* * *

Roal Drayfus wysiadł ze śmigacza i zablokował drzwi kartą identyfikacyjną. Co za dzień, pomyślał. Kilkunastominutowa rozmowa z Imperatorem z rana potrafi doszczętnie zrujnować nastrój do samego wieczora. W pracy nie rozmawiał z nikim na ten temat, nie chciał znowu przez to przechodzić. Nie potrafił zliczyć, ile kaw dzisiaj wypił i ile razy niecierpliwie spoglądał na zegar w oczekiwaniu na koniec zmiany. Kiedy wreszcie to nastąpiło, ledwie doszedł do wozu. Nawet nie zauważył, kiedy się ściemniło.
Nienawidził tej roboty. Nic tylko przeglądać raporty i skargi ze strony personelu wojskowego z połowy galaktyki. Rzeczy, które w tych papierach wyczytywał, często wołały o pomstę do nieba - na przykład dzisiaj kapral z obozu, którego nazwy nie potrafił nawet wymówić, wnosił o zmianę koi swojego oddziału, gdyż zostawiały one "trwałe ślady na ciałach żołnierzy". Jasna cholera! To dzisiejsze wojsko faktycznie składa się z samych mięczaków, pomyślał. A służba nawet nie jest obowiązkowa! Niektórym wydaje się, że zaciągnięcie się do armii oznacza chwałę, kobiety i bogactwo. A rzeczywistość oczywiście prezentuje się gorzej. Dużo gorzej. Zrezygnowany wszedł do budynku i zagadnął portiera, który siedział za szybą, przeglądając gazetę.
- I co, panie Drins? Szybkę pan wymienił?
- Oczywiście, panie generale, oczywiście - odparł szybko Drins, wstając z krzesła i lekko się kłaniając. - I jeszcze raz przepraszam za całe zajście. Wie pan, pan mieszka na drugim piętrze, to dla chuliganerii tak samo jak na parterze.
- W porządku, w końcu nic się nie stało. Dziękuję - odparł Drayfus i skierował się na schody.
- Aha, zdaje się, że pan Flight czeka na pana pod mieszkaniem - przypomniał sobie portier.
- Tak? Ciekawe po co... - zdziwił się generał, po czym trzasnął się w czoło. - No jasne, skleroza nie boli.
Zupełnie zapomniał. Wszystko przez tą cholerną audiencję, przecież byli dziś wieczór umówieni na partyjkę sabaka. Wspiął się na drugie piętro i wszedł w korytarz po prawej. Pod numerem 28 rzeczywiście czekał na niego Flight, już w cywilnym ubraniu. W dłoni trzymał talię kart.
- Cześć, Trey! - odezwał się generał z uśmiechem.
- Cześć - Flight również się uśmiechnął. - Co tak długo?
- To co zwykle: papierzyska i nadgodziny, za które nie dostanę nawet zakichanego decykredyta. I, wstyd się przyznać, ale zupełnie wyleciał mi z głowy nasz sabak...
Flight machnął ręką.
- Mnie też się czasem to zdarza. Ale jak się nie czujesz na siłach, możemy to odłożyć do jutra, spokojna głowa.
- Nie no, daj spokój - Drayfus wyciągnął kartę magnetyczną i wsunął ją w czytnik, otwierając drzwi. - Tylko się opłuczę i jedziemy z tym koksem.
Weszli do środka. Drayfus zapalił światło i gestem zaprosił towarzysza, by usiadł na fotelu w małym salonie, sam zaś wszedł do łazienki. Odkręcił kran i opłukał się.
- No i... - zaczął, wycierając się w ręcznik. - …nie jesteś zupełnie ciekaw, jak mi poszło?
- A co ci miało pójść? - zapytał z salonu Flight.
Generał zamrugał i wyszedł z łazienki. Spojrzał na gościa ze zdziwieniem.
- Dobra, dosyć wygłupów, dobrze wiesz, o co mi chodzi.
Flight również wyglądał na mocno zdziwionego.
- Chciałbym, ale nie mam pojęcia, o czym ty mówisz...
- Przestań się zgrywać!
- Nie zgrywam się do jasnej cholery! Stary, piłeś coś dzisiaj?
- Jak może cię w ogóle nie interesować moja rozmowa z Imperatorem?
Gość przestał spoglądać na Drayfusa jak na przyjaciela, który mówi o czymś dziwnym - teraz patrzył na niego jak na zwykłego czubka.
- Rozmawiałeś z Imperatorem?
- To nie jest teraz ważne... - zdenerwował się generał. - Ale tak, rozmawiałem z nim. I ty doskonale o tym wiesz.
- Niby skąd?! Nic mi o tym nie mówiłeś!
- Jak to nic nie mówiłem?! Rany boskie, przecież spotkaliśmy się dzisiaj w Pałacu - tuż przed moją audiencją!
- Co... - porucznik wytrzeszczył oczy. - Nie wiem, z kim ty rozmawiałeś, ale na pewno nie ze mną, Roal! Ostatni raz gadaliśmy wczoraj wieczorem przez komunikator i wtedy zaprosiłeś mnie na sabaka!
- Chyba zwariowałeś.
- Nie, panie generale. Jeśli ktoś tu zwariował, to ty, nie ja! Zresztą - Flightowi najwidoczniej coś się skojarzyło. - na audiencję trzeba się umówić z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem. Gdybyś poprosił o nie kilka tygodni temu, dlaczego ja miałbym o tym nic nie wiedzieć? Bo nie powiesz mi chyba, że zaraz po naszej wczorajszej rozmowie poprosiłeś o spotkanie i załatwiono ci je na dzisiaj?
- Nie... poprosiłem o nie rano. Dlatego powiedziałem ci o tym dopiero w Pałacu.
- Po raz kolejny powtarzam... zresztą za chwilę do tego wrócimy. Po kolei: dlaczego poprosiłeś o spotkanie z Palpatine'em?
- Bo jakiś rebeliancki smarkacz rzucił mi w okno cegłą z przyczepioną wiadomością, którą ci zresztą pokazywałem!
- Jakoś szyba nie sprawia wrażenia stłuczonej.
- Bo ją po południu wymienili! Zapytaj Drinsa z portierni, to ci zresztą potwierdzi...
Flight westchnął.
- No dobra, a co było w tej wiadomości?
- Czytałeś ją przecież... a zresztą trzymaj - to mówiąc, wręczył porucznikowi wymiętą kartkę.
Flight zagłębił się w lekturze, po czym spojrzał z przestrachem na generała.
- Powinieneś mieć się na baczności.
- Błagam cię, Trey, przestań do cholery zmieniać temat! Teraz moje bezpieczeństwo to kwestia drugorzędna. Ważne jest to, kto tu z nas oszalał. Widziałeś już tę wiadomość, prawda? Poznajesz ten tekst?
- Poznaję... - zaczął Flight.
- No widzisz!
- ...ale nie od ciebie - dokończył. - Pracuję z pułkownikiem Sallerem, wspomniał mi dziś, że rano znalazł pod drzwiami list. Miał go przy sobie i przeczytał mi: o ile dobrze pamiętam, treść była mniej więcej taka sama.
Drayfus prychnął z rezygnacją.
- Wróćmy do tej naszej teoretycznej porannej pogawędki. Twierdzisz, że spotkaliśmy się w Pałacu? - zapytał porucznik.
- Ja nie twierdzę, ja wiem!
- No to muszę cię poinformować, że ja - Flight systematycznie podnosił głos. - w życiu nie byłem w tym cholernym Pałacu!
- No to widać, że sam nie wiesz, co robisz i gdzie jesteś!
- A ty może jesteś bardziej wiarygodny, co? Umawiasz się na audiencję i jakoś dziwnym trafem od razu ci jej udzielają. O czym rozmawiałeś z Palpatine'em?
- Wytknąłem mu błędy w rządzeniu! Znasz przecież moje poglądy!
Porucznik przełknął ślinę.
- Krytykowałeś Palpatine'a?! Czyś ty do reszty zdurniał? Jakim cudem wyszedłeś stamtąd żywy?
Drayfus wzruszył ramionami.
- Boi się mnie zabić. A co do mojej krytyki… wydaje mi się, że potrzebuje czasu, by dotarły do niego rozsądne argumenty.
Gość wybuchnął śmiechem.
- Do Palpatine'a? Prędzej banthy zaczną latać! I nie wierzę, że mimo wszystko cię nie zabił.
- Jakoś jednak żyję!
- Kolejny dowód, że nic takiego nie miało miejsca... no dobra, a co ze mną? Co ja w ogóle robiłem w tym Pałacu?
- Mówiłeś coś, że kazali ci sprawdzić system.
Flight zamrugał.
- Chłopie, ja pracuję w zupełnie innym sektorze! Znam się trochę na komputerach, ale system Pałacu Imperialnego to dla mnie czarna magia! Specjalistów to oni mają na miejscu. Po co mieliby mnie do tego mieszać, w niczym bym im nie pomógł! Nie zaciekawiło cię to?
Drayfus zaczął się zastanawiać. Obecność przyjaciela w Pałacu nie wzbudziła w nim żadnych podejrzeń.
- Więc uważasz mnie za idiotę?
- Chyba powoli zaczynam - odparł porucznik.
Generał spojrzał w sufit.
- Może cię... nie wiem, zahipnotyzowali. Wiesz: pstryk - robisz to co ci każę, pstryk - wracasz do zdrowych zmysłów...
- Posłuchaj sam siebie! Naprawdę w to wierzysz?
- A co ja do cholery mam o tym myśleć?! Spotkałem się z tobą, a ty nic nie pamiętasz. Byłeś w Pałacu, chociaż nie powinieneś...
Flight położył ręce na kolanach.
- I co zamierzasz?
- Na pewno jest jakiś sposób, żeby udowodnić, że byłeś w Pałacu!
- Niby jaki?
- Zaraz... przed wejściem do Pałacu trzeba wpisać kod identyfikacyjny. Powinieneś być zapisany w systemie!
- Po pierwsze: nic takiego tam nie znajdziesz, po drugie: jak niby sprawdzisz zapisy?
Drayfus triumfalnie wyciągnął z kieszeni kartę magnetyczną, którą otwierał drzwi.
- Identyfikator generalski otwiera nie tylko drzwi w dosłownym tego słowa znaczeniu. Wstał i podszedł do komunikatora stacjonarnego. Wsunął kartę do otworu, po czym zaczekał, aż zapaliła się zielona dioda.
- Generał Roal Drayfus prosi o dostęp do wewnętrznej sieci Pałacu Imperialnego - odezwał się do maszyny.
- Czekaj, przetwarzanie danych... - odpowiedział metaliczny głos. - Pozwolenie udzielone. Witam pana, generale. Czego chciałby się pan dowiedzieć?
- Otwórz zapisy odwiedzających.
- W jakim przedziale czasowym?
- Dzisiaj.
- Proszę czekać... zapisy otworzone. Liczba wchodzących: 507. Liczba wychodzących: 491.
- Poszukaj Treya Flighta.
- Proszę czekać... znaleziono jeden pasujący wynik.
Drayfus odwrócił się do gościa z miną "A nie mówiłem?". Porucznik był blady jak ściana – pewnie myślał, czy to jednak nie on oszalał. Generał wrócił do sprawdzania danych.
- Czy Flight opuścił teren Pałacu?
- Potwierdzam.
- Podaj mi przedział czasowy jego wizyty.
- Wejście zarejestrowano o ósmej czterdzieści trzy czasu lokalnego. Wyjście zarejestrowano o dziewiątej dwadzieścia jeden czasu lokalnego.
- Podaj cel wizyty.
- Pomoc przy znalezieniu i usunięciu wirusa klasy B z wewnętrznego systemu.
- Czy cel został osiągnięty?
- Przykro mi, brak danych.
Drayfus nachylił się niżej.
- Czy ten wirus w ogóle istniał?
- Przepraszam, nie rozumiem pytania.
- Czy zarejestrowałeś obecność tego wirusa?
Z głośnika popłynęła cisza, a po niej jedno słowo:
- Zaprzeczam.
Generał pokiwał głową z lekkim uśmiechem.
- Kto wydał polecenie sprowadzenia Flighta do Pałacu?
- Przykro mi, te informacje są zastrzeżone.
Drayfus popatrzył chwilę na komunikator, po czym wyprostował się i wyciągnął kartę.
- Dziękuję, to wszystko.
Odwrócił się i spojrzał na gościa, który wpatrywał się tępo w stolik.
- No i co? - zapytał generał.
- Co "co"? – odpowiedział pytaniem na pytanie Flight. - Dobra, wierzę, że mnie spotkałeś w Pałacu... a raczej kogoś bardzo do mnie podobnego.
- Tylko mi nie mów, że ktoś mógłby się do ciebie do złudzenia upodobnić!
- A masz jakieś inne wytłumaczenie?
Drayfus przewrócił oczami.
- Już mówiłem: hipnoza, pranie mózgu i Bóg wie co jeszcze.
- To nie mogłem być ja, ile razy mam ci to powtarzać?!
- Jak chcesz to udowodnić?
- Jak mogę to udowodnić... - spojrzał na list, który wcześniej odłożył na stół. - Wiem! Zadzwoń do pułkownika Sallera! Cały dzień pracował w pobliżu i wie, że nigdzie nie wychodziłem!
Drayfus znowu zerknął na komunikator.
- No dobra, ale na czas naszej rozmowy...
- ...mam wyjść z pokoju, wiem - dokończył Flight. - Zawołaj mnie, jak skończysz.
- Weź szklankę i przystaw do drzwi, będziesz mógł wszystko słyszeć. Wiesz, żeby potem nie było wątpliwości... - generał wskazał na barek.
Porucznik wstał, wziął szklankę i wyszedł z mieszkania, zamykając za sobą drzwi. Drayfus wcisnął przycisk na komunikatorze, z którego rozległ się ten sam metaliczny dźwięk.
- Centrala Komunikacji Coruscant, czym mogę służyć?
- Proszę z rezydencją pułkownika Ferosa Sallera.
- Już łączę, proszę pana - w głośnikach dał się słyszeć długi sygnał.
Po chwili na komunikatorze pojawił się ćwierćmetrowej wysokości hologram przysadzistego, kompletnie łysego mężczyzny owiniętego ręcznikiem.
- Pułkownik Saller, słucham.
- Witam, pułkowniku. Roal Drayfus z tej strony.
Saller uśmiechnął się szeroko.
- Pan generał, co za miła niespodzianka! Jak zdrówko?
- Dziękuję, dobrze. Przepraszam, że niepokoję, pułkowniku. Zna pan niejakiego Treya Flighta, prawda?
- Tak, znam go - przytaknął pułkownik - Właściwie to nawet się przyjaźnimy. O ile wiem, panowie też żyjecie w dobrej komitywie?
- Faktycznie, dość dobrze się znamy. Chciałbym zapytać, o której godzinie opuścił on stanowisko w odpowiedzi na wezwanie z Pałacu Imperialnego.
Saller zamrugał.
- Przepraszam, ale nie rozumiem. Trey wychodził dzisiaj chyba tylko do toalety i zawsze wracał w ciągu pięciu minut.
Drayfus westchnął w duchu. O co tu do diabła chodzi?
- O której zaczął pracę?
- Przyszedł około ósmej, a skończył, zgodnie z planem, o wpół do czwartej. I gwarantuję, że nie opuszczał budynku na krok.
Generał pokiwał głową.
- Rozumiem, pułkowniku. Bardzo mi pan pomógł. Aha, niech pan się nie przejmuje tym listem, też go dziś dostałem.
Saller uśmiechnął się serdecznie.
- To nie pierwszy taki świstek w mojej karierze i pewnie nie ostatni - odrzekł.
- W takim razie dziękuję i dobranoc.
- Zawsze do dyspozycji. Dobranoc panu - odparł Saller, a jego holowizerunek po chwili rozpłynął się w powietrzu.
Drayfus podszedł do drzwi i zastukał w nie. Flight wślizgnął się do środka i odstawił szklankę na stolik. Generał położył ręce na biodrach.
- No to mamy dwóch Treyów Flightów.
Porucznik potrząsnął głową.
- Wiedziałem, że przyjście dzisiaj do ciebie to był kiepski pomysł - rzekł z rezygnacją w głosie. - Chciałem tylko pograć w sabaka, a muszę rozwiązywać jakieś detektywistyczne układanki! - rozejrzał się po pokoju. - Dasz coś do picia?
Drayfus myślami był gdzie indziej. O co tu chodziło? Albo Saller i Flight go okłamywali, albo ktoś wprowadził do sieci Pałacu fałszywe dane, a następnie podstawił kogoś łudząco podobnego do porucznika. Obie wersje wydawały się równie nieprawdopodobne. I pozbawione sensu.
- Roal! - krzyknął Flight. - Mówię do ciebie!
- Co...? Przepraszam, zamyśliłem się. O co chodzi?
- Pytałem, czy dasz coś do picia. Jak chcesz, to sam się obsłużę.
- Nie, nie, już podaję... - Drayfus zaczął otwierać barek. - Na co masz ochotę?
- A czym dysponujesz?
Generał odsunął się, by na etykiety butelek spadło trochę światła.
- Whisky. Johriańska, koreliańska, lemeliańska...
Urwał. Gdzieś w mózgu zapaliła mu się czerwona lampka.
- Daj tą koreliańską, jestem tradycjonalistą... Roal?
Drayfus stał jak zaczarowany, wpatrując się w lemeliańską whisky. Coś mu to przypominało... ale co?
I nagle przyszło oświecenie.
- Lemelisk.
Flight spojrzał na niego ze zdziwieniem.
- Słucham?
- Lemelisk - powtórzył generał, odwracając się powoli. - Bevel Lemelisk. Był dzisiaj u Palpatine'a. Przyprowadził go Wywiad.
Gość miał już najwyraźniej tego dosyć.
- Kto to do cholery jest Bevel Lemelisk? - wycedził przez zęby.
- Już ci przecież tłumaczyłem... a tak, to nie byłeś ty... - generał postarał się skoncentrować. - Bevel Lemelisk to jeden z głównych, jeśli nie główny, konstruktor Gwiazdy Śmierci. Był na audiencji u Imperatora i miał odpowiedzieć za zniszczenie stacji.
Flight wzruszył ramionami.
- Czyli już nie zobaczymy go wśród żywych. Nie rozumiem, jaki to ma w ogóle związek...
- Niekoniecznie - przerwał mu Drayfus. - Palpatine powiedział mi, że... zaraz, jak on to ujął... "zabił go, ale też dał mu nowe życie".
Porucznik zaczął jęczeć jak zarzynany Hutt.
- Boże, ratuj! Jestem informatykiem, a nie humanistą! Rodzice musieli mi łopatologicznie tłumaczyć znaczenie nawet najprostszych przysłów! Skąd mam wiedzieć, o co chodziło Palpatine'owi?!
Generał zachował zimną krew.
- Myślę, że wytłumaczenie jest całkiem proste... zastanów się przez chwilę, to ma związek z tobą.
Flight dmuchnął sobie w nos. Widać było, że był już kompletnie wyczerpany. Po kilkunastu sekundach spojrzał jednak na generała z szeroko otwartymi z przerażenia oczami.
- Nie... nie myślisz chyba... - wyjąkał.
- Dokładnie tak myślę.
- Ale... jakim cudem? Nie, to bzdura, klona się nie tworzy w jeden dzień!
Drayfus przyjrzał mu się.
- Nie zapominaj, że w całą sprawę jest zamieszany sam Palpatine. Mógłbyś ze stuprocentową pewnością powiedzieć, że dla tego faceta jest coś niemożliwego?
Porucznik oparł ciężko głowę na fotelu.
- Dasz mi wreszcie tą whisky?! - wrzasnął niespodziewanie. Generał rzucił się do barku, wziął szklankę i postawił ją na stole obok drugiej. Wziął butelkę koreliańskiego alkoholu, otworzył ją i polał do obydwu naczyń. Porucznik wychylił błyskawicznie swoją porcję, a zaraz potem ciężko odetchnął.
- Aaach... nie ma to jak zimna gorzała... no dobra, więc twierdzisz, że Palpatine mnie sklonował. Załóżmy, że jakimś cudem udało mu się wyhodować tego klona w krótkim czasie. Ale skąd miałby moją próbkę krwi?

OCENY UŻYTKOWNIKÓW:

Aby wystawić ocenę musisz się zalogować Wszystkie oceny Średnia: 6,80 Liczba: 5

Użytkownik Ocena Data Vergesso 9 2008-08-24 11:07:56 jabco 8 2008-08-22 21:59:54 BartSkywalker 7 2008-08-21 14:46:44 Kasis 7 2008-08-20 13:44:07 Carno 3 2008-08-21 10:33:41

TAGI: Fanfik / opowiadanie (255)