wspaniała powieść, krótka treściwa. Klasyka.
Jestem legendą ma bardzo ważne zakończenie. Jakie? Tego nie zaspojleruje.
I nijak do tej książki ma się film, niejak mają się dwa zakończenia. Na tle tej książki film wypada blado i traci sens. Jakikolwiek. Coc i tak bardzo mi przypadł do gustu, to jednak nadużyciem było nadanie mu tytułu Jestem legendą.
Dla książki mam jedną ocenę - 10/10

Demony Dobrego Dextera zostały zekranizowane jako serial Dexter przez wytwórnię Showtime. I dobrze, że to serial. Wiele szczegółów w oryginale jest innych. Zakończenie jest bardzo inne. Postaci w większości różnią się od tych z serialu. Ale o ile w przypadku Jestem legenda książka bije na głowę film tak Dexter, serial, jest znacznie lepszy od przeciętnej książki. Owszem powieść ta jest nowatorska, doskonała językowo, zabawna, zaskakująca itp, ale jest za płytka, za krótka. Gdyby nie to, że najpierw widziałem serial książka nie zainteresowałaby mnie. Jest po prostu za krótka. Zbyt szybko auto narysował charakter Dextera. Ja już go znałem, ale niewielką szansę mają na to czytelnicy.
Dla Demonów Dobrego Dextera - 7/10. Teraz czas na Dekalog Dobrego Dextera, bo w końcu zakończenie było inne. Więc i część druga musi się dość znacznie różnic?

Ja parę dni przeczytałem "Bezpośredni kontakt", naprawdę porządna książka. "Potrójne Zero" przeczytałem już wcześniej, ja zawsze muszę przeczytać w złej kolejności

Ostatnio wymęczyłem Posłuszeństwo. Teraz biorę się za Ja Jedi, a potem za Smoka jego królewskiej mości.

bo ostatnimi czasy czytam bardziej ,,branżowe" pozycje, aczkolwiek dzisiaj do recenzji jest parę tytułów, które niekoniecznie z ,,branżowością" muszą się wiązać.

A skoro prowokacje artystyczna mam już za sobą, przejdźmy do konkretów

Kto rządził Polską? Poczet WSZYSTKICH władców Polski, od Piasta, aż po Lecha Kaczyńskiego, wymieniający takie nieznane szerzej postacie, jak książę Antoni Radziwił, drugi Naczelnik Powstanie Kościuszkowskiego - Tomasza Wawrzeczki, czy też praktycznie wszędzie zapominamy prezydent II RP ( sprawujący swój urząd niecały dzień ) Bolesław Wieniawa-Długoszowski. Poczet ów utrzymany jest w formie szkiców felietonistycznych, autorstwa trzech historyków - Marka Urbańskiego, Andrzej Szwarca oraz Pawła Wieczorkiewicza. Bardzo ciekawe felietony, z których częścią można wprawdzie polemizować, ale niewątpliwie dających sporo nieznanych często szerzej informacji, ciekawe interpretacje niektórych wydarzeń, przygotowanych bez wątpienia rzetelnie i trzymających poziom - wyłączając niestety dwa ostatnie szkice, poświęcone prezydentom Kwaśniewskiemu i Kaczyńskiego,w których to profesor Wieczorkiewicz stracił niestety chyba kontakt z rzeczywistością...Ale pomijając to - świetna pozycja, do zakupy której gorąco zachęcam.

Nos Kleopatry...czyli co by było gdyby czyli dzieło z pozycji historii kontrfaktycznej - inaczej alternatywnej Książka ta, autorstwa tandemu WIeczorkiewicz-Urbański, zarysowuje ciekawe wizje historii Polski i świata, gdyby niektóre zdarzenia potoczyły się inaczej. Zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu jednak wizje pana Urbańskiego, gdyż pan Wieczorkiewicz imho niekiedy zdecydowanie przeholowywał...acz spodobał mi się artykuł ,,Polska mistrzem świata 1978" i ogólnie mamy do czynienia z interesującymi zagadnieniami. Ogólnie polecam tą książkę , bo warto

Ryszard III Williama Shakespeare`a. Co innego mogę powiedzieć niż ,,A horse! A kingdom for a horse!" Jak to Shakespeare - lektura obowiązkowa.

Nie-boska komedia Ponownie. JUż czytałem ją wcześniej kilkakrotnie, ale za każdym razem wracam do niej z wielką przyjemnością. Pozycja z najwyższej półki jednego z naszych najwspanialszych pisarzy. Krasiński victis K-O-N-I-E-C-Z-N-I-E

Irydion Również Krasińskiego - dzieło rozgrywające się u schyłku Imperium Romanum, gdzie tytułowy Irydion ( swoista odmiana Mickiewiczowskiego Wallenroda, acz nie do końca ) dąży ku unicestwieniu Rzymu. Polecam.

Demokracja peryferii Zdzisława Krasnodębskiego. Rzecz o postkomunizmie, lewicowym liberalizmie, pamięci i nadziei. Choć uważam, że autor niekiedy znacznie wyolbrzymia rolę ,,Solidarności" w zmianie lewackiej myśli Zachodu, że niekiedy dorabia sobie fakty do ideologii i czasem nie odróżnia amerykańskich liberałów od europejskich, to w ogólnych tezach z autorem się zgadzam. Szczególnie za świetny rozdział dotyczący kwestii Jedwabnem. Warto przeczytać - nie tylko, gdy ma się prawicowe poglądy ( bo może Cię przekabaci )

Stany nadzwyczajne w Polsce w latach 1918-1989 Lecha Mażewskiego. To dopiero branżowa lektura wewnątrz mej branży Tylko dla zainteresowanych tematem - i uwaga - lektura do najłatwiejszych nie należy - co nie znaczy że jest nudna Jak już pisałem - polecam zainteresowanym, gdyż wielu rzeczy można się dowiedzieć nie znanych szerszemu ( a nawet węższemu ) gremium

Trudny to chleb jest Polskość" antologia myśli o Polakach Cypriana Kamila Norwida, opracowany przez Jerzego Roberta Nowaka Warto przeczytać, co ów poeta, jakże mylnie zaliczany do grona romantyków w szkołach, miał do powiedzenia o nas. Ponownie - warto.

I to by było chyba na tyle, jeżeli chodzi o ostatni miesiąc. Dzisiaj zapewne skończę WŁADZA - nowa analiza społeczna Bertranda Russela, gdyż zamierzam na podstawie tej pozycji napisać pracę semestralną do niedzieli na socjologię władzy... Czyta się nieźle, choć jeśli o poglądy chodzi, to z owym filozofem matematyki często niezbyt mi po drodze

Alexisa de Tocquevilla, której ( nie wiem jakim cudem - wstyd ) nie umieściłem poprzednim. zestawieniu. Bardzo ciekawe opracowanie z połowy XIX wieku na temat dawnego ustroju, nastojów społecznych, degeneracji szlachty jak i burżuazji... Dla każdego socjologa/politologa lektura obowiązkowa.

Władza. Nowa analiza społeczna Bertranda Russela, na podstawie której pisze właśnie pracę semestralną na socjologię władzy Lektura ciekawa, zajmująca się właśnie ,,władzą" jak podstawą wszelkich nauk społecznych. Ciekawe odniesienia historyczne, niekiedy chłodna analiza faktów - książka nawet mi się spodobała, mimo że niekiedy autor rzucał swoje baaardzo osobiste poglądy na temat np. patriotyzmu. Jeżeli ktoś chce się dowiedzieć między innymi, czemu każda władza w pewnym stopniu musi polegać na nagiej władzy, oraz co nieco o moarlności pozytywnej i osobistej, to zachęcam

... napocząłem fabryczną paczkę z Merlina. Na pierwszy ogień poszły:

Galeria złamanych piór, czyli Feliks W. Kres o tym, jak nie należy pisać książek. Jest to zbiór nieco przeredagowanych felietonów ukazujących się wcześniej w "Fenixie" i "Science Fiction". Czyta się bardzo szybko i łatwo, pochłonąłem ją w ciągu jednego wieczoru. Nie ma tu wielkiej ilości uwag praktycznych (autor zresztą słusznie zauważa, że nie da się stworzyć poradnika "Jak napisać bestseller"), ale interesująco jest przekonać się, jak można rozłożyć książkę na czynniki pierwsze. Polecam wszystkim piszącym własne utwory (koniecznie epickie ), albo po prostu zainteresowanych procesem pisania książki "od kuchni".

Oblicze Czarnej Palmiry Władimira Wasiliewa, czyli kijowski Dzienny Patrol w Piotrogrodzie. Nie rozumiem, czemu tak nisko cenią tą książkę w Merlinie (cena nadal wynosi 2 zł). Nie jest to może literatura najwyższych lotów, ale czytywałem już gorsze. Szkoda, że zasadnicza intryga staje się jasna dosyć szybko, ale i tak zdarzają się fragmenty trzymające w napięciu. Swoją drogą, to ciekawe, czy Rosjanie naprawdę mają taki stosunek do alkoholu, co w tej powieści, bo bohaterowie wlewają w siebie dosłownie cysterny płynu z %Mocą%.

"Posłuseństwo". Narazie mi się podoba ale jeszcze się w pełni nie rozwinęła- 8\10.

Dwa Pratchetty:
"Trzy Wiedźmy" bardzo fajne
"Piramidy" prezentowałem w klasie jako wybraną książkę, nie dałem rady i zacząłem się śmiać opowiadając o wojnie pomiędzy Efebem a Tsortem

ostatnio nie SW to
Trójka bardzo fajna książka spiskowa
i kilkanaście książek Alistaira Macleana jego najlepsze wedukł mnie to Działa Nawarony, Na południe od Jawy i Boodbye California

L. Stommy. Ciekawa książka obalająca nasze narodowe mity. Ciekawy esej na temat pijaństwa jako naszej narodowej przywary i skąd to się wzięło. Niektóre eseje wbijają w fotel. Książka zdecydowanie nie dla osób z poglądami mocno nacjonalistycznymi i prawicowymi (mam na myśli ortodoksyjnych prawicowców).

A poza tym czytam Tacyta Taka lekka lektura do poduszki

a ja mam Toy Wars a wy nie

Kończę czytać powieść Brian`a Haiga pt"Tajna sankcja" opowiadającą o śledztwie dotyczącym mordu na 35 Serbach dokonanego przez 9 amerykańskich żołnierzy. Książka bardzo ciekawa ze świetną fabułą i dużą dozą wojskowego humoru. Polecam!

czyli autobiografia Jana Zumbacha, pilota dywizjonu 303, przemytnika i najemnika.
Bardzo ciekawa pozycja, napisana z werwą, i w sposób, który nie pozwala nam wręcz nie odczuwać sympatii do autora Książkę tę należy rzecz jasna czytać z pewnym przymrużeniem oka, ale i tak z zadziwiającą rzetelnością nasz dzielny zawadiaka przedstawia niektóry historie.

Jeżeli chce ktoś poczytać o tym, jak polscy piloci wyrywali piękne Angielki, dowiedzieć się co nieco o przemycaniu zegarków, i poznać losy secesji Biafry - albo po prostu chce przeczytać jakąś lekką pozycję, to ,,Ostatnia Walka" będzie jak znalazł

Od czasu kiedy ostatnio tu się wpisywałem próbowałem przebrnąć przez skadrę łotrów i Myśliwce Adumaru, ale szczerze mówiąc już rzygałem X-skrzydłowcami
Przeczytałem po raz któryś Hobbita (jednocześnie czytając "Tolkien - Pisarz stulecia" - polecam!).
Później wziąłem się za Posłuszeństwo, które skończyłem w sobotę jadąc z pociągiem z 47.SWFSW, w niedzielę połknąłem "Boba Fett: The Fight to Survive" a dziś kończę "Boba Fett: Crossfire" (pinię wyrażę po przeczytaniu wszystkich 6 tomów )

ostatio czytałem (LotF) "Nawałnice" - aleee gieee, za podobne do Mrocznego Gniazda...
"Warcraft I Dzień Smoka" - fajne fajne...
teraz czytam "Trójka" książka Kena Folletta, szpiegowska też fajna
i po raz chyba kolejny polecam "Ja,Jedi" Stackpole`a i "Goodbye California" (nie SW) Alistaira MAcleana

czytałem "Achaja" Ziemiańskiego wszystkie trzy tomy i "Siewca Wiatru"
Kossakowskiej.Świetne książki bardzo polecam,warto przeczytać.

czytalem juz kiedys, i naprawde jest super... A ostatnio czytalem "Posluszenstwo" Zahna

Się przeczytało Lód Jacka Dukaja. A sążniste to dzieło .
W roku pańskim 1908 coś huknęło w Kraju Krasnojarskim na Syberii. A potem w państwie carów nastała Zima. Przed siebie ruszyły lute - glacjusze, heroldowie Mrozu. Pokrywający nadbajkalskie stepy Lód wbija ludzi w świat logiki dwuwartościowej. Zamarzają ludzkie charaktery, zamarzają plany i ambicje, a nade wszystko zamarza Historja. Przychodzi rok 1924, a stan rzeczy trwa. Wyczuwalna już w powietrzu wielka wojna, mająca położyć kres wszelkim wojnom, nie następuje. Na Syberii kwitnie przemysł, jako że Lód przyniósł również chłody zimnaza, wielokrotnie wytrzymalszego od stali i tungetyt, pierwiastek cenniejszy od złota. Nad Irkuckiem mroczą się zorze ćmiatła - ciemności rzucającej jasne świecienie.
W taki świat rzucony zostaje Benedykt Filipowicz Gierosławski, warszawski matematyk (już za to książka ma u mnie wielki plus ). W poszukiwaniu ojca (i nie tylko) trafia on na Syberię. Nie da się ukryć, że Dukaj posiada talent do budowania wielopoziomowych intryg. Wokół osoby Geirosławskiego i jego ojca, Batiuszki Mroza, skupiają się interesy miedzy innymi czynowników Ministerjum Zimy, wysłanników Jego Wielicziestwa cara Mikołaja, Sybirchożeta (Syberyjskich Kolei Choład-Żelazowych) i jego tajemniczego przywódcy, gubernatora Syberii, japończyków Piłsudskiego, komunistycznych śmieci czy sekty marcynowców. Bohater ociera się też o wielkich tego świata, o Rasputina, Piłsudskiego i Teslę (znakomita kreacja ). Książka wciąga, ale nie pozostawia niedosytu (w końcu ponad tysiąc stron, mam w domu niewiele grubsze wydanie Biblii). Miejscami dłużą się nieco wstawki filozoficzno-histriozoficzne, wewnętrzne monologi bohatera, ale też nie jest to przecież typowe fantastyczne czytadło. Rozczarowało mnie nieco zakończenie, spodziewałem się czegoś bardziej spektakularnego, w zasadzie możnaby ciachnąć powieść kilkadziesiąt stron wcześniej.
Polecam tę książkę wszystkim szukającym czegoś bardziej nietuzinkowego pośród polskiej fantastyki (naukowej), jak również ludziom unikającym zazwyczaj tego nurtu.
Rzekłem. Zamarzło.

Ostatnio wydobyłem z bibliotecznych odmętów Prawem i lewem, czyli o obyczajach na Rusi Czerwonej w pierwszej połowie XVII wieku Władysława Łozińskiego. O czym to dzieło traktuje, mozna się chyba domyślić z tytułu. Mimo, że książka powstała w początkach ubiegłego wieku, wciąż czyta się ją z zaciekawieniem, a te 800 stron mija szybciej, niż możnaby się spodziewać. Nieco bardziej interesujący jest tom pierwszy, opowiadający ogólnie o szlacheckich obyczajach, tom drugi skupia się bowiem na poczynaniach członków poszczególnych rodów. Najbardziej żywo wypada tu oczywiście Diabeł Stadnicki i jego weseli potomkowie. Czasami dłużą się trochę cytaty ze źródeł z epoki, zwłaszcza, że nie przetłumaczono większości łacińskich wtrętów.

znowu czytam (nareszcie), ale jakoś nie mogę zebrać się do recek Grossa i Bane`a... za to mogę powiedzieć, że drugi tom trylogii Oko Jelenia A.Pilipiuka jest tak samo dobry jak pierwszy. Choć myślałem, że to już koniec, ale warto czytać pierwsze strony
Srebrna Łania z Visby - godna polecenia.
Pilipiuk to najlepszy chyba członek fabryki słów

Obecnie czytam znaną wszystkim powieść s-f Diuna. Jakoś nigdy nie miałem czasu do niej się zabrać, a teraz wakacje, to mam trochę wolnego czasu(nawet za dużo), a w TV jak zwykle w summer time nic nie ma.

przeczytałem "Na ostrzu Noża" Miroslava Zambocha.Czytając naprawde swietnie się bawiłem.Troche główny bochater przypominał mi Geralta,ale pewnie tak mi sie zdawało

czytałem "Posłuszeństwo" Timothy`ego Zahna. Super książka.

i przeczytałem "The Chronicles of Narnia".

Książki są bardzo dobre - nie czytałem nigdy, więc tym bardziej mi się spodobały. I teraz widzę jak zmienili filmową wersję "Kaspiana"

Bardzo dobrze nakreślone postacie (Aslan i Reepicheep rządzą , rodzeństwo Pevensie, nawet Eustace, chociaż mnie z początku denerwował, ale taka była jego rola no i kilka innych), bitwy i niezwykły, magiczny świat

Cóż, najnudniejszy był wg mnie "Dawn Treader" - tylko płynęli i płynęli i niezbyt ciekawe przygody mieli (człowiek nie czuje jak rymuje ).

Najlepszy to "Horse and His Boy", ze względu na klimat arabski że tak powiem i to, że opisywał przygody bohaterów z tamtego świata (modliłem się, żeby jakieś angielskie dziecko nie wyleciało nagle z szafy czy czegoś tam i zrujnowało klimat - ale autor się powstrzymał od czegoś takiego). Rodzeństwa nie liczę, bo oni byli już dorośli tam i byli częścią Narnii (jako władcy).

Podobał mi się też "Magician`s Nephew" (z początku klimat jak u Lovecrafta - wuj Andrew przypominał niektórych szalonych bohaterów, chcących wezwać Cthulhu albo innych Wielkich Przedwiecznych )

Chociaż książki pisane były dla dzieci, to i starszego czytelnika zaciekawią i pochłoną

skończyłem "Silmarillion", przeczytałem "Wieczną wojnę" którą polecam ze względu na ciężki i brudny klimat s-f rodem z StarCrafta, potem przypomniałem sobie cykl o Muminkach, a teraz rozpocząłem cykl Droga przez układ słoneczny Bena Bovy i na razie jest wypaśnie, książek jest bodajże 13 i są dość obszerne po 400-500 stron więc zapewne zajmie mi to trochę czasu za min skończę. Jutro zaczyna się dzisiaj.

Ja ostatnio skończyłem prawdziwą perełkę wsród powieści s-f - "Gra Endera" Orson Scott Card. Książka dostała dwie nagrody w dziedzinie s-f: Nebulę i Hugo. Chyba nie muszę więcej polecać tej książki, bo jest naprawdę świetna.

Właśnie skończyłem "Podróże z Herodotem" Ryszarda Kapuścińskiego i muszę powiedzieć, że facet miał wielki talent do pisania. Książka dzieje się jakoby w dwóch, odrębnych rzeczywistościach - antycznej Grecji z czasów Herodota i w trakcie wielu podróży Pana Kapuścińskiego, kiedy to zajmował się pisaniem reportaży z najdalszych zakątków świata. Polecam. Warto.

Ostatnio przeczytałem: "Dzieci Hurina" Tolkiena, "Nefrytowy tron" Naomi Novik.

Czyli wielce dowcipne perypetie amatora egzorcysty i starego bimbrownika napisane przez Andrzeja Pilipiuka. Większość pewnie i tak wie o co chodzi. Historyjki naprawdę zabawne, a z każdym nowym tomem wydaje mi się, że są coraz lepsze. Za sobą mam: "Kroniki Jakuba Wędrowycza", "Czarownika Iwanowa", "Weźmisz czarna kure ..." (choć to w sumie jeszcze czytam) i "Zagadkę Kuby Rozpruwacza". Jeszcze tylko "Wieszać każdy może" i będzie komplet.

Ostatnio przeczytałem książkę ,,Splinter Cell: Sojusz zła``

skończyłem dzisiaj powieść fantasy autorstwa Wiktorii i Olega Ugriumowów pod tym tytułem. Jest to pierwsza (zakończenie wskazuje wyraźnie, że będzie kontynuacja) z powieści rozgrywających się w świecie, gdzie żyją nieumarli, ludzie itp.
Grupa sojuszników: przybyły do rodowej siedziby potomek nekromatów Zelg da Kassar (który wcale nie ma zamiaru parać się mroczną sztuką - jest uczonym i pacyfistą),marzący o sławie elokwentny minotaur Takangor, zarządca posiadłości da Kassarów golem Dumgar, a także mały troglodyta Karluza mający ambicję zostania nekromantą, widmo lekarza rodzinnego i stary wampir, muszą zmierzyć się nie tylko z armią sąsiedniego księstwa ale i znacznie groźniejszym przeciwnikiem.

Książka jest pełna humoru słownego i sytuacyjnego, który świetnie oddał przekład Eugeniusza Dębskiego.

Polecam miłośnikom nie tylko fantastyki rosyjskiej, ale i fantastyki w ogóle.

ja niedługo skończe "wygnanie", a potem wezme sie za "lód" dukaja i za trylogię thrawna oraz posłuszeństwo

Wyjazdy i podróże uważam generalnie za świetną okazję do przełknięcia paru lektur. Oto wynik wyjazdu do Krakowa.

Edda poetycka w przekładzie pani Załuskiej-Strömberg

Niemądry myśli, że żyć będzie wiecznie,
Gdy się przed bojem ustrzeże,
Lecz starość nie da mu pokoju,
Choć mu oszczepy go dadzą.

Zbiór podań staroislandzkich skaldów, głoszących o bogach i bohaterach. Choć przez niektóre fragmenty trzeba się przekopać po dwa, trzy razy, to jest to pozycja ze wszech miar godna polecenia. Coś dla siebie znajdą tu fani Tolkiena , miłośnicy historii i fantastyki. Prócz opowieści o podróżach Sigurda, szalbierstwach Odyna czy o wyglądzie dziewięciu swiatów, książka daje okazja wczucia się w umysłowość mieszkańców dawnej Skandynawii. Tedy do Walhalli !

Xavras Wyżryn Jacka Dukaja

I wyszedł inny koń barwy ognia,
a siedzacemu na nim dano odebrać ziemi pokój,
by sie wzajmenie ludzie zabijali -
i dano mu wielki miecz

Zbiór opowiadań. Konkretnie rzecz biorąc, to dwóch opowiadań .
"Zanim noc" rozgrywa się w realiach okupowanej przez Niemców Warszawy. Obrotny przedsiębiorca Jan Herman Trudny wchodzi w posiadanie opuszczonego domu w żydowskiej dzielnicy. Wkrótce okazuje się, że w domu dzieją się dziwne rzeczy... Przez wiekszą część historia rozwija się naprawdę interesująco, dopiero sama końcówka psuje nieco wrażenie całości.
Tytułowy "Xavras Wyżryn" to natomiast jedno z najlepszych jednostrzałowych opowiadań jakie kiedykolwiek czytałem, kolejna twórcza interpretacja "Jądra ciemności" Conrada i kolejny laureat Zajdla. W 1920 w wyniku nierozważnych posunięć Piłsudzkiego Polska dostaje się pod władanie bolszewików. W 1996 Ian Smith, amerykański reporter polskiego pochodzenia zostaje przerzucony do Europejskiej Strefy Wojennej, gdzie sowieckie wojska toczą nieustanną wojnę podjazdową z partyzantkami wielu europejskich nacji. Smith ma zostać nowym korespondentem wojennym przy oddziale Armii Wyzwolenia Polski pod wodzą pułkownika Xavrasa Wyżryna. Chodzą słuchy, że niedawno jego ludzie przechwycili radziecki pociąg z głowicą jądrową, a oddział Wyżryna rozpoczął wedrówkę w stronę Moskwy. Historia ta jest pretekstem do spojrzenia na brutalną stronę wojny toczonej przez gerylasów (zdaje się, że Dukaj opierał się tu na wojnie w Czeczenii) i na rolę mediów w kreowaniu bohaterów. Zdecydowanie polecam.

Pieprzony los kataryniarza & Walc stulecia Rafała Ziemkiewicza

Piszę razem, bo to w sumie pozycje dosyć zbliżone, o podobnej tematyce traktujące, obie nagrodzone Zajdlem, choć o nieco odmiennych zakonczeniach. Akcja obu rozgrywa się w świecie przyszłości, wysokiej technologii, choć jednocześnie upadku wartości. Fragmenty SF czyta się bardzo przyjemnie choć jak zwykle odrzucają mnie zabawy Ziemkiewicza w politykowanie.

dzisiaj powieść Thomasa Mofolo pt. "Chaka" (czyt. Czaka). Napisana w 1910 roku w języku Sesotho (jeden z języków afrykańskich, ale ja aż takim językoznawcą nie jestem i przeczytałem po angielsku ) opowiada historię słynnego wodza Zulusów, Czaki (1787-1828). Książka miesza fakty historyczne z wydarzeniami zmyślonymi. Pełno w niej przemocy i czarów.

Czaka, syn wodza Senzangakhony z nieprawego łoża, zostaje wygnany wraz z matką i pozbawiony należnego mu miejsca jako jedyny syn, kiedy pozostałe żony Senzangakhony rodzą synów. Oboje znajdują schronienie u innego władcy, Dingiswayo. Pewnego dnia Czaka spotyka Isanusiego, czarownika, którego przepowiedziała stara znachorka, ulubienica matki Czaki....

Czaka przedstawiony został jako owładnięty myślą o podbojach i rozszerzeniu swojego królestwa bezlitosny tyran, który nie cofnie się przed niczym, nawet zamordowaniem początek spoilera swojej ukochanej oraz matki koniec spoilera. Chce, aby jego ludzie zawsze go podziwiali i tylko jego. Jeśli tylko ktoś nie okazuje mu według niego należnego szacunku, ginie. Żołnierze nie mogą się cofać, jeśli stchórzą, zostają ukarani śmiercią. Każdy pretekst jest dobry do uśmiercania nie tylko wrogów, ale i przedstawicieli swojego ludu. Molofo opisuje również skąd wzięła się nazwa Zulusi.

Bardzo dobra książka

Szturm a potem zabieram sie za Gwiazde po Gwieździe

teraz kończe potrójne zero, a w poniedziałek albo wtorek powinna przyjść już Uzdrowicielka Jedi którą kupiłem na allegro, i w planach mam też kupic posłuszeństwo w najbliższym czasie.

-Gracz - Ben Mezrich, książka o grupie studentów z MIT, którzy grają w Black Jacka i nie liczą kart, nie zmienia to jednak faktu, że książka powinna się spodobać ludziom, którym przypadł do gustu film 21
Straż! Straż! - dobra książka Pratchetta, ale nie powaliła mnie na kolana
Big Mac - Serhij Żadan, gdybym jej nie dostał, to bym jej na pewno nie kupił

...ale wymienie jedynie dwie.
Kościany Przyjemniaczek- pierwsza część dziewięcioczęściowego cyklu łączącego w sobie horror, komedię i fantasy napisanego przez dramatopisarza Dereka Landy. Wydano jak dotąd dwie części, czekam na następne. Ciekawa lektura na deszczowe dni i nudne podróże. Polecam.
Zadanie Goblina Tom I- książka fantasy Jima C. Hinesa o zabawnym goblinie i...nie będe wam zdradzał. Nie jest to arcydzieło ale miło sie czyta.

roku za rogiem czai się matura więc postanowiłem pod koniec wakacji zrobić coś pożytecznego i wziąłem się za lektury. O ile Lalkę należy przemilczeć to już trylogia zrobiła na mnie duże wrażenie bo... to się po prostu dobrze czyta, powiem więcej sprawiło mi to dużą przyjemność
A jestem dopiero po pierwszym tomie Potopu

skończyłem wczoraj "Adventures of Indiana Jones" (w Polsce wydane pt. "Indiana Jones Powraca"). Są to nowelizacje trzech pierwszych filmów o przygodach dzielnego archeologa. Cóż, bardzo przyjemna lektura, w sam raz na urlop czy wakacje, a także okazja do porównania tego co widzieliśmy na ekranie z tym, jak to opisali Rob McGregor, James Kahn i Campbell Black

A wcześniej "Płomień i Krzyż" - 1 tom prequelu sagi o inkwizytorze Mordimerze. Odczucia mam takie same co Vua tutaj http://www.gwiezdne-wojny.pl/b.php?nr=167269#331889, więc nie będę powtarzał tego co on

Alana Weismana to książka, w której autor przedstawia to, co stałoby się z przyrodą, budynkami, zwierzętami itp. gdyby na Ziemi nagle zabrakło człowieka. Autor zjeździł cały świat w poszukiwaniu odpowiedzi (był m. in. w Puszczy Białowieskiej i Czernobylu), rozmawiał z wieloma naukowcami, archeologami, geologami itp. Większość budynków by się rozpadła, na ulice miast wróciłoby życie roślinne i zwierzęce, puszcze znów zajęłyby ptaki i ssaki.
Ciekawa książka, bdb tłumaczenie i przypisy.
Polecam.

Wczoraj skończyłem Afrykankę Artura Baniewicza. Książka z perspektywy wojskowego lekarza Jacka Szczebielewicza opowiada historię grupy polskich żołnierzy sił stabilizacyjnych ONZ w Etiopii. Dziwna to trochę książka. Styl autora jest bardzo dobry, może nie porywający, ale czyta się go przyjemnie. Często imponuje znawstwem współczesnego sprzętu wojskowego. Intryga jest odpowiednio zawikłana i zaskakująca. Widać za to problemy z dawkowaniem napięcia. Powieść wydaje się mieć... dwa punkty kulminacyjne. Z tym że ten pierwszy wypada tak w 1/3 objętości, a po nim napięcie opada, mimo że akcja nie zwalnia. Poza tym nic dziwnego, że książka objęta jest patronatem Playboya, bo rozmyślań o dupczeniu jest tu od cholery, dupczenia znacznie mniej, ale jednak trochę mi to przeszkadzało. Kilka co najmniej dziwnych momentów, kilka lekkich deus ex machine, ale w sumie nic poważniejszego. Przeszło 600 stron normalną czcionką nie dłuży się i stanowi kawałek dobrej rozrywki.

ostatnio skończyłem tą książkę i musze przyznać że jest na prawdę dobra, wciągneła mnie co jest najważniejsze bo nie lubie gdy czytam książkę a myśle o czym innym ponieważ mnie nudzi. Tutaj jednak tak nie było. Polecam, fajny kryminał z wplecionymi wątkami paranormalnymi i ofc pojawił się wątek miłosny Książka wciąga a jej zakończenie wręcz szokuje ale spoilerować tu nie będę więc kończę posta

akcja dwutomowej powieści Jacka Komudy rozgrywa się w 1627 roku w Gdańsku i okolicach. Arendt Dickmann, zadłużony kapitan, którego żona jest śmiertelnie chora, chcąc spłacić długi i zdobyć lekarstwa dla niej, zgłasza się do niebezpiecznej misji: na statki napada tajemnicza bestia, nazywana Lewiatanem. Morduje ona załogi, ale nie rusza zdobyczy, jakie przewożą. W wyprawie towarzyszy mu polski szlachcic, Marek Jakimowski.

Komuda po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem powieści historyczno-przygodowych. Chociaż teraz opuścił opisywane przez siebie ukraińskie stepy i wylądował na morzu, tu też daje sobie radę. Jego bohaterowie są ludźmi z krwi i kości.

UWAGA!! Niektóre sceny walk na morzu są bardzo drastyczne i opisane ze szczegółami, autor pokazuje wyrwane wnętrzności, urwane głowy itp. - ostrzegam: jak ktoś ma wrażliwy żołądek, niech lepiej nie czyta.
Można przyczepić się do dużej ilości terminów morskich (dotyczy to przede wszystkim nazw oprzyrządowania statków).
Mimo wszystko polecam - 9/10

książkę Neila Gaimana pt. "Księga cmentarna". Akcja rozgrywa się w USA.
To historia chłopca, którego rodzice zostali zamordowani, a on sam jako niemowlę zostaje przygarnięty i jest wychowywany przez zmarłych. Jest przerobioną wersją "Księgi Dżungli".
Bardzo mi się podobała
Jest i trochę humoru (szczególnie zabawnie w gruncie rzeczy wypadły ghule), i grozy, bardzo dobrze nakreślone postacie (zwłaszcza Silas), trochę wzruszeń. Ciekawostką jest polski ślad w tej książce (nie będę zdradzał o co chodzi).
9/10

Jak się okazuje wampirza historia z ABW w tle jeszcze się nie skończyła. Wyczaiłem w nowościach FS 3 część przygód Vespera. Mam nadzieję, że będzie lepsza od 2jki. Poszukam w poniedziałek.

Zakupiłem za to Drewnianą Twierdzę Pilipiuka. 3 z 4 tomów Oka Jelenia. I nie wiem czy zaczynać od nowa czy w końcu zabrać się za Bane`a...

z wcześniejszym postem walczę z serią Droga przez układ słoneczny B. Bovy. Jestem po Marsie, powrocie na Marsa, Wojnie o Księżyc, wschodzie Księżyca, Wenus i Jowiszu, czytam PowerSata.

Książki polecam miłośnikom s-f i nauki, oba te składniki są świetnie zmiksowane, aż chciało by się żyć w takich czasach . Klimat odmienny od SW, niemniej czyta się szybko, lekko i przeczytam 13 tomów z 17 - szkoda że aż 4 nie zostały wydane jeszcze w Polsce.

przeczytałam "Zapisane w kościach" Simona Backett`a, "Manuskrypt Voynicha" Thierry`ego Maugenest`a. Obecnie kończę "Potrójne Zero" a w poczekalni jest "Darth Bane - droga zagłady"

jak widać po nicku ubóstwiam twórczość G.G Marqueza. Ostatnio przeczytałem "Nie ma kto pisać do pułkownika" a teraz zacząłem "Generał w labiryncie" (nie do dostania w normalnych księgarniach) o Simonie Bolivarze. A ze SW czytam "Poświęcenie". A i jeszcze podobała mi się dylogia "Imperium ponad wszystko".

Ostatnio przeczytałem "Chirurdzy Polowi" i przyznam że książka jest całkiem spoko, aczkolwiek wolę książki w których jest więcej akcji i pojedynków na miecze świetlne.

skończyłem wczoraj trylogie Davida Webera Dahaka. książki nawet dobra na takie długie wieczory

ale już zbliżam się ku końcowi, dwóch książek:
1. "Jonathan Strange and Mr Norrell" S. Clarke - powieść o dwóch czarodziejach w XIX-wiecznej Anglii, którzy przywrócili magię w Królestwie. Trzeba przyznać, że książka jest napisana w typowo angielskim stylu, z angielskim humorem. Czyta się ją bardzo dobrze. Podejście do magii jest tutaj odmienne niż w większości powieści o niej opowiadających. Polecam tym, którzy szukają nowego spojrzenia na magię.
2. "The Naming of the Dead" I. Rankina - lubię powieści Rankina o inspektorze Rebusie. Niestety, w Polsce wyszło ich tylko kilka, a szkoda, bo bardzo dobrze czyta się te kryminały. Nie wiem czy akurat ta ukazała się na polskim rynku; jest to jedna z najnowszych przygód Rebusa. Tym razem inspektor musi rozwiązać zagadkę seryjnego zabójcy byłych przestępców seksualnych, a także zagadkę tajemniczego skoku (samobójczego?) jednego z brytyjskich dyplomatów obecnych na szczycie G8 w Edynburgu. Te książki poecam tym, którzy lubią niezbyt mroczne i krwawe kryminały.

W kolejce czeka... "Episode III: Die Rache der Sith" Stovera - ciekawa jestem jak będzie się czytać tę książkę po niemiecku Mała próbka:
"- Lord Vader? Kannst du mich horen, Lord Vader?" I jak to brzmi?

dzisiaj skończyłem.

Lord Ultor, zaniepokojony rewelacjami Vespera o "watykańskich" wysyła go z poselstwem do renegatów i prośbą o próbę zjednoczenia sił w obliczu nadciągającej zagłady.

Książka jak zwykle wciągająca, dużo przekleństw, akcji, trochę wzruszeń, nieco humoru. Poznajemy pana wszystkich wampirów, zwanego Ukrytym, kilka osób ginie, tworzy się nowy wampirzy ród. Tym, którzy czytali poprzednie części polecać chyba nie trzeba, a niezdecydowanych miłośników krwiopijców zachęcam do przeczytania całej trylogii autorstwa Magdaleny Kozak (dla przypomnienia: Nocarz, Renegat, Nikt).

serie W.E.B Gryffina "Korpus". 9 książkek dla lubiąych historie o wywiadzie, politykach i wojsku amerykańskich podczas II wojny światowej

"Odyseję kosmiczną 2010"- muszę przyznać, że książka fajna, z czego nie wiedziałem, że są (oprócz Odyseji 2001) także te z numerkiem 2060 i 3001 xd

ostatnio zacząłem czytać po raz drugi Hobbita

...od ostatniego mojego wpisu przeczytałem kolejne 3 tomy serii młodzieżowej o Bobie (razem pięć) ale przez szósty nie mogłem przebrnąć więc przeczytałem Ostatni Rozkaz a później jakoś tak nie miałem czasu na czytanie ^^
Po jakimś czasie sięgnąłem po Wojnę o Bactę, którą przeczytałem dosyć szybko, niedawno skończyłem Myśliwce Adumaru a teraz czytam Eskadrę Łotrów.

9-ciu książąt Amberu pierwsza z cyklu, w ogóle to już klasyka, ciekawe czy kiedykolwiek doczekamy się ekranizacji..

by Andrzej Sapkowski ^^
więc (nigdy nie zaczynamy zdania od więc!), długo potrwało zanim po Wiedźminie dobrałem się w końcu do w.w Trylogi. Jakoś niespecjalnie widziałem połączenie fantastyki z opowieścią historyczną... a tu taki wał! Książka IMO napisana naprawdę przystępnie, wątki fantastyczne i fikcja literacka wplecione są tak, że nie zostają przytłoczone przez masę dat, tylko narzucają szybkie, zgrabne tempo. Nie będę rzucał spoilerami, ale powiem, że jeśli ktoś lubi historię i fantastykę, to zdecydowanie polecam mu tą książkę ^^

Samson Miodek i Szarlej ownią <3

Jak Urthona powyżej, też już przeczytałem. Nie dało się inaczej, wszak pierwsze dwie części kocham po prostu. A więc mamy konkluzję (chyba?) całej opowieści. I wiemy już, po co Vesper przeszedł całą drogę, którą przyszło mu przejść...

Generalnie zajebioza, podobnie jak poprzednie tomy. Jest wszystko to, co cechowało Nocarza i Renegata, a więc świetna akcja, barwne postacie, soczyste dialogi, masa fajnych pomysłów, niemało dramatów, męska przyjaźń. Mamy tu też chyba więcej zdrad, niż w trzeciej części "Piratów z Karaibów". Ale zakończenie jest niesamowite, sprytnie pomyślane i... satysfakcjonujące. Przynajmniej w bardzo dużym stopniu.

Jedyną wadą jest to, że czasem autorka używa w opisach jakby pewnych skrótów myślowych, przez co niektóre sytuacje bywają niejasne, niewystarczająco opisane i trzeba się uważnie wczytywać, bądź wracać kawałek i czytać jeszcze raz. Zdarza się to kilka razy. W pierwszych tomach tego nie zauważyłem - Magda pisała w pośpiechu?

Poza tym rewelka. Polecam.

przeczytałem ją po raz drugi bardzo ciekawa książka jak to jest zwykle w kryminałach Clancy`ego.

ksiązka o antytterorrystach.bardzo dobrze opisana praca takiego człowieka który musi być w ciągłej gotowości,bo nie wie co go może zaatakować

Gorąco polecam

skończyłem książkę Roberta Sullivana pt. ""Rats: Observations on the History and Habitat of the City`s Most Unwanted Inhabitants".
Jak tytuł wskazuje, książka traktuje o szczurach. Jest naprawdę dobra i bardzo wciągająca
Autor przez rok obserwował szczury w mało uczęszczanych alejach Nowego Jorku, spotykał ludzi zajmujących się eksterminacją tych gryzoni. Powstała mieszanka wywiadów, opowieści o szczurach, ciekawych postaciach historycznych, a także o historii USA no i zwyczajach owych zwierząt, od której nie można się oderwać. Polecam

A przedtem skończyłem książkę profesora Billa Schutta pt. "Dark Banquet: Blood and Curious Lifes of Blood-Feeding Creatures". To z kolei książka opisująca nietoperze-wampiry, żywiące się krwią insekty czy pewną rybę z Brazylii, która może dostać się do układu moczowego i żywic się krwią ludzką. Też ciekawa lektura

Niedawno szybko przeczytałem "Siłaczkę" Żeromskiego jako lekturkę, teraz przesiaduję nad "SW - Wektor Pierwszy". Następnie chciałem zobaczyć "Brisingr" Paoliniego, jestem ciekaw co tam wysmażył, szczególnie, że chyba ze trzy lata to pisał. No a później to się jeszcze zobaczy.

Michaela Reaves`a i Steve`a Perry`ego - "Medstar I: Chirurdzy polowi", a aktualnie również czytam "Wektor Pierwszy"

no cóż niedawno skończyłem "Kamień Łez" Goodkinda, teraz jestem w trakcie "Bractwa Czystej krwii" w planach mam osiem pozostałych tomów "Miecza Prawdy"
Polecam wszystkim pierwsze trzy tomy sa znakomite poprostu KLASYKA i MISTRZOSTWO jeśli chodzi o Fantasy.
A co do pozostałyh tomw zobacze jak przeczytam

tydzien temu skończyłam "poza galaktykę" i musze przyznać, ze bardzo mi sie podobała, a najbardziej frawn... i ogólnie chissowie

kilka dni temu skończyłem Uzdrowicielke Jedi i tym samym całego Medstara Seria fajna bez większych akcji jakiś super ale fajne postacie w niej wysępują: Phow Ji kozak jak diabli, I-five kozacki robocik

... skończyłem kupionego w domu Rycerza bezkonnego Romualda Pawlaka. Lektura może niezbyt ambitna, ale na podróże komunikacją miejską w sam raz. Przygody Fillegana z Wake rozgrywają się w świecie, który przypomina średniowieczną Europę rodem z Monty Pythona . Jeśli ktoś miałby okazję, warto przeczytać.

ja się wziąłem za wiedźmina: wczoraj skończyłem "krew elfów", teraz "czas pogardy" biorę

-Poczet cesarzy bizantyjskich A. Krawczuka. Cóż, ten tom był znacznie słabszy niż dwa poprzednie. Na minus zapisała się druga połowa książki, gdzie reszta władców jest częstokroć opisana w zaledwie paru zdaniach. Na pewno był to skutek słabości źródeł, aczkolwiek znając Krawczuka, stać go było na coś więcej, a tu widać, iż z czasem tracił "parę" do dalszego pisania. Na ogromny plus zaliczyć należy szeroki opis postaci Cesarza Justyniana Wielkiego (Justynian, Książę Ciemności ), jak i zarys dziejów wschodniego cesarstwa, tuż po podziale z 395r. Warto sięgnąć po tą pozycję również ze względu na postacie drugoplanowe (Frawitta, Gainas, Aspar, Teodora, Narses, Belizariusz), które niejednokrotnie decydowały o losach Bizancjum, często w większym stopniu niż sami władcy. Kolejną zaletą jest zarys podziałów wewnątrz kościoła. Samczkiem dla kiboli będą zaś stronnictwa cyrkowe, od których często zależał los władcy czy samego Imperium (sic!) . Tak więc dla każdego coś miłego .

Tradycyjnie widać u Krawczuka stronniczość, której nawet nie ukrywa (szczgólnie swój negatywny stosunek do chrześcijaństwa ;]), jednakże kto czytał inne dzieła tego autora, ten chyba będzie już przyzwyczajony .

właśnie przed chwilą skończyłem tą książkę i muszę powiedzieć że podobała mi się bardzo, praktycznie cały czas jest akcja nie ma nudnych rozdziałów, fajne bitwy i ten motyw z armią Slayk`a dawnego pirata jest też fajny. Polecam

Aha i jeszcze jakiś czas temu skończyłem Hobbita czytać

W święta się zacznie czytanie pożądne jak dostane 7 tomów Harrego Pottera mniam

ja teraz czytam Punkt przełomu.....niezła jest ta książka

ja teraz czytam Punkt przełomu.....niezła jest ta książka

dokladnie wczoraj Noce Coruscant, a zamierzam teraz przeczytać Zemstę Isard lub adaptacje książkową Mrocznego Widma

Dwa dni temu skończyłęm czytać książkę Rafała Kosika o tytule Kameleon Nie będe nic pisał o niej bo wszystko jest spoilerem i psuje, nawet opis z okładki. To jedna z najlepszych książek jakie czytałem jeszcze kilka dni po jej przeczytaniu myślałem o niej. Teraz biorę się za Nowe Idzie - zbiór opowiadań kilkunastu autorów, zbiór ma pokazać jaka dziś jest polska fantastyka i jaka może być w przyszłości.

Ostatnio przeczytałem "Mgły Avalonu" Marion Zimmer Bradley.Bardzo dobra i interesująca powieść fantasy opowiadająca historie króla Artura z kobiecej i pogańskiej perspektywy.Bardzo polecam.

Mam taką prośbę do niektórych piszących. Nie piszcie w tym temacie jednym zdaniem o tym, że przeczytaliście jakąś książkę SW.
Jeśli macie jakieś uwagi znajdźcie temat o tej książce i napiszcie tam recenzję, a tutaj piszmy (na Moc – więcej niż jedno zdanie!) tylko o książkach nie-SW.

Jesli ktoś przeczytał coś wartościowego to niech poleci. Przecież SW nie musimy sobie polecać.

Polecam wszystkim fanom Tolkiena!

Książka ta zawiera 5 opowiadań J.R.R Tolkiena, czyli:

"Łazikanty" - Absolutnie przekozackie opowiadanie, opisuje historię pewnego psa - Łazika, który później zostaje nazwany Łazikantym. Tolkien napisał je dla swojego brata, który zgubił na plaży psa-zabawkę
Opowiadanie to ma w sobie wszystko to, co w twórczości Tolkiena lubię najbardziej

11/10

"Gospodarz Giles z Ham" - kolejne kozackie dzieło Tolkiena, opowiada o gospodarzu z niewielkiej wioski, który, dzięki szczęściu i odrobinie zdrowego rozsądku, staje się chlubą kraju, w którym mieszka
To opowiadanie także zawiera wszystko to, co u Tolkiena lubię najbardziej

11/10

Przygody Toma Bombadila - tu się odroinę zawiodłem, myślałem, że opowiadanie to będzie w podobnym klimacie, co rozdział z Drużyny Pierścienia, w którym Frodo i ekipa (Sam, Pippin i Merry) spotykają Toma Bombadila. Nietrudno więc sobie wyobrazić, jak duże yło moje zdziwienie, gdy okazało się, że te "przygody" Toma Bombadila, to nic innego, jak kilka wierszy opowiadających o kilku chwilach z życia Toma.
Cóż, w dupę nóż: 7/10

"Kowal z Przylesia Wielkiego" - całkiem niezłe, ale czegoś mi w nim brakowało. Żeby dowiedzieć się czego, musicie sami je przeczytać!
Opowiada o: Mistrzu kucharskim z wioski o nazwie Przylesie Wielkie, jego uczniu, czyli czeladniku, o magicznej gwiazdce, dodawanej do tortu, która daje możliwość wkraczania do Krainy Czarów i o... Kowalu z Przylesia Wielkiego, który ów możliwość miał

8/10

Liść, dzieło Niggle`a - cóż... strasznie dziwne to opowiadanie. Po trochu bardzo w stylu Tolkiena, po trochu, takie... obce. Opowiada o malarzu, który umiał świetnie malować liście i o dziwnych rzeczach, które mu się przytrafiają.
Wydaje mi się, że nie wszystko z tego opowiadania zrozumiałem. Tak czy siak, warte przeczytania.

8/10

nie dawno przeczytałem cykl W.E.B Gryffina "Braterstwo Broni" trylogia o wojnie w Koreii w latach 50, troche wcześniej i póżniej.bohaterowie jeżli juz czytaliście Gryffina to powiniście wiedzieć ze są z wojska. są to książki poświęcone oficerom amerykańskim, opowiadająca o ich problemach na wojnie, krótko mówiąc o nich.ocenka to takie 9/10

-Kolekcjoner Śmierci - Justin Richards
A więc, dostalem tą książkę od kumpla na wigilii klasowej i wczoraj zacząłem sobie ją czytać i skończyłem przed chwilą. Książka nie jest zajebista ale też nie jest całkiem do dupy taka przeciętna mało skomplikowana książka opowiadająca o zombiakach i potworach z metalowymi szkieletami i o grupce przyjaciół którzy wplątali się w niezłe bagno nie świadomie na początku za sprawą jednej małej karteczki z dziennika naukowca po którym pozostały tylko jego dzienniki z zapisami jego badań. Jedyne co mnie w niej denerwowało to to że łatwo idzie się domyślić różnych faktów bo nie jest ona za bardzo skomplikowana jak już wspominałem. Ogólnie takie 6/10.

... z przerwy świątecznej nadrabiam zaległości w lekturze piętrzącego się stosiku książek rozmaitego pochodzenia. I tak na tapecie znalazły się ostatnio:

Miecz i kwiaty - tom I Marcina Mortki
Autora polubiłem wielce za jego "Ragnarok 1940", a jako że czasy krucjat, w których rozgrywa się akcja powieści, również są mi bliskie, bez wahania zakupiłem tą pozycję. Świat przedstawiony nie rozczarował mnie. Ziemia Święta wcale nie jest taka święta. Pośród komnat frankijskich możnowładców zawiązują się spiski, a i nierzadko leje się krew. Do takiej krainy trafia Gaston de Baideaux, człowiek opętany przez diabła. Prócz niego mamy templariuszy, chciwych genueńczyków, damy w potrzebie, nieco Saracenów i rodzinne tajemnice. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie fakt, że to wszystko już było. Autor (by uniknąć słowa "zrzynka") bardzo silnie wzorował się na Trylogii Husyckiej Sapkowskiego. Oto w kompanii Gastona mamy bowiem sługę-waligórę, spryciarza-przecherę i duchownego, a on sam popada w tarapaty za sprawą pewnych pięknych oczu. Głównym złym jest demon (czarnoksiężnik? ) o kruczoczarnych włosach pociągający sznurkami zza sceny. Brat głónego bohatera okazuję się całkiem znaczącą osobistością w Outremer. Takich analogii można znaleźć więcej. Niestety. Z całym szacunkiem dla Mortki, Sapkowski to to nie jest. Gdy jednak przymknąć oczy na to, że historię tą już gdzieś słyszeliśmy, otrzymujemy całkiem solidną porcję przygody w średniowiecznych realiach. I mimo wszystko czekam na tom drugi.

Połowa nocy Izabeli Szolc
Zakupiony okazyjnie zbiór opowiadań, którego sporą część mogli poznać czytelnicy nieodżałowanego "Fantasy". Prezentuje on historię wampirzycy Ireny, niedoszłej bazylissy Cesarstwa Bizantyjskiego, która zginęła po raz pierwszy podczas oblężenia Konstantynopola w Roku Pańskim 1453. Wtedy też zaczęła się jej podróż poprzez wieki. Wraz z Ireną trafimy m. in. do Watykanu, Bostonu, Londynu nawiedzanego przez Kubę Rozpruwacza, współczesnego Nowego Jorku i na Bałkany. Skojarzenia do "Wywiadu z wampirem" jak najbardziej na miejscu. Co do samych wartości artystycznych, to widać, że jest to książka pisana przez kobietę. Styl jest wysmakowany, choć czasem autorka (a może tylko czytelnik?) zdaje się gubić w serii zaimków tak, że nie bardzo już wiadomo, o kim mowa. Niektórym takie fantasy odpowiada, innym nie. Moim zdaniem, warto czasem się oderwać od tradycyjnego heroic fantasy i rzucić okiem na świat z innej perspektywy. Czasem.
BTW, nikt mi nie wmówi, że to faceci mają obsesję na temat seksu. Książka jest niesamowicie nasycona erotyzmem w najdziwniejszych kombinacjach.

Historia i fantastyka - Sapkowski & Bereś
Czyli w zasadzie wywiad-rzeka z ASem polskiej fantasy, nagroda z tegorocznego falkonowego konkursu wiedźmińskiego. Ciekawie jest poznać swojego ulubionego autora z innej perspektywy, nie poprzez jego dzieła, ale bardziej bezpośrednio. Sapkowski jest zgryźliwy, sarkastyczny i skryty, choć kiedy Beresiowi uda się pociągnąć go za język, potrafi opowiadać naprawdę ciekawie. Rozbrajające są opowieści o konwentach czy opinie o twórczości tzw. głównego nurtu. No, ale cenimy, go za jego książki, nie charakter . Jeśli ktoś miałby okazję przeczytać, to polecam.

A na zakończenie cytat z Sapkowskiego, którego nie mogę sobie darować :
Fantastykę pisać jest trudno, ale mainstream trudności nie przedstawia. Wystarczy przynudzić jak cholera i już ma się nominację...