Tym razem Cole Horton zajął się postacią Adolfa Hitlera, ale przede wszystkim skupił się na jego drodze do władzy absolutnej, która w pewien sposób zainspirowała Lucasa w prequelach. Jednak pomimo podobieństw między tym co osiągnął Hitler i Palpatine, warto pamiętać, że sam Lucas mówił o kilku historycznych inspiracjach, w tym także Napoleonem, Juliuszem Cezarem czy Oktawianem Augustem. Jednak Horton jako historyk specjalizujący się w II wojnie światowej postanowił się skupić na podobieństwach między Lordem Sithów a kanclerzem III Rzeszy.
Właściwie od relatywnie anonimowej postaci stał się niespodziewanie kanclerzem, który dostał nieprzeciętną władzę, rozwiązał senat i zbudował w sekrecie armię wydajniejszą niż jakakolwiek inna istniejąca. Zakończył też istnienie republiki, zastępując ją swoim nowym porządkiem, takim w którym miał nieograniczoną władzę. Brzmi znajomo? Pewnie dlatego, że to nie tylko historia z „Gwiezdnych Wojen”, ale także i z II wojny światowej.
W sadze „Gwiezdnych Wojen” jej twórca George Lucas ukazał jak demokratyczna Republika jest powoli manipulowana, by dać nieograniczoną władzę Lordowi Sithów, kanclerzowi Palpatine’owi. W „Zemście Sithów” Lucas eksploruje pytanie:
– Jak przeobrazić demokrację w tyranie w burzy oklasków? Nie przez zamach, ale przy aplauzie? – mówi Lucas. – To historia Cezara, Napoleona czy Hitlera.
Wydarzenia „Zemsty Sithów” są upiornie podobne do prawdziwej historii Adolfa Hitlera. Amerykańska reporterka Dorothy Thompson miała okazję być świadkiem nowej strategii Hitlera, który wraz ze swoją partią dochodził do władzy w Berlinie. Zamiast obalić z przemocą niestabilną Republikę Weimarską, która rządziła Niemcami po I wojnie światowej, Hitler przejął kontrolę nad Niemcami używając legalnych środków. Korespondentka z Berliniu w latach 30. Zaczynała rozumieć, że:
– Nie ma już potrzeby organizowania marszu na Berlin.
Ani organizowania zamachu stanu, którego Hitler próbował już wcześniej. Tym razem jak pisała Thompson – ruch Hitlera miał zamiar przegłosować dyktaturę! Co jest samo w sobie fascynującym pomysłem. Wyobraźcie sobie, że kandydat na dyktatora przekonuje suwerennych ludzi by zagłosowali za oddaniem mu swoich praw.
W obu przypadkach zarówno Palpatine, jak i Hitler byli kanclerzami zanim stali się dyktatorami. Adolf Hitler ugrał na niestabilności Republiki Weimarskiej wystarczające poparcie, by stać się kanclerzem Niemiec w 1933. Palpatine zbił kapitał na niestabilności Republiki, wykorzystał możliwości i stał się kanclerzem podczas „Mrocznego widma”. Lucas tłumaczy:
– Chociaż Palpatine uczynił już pierwszy krok i stał się kanclerzem, w II Epizodzie zobaczymy następny krok, a w III jeszcze kolejny.
Następnym krokiem była konsolidacja władzy przez przyznanie specjalnych uprawnień. Dla Palpatine’a ta okazja pojawiła się wraz z rozpoczęciem wojny klonów widzianej w „Ataku klonów”. Tam Jar Jar Binks proponuje, by Palpatine przejął nadzwyczajne uprawnienia dopóki nie zostanie rozwiązany kryzys z Separatystami. Także w reakcji na kryzys Hitler przejął nadzwyczajną władzę po pożarze Reichstagu w 1933. Po dekrecie Hitlera, Reichstag i Reichsrat przegłosowały coś co jest znane jako Ustawa o pełnomocnictwach (Ermächtigungsgesetz), które dawały kanclerzowi efektywną władzę ustalania praw z pominięciem tych dwóch ciał legislacyjnych. Oba ciała nie przetrwały długo nowych rządów. Senat Republiki, przemianowany potem na Senat Imperialny zakończył swoją działalność podczas „Nowej nadziei”, kiedy wielki Moff Tarkin ogłosił:
– Imperator rozwiązał radę ostatecznie.
W Niemczech Hitler rozwiązał Reichsrat, ciało legislacyjne które reprezentowało niemieckie samorządy. Historyk Ian Kershaw dodaje:
– Nie było politbiura, rady wojennej, gabinetu (od 1938), junty wojskowej, senatu czy zgromadzenia ministrów, które by pośredniczyły lub sprawdzały jego rządy.
Po rozwiązaniu ciał legislacyjnych, zarówno Hitler jak i Palpatine mieli wolność w działaniu tak jak chcą. W obu przypadkach obaj nowo wybrani kanclerze byli w stanie poprowadzić swój lud do wojny wykorzystując przy tym stworzoną w sekrecie armię. W przypadku Palpatine’a ta armia to oczywiście armia klonów stworzona na kilka lat przed wybuchem wojen klonów. W Niemczech to tajne dozbrojenie zaczęło się na lata zanim Hitler został kanclerzem. W wyniku traktatu wersalskiego z 1919 Niemcom zabroniono budować wielu narzędzi wojennych. By obejść te restrykcje, Niemcy budowali swoje U-Boaty w Hiszpanii i Finlandii, pracowali nad samolotami w Rosji, trenowali pilotów, no i produkowali w domu czołgi udając, że to traktory rolnicze.
Mając skonsolidowaną władzę i potężne wojsko w swoich rękach, obaj Hitler i Palpatine mogli rządzić swoimi ludźmi za pomocą strachu. Historyk John Keegan streszcza sytuację w Niemczech:
– W całym imperium Hitlera panowały przymus, represje, kary, akcje odwetowe terror i eksterminacja, będące narzędziami którymi nazistowskie Niemcy rządziły okupowaną Europą.
W fikcyjnym wszechświecie „Gwiezdnych Wojen”, Tarkin streszcza sytuację w Epizodzie IV słowami:
– Strach utrzyma lokalne systemy.
Pod koniec obaj Hitler i Palpatine użyli swojej władzy, by skończyć żywot swoich republik i obwieścić ich własny Nowy Porządek. W przypadku Palpatine’a jego Galaktyczne Imperium zostało ogłoszone podczas wydarzeń „Zemsty Sithów”. W przypadku Hitlera oficjalne proklamowanie jego nowego porządku miało miejsce w 1941, wiele lat po tym jak już jako kanclerz dostał pełnię władzy i wciągnął świat w II wojnę światową.
Tak na marginesie, to w Starwarsówku temat Hitlera pojawiał się parę razy. Oczywiście najbardziej znane pojawienie to „Indiana Jones i Ostatnia krucjata”, gdzie w rolę Adolfa wcielił się Michael Sheard (swoją drogą wcielał się w tę postać nie po raz pierwszy). Ale kanclerza III Rzeszy grał także Alec Guinness w „Hitler – ostatnie 10 dni” (1973). Także Liam Neeson grał tę postać w serialu historycznym „The Great War and the Shaping of 20th Century” (1996).
Na to stanowisko awansował po błędzie admirała Ozzela, który kosztował tego ostatniego życie. Wcześniej Piett dowodził m.in. niszczyciel gwiezdnym „Oskarżyciel”. Zginął podczas bitwy o Endor, gdy Egzekutor, na pokładzie którego przebywał, zderzył się z drugą Gwiazdą Śmierci i eksplodował. Postać Pietta jest wyjątkowa. To jedyny oficer imperialny w Oryginalnej Trylogii, który pojawia się w więcej niż jednym filmie i jest grany przez tego samego aktora. Początkowo Piett nie miał pojawić się w Powrocie Jedi, jednak indagowany przez fanów w listach George Lucas zdecydował się o umieszczeniu admirała w scenariuszu szóstego epizodu Sagi. Odtwarzający tę postać Kenneth Colley uważa, iż zaskarbił swą sympatię u fanów tym, iż w swej interpretacji postawił na ukazanie ludzkiego pierwiastka w osobowości Pietta. Colley urodził się 7 grudnia 1937 roku w Manchesterze. To popularny aktor charakterystyczny i szekspirowski zarazem. Do jego najbardziej znanych ról należą: Jezus w Żywocie Briana (1979), zrealizowanym przez członków grupy Monty Pythona, sowiecki pułkownik Kontarsky w Firefoxie (1982), w którym wystąpił obok Clinta Eastwooda. Colley zagrał również w telewizyjnej adaptacji powieści Hermana Wouka pt. Wojna i pamięć, w której wcielił się w rolę SS-Standartenführera Paula Blobela, dowódcy hitlerowskiego Einsatzgruppe C, która operowała na Ukrainie. Ciekawostką jest fakt, iż Colley się jąką. Ta przypadłość nie utrudnia mu jednak gry, gdyż podczas wypowiadania przez niego kwestii jąkanie u niego nie występuje.
Podczas poszukiwań tajnej bazy Rebelii dowodzone przez niego okręty wyszły zbyt blisko lodowej planety Hoth, co zaalarmowało rebeliantów. Zdążyli oni na czas uruchomić pole ochronne, toteż Imperium musiało dokonać inwazji naziemnej. Uduszony przez rozgniewanego Vadera Ozzel pożegnał się z życiem, zaś jego miejsce zajął Piett. Grający admirała Ozzela szkocki aktor Michael Sheard ma więcej związków z produkcjami filmowymi Lucasa niż może się to początkowo wydawać. Urodzony w 1938 roku Sheard występuje bowiem również w drobnej roli w Poszukiwaczach zaginionej Arki, gdzie gra dowódcę niemieckiego U-Boota. W kolejnej z odsłon przygód najsłynniejszego filmowego archeologa, czyli w Indianie Jonesie i ostatniej krucjacie pojawił się z kolei w roli Adolfa Hitlera. Sheard wyspecjalizował się w graniu postaci wodza III Rzeszy, bowiem zagrał go w jeszcze w czterech innych filmach (w tym w sequelu Parszywej dwunastki z 1985). Trzykrotnie wcielał się też w Reichsführera SS Heinricha Himmlera. Pojawiał się często w serialach, w tym w najsłynniejszej brytyjskiej telewizyjnej produkcji sci-fi – Doktorze Who. Zmarł w sierpniu 2005 roku.
Karierę rozpoczął jeszcze we flocie republikańskiej, walczył podczas Wojen Klonów, dowodzony przez niego krążownik klasy Carrack brał udział w bitwie o Coruscant w 19 BBY. W czasach Imperium dowodził niszczycielem gwiezdnym „Mściciel”. To jemu dwukrotnie wymykał się „Sokół Millenium”, po brawurowej ucieczce z Hoth ścigany przez flotyllę Vadera. Po tym, gdy słynny frachtowiec typu YT-1300 ponownie uknął przed pościgiem, Needa postanowił osobiście przeprosić Vadera za niepowodzenie. Przeprosiny zostały przyjęte, ale Darth Vader mimo to pozbawił kapitana życia, dusząc go przy użyciu Mocy. Michael Culver (rocznik 1938) najbardziej znany jest (obok postaci Needy) z roli majora Erwina Brandta w serialu BBC Secret Army. Ta zrealizowana w latach 1977-79 produkcja opowiada o belgijskim ruchu oporu podczas II wojny światowej. Culver jest aktorem pracującym głównie w telewizji, ale pojawia się również produkcjach kinowych. Wystąpił w drobnych epizodach w dwóch filmach o przygodach Jamesa Bonda: Pozdrowieniach z Rosji (1963) i Operacji: Piorun (1965). Zagrał role gościnne w wielu serialach takich jak: The Sweeney, Zorro, The Return of Sherlock Holmes, The Professionals i Spooks. Nadal jest aktywny zawodowo, dwa lata temu pojawił się gościnnie w jednym z odcinków brytyjskiej wersji serialu Wallander.
To on odpowiedzialny był za eskortowanie schwytanych w Mieście w Chmurach Lei, C-3PO i Chewbaccy na pokład „Egzekutora”. Po uwolnieniu więźniów przez Lando Carlissiana i funkcjonariuszy straży Bespinu, Sheckil i towarzyszący mu szturmowcy zostali zamknięci w jednej z miejskich wież. Porucznika Sheckila gra nie kto inny jak Jeremy Bulloch, czyli odwórcy roli Boby Fetta w Oryginalnej Trylogii. Możliwość wcielenia się w postać tego oficera dała Bullochowi sposobność pokazania widzom swojej twarzy, którą w przypadku postaci Fetta musiał cały czas ukrywać pod mandaloriańskich hełmem. Bulloch jest z pochodzenia Anglikiem, przyszedł na świat w 1945 roku w Market Harborough (hrabstwo Leicestershire). W toku swojej kariery aktorskiej pojawiał się w wielu filmach i serialach. W roku 1977 zagrał mały epizod w dziesiątym filmie z serii o agencie 007 pt. Szpieg, który mnie kochał. Pojawił się również w dwu kolejnych filmach o Jamesie Bondzie -
Tylko dla twoich oczu (1981) i Ośmiorniczce (1983). Wcielił się w nich w postać Smithersa. Bulloch pojawił się również z kultowym serialu telewizji BBC Robin z Sherwood jako Edward z Wickham. Do Star Wars powrócił w 2005 rolą kapitana Jeremocha Coltona (pilota „Tantive IV”) w Zemście Sithów. Bulloch jest częstym gościem na konwentach fanów SW i szeroko pojętej fantastyki, należy również do 501st Legion.
Odpowiedzialny był za dopracowanie maszyn kroczących AT-AT, których początki sięgają jeszcze Wojen Klonów. Osobiście dowodził naziemnym szturmem na Bazę Echo na Hoth, podczas którego użyte zostały m.in. AT-AT i AT-ST wchodzącze wskład podległego mu oddziału „Blizzard Force” („Nawałnica”). Podczas bitwy o Endor wykonywał misję na powierzchni lesistego księżyca. Jakiś czas po zniszczeniu drugiej Gwiazdy Śmierci został zdegradowany do stopnia kapitana. Zginął podczas drugiej bitwy o Balmorrę w 10 ABY, gdy służył pod rozkazami Sedrissa QL’a. Jego najstarszy syn Zevulon zdezerterował z Sekcji Oddziałów Szturmowych COMPNOR-u i służył w siłach Sojuszu Rebeliantów. Co ciekawe generał Veers to pierwsza z postaci filmowych (i wypowiadających w nim kwestie), która ginie w Expanded Universe (komiks Dark Empire II). W rolę Veersa wciela się najbardziej znany aktor spośród przedstawionej tu piątki – Julian Glover. Kinomani znają go ról dwu szwarccharakterów w znanych filmowych cyklach. W 1981 roku zagrał Aristotle’a „Arisa” Kristatosa, głównego przeciwnika Bonda w Tylko dla twoich oczu, zaś w 1989 Waltera Donovana, miliardera, który wspólnie z nazistami poszukuje Św. Graala w Indianie Jonesie i ostatniej krucjacie. Często wcielał się w postaci historyczne (Ryszarda I Lwie Serce w jednym z odcinków Doktora Who, Alexandra Dubceka w Invasion, SS-Obergruppenführera Hermanna Fegeleina w Hitler: Ostatnie 10 dni, księcia Wellingtona w Młodej Wiktorii). W roku 2002 użyczył głosu Aragogowi w Harry’m Potterze i Komnacie Tajemnic. Zagrał również u Woody’ego Allena w filmie Scoop (2006), a także w Troi Wolfganga Petersena (2004). Ciekawostka: jego syn Jamie również jest aktorem. Użyczył on głosu generałowi Veersowi w grach komputerowych Star Wars: Battlefront II oraz Star Wars: Empire At War.
W wieku 65 lat zmarł aktor Michael Sheard, nam najbardziej znany jako Admirał Ozzel z “Imperium Kontratakuje” (1980). Cieszył się też dużą popularnością jako Maurice Bronson w serialu telewizyjnym „Grange Hill”. To właśnie za tę rolę najbardziej pamiętają go Anglicy. Inne jego role to epizod, w którym pojawił się jako Adolf Hitler w „Indiana Jones i ostatnia krucjata” (1989). Regularnie pojawiał się też w serialu „Doctor Who”.
Szkocki 
