|
Autor: Jude Watson Orginalny tytul: Jedi Quest #9: The False Peace Wydanie USA: Scholastic 2004 Ilustracje na okładce: Alicia Buelow, David Mattingly Cena: 5,99 $ |
Recenzja Lorda Sidiousa
Kontynuując swą pogoń za Zan Arbor i Granta Omegą, Siri Tachi, Ferus Olin, Anakin Skywalker i Obi-Wan trafiają na Falleen, gdzie niechcący maczają palce w implozji fabryki. Tym samym dają kolejne dowody do ręki frakcji przeciwników Jedi, którzy chcą by zakon zamknął się w swojej świątyni i nie miał nic wspólnego z polityką. Frakcja ta ma nawet swojego kandydata na Najwyższego Kanclerza – Senatora Sano Sauro, a jego największym stronnikiem jest senator Bog Divinian, mąż Astri, córki Didiego. Pozycja Palpatine’a obrońcy zakonu, zdaje się być mocno zagrożona.
Tyle, że za wszystkie sznurki pociąga ktoś, a jest nim Granta Omega. Niecierpliwy popełnia jeden błąd, chce koniecznie doprowadzić do mianowania swych stronników na najwyższe funkcje w galaktyce i organizuje małą masakrę w senacie. Na ile się mu ona powiedzie, a na ile przeszkodzą mu Jedi? O tym właśnie jest przedostatni tom Jedi Quest.
Muszę przyznać, że pozycja ta znów mnie pozytywnie zaskoczyła. Może było parę lepszych w serii, ale ta jest zupełnie inna, można by rzec mało Watsonowa. Oczywiście śmiesznie jest tu przedstawiony dobroduszny Palpatine, po którego zachowaniu nikt nie ma prawa się spodziewać zdrady. Wplata umiejętnie Separatystów, choć ich nie wykorzystuje, no i niejako doprowadza do sytuacji w której trudno wybrać innego kanclerza, bo Sano Sauro się niejako zdyskredytował, a był największym potencjalnym konkurentem Palpatine’a.
Znów znajdziemy tu kilka fajnych scen, na przykład tę w której Didi porównuje z Dexem przepisy. W Jedi Quest #2 pojawiła się informacja, że Didi sprzedał swój niedochodowy lokal Dexowi. Dexter sprawił, że jadłodajnia przynosi zysk, i choć nie ma już darmowych dolewek czy rozdawania jedzenia, to wciąż trzyma klimat.
Watson weszła też w świat polityki, tu może nie jest najlepsza, ale przyznać jej trzeba, że jak nikt wypełnia mocno lukę, jaką stworzył Lucas, a EU w większości olało (niestety).
Z drugiej strony wszystkie wątki nie tylko tej serii, ale też poprzedniej zaczynają zbliżać się ku dramatycznemu końcowi. Tych powiązań jest zbyt wiele Sauro, Xanatos, Granta Omega, Obi-Wan, Anakin, Ferus, Didi, Dexter, Siri. To już jest przede wszystkim wszechświat Jude Watson, ale autorka ciągle stara się zrobić wszystko, by był w miarę powiązany z resztą Gwiezdnych Wojen. I udaje jej się to przede wszystkim dlatego, że nikt inny nie rusza tego okresu.
Mnie ta powieść się podobała, bo pokazała to, czego mi najbardziej brakuje w książkowym EU, czyli ukazania politycznego okresu między I a II Epizodem. Bo nawet Planeta Życia, czy Outbound Flight politykę zostawiają gdzieś z boku. Lukę wypełnia Watson, czy najlepiej, trudno stwierdzić, ale przynajmniej coś robi.
|
Ocena końcowa
|
|
Ogólna ocena: 8/10 Klimat: 8/10 Opis świata: 7/10 Rozmowy: 6/10 |
OCENY UŻYTKOWNIKÓW:
|
Aby wystawić ocenę musisz się zalogować Wszystkie oceny Średnia: 5,00 Liczba: 2 |
|
