Mark Hamill
Harrison Ford
Steven Spielberg
Bob Iger
501 Legion
Właściwie od relatywnie anonimowej postaci stał się niespodziewanie kanclerzem, który dostał nieprzeciętną władzę, rozwiązał senat i zbudował w sekrecie armię wydajniejszą niż jakakolwiek inna istniejąca. Zakończył też istnienie republiki, zastępując ją swoim nowym porządkiem, takim w którym miał nieograniczoną władzę. Brzmi znajomo? Pewnie dlatego, że to nie tylko historia z „Gwiezdnych Wojen”, ale także i z II wojny światowej.
W sadze „Gwiezdnych Wojen” jej twórca George Lucas ukazał jak demokratyczna Republika jest powoli manipulowana, by dać nieograniczoną władzę Lordowi Sithów, kanclerzowi Palpatine’owi. W „Zemście Sithów” Lucas eksploruje pytanie:
– Jak przeobrazić demokrację w tyranie w burzy oklasków? Nie przez zamach, ale przy aplauzie? – mówi Lucas. – To historia Cezara, Napoleona czy Hitlera.
Wydarzenia „Zemsty Sithów” są upiornie podobne do prawdziwej historii Adolfa Hitlera. Amerykańska reporterka Dorothy Thompson miała okazję być świadkiem nowej strategii Hitlera, który wraz ze swoją partią dochodził do władzy w Berlinie. Zamiast obalić z przemocą niestabilną Republikę Weimarską, która rządziła Niemcami po I wojnie światowej, Hitler przejął kontrolę nad Niemcami używając legalnych środków. Korespondentka z Berliniu w latach 30. Zaczynała rozumieć, że:
– Nie ma już potrzeby organizowania marszu na Berlin.
Ani organizowania zamachu stanu, którego Hitler próbował już wcześniej. Tym razem jak pisała Thompson – ruch Hitlera miał zamiar przegłosować dyktaturę! Co jest samo w sobie fascynującym pomysłem. Wyobraźcie sobie, że kandydat na dyktatora przekonuje suwerennych ludzi by zagłosowali za oddaniem mu swoich praw.
W obu przypadkach zarówno Palpatine, jak i Hitler byli kanclerzami zanim stali się dyktatorami. Adolf Hitler ugrał na niestabilności Republiki Weimarskiej wystarczające poparcie, by stać się kanclerzem Niemiec w 1933. Palpatine zbił kapitał na niestabilności Republiki, wykorzystał możliwości i stał się kanclerzem podczas „Mrocznego widma”. Lucas tłumaczy:
– Chociaż Palpatine uczynił już pierwszy krok i stał się kanclerzem, w II Epizodzie zobaczymy następny krok, a w III jeszcze kolejny.
Następnym krokiem była konsolidacja władzy przez przyznanie specjalnych uprawnień. Dla Palpatine’a ta okazja pojawiła się wraz z rozpoczęciem wojny klonów widzianej w „Ataku klonów”. Tam Jar Jar Binks proponuje, by Palpatine przejął nadzwyczajne uprawnienia dopóki nie zostanie rozwiązany kryzys z Separatystami. Także w reakcji na kryzys Hitler przejął nadzwyczajną władzę po pożarze Reichstagu w 1933. Po dekrecie Hitlera, Reichstag i Reichsrat przegłosowały coś co jest znane jako Ustawa o pełnomocnictwach (Ermächtigungsgesetz), które dawały kanclerzowi efektywną władzę ustalania praw z pominięciem tych dwóch ciał legislacyjnych. Oba ciała nie przetrwały długo nowych rządów. Senat Republiki, przemianowany potem na Senat Imperialny zakończył swoją działalność podczas „Nowej nadziei”, kiedy wielki Moff Tarkin ogłosił:
– Imperator rozwiązał radę ostatecznie.
W Niemczech Hitler rozwiązał Reichsrat, ciało legislacyjne które reprezentowało niemieckie samorządy. Historyk Ian Kershaw dodaje:
– Nie było politbiura, rady wojennej, gabinetu (od 1938), junty wojskowej, senatu czy zgromadzenia ministrów, które by pośredniczyły lub sprawdzały jego rządy.
Po rozwiązaniu ciał legislacyjnych, zarówno Hitler jak i Palpatine mieli wolność w działaniu tak jak chcą. W obu przypadkach obaj nowo wybrani kanclerze byli w stanie poprowadzić swój lud do wojny wykorzystując przy tym stworzoną w sekrecie armię. W przypadku Palpatine’a ta armia to oczywiście armia klonów stworzona na kilka lat przed wybuchem wojen klonów. W Niemczech to tajne dozbrojenie zaczęło się na lata zanim Hitler został kanclerzem. W wyniku traktatu wersalskiego z 1919 Niemcom zabroniono budować wielu narzędzi wojennych. By obejść te restrykcje, Niemcy budowali swoje U-Boaty w Hiszpanii i Finlandii, pracowali nad samolotami w Rosji, trenowali pilotów, no i produkowali w domu czołgi udając, że to traktory rolnicze.
Mając skonsolidowaną władzę i potężne wojsko w swoich rękach, obaj Hitler i Palpatine mogli rządzić swoimi ludźmi za pomocą strachu. Historyk John Keegan streszcza sytuację w Niemczech:
– W całym imperium Hitlera panowały przymus, represje, kary, akcje odwetowe terror i eksterminacja, będące narzędziami którymi nazistowskie Niemcy rządziły okupowaną Europą.
W fikcyjnym wszechświecie „Gwiezdnych Wojen”, Tarkin streszcza sytuację w Epizodzie IV słowami:
– Strach utrzyma lokalne systemy.
Pod koniec obaj Hitler i Palpatine użyli swojej władzy, by skończyć żywot swoich republik i obwieścić ich własny Nowy Porządek. W przypadku Palpatine’a jego Galaktyczne Imperium zostało ogłoszone podczas wydarzeń „Zemsty Sithów”. W przypadku Hitlera oficjalne proklamowanie jego nowego porządku miało miejsce w 1941, wiele lat po tym jak już jako kanclerz dostał pełnię władzy i wciągnął świat w II wojnę światową.
W „Wojnach klonów” przedstawiono telewizyjnym fanom parę różowych astromechów, R2-KT i QT-KT. Zaciekawiony widz mógłby się zastanawiać, co właściwie robi para różowych droidów w tajnej misji w samym środku wojny, czy droidy w kamuflażu nie byłby bardziej odpowiednie jako tajna broń? Ale jak się spojrzy wstecz na II wojnę światową, okaże się, że różowy to całkiem dobry kolor dla wielu tajnych misji.
W odcinku „Wojen klonów” pt. Secret Weapons obserwujemy historię R2-D2 i jego znajomych astromechów, które rozpoczynają niebezpieczną misję przeciw separatystom w samym środku wojen klonów. Jednym z tych droidów, który dołącza do przygód R2-D2 jest różowy droid QT-KT. „QT” to właściwie drugi różowy robot widziany w „Wojnach klonów” i jest oczywiście inspirowany pierwszym, R2-KT.
R2-KT to specjalny droid zbudowany przez klub R2 Builders dla córki Albina Johnsona Katie, który żyje gdzieś w społeczności Star Wars od momentu kiedy dziewczynka odeszła w 2005. Nie tylko prawdziwy droid pojawiał się na różnych imprezach w całym kraju, lecz także różowy astromech wystąpił wśród figurek Hasbro, w książkach Star Wars oraz także w odcinku „Wojen klonów”.
II wojna światowa jest pełna dziwnych opowieści i pozornie szalonych pomysłów. Ale gdy świat jest pogrążony w wojnie i czasy są ciężkie, nawet pozornie szalone rozwiązanie jest warte ryzyka. Tak było w przypadku różowych myśliwców, które latały nad niebem Europy. Różowy okazał się być bardzo efektywnym kamuflażem o zmierzchu i o świcie, w szczególności dla samolotów rozpoznawczych które latały pod warstwą chmur. Na tle czerwonych i różowych chmur samoloty rozpoznawcze były bardzo trudne do zauważenia od dołu, co pozwalało im fotografować z ukrycia pozycję wroga.
Pomysł, by użyć różu jako kamuflażu podczas II wojny światowej pioniersko wykorzystała Królewska Marynarka dzięki lordowi Mountbattenowi, który zauważył dość wcześnie w czasie wojny, że jeden z cywilnych okrętów jego konwoju, wciąż pomalowany na różowo-szary kolor, nie wyróżniał się tak bardzo jak cała reszta. Stąd prosta nauka, że różowy może być mniej zauważalny w słabo oświetlonych warunkach jakie panują o świcie czy zmierzchu. Ten szaro-różowy kolor potem został potem nazwany Mountbatten Pink (różem Mountbattena), okazał się na tyle efektywny, że lord rozkazał przemalować wszystkie okręty pod swoim dowództwem na ten nowy kolor. Ta kolorystka była używana przez cała II wojną światową, a nawet podczas wojny w Zatoce, gdzie niektóre z nowoczesnych brytyjskich myśliwców i cystern są pomalowane na jasnoróżowo.
