Recenzja Mastera

---

Chewbacca to już trzecia pięciozeszytowa seria limitowana Marvela skupiająca się na jednym z klasycznych bohaterów oryginalnej trylogii George’a Lucasa. Za scenariusz serii odpowiedzialny jest Gerry Duggan (głównie znany ze swojego runu o Deadpoolu), natomiast okładkami i oprawą graficzną całego komiksu zajął się Phil Noto, rysownik ostatnio bardzo popularny ze względu na jego niesamowite rysunki w serii Black Widow, którą stworzył w duecie z Nathanem Edmondsonem.

Komiks przedstawia historię młodej dziewczyny o imieniu Zarro. Mieszkając na planecie na zewnętrznych rubieżach rządzonej przez gang górniczy, prowadzony przez Jauma, młoda Zarro wraz z ojcem zostają wysłani przez długi do kopalni. Młodej bohaterce udaje się uciec i załamana zaczyna szukać kogoś, kto nie bałby się Jauma i byłby w stanie jej pomóc. Szczęśliwym trafem, w tym samym czasie na planecie rozbił się tytułowy Wookiee, który poszukując w mieście części zamiennych do rozbitego statku natrafił na Zarro. Dziewczyna opowiedziała mu swoją historię i Chewbacca zrobił to, co nakazywało mu sumienie. Jednak decydując się na to nie wiedział, że Imperium zainteresowało się kopalniami. Dokładnie tymi, gdzie był przetrzymywany ojciec Zarro.

Gerry Duggan już nie jednokrotnie udowadniał, że potrafi świetnie prowadzić złożone fabuły. Tak też było tym razem. Płynnie przechodząc między wieloma wątkami sprytnie utrzymał dynamizm komiksu budując napięcie aż do ostatnich stron ostatniego zeszytu. Warto też zwrócić uwagę na ogromne wyzwanie, jakie stanęło przed scenarzystą. Napisanie ciekawej historii o bohaterze, który wydaje wyłącznie dziwne dźwięki zrozumiałe jedynie droidom protokolarnym i Hanowi Solo nie jest łatwym zadaniem. Na szczęście Duggan potrafił wykorzystać lingwistyczne zdolności Wookieego na swoją korzyść, tworząc wiele zabawnych momentów niezrozumienia pomiędzy nim i innymi bohaterami komiksu. Co więcej, zostałem bardzo pozytywnie zaskoczony, że Duggan potrafił w komiksie się odwołać do niewolniczej przeszłości Chewiego. To bardzo pomogło komiksowi, dodając mu realizmu i tłumacząc motywy działania potężnego Wookieego.

Niesamowicie ważną rolę w tej historii odegrała praca Joe’a Caramagny, który odpowiada za dymki i litery w całym komiksie. Dźwiękonaśladowcze napisy jego autorstwa dodały uroku temu komiksowi. Osobom czytającym tylko od czasu do czasu komiksy takie rzeczy mogą umknąć, ale wszystkie wypowiedzi Chewbacci w tej miniserii pod względem wizualnym to majsterszyk.

Na koniec zostawiłem to, co uważam za najsilniejszą stronę tego komiksu – rysunki. Chewbacca to pierwszy gwiezdnowojenny komiks narysowany w całości przez Phila Noto (wcześniej narysował kilka wariantów okładkowych) i muszę przyznać, że już nie mogę się doczekać serii pt. Poe Dameron, którą właśnie on będzie ilustrować. Historia o bohaterskim pomocniku Hana Solo jest niewątpliwie najlepiej narysowanym komiksem Star Wars Marvela do tej pory. Noto ma bardzo charakterystyczny styl rysowania, który zawsze dopełnia pastelowymi barwami. Nie zwraca też ogromnej uwagi na szczegóły, szczególnie tła, co nadaje dodatkową magię i głębię kadrom. To taki rysownik, którego się albo kocha albo kocha. Cały czas jestem zachwycony kadrami tej serii limitowanej.

Czy Chewbacca to komiks, który z czystym sercem bym komuś polecił? Oczywiście, że tak. Bardzo ciekawa i płynnie prowadzona fabuła połączona z przepiękną szatą graficzną to bardzo stary przepis na dobry komiks, który i w tym wypadku zadziałał.

Ocena końcowa

Scenariusz: 7/10 Rysunki: 9/10 Ogólna ocena: 8/10