W wieku 85 lat zmarł David Prowse, aktor który w oryginalnej trylogii wcielił się w Dartha Vadera. Choć warto pamiętać, że nie widzieliśmy w filmie jego twarzy i nie słyszeliśmy głosu. Prowse’a wspomagali James Earl Jones (głos) i Sebastian Shaw (Anakin). W niektórych scenach Vadera grali też kaskaderzy jak np. Bob Anderson w pojedynkach.
David Prowse zmarł po krótkiej chorobie, acz warto przypomnieć, że nawet będąc w Polsce na StarForce poruszał kwestie zmagania się z rakiem. Przeszedł chemoterapię w 2009. Prowse przede wszystkim zajmował się z powodzeniem kulturystyką. Aktorstwo było dodatkiem w jego karierze. Przed „Nową nadzieją” wystąpił choćby w „Casino Royale” (z 1967) czy „Mechanicznej pomarańczy” (1971) Stanleya Kubricka.
W Epizodzie IV początkowo brano go pod uwagę do roli Chewbaccy. Ostatecznie dostał wybór kogo chce grać, uznał, że szwarccharakter będzie ciekawszy i bardziej zapamiętywalny dla ludzi.
Aktor niejednokrotnie bywał na konwentach i chętnie opowiadał o swoich filmach fanom. Przyjechał także do Polski na StarForce. Z pewnością był gadatliwy i wygląda na to, że zdradził spoiler wszechczasów, a potem i tak był nim zaskoczony.
Temat wspominkowy na forum
Dziś pytanie o efekty specjalne. Odpowiada Jeff Olson, który pracował w ILM od 1985. Był modelarzem w filmie „Kaczor Howard”, od 1993 zajmował się departamentem stworów i modeli, zaś w 1996 efektami wizualnymi. Był jednym z producentów efektów wizualnych w „Mrocznym widmie”
O: Specjalne efekty to przede wszystkim praktyczne, kręcone w czasie rzeczywistym rozszerzania sceny. Przykłady to choćby efekty pogodowe (wiatr, deszcz, śnieg, mgła), dynamiczne akcje (ogień, eksplozja, pojazdy czy trzęsące się plany) i specjalne techniki jak projekcja tylna, miniatury czy scenografia wymuszająca perspektywę.
Wizualne efekty z drugiej strony są dodawane do sceny już po jej nakręceniu, zaczynając od prostej sztuczki z podwójną ekspozycją (gdzie film najpierw nagrywamy z ukrytym obrazem, a potem naświetlamy go z dodanymi elementami) po techniki miniatur motion capture (kręcone też przy długiej ekspozycji, często na niebieskim ekranie) lub innych niebieskich, zielonych, czarnych ekranach z elementami (jak ludzie, wybuchy, dym, latające fragmenty), które potem są nakładane na oryginalne zdjęcia. Usunięcie (lub zmienienie) niechcianych lin, odbić i innych problemów wymagających poprawy, jak łączenie dwóch akcji w to samo ujęcie, lub inne wizualne sztuczki (dwóch różnyych McFlyów granych przez Michaela J. Foxa w „Powrotach do przyszłości”).
Coraz częściej tworzenie dodatkowych, całkowicie syntetycznych, animowanych postaci, scenografii czy pełnych środowisk stało się częścią przemysłu efektów wizualnych i występuje w praktycznie każdym większym filmie, które obecnie widzimy. Nawet jeśli ograniczają się tylko do kilku cyfrowych obrazów tła w jakiejś scenie.
