Recenzja Lorna

---

Długo czekaliśmy na nową grę łączącą Lego i Gwiezdne Wojny. Ostatni raz mieliśmy okazję zagłębić się w tą specyficzną wariację na temat Odległej Galaktyki w 2016 roku, przy okazji Lego Star Wars The Force Awakens, które było grą udaną, wprowadzającą do serii kilka udanych nowości, jednak w gruncie rzeczy bardzo podobną do poprzedniczek. Na kolejną część czekaliśmy 6 lat, miała ona wprowadzić do serii nową jakość i zapewnić rozrywkę na poziomie odpowiednim dla nowej generacji konsol.



W Lego Star Wars The Skywalker Saga weźmiemy udział w wydarzeniach ze wszystkich dziewięciu filmów wchodzących w skład Sagi Skywalkerów. Początkowo mamy dostęp do pierwszego filmu z każdej trylogii, kolejne części należy odblokować przechodząc wcześniejsze epizody. Jest to oczywiście tylko jedna z wielu miar postępu w tym olbrzymim tytule. Oczywiście, grę można “przejść” poznając tylko wątek fabularny, w tej sytuacji zaliczenie każdego z epizodów zajmie nam około trzech, czterech godzin, zwłaszcza, że tytuł nie zaskakuje poziomem trudności. Jednak aby poznać wszystkie sekrety gry trzeba będzie spędzić w niej o wiele więcej czasu. Myślę że najłatwiej przemówią tutaj liczby. W grze znajduje się około 1000 misji pobocznych, na które składa się 225 mini zestawów do zebrania, 135 “poziomów wyzwań”, 140 fabularnych misji pobocznych, 731 łamigłówek, 38 prób czasowych. Tylko od gracza zależy jak dużą część gry pozna, niektóre z zadań otwarcie zapraszają do zabawy, inne są nagrodami za myszkowanie w nieoczywistych punktach na mapie. Weźmiecie udział w bitwach powietrznych, kosmicznych, wyścigach, pojedynkach strzeleckich, polowaniach, odwiedzicie 20 planet, a to wszystko solo lub w kooperacji. Nagrodą dla dociekliwych będzie między innymi odblokowanie dostępu do ponad 300 postaci i ich unikalnych umiejętności. Jest to bez wątpienia największa gra Lego w historii serii i jeśli sprawia wam przyjemność poznawanie wszystkich sekretów produkcji, możecie tu przepaść na dziesiątki godzin.



Właśnie, umiejętności. To jedna ze zmian które rzucą się w oczy każdemu kto odpali grę. Postacie poza standardową możliwością ataku mają też umiejętności specjalne związane z posiadaną bronią, ale po raz pierwszy w serii możemy je rozwijać. Drzewka rozwoju nie są zbyt rozbudowane, pozwalają jednak zdecydować o tym w jakim kierunku rozwinie się kierowana postać. Do awansu potrzebne są klocki kyber i monety które zbieramy w trakcie gry.
Nowe umiejętności przydadzą się w nowym systemie walki, który teraz mniej ma wspólnego z jednoprzyciskowymi akcjami znanymi z gier z poprzednich epok, a więcej ze współczesnymi grami akcji takimi jak Assassin’s Creed. Do dyspozycji mamy trzy przyciski odpowiedzialne za walkę, które wciskane w różnej kolejności odpowiadają za wszystkie combo. Wygląda to widowiskowo i daje dużo większą przyjemność z obcowania z grą.



Od strony technologicznej również nastąpiły duże zmiany względem poprzednich części.Tytuł działa na zupełnie nowym silniku graficznym co widać na każdym kroku. Gry z serii od jakiegoś czasu proponowały połączenie elementów z Lego osadzonych w realistycznym otoczeniu, jednak tym razem elementów z klocków jest dużo więcej, są dobrze animowane, a realistyczne otoczenie bardzo zyskało dzięki dynamicznemu oświetleniu i teksturom w wysokich rozdzielczościach. Łatwo się zachwycić żyjącym Coruscant, po którym spaceruje masa postaci z Lego. W wielu miejscach mamy tu bowiem do czynienia z półotwartym światem zbudowanym z dużych przestrzeni, po których poza misjami możemy się przemieszczać w dowolnej kolejności. Samym figurkom również nie poskąpiono dodatkowych pixeli i efektów cząsteczkowych, gra wygląda bardzo ładnie i nie sprawia już wrażenia tytułu z ery Playstation 3. To pełnowartościowy tytuł dla obecnej generacji.



Twórcy chętnie chwalą się wszystkimi nietypowymi z punktu widzenia Gwiezdnych Wojen wydarzeniami, które mogą mieć miejsce w grze. Wśród nich są tak absurdalne jak pojedynek na bagietki, czy kąpiel R2-D2 ze szturmowcami. Każdy kto grał już w gry Lego doceni ten lekki charakterystyczny dla serii humor. Wszystko to daje sporo radości, do czasu aż nie zasiądziemy za sterami jakiegoś pojazdu. Nie wiem czy to tylko moje odczucie, ale mam wrażenie że prowadzenie pojazdów czy w ogóle jakichkolwiek stworzeń (np. Banthy na Tatooine) wymaga nadludzkich umiejętności, których mnie widocznie brakuje. Drugą problematyczną rzeczą, której nie mogę przemilczeć jest interfejs użytkownika i jego użyteczność. Trudność wykonania oczekiwanej czynności na obiekcie, dynamicznie zmieniające się przypisania przycisków, które w różnych okolicznościach realizują różne funkcje, to wszystko wskazuje na kilka nieprzemyślanych rozwiązań.



Kolejną sporą zmianą jest rezygnacja ze standardowych serduszek pokazujących poziom zdrowia nasz i przeciwników. Teraz zostały one zastąpione standardowymi paskami zdrowia, także w przypadku bossów. Różna broń i różne umiejętności odbierają przeciwnikowi różną ilość zdrowia co pozytywnie wpłynęło na tempo gry i balans rozgrywki.
Wszystko to sprawia, że mamy do czynienia z grą z jednej strony zupełnie nową, zapewniającą świeże doznania, ale też pod wieloma względami znajomą, w którą można się zanurzyć na długie godziny i czerpać z niej czystą przyjemność.

Graliśmy na XBOX Series X,
egzemplarz do recenzji dostarczyła firma Cenega.

Ocena końcowa

Ogólna ocena: 8/10 Grywalność: 8/10 Grafika: 8/10 Dźwięk: 8/10 Muzyka: 8/10