|
Tytuł oryginału: Marvel Comic Star Wars #41: TESB: Imperial Pursuit! Scenariusz: Archie Goodwin Rysunki: Al. Wiliamson Litery: Rick Veitch Kolory: Glynis Wein Okładka: Al Wiliamson Tłumaczenie: brak Wydanie PL: brak Wydanie USA zeszytowe: Marvel Comics 1980 |
Recenzja Nestora
41 numer serii Marvel Comics Star Wars kontynuuje komiksową adaptację „The Empire Strikes Back”. Akcja zeszytu rozpoczyna się w środku bitwy o Hoth, kiedy to Luke Skywalker próbuje wydostać się ze swojego snowspeedera. Kończy natomiast na przylocie młodego Jedi na planetę Dagobah.
Autorzy dali nam znowu 2 wersje okładek, tak jak było w poprzednich 2 numerach. No ale nie ma na co narzekać, a raczej się cieszyć, że nas rysownicy uraczyli swoją pracą. Zewnętrzna okładka prezentuje Sokoła Milenium, który leci w paśmie asteroid. W pogoni za nim są 4 myśliwce TIE i gwiezdny niszczyciel. W tle widać wybuchy, prawdopodobnie jeden z pilotów Imperialnych uderzył w asteroidę. W komiksie jest bardzo podobna plansza do tego artu z okładki. Z tą różnicą, że jest na niej sam Sokół i wszędobylskie asteroidy – różnych wielkości. Wewnętrzna okładka jest bardzo ciekawie skonstruowana. Podzielona jest na 2 części: pierwsza – ukazuje pogoń Imperialną w postaci TIE i gwiezdnego niszczyciela, druga – uciekinierów z Hoth z perspektywy iluminatora w kabinie sterowania Sokoła. Obie części oddziela szybujący w górę statek kapitana Solo i jego gazy wylotowe. Bardzo ciekawa kombinacja, mogłaby się śmiało sprawdzić na wierzchu.
Akcja komiksu zaczyna się od uroczej sceny, w której AT-AT próbuje zgnieść snowspeeder Luke’a. Jednocześnie pierwsze 2 plansze są przypomnieniem tego, co mieliśmy w dwóch poprzednich numerach, dzięki tekstowi na tle nieba. Zmodyfikowana została sekwencja upadku AT-AT, po tym jak Skywalker wrzuca do środka granat. Maszyna krocząca obala się i doznaje wybuchów, które sypią jęzorami ognia. W oryginale AT-AT po prostu się przewrócił na bok, po serii eksplozji wewnątrz pojazdu. Tutaj mamy jakby ubarwioną wersję tego zdarzenia. Zmieniono nieznacznie wnętrze bazy Echo, które nie jest już prostymi korytarzami, ale istnym labiryntem wśród lodowych filarów i wzniesień. Zupełnie inaczej wygląda moment, w którym Luke obserwuje odlot Sokoła Milenium. Jest on znacznie spokojniejszy niż w filmie. Skywalker nie idzie już zdyszany prze zaspy śniegowe, lecz stoi i konwersuje z Wedgem przy X-Wingach. Zmieniono również kilka momentów podczas brawurowej ucieczki Hana Solo i jego załogi przed Imperialną flotą. Są to na przykład: zderzenie dwóch niszczycieli gwiezdnych (w filmie oba statki zdołały się wyminąć), czy też wkroczenie w pole asteroid podczas próby naprawienia napędu hiperprzestrzennego. Nie widzimy też dokładnie zranionej głowy Dartha Vadera, kiedy przychodzi do niego z informacją admirał Piett. Warto zwrócić także uwagę na Yodę z ostatniej planszy. Jest on wyższy niż filmowy, ma drewnianą laskę i widać mu nogi, które powinny być zakryte szatą. Brakuje mi trochę większej ilości scen walki Sokoła z TIE. Jest to tak trochę pominięty fragment, który zredukowano do minimum. W szczególności scena z pościgu nad dużą asteroidą, gdzie Imperialne myśliwce rozbijają się o wystające skały, a nie ściany wąwozu.
„Imperial Pursuit” to przede wszystkim pięknie rysowane okręty kosmiczne. To jest najjaśniejszy punkt tego zeszytu. Podobnie jak w poprzednim numerze snowspeedery i AT-AT. Mi osobiście niesamowitą przyjemność sprawia oglądanie kreski Wiliamsona i Garzona. Jest w niej to coś, co przyciąga. Ba! komiks jest dzięki niej nawet lepszy niż jego edycja specjalna z 1997 roku. W tej sferze po prostu nie ma co zarzucić artystom.
|
Ocena końcowa
|
|
Ogólna ocena: 7/10 Klimat: 10/10 Rozmowy: 4/10 Rysunki: 8/10 Kolory: 5/10 Opis walk: 5/10 Opis świata SW: 4/10 |
SW-Yogurt2018-12-17 19:24:36
Chude nóżki Yody <3
Technikalia nadal rysowane dokładnie, twarze różnie. ~;)