Recenzja Lorda Sidiousa
Spektakl ten miałem okazję zobaczyć na
Celebration IV, i powiem tak zrobił na mnie fenomenalne wrażenie. Owszem jest skrótowy i prześmiewszy i to bardzo, ale przy tym jest niesamowity, wciągający i bardzo pomysłowo zrealizowany, przy na prawdę niewielkich nakładach. A dodatkowo tak aktorzy jak i publika świetnie się bawi oglądając po raz wtóry tę samą historię.
Gwiezdne Wojny w 30 minut rozpoczynają się oczywiście od napisów początkowych, a potem akcja nabiera tempa. Nie jest to, co prawda jedna wielka spójna opowieść, ale jak w 45 minut (przynajmniej tyle mniej więcej trwał spektakl na którym ja byłem, po prawie 15 minut na epizod), ukazać ogrom Gwiezdnej Sagi? Autorzy nawet nie próbują tego zrobić, przypomina to raczej stare dobre parodie, które mają w sobie mnóstwo rozpoznawalnych na pierwszy rzut oka scen, tak bawić widza, a dopiero w tle opowiadać jakąś historię. Zwłaszcza tu, gdzie na sali prawie każdy ją znał na pamięć. Jednak najważniejsze jest to, że nie wszystko jest tu wyśmiane czy sparodiowane, w wielu miejscach twórcy są śmieszni, bo nie są w stanie pokazać specjalnych efektów. Tak jest chociażby z myśliwcami, które są de facto krzesłami, które trzymają piloci w powietrzu. Wygląda to komicznie, jest pomysłowe, ale bynajmniej nie jest jakąś parodią sagi, raczej kwestią umowną, choć niewątpliwie wzbudzającą uśmiech. Takich pomysłów jest więcej, jak choćby świecenie sobie w oczy, by udawać hologram, czy mówienie z tyłu sali, by udać głos ducha. To jednak ma w sobie to, że doskonale utrzymuje tak poziom jak i dobry humor. Z czasem każda przemiana śmieszy, jak choćby Chewbacca zamieniający się w Vadera przez nałożenie czarnych okularów (grał go ten sam aktor). Tu najważniejsza jest przede wszystkim pomysłowość, bo przecież nikt nie potraktuje tego poważnie, że C-3PO chodzi ze śmietnikiem w rękach (R2-D2).
„Star Wars in 30 minutes” to doskonała zabawa, fenomenalne przedstawienie i niecodzienne podejście do sagi. Jakby ktoś miał kiedykolwiek okazję to zobaczyć, nawet nie ma co się zastanawiać. Od razu sięgać. I nie przejmować się tym, że trwa trochę dłużej niż powinno.
