Autor: John Whitman Oryginalny tytuł: Galaxy of Fear #3: Planet Plague Wydanie PL: brak Wydanie USA: Bantam Spectra 1997 Przekład: --- Okładka: Steve Chorney Stron: 138 Cena: 4,99 USD

Recenzja Lorda Sidiousa

Po dwóch tomach wydawało mi się mniej więcej, czego mogę się spodziewać po trzecim tomie „Galaxy of Fear”. Ba nawet trochę zastanawiałem się nad kolejnym ekstremalnym pomysłem autora, acz powiem tak, tym razem było jeszcze gorzej. Ciężko było nawet dotrzeć do końca, głównie ze względu na schematyczność i brak polotu. Choć znalazło się kilka mocnych akcji.

Pierwsza z nich to dedykacja. Niesamowite – dla redaktorki, która się poniekąd podpisała pod tym dziełem to jest Sue Rostoni i jej ówczesnej wspólniczki Karen Meyers. Mogę tylko strzelać, że ta druga wylądowała w psychiatryku, a ta pierwsza, no cóż, po tych traumatycznych przeżyciach można jej wybaczyć chyba wszystko (poza faktem, czemu tego nie wywaliła poza kanon, a zatwierdziła i wysłała do drukarni). Tym razem jednak autor przebił samego siebie nie w porąbanych pomysłach, ale totalnej głupocie. To, że dzieciaki wyczuwają niebezpieczeństwo, a dorośli im nie wierzą, to standard, było tak w wielu młodzieżowych seriach, Whitman nie jest tu wyjątkiem. Ale tym razem nagle okazuje się, że dzieci zaczynają podejrzewać swojego wujka Hooliego. Bo przede wszystkim nawet nie wiedzą jak on ma na imię, czym się zajmuje i jakie są jego powiązania z Imperialnymi. Cóż, rychło w czas, faktycznie podejrzewam go o najgorsze intencje, zwłaszcza po drugim tomie. Niemniej jednak, muszę przyznać, ze to już całkowicie autorowi nie wyszło, efekt jest taki, że miast walczyć z czymś porąbanym, smęci nam o wuju. Ręce opadają.

Nie mogło jednak zabraknąć i innych charakterystycznych dla serii fragmentów. Po pierwsze postać z Gwiezdnych Wojen, tym razem Wedge Antilles. Po drugie coś dziwnego, strasznego – tym razem plaga, zamieniająca zarażonych w potwory o dość nieokreślonym kształcie, o konsystencji przypominającej gluta. Myślę, że okładka doskonale oddaje ten złowieszczy wygląd. Reszta, cóż, zmienia się tylko trochę opis tego, co było wcześniej, Whitman stara się jakoś powiązać serię, ale na razie kiepsko mu to wychodzi. No i gdy autor nie ma odjechanego pomysłu, a może się pochwalić nieciekawym stylem, to trzeci tom jest mordęgą trudną do przebycia.

Żeby nie było, że książeczka nie ma żadnych pozytywnych cech. Są dwie – kolejna broń Imperium, tym razem plaga. Szczerze mówiąc jest to z pewnością lepsze niż planeta zjadająca ludzi, czy serum reanimacyjne. Może jest ciut lepiej, realniej przedstawione. Na pewno pasuje do zombie z poprzedniego tomu. W każdym razie, po dwóch pierwszych tragediach tę można całkiem ładnie przełknąć. Druga to w końcu pojawia się jakiś przeciwnik więc może dalej będzie ciekawiej. Na razie niewiele o nim wiadomo, ale zawsze jest.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 1/10 Klimat: 1/10 Opis świata: 1/10 Rozmowy: 1/10

OCENY UŻYTKOWNIKÓW:

Aby wystawić ocenę musisz się zalogować Wszystkie oceny Średnia: 2,75 Liczba: 4

Użytkownik Ocena Data piter89 5 2020-04-13 17:55:25 Vergesso 4 2017-04-15 02:56:20 Rusis 1 2010-07-03 10:50:31 Lord Sidious 1 2009-10-19 22:37:07

TAGI: Bantam Books (73) Galaxy of fear (12) John Whitman (14) Steve Chorney (12)