TWÓJ KOKPIT
0

Świat Filmu

Obsada „Rogue One”: Rizwan Ahmed

2015-08-31 07:16:28

Riz, skrót od Rizwan, urodził się 1 grudnia 1982 w muzułmańskiej rodzinie w Londynie. Jego rodzice przenieśli się do Wielkiej Brytanii w latach 70. z Karachi w Pakistanie. Riz Ahmed to nie jest jego jedyny pseudonim artystyczny. Posługuje się też innym – Riz MC, gdyż poza aktorstwem zajmuje się zawodowo muzyką (głównie hip-hop).

Jego edukacja była wspomagana programem stypendialnym. Ostatecznie ukończył filozofię, politykę i ekonomię w Christ Church w Oxfordzie, a także studiował aktorstwo w Central School of Speech and Drama.

Po ukończeniu studiów w 2004 związał się z teatrem, liczył też na to, że uda mu się w końcu wejść też w kino i telewizję. Jednocześnie cały czas interesował się muzyką. Inspirowały go zarówno jungle, jak i hip-hop.

Kariera aktorska zaczęła się od „Drogi do Guantanamo” (2006) filmu dokumentalnego, w którym wcielił się w rolę Shafiqa Rasula w scenach odtwarzanych. W tym samym roku wystąpił także w serialu „The Path to 9/11”. Temat zamachu i tego, co się z nim wiąże sprawił, że Riz wydał swój pierwszy trochę satyryczny singiel – „The Post 9/11 Blues”. W Wielkiej Brytanii jednak szybko zakazano w radiach puszczanie tej płyty, gdyż słowa były kontrowersyjne i niepoprawne politycznie. Jednak, co ważniejsze, płyta ta zwróciła uwagę satyryka Chrisa Morrisa, który potem wciągnął Ahmeda do swojego projektu.

Dalej już było lepiej, niekoniecznie muzycznie. Dostał dwie całkiem spore role w produkcjach telewizyjnych – „Berry’S Way” i „Britz”. W 2008 przyszedł czas na kino. Co prawda w niezależnym filmie „Shifty”, ale rola młodego dilera narkotyków przyniosła mu nominację w kategorii Najlepszego Aktora do British Independent Film Awards. Dalej były kolejne role telewizyjne w „Dead Set” i „Wired”.

W 2009 wystąpił w filmie „Krzyk mody”, wtedy też na jego drodze stanął Chris Morris, który zaproponował mu rolę w filmie „Cztery lwy”. Była to komedia o brytyjskich dżihadystach planujących zamach. Ta rola przyniosła mu drugą nominację do British Independent Film Awars. Miał też małą rólkę w „Centurionie” Neila Marshalla.

Kolejne filmy w jego karierze to „Triszna. Pragnienie miłości”, „Czarne złoto” czy „Ill Manos” w którym zagrał główną rolę. Zgarnął też trzecią nominację do British Independent Film Awards. Potem wystąpił w filmie „Uznany za fundamentalistę” Miry Nair.

W 2013 spróbował ponownie swoich sił z kinem mainstreamowym małą rólką w filmie „Układ”. Rok później zagrał w „Wolnym strzelcu”. W międzyczasie nie występował też gościnnie w serialach telewizyjnych.

Na 2016 zaplanowane są trzy filmy z jego udziałem – „City of Tiny Lights”, „Blackbird” (w którym gra także Ben Mendelsohn) i „Rogue One”.

Warto dodać, że Riz próbował też swoich sił jako reżyser filmu krótkometrażowego „Daytimer”, a także scenarzysta tegoż obrazu i jednego odcinka „Comedy Lab”.

Do 2011 wydał 8 singli, a potem jeden album „MIcroscope”. Występował także na scenie, acz obecnie bardziej angażuje się w kino i telewizję.


Jako Vijay w „Krzyku mody”


Jako Omar w „Czterech lwach”


Jako Nazrul Sharma w „Układzie”


Jako Changez w „Uznanym za fundamentalistę”


Jako Tarak w „Centurionie”

Dotychczas z ekipy „Rogue One” prezentowaliśmy sylwetki:
Gareth Edwards - reżyser
Gary Whitta - pierwszy scenarzysta
Chris Weitz - drugi scenarzysta
Felicity Jones - aktorka
Jason McGatlin - producent
Kathleen Kennedy - producentka
KOMENTARZE (0)

Świat Filmu

Musicale i „Gwiezdne Wojny”

2015-08-27 07:15:59 oficjalna



W kolejnej odsłonie o filmowych inspiracjach „Gwiezdnych Wojen” Bryan Young zamiast na jednym obrazie skoncentrował się na pewnym twórcy i zjawiskiem z nim związanym. Tym razem będzie o tańczeniu i choreografii.

Podczas Wielkiego Kryzysu, publiczność filmowa była spragniona wszelkiego rodzaju filmowej różnorodności, a spektakularności pożądano nieustannie. Tyle że w latach 30. XX wieku odpowiednik spektakularności był bardzo odmienny od dzisiejszych naładowanych wybuchami oczekiwań. Z tamtej ery filmu jeden z najbardziej popularnych form ekranowego splendoru były prace Busby’ego Berkeleya.

Berkeley przybył do Hollywood prosto z Broadwayu, gdzie był znany z powodu numerów tanecznych, które odrywały się od rzeczywistości pozostałych filmów; sceny tak fantastyczne, że trudno było je osiągnąć przez fizyczne ograniczenia kina. Jego najznamienitsze dzieła to „Nocne motyle” (Footlight Parade), „Poszukiwaczki złota” (Gold Diggers of 1933) czy „Ulica szaleństw” (42nd Street). Każdy z tych filmów ma wręcz absurdalną liczbę tancerzy i ujęcia, z których wiele zaangażowano w figury geometryczne. Rozumiem, że możecie zastanawiać się w jaki sposób numery taneczne mogły w ogóle zainspirować George’a Lucasa. Ale jesteście w błędzie.





Zanim przejdziemy do „Gwiezdnych Wojen” łatwiejszą ścieżką będzie sekwencja „Anything Goes” w „Indianie Jonesie i Świątyni Zagłady”. Willi Scott – wspaniale zagrana przez Kate Capshaw – rozpoczyna film od chińskiej wersji „Anything Goes” Cole’a Portera, w jednej z najbardziej cudownie abstrakcyjnych sekwencji ze wszystkich filmów o Indiana Jonesie. Po zrobieniu kilku kroków tanecznych w głównym pomieszczeniu klubu Obi-Wan, Willie bierze swoją ekipę i przechodzą do dużego błyszczącego pomieszczenia, gdzie wykonują swój numer taneczny w stylu Busby’ego Berkeleya. Ma to sens dla filmu o Indym, ze względu na popularność Busby’ego Berkeleya w tamtym okresie, a także to, że miejsce gdzie wykonany jest numer taneczny jest oddzielone od reszty klubu, tak jak Bekeley by tego chciał. W „Gwiezdnych Wojnach” także przemycono inspirację Berkeleyem, praktycznie zawsze, gdy pojawia się Sy Snootles.

Sy Snootles po raz pierwszy w „Gwiezdnych Wojnach” pojawia się w „Powrocie Jedi”, niezależnie jaki numer muzyczny widzimy w jej wykonaniu, czy „Jedi Rocks” czy „Lpati Nek”, w zależności od wersji „Gwiezdnych Wojen”. Pałac Jabby to doskonałe miejsce na takie coś, ma to sen, także ze względu w jaki sposób oddaje to odrażający charakter Jabby Hutta.



Największy wpływ Busby Berkeley miał na to co widzieliśmy w trzecim sezonie „Wojen klonów”, w odcinku pt. The Hunt for Ziro.

Numer taneczny Sy ma miejsce w pałacu Gardulli Hutta, dzieli wiele ujęć jak i ruchów z zainspirowaną Berkeleyem sceną w „Świątyni Zagłady”. To świetny i zabawny hołd zarówno Indiana Jonesowi jak i Busby’emu Berkeleyowi jednocześnie.

Ale to nie jest najdziwniejsza inspiracja Berkeleyem w „Gwiezdnych Wojnach”. Ten zaszczyt przypada Aaronowi Allstonowi, autorowi książek Star Wars i maniakowi kina. W jego ostatniej książce X-Wingi: Cios łaski jedyny w uniwersum „Gwiezdnych Wojen” inteligentny Gamorreanin, Voort „Prosiak” saBinring, odgrywa rolę tancerza i wykonuje pewien numer podczas ważnej misji Eskadry Widm (jako zasłonę dymną). Zapytałem Aarona o to zanim umarł, i on także inspirował się „Świątynią zagłady”.

Busby Berkeley był choreografem i reżyserem dziesiątków filmów przez dekady. Jeśli jesteście zainteresowani przykładami jego wspaniałej choreografii jak i filmów, to „Nocne motyle”, „Poszukiwaczki złota” i „Ulica szaleństw” pewnie są najlepsze. To filmy, które każdy maniak filmowy powinien znać i może się nimi dzielić z całą rodziną.

Większość filmów Busb’yego Berkeleya jest dostępnych na DVD czy Blu-ray, a także w serwisach streamingowych za małą opłatą (Amazon, iTunes).
„X-Wingi: Cios łaski” są wciąż dostępne u Del Reya w linii Legend.


KOMENTARZE (2)

Świat Filmu

„Gwiezdne Wojny” i „Ben Hur”

2015-08-21 07:22:49



Tym razem Bryan Young zajął się jedną z najsłynniejszych i najbardziej głośnych adaptacji książkowych w historii kina. Mowa tu oczywiście o „Benie Hurze” bazującym na słynnej powieści „Ben Hur” Lewisa Wallace’a, wydanej w oryginale w 1880. Jest to interesujące opowiadanie historyczne o czasach Jezusa Chrystusa. Dziś jednak słynny jest przede wszystkim film, który zainspirował częściowo George’a Lucasa.

Wydany w 1959 „Ben Hur” to istne osiągnięcie kinematografii w reżyserii Williama Wylera, które szturmem wzięło świat. W swoich czasach obraz zarobił 74 miliony USD. Ale gdyby uwzględnić inflację, stałby się 13-tym najbardziej dochodowym filmem wszechczasów, zaraz za „Imperium kontratakuje”, które obecnie jest 12. Film ten zdobył 11 nagród Akademii, rekord ten współdzieli z dwoma innymi filmami: „Titanikiem” i „Powrotem Króla”.

Opowiada historię Judy Ben Hura, w którego wcielił się Charlton Heston, żydowskiego księcia zdradzonego przez jego rzymskiego przyjaciela i sprzedanego w niewolę. Jego honor ale i żądza zemsty pozwala mu się wybić z niewolnictwa i stać częścią rzymskiej elity. Ostatecznie w trakcie wyścigu rydwanów jest w stanie zmierzyć się z mężczyzną, który go skrzywdził. Film ukazuje też narodziny i śmierć Jezusa, który uczy Judę pokorności i siły, by odstawić nienawiść noszoną w sercu wobec swoich winowajców.

Oglądanie przez trzy i pół godziny „Bena Hura” wystarczy, by stwierdzić, że miał on wpływ na sagę „Gwiezdnych Wojen”. Na podstawowym poziomie chodzi o obrazy tła oraz nakładanie ujęć w ten sposób w jaki wykorzystano to w „Gwiezdnych Wojnach”, to był pierwszy film w którym to zastosowano. Najwięcej wspólnego „Ben Hur” ma z „Mrocznym widmem”, dzięki podróży Anakina przez erę starej Republiki, będącą echem Judy Ben Hura. W filmie Ben Hur Hestona staje przeciw Messali granemu przez Stephena Boyda. Ben Hur nie zdradza swoich rodaków na żądanie Messali, więc Messala mówi Benowi Hurowi coś w stylu Dartha Vadera z „Zemsty Sithów”
– Jeśli nie jesteś ze mną, to jesteś moim wrogiem.
Ostatecznie Ben Hur zostaje zesłany w niewolę przez Messalę, za przestępstwo, którego nie popełnił, a podczas jego nieobecności uwięziono jego matkę i siostrę. Zupełnie jak Anakin w „Ataku klonów” Ben Hur stara się ocalić swoich ukochanych pomimo własnej trudnej sytuacji. Powraca do domu na pustyni, zupełnie jak Anakin, tylko po to by odkryć, że jego rodzina prawdopodobnie nie żyje, a on sam odnajduje w sobie rosnącą rządzę zemsty.

Zanim Ben Hur może wrócić do domu, musi odzyskać swą wolność, ratując rzymskiego dowódcę od utonięcia. Parada w Rzymie na jego cześć i porównanie jej do parady na Naboo pod koniec „Mrocznego widma” nie może być oczywistsze. Od konfetti, przez konie i muzykę, do sposobu fotografowania tłumu, oraz tego jak przywódcy Rzymu spoglądają na to z góry masywnych schodów, to wszystko, ujęcie po ujęciu jest sekwencja filmu w której słyszymy „Augie’s Great Municipal Band”.

Najlepiej jednak porównywać „Bena Hura” i „Gwiezdne Wojny” przez podobieństwa w wyścigu rydwanów oraz podracerów. Podobnie jak wyścig podracerów, tak wyścig rydwanów zaczyna się od trąbiącej muzyki przedstawiającej uczestników wyścigu. Sebulba i Anakin pełnią rolę Massaly i Bena Hura. Pod Sebulby jest zbudowany tak by niszczyć inne mijane pody, podobnie jest z rydwanem Messali. Koła jego rydwanu mają wysuwane wystające kolce niszczące pojazdy konkurentów.

W pewnym, decydującym punkcie wyścigu, rydwany Messali i Bena Hura się zakleszczają kołami, tak jak miało to miejsce między Anakinem a Sebulbą pod koniec wyścigu podracerów.

Im więcej robię tych artykułów i egzaminuję filmy przez pryzmat „Gwiezdnych Wojen”, wciąż wstrzymuję swój oddech widząc jak George Lucas potrafił wziąć fragmenty opowieści, sekwencje czy tematy z klasyki takiej jak „Ben Hur” i wyciągnąć z nich ich esencję, którą wstawił w „Gwiezdne Wojny”. To zaiste niesamowite.

To już samo byłoby niesamowite, ale Lucas potrafił rozwinąć te pomysły. Wyścig rydwanów w „Benie Hurze” był zaprojektowany dwuwymiarowo. Galopujące konie i śmiejący się tłum razem w trakcie wyścigu. Ale przy podracerach Lucas poinstruował Bena Burtta, by stworzył dźwięki dodające cechy osobiste, czyli coś czego wyścig rydwanów nie mógł osiągnąć. Zamiast dwuwymiarowego „Bena Hura”, każdy z podów ma własny, unikalny dźwięk, przez to stają się bardziej postaciami. Gdy Sebulba poza ekranem, za Anakinem, możemy go usłyszeć i poczuć.

Pomimo całej swojej wspaniałości „Ben Hur” jest niesamowicie długi i nie ma przerw, zgłębia też tematy religijne. Jest odpowiedni dla dzieci w każdym wieku, ale niektóre sceny wyścigu rydwanów są mocne. Obejrzeliśmy to z moim synem i obaj byliśmy zdziwieni ilością przemocy jakiej doświadczali drugoplanowi uczestnicy wyścigu. Nic bardziej strasznego niż to, co wycierpieli Rats Tyerell czy Teemto Paraglies, ale ponieważ to ludzie, wygląda to prawdziwiej i z pewnością wywołuje mocniejszy efekt.



Tu warto wspomnieć o jednym. Podobieństwo sekwencji wyścigów w filmach nie jest przypadkowe, ale Bryan Young Ameryki tym nie odkrył. Fragmenty „Ben Hura” stanowiły ważny element animatyczny przy powstawaniu tych scen. Jest to analogia do walk myśliwskich z II wojny światowej wykorzystanych w „Nowej nadziei”.
KOMENTARZE (2)

Świat Filmu

Simon Pegg znowu w kinach, razem z Monty Pythonami

2015-08-14 04:29:38

Jeśli po zeszłotygodniowej porcji Simona Pegga jeszcze komuś jest go mało, to będzie zadowolony z dzisiejszej premiery. „Czego dusza zapragnie” (Absolutely Anything) Terry’ego Jonesa to film godny uwagi nie tylko z powodu Pegga, który gra tu główną rolę. Usłyszymy w nim głosy wszystkich żyjących członków grupy Monty Python, czyli Terry’ego Gilliama, Johna Cleese, Erica Idle, Michaela Palina i Terry’ego Jonesa. Jones jest też współscenarzystą, a pomaga mu Gavin Scott. To też ostatni film w którym można usłyszeć inną wielką gwiazdę, Robina Williamsa. Ponadto występują: Kate Beckinsale, Eddie Izzard i Rob Riggle.

Grupa ekscentrycznych kosmitów zastanawia się, co zrobić z Ziemią. Czy ją zniszczyć, czy nie. Postanawiają jednak wpierw wykonać pewien eksperyment. Polega on na tym, że jednemu, przypadkowo wybranemu człowiekowi dają moc natychmiastowej realizacji wszystkich marzeń. Jeśli wykorzysta to dla dobra ludzkości, Ziemia przetrwa. Jeśli nie, to zostanie unicestwiona. Ale Neil Clarke (Simon Pegg) wpierw będzie musiał się nauczyć kontrolować tę moc.



Drugi film warty uwagi to „Pan Turner” (Mr. Turner) Mike’a Leigh. Nominowany do czterech Oskarów bardzo malowniczy obraz ukazuje życie słynnego malarza Williama Turnera, w którego fenomenalnie wciela się Timothy Spall. Jedną z ról gra Mark Stanley, czyli Grenn z „Gry o tron”, którego prawdopodobnie będziemy mieli okazję w „Przebudzeniu Mocy” (oficjalnie jeszcze nie potwierdzono jego roli). „Pan Turner” miał już swoją premierę w Polsce na DVD, był także pokazywany podczas festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu, gdzie cieszył się sporym zainteresowaniem. To sprawiło, że dystrybutor postanowił jednak wprowadzić film do kin. Niestety w ograniczonej liczbie kopii. Warto zauważyć, że za kostiumy w tym filmie odpowiada Dave Crossman.

Na koniec jeszcze jedna głośna premiera. „Fantastyczna czwórka” (The Fantastic Four) Josha Tranka. Czyli film, który pogrzebał szanse młodego filmowca na reżyserię spin-offa „Gwiezdnych Wojen”. Jednym z producentów obrazu jest Simon Kinberg. Za scenariusz odpowiadają Simon Kinberg, Josh Trank i Jeremy Slater. Występują: Kate Mara, Miles Teller, Michael B. Jordan, Toby Kebbell i Jamie Bell.

Film zbiera słabe recenzje. Zapowiada się klapa finansowa, może nie totalna, ale w pierwszy weekend obraz zarobił w Stanach sporo poniżej oczekiwań, a jednocześnie Josh Trank dolał oliwy do ognia. Otóż publicznie zdystansował się od tego filmu, pisząc na twitterze, że to nie jest jego dzieło. Jego wizję podobno pogrzebali producenci rok temu, a była zdaniem Tranka świetna. Potem jednak wpis z twittera skasował. Otoczenie Tranka obwinia Simona Kinberga o robienia młodemu twórcy czarnego PRu, prawdopodobnie to właśnie Kinberg miał istotną rolę zarówno w przyznaniu jak i odebraniu reżyserii „Gwiezdnych Wojen” Trankowi. Josh podobno w swoim scenariuszu miał co najmniej trzy sekwencje na których zrealizowaniu mu zależało. To oczywiście bardzo kosztowne sekwencje. Jednak wypadły one z ostatecznego scenariusza, a producenci mieli inną wizję niż reżyser. Wpływ producentów na twórców w Hollywood jest całkiem spory, co prowadzi do konfliktów. Tym razem jednak nie tłumaczy to zachowania Tranka, który wraz ze swoimi sprowadzonymi na plan szczeniakami narobił szkód i nie był raczej twórcą nieobecnym podczas zdjęć. Zdaniem Foxa, dzieło przerosło Tanka, a młodemu twórcy zabrakło doświadczenia ale i zapału. Jak było naprawdę, pewnie nigdy się nie dowiemy. Większość recenzji jednak nie pozostawia na filmie suchej nitki, a problemem wcale nie jest brak trzech kosztownych sekwencji, a to co nakręcono.

To nowa wersja „Fantastycznej czwórki”. Czworo outsiderów przenosi się do alternatywnego świata, gdzie zdobywają zdumiewające moce. Po powrocie muszą się nauczyć z nich korzystać, by ocalić ziemię przed niegdysiejszym przyjacielem.


KOMENTARZE (0)

Świat Filmu

„Mission: Impossible – Rogue Nation” w polskich kinach

2015-08-07 07:11:21

Dziś na nasze ekrany wchodzą dwa filmy twórców sagi. Pierwszy z nich to „Mission: Impossible – Rogue Nation” w reżyserii Christophera McQuarriego. To piąty film z cyklu, trzeci wyprodukowany przy współpracy z Bad Robot (czyli pod czujnym okiem J.J. Abramsa i Bryana Burka). Za scenariusz odpowiadają Christopher McQuarrie i Drew Pearce. Występują: Tom Cruise, Jeremy Renner, Simon Pegg, Rebecca Ferguson, Ving Rhames, Sean Harris, Tom Hollander i Alec Baldwin.

Film jest dla nas szczególnie ważny, gdyż na mocy porozumienia między Disneyem/Lucasfilmem a Paramountem, nałożył on blokadę informacyjną na produkcję pierwszej Antologii, czyli „Rogue One”. Wraz z jego premierą moratorium zostało zdjęte.

Film zarobił już prawie 75 milionów USD, miał drugie najlepsze otwarcie z serii w Stanach, więc już mówi się głośno o produkcji kolejnej odsłony serii.

Tym razem agenci INF staną przed jednym z najtrudniejszych zadań w swojej karierze. INF zostało rozwiązane, a za wszystkim stoi tajemniczy Syndykat. Ethan musi skrzyknąć swoich dawnych towarzyszy by stawić czoła groźnemu wrogi...



Ale to nie wszystko. Na naszych ekranach pojawił się także film „Dar” (The Gift) którym Joel Edgerton debiutuje w roli reżysera. Młody Owen Lars jest też producentem, scenarzystą i jak łatwo się domyśleć gra jedną z głównych ról. Poza nim występują: Jason Bateman, Rebecca Hall, Bussy Phillips, oraz brat Joela, Nash Edgerton, który w „Zemście Sithów” był dublerem Ewana McGregora.

Simon i Robyn to młode małżeństwo, któremu wszystko zaczyna się układać. Mają nowy dom, czekają na wymarzone dziecko, układają sobie życie. Pewnego dnia na ich drodze pojawia się dawny kolega Simona, który szybko staje się ich przyjacielem. Jest miły, wysyła im czasem różne prezenty, ale z czasem kolejne podarunki stają się coraz bardziej niepokojące i przerażające. Dawny przyjaciel okazuje się być kimś więcej, a za grzechy przeszłości trzeba zapłacić....


KOMENTARZE (3)
Loading..