|
Autor: J.W. Rinzler Oryginalny tytuł: Star Wars Storyboards: The Original Trilogy Wydanie PL: Wydanie USA: Abrams 2014 Przekład: Ilustracja na okładce: Lucasfilm Stron: 352 Cena: 40 USD |
Recenzja Lorda Sidiousa
Mam wrażenie, że album o scenopisach z klasycznej trylogii budził większe emocje, niż ten z prequeli. Zresztą wydano go w bardzo dobrym momencie, gdy rozpoczynały się zdjęcia do trzeciej trylogii „Gwiezdnych Wojen”. Tu podobnie jak w poprzednim tomie, J.W. Rinzler miał bardzo dużo materiału, który musiał przebrać by stworzyć to dzieło. Chociaż uważam, że jest bardzo dobre, to jednak obiektywnie muszę stwierdzić, że album o prequelach podobał mi się bardziej. Tym razem Rinzler przegrał z Rinzlerem i to nie tylko z prequelami, ale chyba dużo więcej „szkód” narobiły tu jego „Makingi”. Te zrobione z niebywała perfekcją dostarczają bardzo dużo informacji na temat alternatywnych wersji filmów, tego co zmieniono w scenariuszu, co rozważano i co wycięto. Dlatego w albumie o prequelach Rinzler miał kilka ciekawostek w zanadrzu. Tu niestety nie znalazłem nic takiego kalibru. Chyba problemem było reklamowanie tego albumu jako zawierającego alternatywne sceny, pomysły i tak dalej. Prawda jest taka, że nie ma tego aż tak wiele. Przypominam jednak, że tu nie o ciekawostki chodzi, a o scenopisy i to jest cały czas genialne.
Całość w swojej budowie przypomina bardzo poprzedni tom, ale widać tu pewną tendencję odwrotną. Tam to trzeci epizod był najmniej eksponowanym, tu chyba właśnie „Powrót Jedi” jest największą częścią. Wynika to z tego względu, że prawdopodobnie najwięcej ciekawych i nadających się do druku materiałów pozostało właśnie z szóstej części „Gwiezdnych Wojen”, a także fakt, że pracowało przy niej najwięcej artystów. Dzięki temu mamy większą różnorodność wizualną. Oczywiście, podobnie jak poprzednio, scenopisy, nawet tych samych artystów, potrafią się bardzo różnić od siebie stopniem ukończenia i szczegółowości. Jedne obrazują tylko sam ruch, są wręcz schematyczne, zapewne czekały na zatwierdzenie. Inne są już tak dopracowane, że wykorzystują scenografię, która ma zostać dodana w efektach lub bazują na projektach postaci, nawet tam, gdzie jeszcze nie wiedziano jak ostatecznie będzie ona wyglądać. Lando bez wąsów, czy Chewbacca ze spiczastymi uszami to chyba najlepsze przykłady.
Poza możliwością zapoznania się z pracami wielu artystów, album ten to także źródło ciekawostek. Niektóre scenopisy dotyczą faktycznie scen alternatywnych, choćby takiej w której w końcówce „Powrotu Jedi” nie pojawia się duch Anakina Skywalkera. Czasem jednak interesujące są komentarze, sugerujące, że dane ujęcie właściwie pochodzi z filmu „Aleksander Newski” Sergieja Einsteina (chodzi o scenę AT-AT pojawiających się na horyzoncie w „Imperium kontratakuje”) czy tajemniczy napis „Disney” na jednym ze scenopisów (zrobionym przez osobę, która pracowała dla Disneya).
To przede wszystkim dzieło dla osób, które interesują się powstawaniem filmu w każdym jego aspekcie. Scenopis jest wczesną próbą wizualizacji scenariusza, która powstaje czasem jeszcze przed zaakceptowaniem finalnych konceptów czy castingiem, czasem już po. Po scenopisie widać kiedy powstał i w jakim celu. Widać też wiele alternatyw, które rozważają filmowcy i nie chodzi o kompletnie inne podejście do scenariusza, ale o drobnostki, jak choćby ustawienie kamery czy sceny. Dodatkowym atutem są świetne prace wspaniałych artystów oraz wiele na szybko zrobionych szkiców, które informacyjnie mają dokładnie tę samą wartość. Oglądanie tego mnie się bardzo podobało i teraz czekam na coś w tym stylu z nowych filmów, o ile jeszcze używają tam scenopisów.
|
Ocena końcowa
|
|
Ogólna ocena: 10/10 Jakość informacji: 9/10 Jakość ilustracji: 10/10 |
OCENY UŻYTKOWNIKÓW:
|
Aby wystawić ocenę musisz się zalogować Wszystkie oceny Średnia: 9,50 Liczba: 2 |
|
