Recenzja Lorda Sidiousa

---

Nie ma możliwości, by to dzieło oddzielić od poprzedniej książeczki Jeffreya Browna, czyli Darth Vader and son. Skoro Vader jest ojcem bliźniąt, pora ukazać jak zachowuje się córeczka tatusia. Zupełnie jak poprzednio jest to dzieło fenomenalne.

„Gwiezdne Wojny” ponownie są traktowane głównie jako pretekst, a różne elementy filmów są przekładane na naszą rzeczywistość. Choćby karbonit służący do odstraszania niechcianych chłopaków ukochanej córeczki. Znalazło się także miejsce na niesławne „Nooo” Vadera. Wszystko ładnie wkomponowane w historię ojca i jego ukochanej córki, historię pełną nieporozumień i różnych oczekiwań. Tym razem jednak autor nie powiela tylko poprzedniego schematu, z córką wiążą się nie tylko problemy wieku dziecięcego, ale obserwujemy całą gamę konfliktów z dorastającą nastolatką. To już widać po tyle okładki, gdzie widzimy Leię w stroju niewolnicy oraz Vadera, który jej mówi, że w takim stroju to ona z domu nie wyjdzie. Tego typu uwag, żartów, sytuacji jest tu całkiem sporo. Zresztą wbrew tytułowi, jest tu też miejsce na Luke’a, choć tym razem jest go zdecydowanie mniej niż ostatnio, ale pojawia się też Han, czyli chłopak Lei, który nie do końca podoba się jej ojcu.

Czy Brown jest wytrawnym obserwatorem rzeczywistości, czy raczej wykorzystuje ograne schematy? Tego chyba nie da się łatwo stwierdzić, ale trzeba przyznać, że wychodzi mu to bardzo sprawnie i celnie. To pozycja do której chce się wracać, bo potrafi bawić. Tekstu może jest tu niewiele, istotą są ilustracje, bardzo dobrze dobrane do żartobliwego stylu tej książeczki. Z czystym sumieniem polecam, ale chyba bardziej starszym, dzieciaki chyba nie zrozumieją wszystkiego.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 10/10 Jakość ilustracji: 10/10