Slave Leia, złote bikini, metalowe bikini - bez względu ma nazwę tego kostiumu, każdy fan Star Wars (i nie tylko) od razu wie, o które przebranie księżniczki Leii chodzi. Jest to jeden z najbardziej znanych strojów w historii Gwiezdnych Wojen. Pisaliśmy już o nim na Bastionie nie raz (np. tu), ale przy takiej okazji, jaką jest trzydzieści lat "Powrotu Jedi" nie można pominąć tego kultowego już bikini.Uwielbiają go panowie i panie, co powoduje, że przez niektóre konwenty przewalają się tłumy Slave Leii. O tym "problemie" wspomina ekipa z Nerd Machine stojąca za poniższym filmikiem, o którym pisaliśmy w tym miejscu.
Zaprojektowany przez Nila Rodisa-Jamera strój niewolnicy, w którym Leia udusiła Jabbę rozpala wyobraźnię fanów nieprzerwanie od trzydziestu lat. Widać to chociażby po olbrzymiej ilości fanartów z Slave Leią. Nie zawsze nadają się one do pokazania młodszym fanom.
W złote bikini fani lubią też ubierać inne kobiety z uniwersum Star Wars, dorzucają inne światy, a czasami również projektują alternatywny wygląd.
Kostium ten trafił też na różne części codziennej garderoby fanek, zainspirował perfumy, a także posłuzył jako natchnienie do stworzenia innych przedmiotów.
Metalowe bikini pojawiło się również w innych produkcjach, nie tylko w Gwiezdnych Wojnach. Jedną z bardziej znanych scen z tym kostiumem, jest ta z serialu "Przyjaciele". Natomiast fani serialu "Chuck" byli zadowoleni niczym sam Chuck Bartowski, gdy grająca Sarę Walker Yvonne Strachovski zaprezentowała się w złotym bikini. (Aniston w stroju pojawia się w 2:34 minucie, natomiast Strachovski - 1:29) Jest jeszcze oczywiście Kristen Bell w filmie "Fanboys", która w tym kostiumie pojawiła się na premierze "Mrocznego Widma".
Carrie Fisher przez lata zyskała wiele naśladowczyń. Dziewczyny na całym świecie wciskają się w bikini. Wszelcy fani tego kostiumu z całą pewnością powinni odwiedzić stronę www.leiasmetalbikini.com. Można tam znaleźć chyba wszystko co tylko jest związane z tym „zjawiskiem” m.in.: zdjęcia Carrie Fisher w kostiumie, zdjęcia fanek i ich bikini, przepisy jak zrobić kostium oraz informacje gdzie kupić gotowy strój.
Jeśli Wam mało to zapraszamy do wyszukiwarki, w internecie jest naprawdę dużo niewolnic w metalowym bikini.
„Powrót Jedi” miał większy budżet, ILM pracował głównie nad tym filmem, ba nawet produkcję zorganizowano tak, by ILM nie musiał zbytnio się śpieszyć. Większy budżet to także większy rozmach, a co za tym idzie mnóstwo pomysłów do zrealizowania. Wiele z nich wykorzystywało miniatury, modele, malowane tła, trochę efektów komputerowych czy niebieski ekran. To wszystko oczywiście już było wcześniej, w mniejszym zakresie. Natomiast pojawiło się kilka elementów, które wymagały twórczego podejścia. Choćby rankor. Początkowo miał być nakręcony w technice stosowanej przez wytwórnię Toho podczas kręcenia „Godzilli” czy innych japońskich filmach o potworach. Próbowano stworzyć kostium rankora, ale ostatecznie skończy się na kukiełce. Oczywiście nie była to zwykła kukiełka, tylko kolejne technologiczne monstrum, jednak blednie ono przy innym – Jabbie. Jabba początkowo miał się pojawić w „Nowej nadziei”, Lucas myślał wtedy, że uda mu się wykorzystać do tego animację, ale okazało się to nieosiągalne. Także przy „Powrocie Jedi” technika komputerowa nie dawała rady z pomysłami Lucasa, więc postanowiono zbudować kukiełkę, jedną z największych jakie kiedykolwiek zbudowano. 
Do nagrywania efektów specjalnych przy „Nowej nadziei” skonstruowano specjalną kamerę zwaną Dykstraflexem, na cześć Johna Dykstry. Wykorzystywała ona system VistaVision do nagrywania panoramicznego obrazu, jednak przy „Powrocie Jedi” okazało się, że Dykstraflex jest już przestarzały i zbyt powolny na potrzeby Lucasa. Tym razem postanowiono ściągnąć kogoś z rynku – Garreta Browna, twórcę kamery Steadicam. Właściwie nie była to kamera, ale podobnie jak Dykstraflex, system który pozwalał na jej lepsze wykorzystanie, tu chodziło o stabilizację obrazu dzięki żyroskopom. Udawało się dzięki temu kręcić dynamiczne ujęcia bez wrażenia trzęsącej się ręki kamerzysty. Steadicam początkowo został wynaleziony w 1973, ale na rynku pojawił się dopiero w 1977. ILM skontaktowało się z Brownem, gdy przygotowano scenę pościgów w lesie na Endorze. Okazało się, że trzeba było Steadicam trochę zmodyfikować (dodatkowy żyroskop), a sam jego konstruktor Garret Brown cały czas był obecny na planie i rozwijał tam tę technologię pod czujnym okiem Dennisa Murena. Cały system pozwalał operatorowi spokojnie chodzić, a przy tym kręcono mniej klatek na sekundę, przez co zwiększało się wrażenie szybkości.
U nas dubbing wciąż wywołuje podobne kontrowersje jak czasem 3D. Jedni to uwielbiają, inni bojkotują. Czasem jednak dubbing ma trochę inne znaczenie, jak w przypadku języka Diné, używanego przez Indian Nawaho. Język jest coraz bardziej zapomniany, a młodzi nie chcą się go uczyć, dlatego Lucasfilm i Navajo National Museum w Window Rock w Arizonie postanowiły go trochę promować. W tym celu przygotowywany jest dubbing „Nowej nadziei”, by dotrzeć do młodych. Według dyrektora muzeum, Manny’ego Wheelera premiera tej wersji jest przygotowana na 4 lipca 2013.
