TUNIKA
Kolejnym rozpoznawalnym elementem stroju Jedi jest tunika. Poza spodniami i płaszczem stanowi podstawowe okrycie wierzchnie Jedi. W przypadku tuniki Jedi może o wiele wyraźniej zaznaczyć indywidualny charakter swojego stroju (np. stosując różne fasony, podszycia i zakładki). W tej części przedstawiono sposób wykonania najprostszego fasonu tuniki (umownie nazwanego fasonem „X”). Ponadto omówiono dokładnie sposób wykonania fasonu „A” tuniki oraz pokazano różnice między zwykłym fasonem tuniki i fasonem „A”.
Dobór materiału
Podobnie jak w przypadku płaszcza, przed zakupem materiału należy uwzględnić kilka czynników decydujących o wyborze. Decydując o wyborze rodzaju materiału należy brać pod uwagę głównie włókna naturalne. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na to czy dotyk materiału nie jest nieprzyjemny i drażniący Ponadto warto zwrócić uwagę czy materiał nie jest prześwitujący lub też zbyt ciężki. Jako dodatek do tuniki można zastosować szerokie pasy skórzane naszyte na tunikę.
W odróżnieniu do płaszcza, przy wyborze koloru materiału na tunikę istnieje szersza gama do wyboru. Przeważnie kolor tuniki przechodzi od jasnego beżu do ciemnego brązu. Bywają tuniki w kolorach szarych a nawet w kolorze czarnym. Zależnie od wybranego koloru należy również dobierać kolory nici.
Ilość materiału należy ustalać tak samo jak to opisano w rozdziale 2.2. Najprostsza tunika
Opisany poniżej rodzaj tuniki jest najłatwiejszy w wykonaniu. Ze względu na ułożenie fason ten nazwano „X”. Całość składa się z dwóch pasów ułożonych skośnie na ramionach i schodzących się w pasie na kształt litery X (rysunek 1).
Rysunek 1. Widok tuniki
Tunika ta nie posiada rękawów i wymaga założenia pod spód lekkiej koszuli z rękawami. Na rysunku 2 zamieszczono widoki przykładowych wykrojów materiału na tunikę typu „X”. Podane wymiary mają charakter orientacyjny i należy dokonać indywidualnych pomiarów.
Rysunek 2. Sposób wykonania tuniki typu „X”
Tunika w fasonie „A” – Wykroje
W dalszej części opisano tunikę wykonaną według fasonu „A”. Nazwa fasonu bierze się z kształtu tuniki rozszerzającym się w kierunku bioder. Na rysunku 3 pokazano części składowe tuniki.
Rysunek 3. Zestawienie wykrojów poszczególnych elementów tuniki
Poszczególne wykroje wraz z przykładowymi wymiarami zamieszczono na rysunkach 4-6. Szczególnie trudne może być wykończenie linii dolnego brzegu tuniki ze względu na jej zakrzywienie.
Rysunek 4. Wykroje rękawów opaski kołnierzyka i wstążek wiążących szatę
Rysunek 5. Wykrój przedniej części tuniki
Rysunek 6. Wykrój tylnej części tuniki
Szycie tuniki
O ile nie zaznaczono tego w tekście wszystkie szwy wykonywane są prostym ściegiem. Jeśli materiał jest różny w zależności od jego strony zawsze należy się upewnić, że elementy dopasowane są do siebie właściwymi stronami. Podobnie jak w przypadku płaszcza, zewnętrzną stronę tuniki oznaczono kolorem szarym. Wewnętrzna strona tuniki oznaczona jest kolorem białym.
Rysunek 7. Sposób zszycia przednich części z częścią tylną
Tak jak to pokazano na rysunku 7, należy przyszyć przednie części do części tylnej zostawiając ok. 15 cm na kołnierzyk (wymiar ten zależy od szerokości szyi). Kołnierzyk nie może być zbyt duży, gdyż tunika nie będzie wówczas układać się prawidłowo.
Rysunek 8. Sposób przyszycia rękawów do głównej części tuniki
Na rysunku 8 przedstawiono sposób w jaki należy przyszyć rękawy do tuniki. rękawy powinny być wyśrodkowane na linii zszycia części przednich z tylną.
Następnie należy przyszyć boki tuniki od dołu po krawędzie rękawów, tak jak to pokazano na rysunku 9.
Rysunek 9. Sposób zszycia boków i rękawów
Kolejna czynność, polegająca na przyszyciu opaski kołnierzyka, jest nieco trudniejsza. Opaskę należy przypiąć do szaty tak jak to pokazano na rysunku 10. Tunikę z przypięta opaską można przymierzyć celem sprawdzenia i dopasowania ułożenia opaski. Przy dopasowywaniu można spróbować zmniejszyć nieco tolerancję dla szwu. Powinno to sprawić, że kołnierzyk na karku będzie się lepiej układał. Jednak efekt ten zależy od budowy ciała.
Rysunek 10. Sposób przyszycia opaski kołnierzyka
Następnie opaskę kołnierzyka trzeba przyszyć tak jak pokazano na rysunku 11. Opaskę należy założyć przez krawędź tuniki i przyszyć. Dla lepszego efektu założoną opaskę można przypiąć szpilkami i dopasować przed szyciem. Po dopasowaniu należy szyć bardzo blisko poprzedniego ściegu, lub na nim. Wówczas linia ściegu nie będzie tak bardzo widoczna z zewnątrz. Dodatkowo można zastosować podwójny ścieg (jeden obok drugiego).
Rysunek 11. Sposób wykończenia opaski kołnierzyka
Rysunek 12. Wykończenie rękawów i brzegów tuniki
Rękawy należy wykończyć w sposób pokazany na rysunku 12. Najpierw powinno się podciągnąć lekko rękawy aby uzyskać zakładkę taką jak pokazaną na rysunku 12. Następnie zakładkę trzeba przypiąć szpilkami i przymierzyć czy taki układ rękawów będzie pasował. Należy pamiętać, że trzeba zostawić naddatek materiału na końcach rękawów na mankiety. Podpięte rękawy należy kilkakrotnie lekko przyszyć. Następnie należy wykończyć mankiety rękawów. W tym celu należy dociąć a następnie założyć mankiety wedle własnego uznania. Założone mankiety mogą być szerokie lub wąskie – w zależności od indywidualnego upodobania.
Na rysunku 13 pokazano ostatnią fazę polegającą na wykończeniu dolnej krawędzi tuniki i wykończeniu mankietów. Dolna krawędź ze względu na zakrzywienie może byś trudna do obrobienia. Tunika w fasonie „A” jest gotowa.
Opisany sposób uszycia tuniki można zastosować również do tuniki o zwykłym, prostym fasonie. Różnica polega na takim zmodyfikowaniu wykroju przednich części tuniki (rysunek 5) Na rysunku 14 pokazano różnice między zwykłym fasonem a fasonem typu „A”
Rysunek 13. Wykończenie tuniki
Rysunek 14. Rodzaje fasonów tunik:
a) prosta tunika;
b) tunika typu „A”
Kolejnym rozpoznawalnym elementem stroju Jedi jest tunika. Poza spodniami i płaszczem stanowi podstawowe okrycie wierzchnie Jedi. W przypadku tuniki Jedi może o wiele wyraźniej zaznaczyć indywidualny charakter swojego stroju (np. stosując różne fasony, podszycia i zakładki). W tej części przedstawiono sposób wykonania najprostszego fasonu tuniki (umownie nazwanego fasonem „X”). Ponadto omówiono dokładnie sposób wykonania fasonu „A” tuniki oraz pokazano różnice między zwykłym fasonem tuniki i fasonem „A”.
Dobór materiału
Podobnie jak w przypadku płaszcza, przed zakupem materiału należy uwzględnić kilka czynników decydujących o wyborze. Decydując o wyborze rodzaju materiału należy brać pod uwagę głównie włókna naturalne. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na to czy dotyk materiału nie jest nieprzyjemny i drażniący Ponadto warto zwrócić uwagę czy materiał nie jest prześwitujący lub też zbyt ciężki. Jako dodatek do tuniki można zastosować szerokie pasy skórzane naszyte na tunikę.
W odróżnieniu do płaszcza, przy wyborze koloru materiału na tunikę istnieje szersza gama do wyboru. Przeważnie kolor tuniki przechodzi od jasnego beżu do ciemnego brązu. Bywają tuniki w kolorach szarych a nawet w kolorze czarnym. Zależnie od wybranego koloru należy również dobierać kolory nici.
Ilość materiału należy ustalać tak samo jak to opisano w rozdziale 2.2. Najprostsza tunika
Opisany poniżej rodzaj tuniki jest najłatwiejszy w wykonaniu. Ze względu na ułożenie fason ten nazwano „X”. Całość składa się z dwóch pasów ułożonych skośnie na ramionach i schodzących się w pasie na kształt litery X (rysunek 1).
Rysunek 1. Widok tuniki
Tunika ta nie posiada rękawów i wymaga założenia pod spód lekkiej koszuli z rękawami. Na rysunku 2 zamieszczono widoki przykładowych wykrojów materiału na tunikę typu „X”. Podane wymiary mają charakter orientacyjny i należy dokonać indywidualnych pomiarów.
Rysunek 2. Sposób wykonania tuniki typu „X”
Tunika w fasonie „A” – Wykroje
W dalszej części opisano tunikę wykonaną według fasonu „A”. Nazwa fasonu bierze się z kształtu tuniki rozszerzającym się w kierunku bioder. Na rysunku 3 pokazano części składowe tuniki.
Rysunek 3. Zestawienie wykrojów poszczególnych elementów tuniki
Poszczególne wykroje wraz z przykładowymi wymiarami zamieszczono na rysunkach 4-6. Szczególnie trudne może być wykończenie linii dolnego brzegu tuniki ze względu na jej zakrzywienie.
Rysunek 4. Wykroje rękawów opaski kołnierzyka i wstążek wiążących szatę
Rysunek 5. Wykrój przedniej części tuniki
Rysunek 6. Wykrój tylnej części tuniki
Szycie tuniki
O ile nie zaznaczono tego w tekście wszystkie szwy wykonywane są prostym ściegiem. Jeśli materiał jest różny w zależności od jego strony zawsze należy się upewnić, że elementy dopasowane są do siebie właściwymi stronami. Podobnie jak w przypadku płaszcza, zewnętrzną stronę tuniki oznaczono kolorem szarym. Wewnętrzna strona tuniki oznaczona jest kolorem białym.
Rysunek 7. Sposób zszycia przednich części z częścią tylną
Tak jak to pokazano na rysunku 7, należy przyszyć przednie części do części tylnej zostawiając ok. 15 cm na kołnierzyk (wymiar ten zależy od szerokości szyi). Kołnierzyk nie może być zbyt duży, gdyż tunika nie będzie wówczas układać się prawidłowo.
Rysunek 8. Sposób przyszycia rękawów do głównej części tuniki
Na rysunku 8 przedstawiono sposób w jaki należy przyszyć rękawy do tuniki. rękawy powinny być wyśrodkowane na linii zszycia części przednich z tylną.
Następnie należy przyszyć boki tuniki od dołu po krawędzie rękawów, tak jak to pokazano na rysunku 9.
Rysunek 9. Sposób zszycia boków i rękawów
Kolejna czynność, polegająca na przyszyciu opaski kołnierzyka, jest nieco trudniejsza. Opaskę należy przypiąć do szaty tak jak to pokazano na rysunku 10. Tunikę z przypięta opaską można przymierzyć celem sprawdzenia i dopasowania ułożenia opaski. Przy dopasowywaniu można spróbować zmniejszyć nieco tolerancję dla szwu. Powinno to sprawić, że kołnierzyk na karku będzie się lepiej układał. Jednak efekt ten zależy od budowy ciała.
Rysunek 10. Sposób przyszycia opaski kołnierzyka
Następnie opaskę kołnierzyka trzeba przyszyć tak jak pokazano na rysunku 11. Opaskę należy założyć przez krawędź tuniki i przyszyć. Dla lepszego efektu założoną opaskę można przypiąć szpilkami i dopasować przed szyciem. Po dopasowaniu należy szyć bardzo blisko poprzedniego ściegu, lub na nim. Wówczas linia ściegu nie będzie tak bardzo widoczna z zewnątrz. Dodatkowo można zastosować podwójny ścieg (jeden obok drugiego).
Rysunek 11. Sposób wykończenia opaski kołnierzyka
Rysunek 12. Wykończenie rękawów i brzegów tuniki
Rękawy należy wykończyć w sposób pokazany na rysunku 12. Najpierw powinno się podciągnąć lekko rękawy aby uzyskać zakładkę taką jak pokazaną na rysunku 12. Następnie zakładkę trzeba przypiąć szpilkami i przymierzyć czy taki układ rękawów będzie pasował. Należy pamiętać, że trzeba zostawić naddatek materiału na końcach rękawów na mankiety. Podpięte rękawy należy kilkakrotnie lekko przyszyć. Następnie należy wykończyć mankiety rękawów. W tym celu należy dociąć a następnie założyć mankiety wedle własnego uznania. Założone mankiety mogą być szerokie lub wąskie – w zależności od indywidualnego upodobania.
Na rysunku 13 pokazano ostatnią fazę polegającą na wykończeniu dolnej krawędzi tuniki i wykończeniu mankietów. Dolna krawędź ze względu na zakrzywienie może byś trudna do obrobienia. Tunika w fasonie „A” jest gotowa.
Opisany sposób uszycia tuniki można zastosować również do tuniki o zwykłym, prostym fasonie. Różnica polega na takim zmodyfikowaniu wykroju przednich części tuniki (rysunek 5) Na rysunku 14 pokazano różnice między zwykłym fasonem a fasonem typu „A”
Rysunek 13. Wykończenie tuniki
Rysunek 14. Rodzaje fasonów tunik:
a) prosta tunika;
b) tunika typu „A”
