Mam nadzieję że w/w gra będzie bardzo dobra, a ukazanie się jeszcze książek może być czymś czego tak naprawdę nie było, jedynym wyjątkiem było "SOTE" co bardzo mi się podobało. Gra uzupełniała się z licznymi watkami jakie pojawiły się w książce, a nie były szerzej opisane, mogliśmy się tylko domyślać.

Wyjasnisz szerzej co to za seria? Bo ja prawde powiedziawszy pierwsze slysze.

Jest to nowa sieria książek jakie ukarzą się w USA, w rodzaju NEJ, Wojnen Klonów, tylko oparta na wydarzeniach z WK i grze jaka jest zapowiadana na Jesień br.

Ja początkowo jak dowiedziałem się o Ruinach Dantooine (czy jakoś tak) książki na podstawie MPRPG Galaxies byłem bardzo sceptycznie nastawiony co do książek na podstawie gier, określałem to jako robienie książek na siłę. Jednak po czasie jak poczytałem o samej grze Galaxies to zmieniłem zdanie, stwierdziełem, ze taka książka może być rewelacyjna, gdyż będzie po części stworzona przez fanów grających w grę, bo to właśnie oni tworzą świat w tym MP RPGu. Wydało mi się to bardzo inteesujące. Co do RC to nie jest to gra w moim stylu, nie gustuje w tym gatunku, ale uważam, ze własnie taka ksiazka na podstawie tej gry może spowodować moje zainteresowanie samą gra i kto wie może zagram

myślałem, że RC to będzie jedna książka, a nie seria

...jestem cały czas sceptycznie nastawiony do książek na podstawie Gier, szczególnie na podstawie strzelanek... tymbardziej, że gry jeszcze nie ma, a już zapowiadają książkę. Książka z Galaxies jest podobno słabo napisana. Jak wydadzą, przeczytamy, zobaczymy, innej możliwości nie ma

czy ja wiem, matthe Stover był nowym autorem książek SW i co, przyjął sie bardzo dobrze i fani czekają na kolejne książki, więc mówienie że jest taka sobie jest chyba nie fair. A co do Galaxie to nie wiem nic, wiec bede milaczal.

Zawsze chciałem jakąś typowo wojenną książkę w świecie SW. Świat pokazany oczami żołnierzy, do tego szpiegowsko-dywersyjny motyw

Mam szczerą nadzieję że to będzie poważniejsza pozycja, będzie jakiś ciekawy psychologiczny i socjologiczny wątek. Ciekawią mnie np. relacje między klonami? Jak to będzie rozwiązane, współpraca, różnica zdań między ludźmi tak do siebie podobnymi jak klony tego samego człowieka?

Szkoda, że tak mało ambitnych książek SW wychodzi... większość to lekkie czytadła do poduchy. Może wydawcy uważają, iż większość odbiorców EU to głównie młodsza młodzież i jeśli zaczną pisać o czymś poważniejszym to stracą tą część czytelników?

bo jestem dobrej myslki a kto wie może poznamy taktyki klonow itp. a zamiast mapy napisane komendy klonów i narysowane komendy gestowe

to nie jest - przynajmniej na razie, żadna seria. Tylko Książka powiązana z grą - które być może będą miały swoje kontynuację.

Wczoraj pojawił się news o drugim trailerze GRY "Republic Commando". O ile pierwszy reprezentował znakomity klimat , ten drugi jest beznadziejny Może będzie fajna nawalanka na jesienne wieczory , ale książki dobrej jednak z tego nie zrobią. Wydaje mi się , że będzie to byle co o dramaturgii wojny typu "Shatterpoint".

macie linka http://rpg.samuraiwar.org/page.php?x=7096642

No i skończyłem na dniach książkę Karen Traviss. I powiem tyle, faktycznie była miejscami prekursorska. Dla mnie to chyba pierwsza na prawde dorosła książka w SW, która nie pdóbuje isć w filozofię (jak Stover). Jeszcze nie mogę po niej pozbierać myśli, bo mam bajzel. Chętnie bym ją widział w języku polskim. W każdym razie, z jednej strony pani Traviss doskonale wpisuje się w to co zapoczątkował Stover - czyli pytanie kim właświe są klony, jak czują, jak się od siebie różnią itp. Pod tym względem poradziłą sobie bardzo dobrze., tym bardziej, że pytania te wynikają bardziej z zachowania i reakcji postaci, niż rozmyślań, więc jak ktoś tylko przyswaja tekst, to nie będzie musiał nad nim zbyt długo rozmyślać. Z drugiej strony mamy dość realistyczne opisy, nie tylko bitew, ale i szkoleń i zachowań na polu walki. Choćby dobijanie wrogów, przez komandosów Republiki. Książką jestem bardzo zadowolony i najśmieszniejsze jest to, ze powstała ona jako dodatek do Clone Wars, a miejscami bije je na głowe .
Dużym plusem jest to, że jest to pierwsza dorosła książka bez postaci filmowych. (w Ja, Jedi i Ruinach Dantooine postaci filmowe pojawiły się na drobne chwile, ale pojawiły, tu ich nie ma w ogóle). No i jeszcze to, że prawie do samego końca nie było niepotrzebnych nawiązań do filmów. Były tylko do Kamino - skąd klony pochodzą, i do Geonosis, gidze po raz pierwszy walczyły. Potem pojawił się tekst o happy hour w Outlanderze - ale tu narrator świetnie to wyprostował, mówiąc że klon nawet nie miał pojęcia gdzie jest ten Outlander, bo to było jakieś ulubione powiedzonko jednego z jego instruktorów. Dopiero pod sam koniec pojawiają się hologramy Naboo i Bespin, ale leciutko więc ew. na to można przymknąć oko.

A ja na swój egzemplarz poczekam do stycznia lub do lutego Ale spodziewam się wiele po tej książce, głównie dlatego, że ma ten sam nagłówek co gra, która według mnie zapowiada się na wielki hit. No i dlatego, że książka ta zdobyła sobie bardzo dobre opinie - no nic przeczytam, to powiem

A ja, mimo że mam książkę od momentu jej wydania, wciąż trzymam ją na półeczce, ponieważ najpierw zagram w grę (boję się ewentualnych spojlerów).

Hard Contact: Po książkę sięgnąłem z czystej ciekawości, zresztą po przeczytaniu postu Lorda na ten temat. Od razu mnie zainteresowała. Sam wstęp, co ciekawe napisany w pierwszej osobie, od razu wprowadza w klimat wojny klonów. Nie ma tam bawienia się w walki Imperium - Rebelia, gdzie gdzieś w tle giną anonimowi żołnierze. Okrucieństwo wojny jest pokazane na pierwszym planie. Bohaterowie - klony, niby każdy taki sam, a jednak bardzo się różnią. Traviss położyła nacisk na ukazanie klonów jako świadomych jednostek a nie bezosobowych żywych maszyn. Opisy walk są realistyczne, widać że wzorowane na taktykach walki dzisiejszych komandosów. W ksiażce dużo jest wojskowego języka (skrótów, uzbrojenia, gadżetów), jednak wytłumaczonego i zrozumiałego dla przeciętnego czytelnika. Jedi - postać zapewne dla wielu osób kontrowersyjna. Nie zmaga się z problemami "jasna czy ciemna strona mocy" tylko z odpowiedzialnością i własnymi zdolnościami. Jest niewyćwiczona, niezdarna, momentami bezmyślna. Całkowicie różni się od znanych z SW bohaterów. Dopiero pod wpływem wydarzeń zmienia się.
Ogólnie rzecz biorąc książka bardzo dobra, według mnie jedna z lepszych z całej serii SW. Trochę przypomina X-wingi, jednak jest potraktowana bardziej poważnie i realistycznie. Jeśli chodzi o wady to nie ma ich wiele. Momentami można odnieść wrażenie że zwycięstwa przychodzą klonom zbyt łatwo, biorąc pod uwagę to, kto jest ich przeciwnikiem. No ale trzeba pamietać że nie jest to zwykła piechota armi klonów. Po przeczytaniu czuć pewien niedosyt, dlatego mam nadzieję że kolejne książki będą równie dobre, jeżeli nie lepsze. Niektórym może się niespodobać mniej bajkowe podejście do SW, ale polecam wszystkim.

Dzis na oficjalnej pojawiłą się informacja, że Karen Traviss pisze właśnie Sequel do tej pozycji. Pojawi się on w USA wiosną 2006. Cóż, po tym jak Dark Lord przełożyli na 2005, będzie to dla mnie trzecia (po Kapryshynie i Coruscant Nights) pozycja, którą warto będzie sprowadzić w 2006 roku. Choć może Traviss w Legacy też pokaze coś ciekawego, ale cóż, w Republic Commando mamy lepszego edytora - Kaufmanna, a nie panią Rostoni .

Ja nie jestem za bardzo wzruszony zapowiedzią sequela, ponieważ mam mieszane uczucia, czy taka książka opowiadająca o walkach klonów mogłaby mi się spodobać. Jeśli ma to być coś w stylu "Próby Jedi", to dziękuję. Nie orientuję się jednak w szczegółach - może "Republic Commando" ma też jakieś inne oblicze... W pewnym sensie jestem więc ciekaw, choć nie spodziewam się czegoś, co trafiłoby w moje gusta.

Takich książek nie ma za wiele w świecie SW.Więc jeśli już są to dobrze wzbogacaja Uniwersum,sprawiaja że pojawia sie coś nowego.Mam nadzieje że książki z tej serii zostana u nas wydane.A jeśli już mowa o książkach to seria Nowa Era Jedi wniosła wiele nowych wątków ale nie przyniosła pewnego rodzaju świeżości .Trudno mi się czytało te książki nie takakiej wizji świata SW sie spodziewałem .Ale może to i lepiej.

Widzisz ty masz to szczęście że opanowałeś język angielski,ja niestety uczyłem się rosyjskiego.Nie masz może elektronicznej wersji RC.Przetłumaczył bym sobie?

Chopaki przetłumaczcie wkońcu dwa ostatnie opowiadania.

Ale ksiązek nawet w księgarniach nie widziałem w Empiku w Poznań Plaza ani w Arsenale przynajmniej

POWIEM WPROST-NIE CZYTAŁEM TU WSZSTKIEGO I CZEMU TAK NASKAKUJESZ,co?A że na niusy uwagi jakoś nie zwracam to już mówiłem,Poza tym że teraz ci sie post niepodoba nie znaczy że wszystkie inne są bez sensu :/ Rózwnie dobrze moge powiedzieć że TEN TWÓJ nad moim to bez sensu bo nie do tematu...

nie wiem.moze zaskoczyc

Naprawdę starałem się żeby było bez spoilerów (poza tym, co wiadomo z oficjalnych zapowiedzi):
Nie bardzo wiem, od czego zacząć. RC: Hard Contact była książką zdecydowanie wyróżniającą się w serii Star Wars, z wielu powodów, które były już nie raz omawiane. Triple Zero utrzymuje tę tendencję. Jest książką trochę krwawą, bardzo brutalną i zmilitaryzowaną. Nie ma tam bohaterów złych i dobrych, białych i czarnych. Wszystko jest opisane w odcieniach szarości. Bohaterowie <- użyte w znaczeniu postaci występujących w książce, nie herosów, tak typowych dla książek świata SW. W tej książce nie ma heroicznych czynów Hana Solo czy Luke Skywalkera. Jest to zaznaczone mocniej niż w Hard Contact, gdzie pięcioro ludzi brało na siebie całą armię.
Z lasów i pól Qiilury z HC akcja przenosi się na Coruscant. Operacja oddziałów specjalnych zamienia się w "black op" na własnym podwórku. Zmienia to spojrzenie na Wojnę Klonów i ciągnie za sobą wiele problemów i niewygodnych pytań, od których Traviss nie ucieka w swojej książce. Klony pozostają na pierwszym planie - Triple Zero zagłębia się w ich temat bardziej niż HC. Ponieważ w książce pojawia się Kal Skirata, klony pokazane są z jeszcze jednej perspektywy. Przedstawieni są też dokładniej Null ARC Troopers. Nadal stawiane są pytania o to, kim lub, czym są klony, czy mają prawo do normalnego życia, jaki jest cel ich istnienia, jak postrzegają je inni. Widać to w zestawieniu ze światem pełnym cywili, zazwyczaj nieświadomych okrucieństwa wojny toczonej w galaktyce. W książce pojawiają się znani z gry komandosi Delta Squad. Rzuca to trochę światła na ten dość tajemniczy oddział. Omega też się zmienia, komandosi mają nowe problemy, nowe pytania, żyją w nowym świecie. Widzieli dużo więcej przez rok wojny. Tak samo jest z Jedi. W książce pojawia się między innymi Etain, która już nie jest lekkomyślnym padawanem. Nadal jednak nie pasuje do schematu Jedi. Lekcja, jaką dostała od klonów na Qiilurze nie zostaje zapomniana. Jest podobnie do klonów rozdarta między dwoma światami i zagubiona.
W książce jest trochę humoru, utrzymanego w tonie Hard Contact, dużo skrótów, wojskowego slangu. Jeszcze więcej o kulturze równie fascynującej i równie zmilitaryzowanej, przeplatającej się ze światem klonów, zawartej w ich genach: kulturze Mandalorian. Dla wielbicieli tego tematu książka będzie prawdziwym źródłem wiedzy. Wystarczy wspomnieć choćby o dodanym na końcu słowniczku Mando`a.
Mimo wszystkich swoich zalet uważam, że książka pozostanie w cieniu Hard Contact. Nie chcę tu powiedzieć, że to zła książka. Po prostu HC jest trochę lepsza, choćby przez samą tematykę. Rajd komandosów na instalację wroga jest dużo bardziej emocjonujący niż black op. A Traviss trzymała się wiernie specyfiki takiej operacji, jestem pełen podziwu że udało jej się zgrabnie opisać ten dość niewdzięczny temat. Do tego takie specyficzne podejście do SW nie jest już taką nowością i oceniam Triple Zero przez pryzmat pierwszej części.
Książka może niektóre osoby znudzić, mnie osobiście wciągnęła od pierwszych stron. Może trochę przypomina "Wedge`s Gamble". To samo środowisko, podobny typ operacji. Jednak to powiew świeżości i inne spojrzenie na całe uniwersum Star Wars. Według mnie książka bije na głowę większość innych tytułów serii. Jej „próbką” może być opowiadanie utrzymane w tym samym klimacie: „Omega Squad Targets”.
Nie wiem, czemu, ale wydaje mi się, że szykuje się trzecia część, coś o rozkazie 66. Od przeczytania książki prześladuje mnie myśl: Czy wszystkie klony poddają się temu rozkazowi? Null ARC? Na pewno nie, oni nie słuchają rozkazów. Ale co z RC?
Mam nadzieję, że zachęciłem część z was do sięgnięcia po RC: Triple Zero. Niestety na tłumaczenie trochę poczekamy, więc znajomość angielskiego staje się niesamowicie przydatna.
Trochę chaotycznie wyszło... ale potrzeba trochę więcej czasu żeby ksiązkę prawidłowo przetrawić.

Prawdę mówiąc dopiero zacząłem książkę, ale już dostałem kopa. Ta, jedno jest pewne, to nie jest "fantastyczna" bajeczka w odległej galaktyce, gdzie strzela się, ale krwi prawie nie ma itp. To co się rzuca już na samym początku książki, to wszechobecność dwóch rzeczy - kultury mandaloriańskiej i wojskowego żargonu. Znów widać rękę, kogoś, kto do spraw, w tym przypadku wojskowości podchodzi ze zdrowym razsądkiem i mimo, że pisze kosmiczną fantastykę to nie do prejścia jest dla niej wydawanie rozkazów na polu bitwy na pół strony. Zdaję sobie sprawę, że przez to książka będzie trudniejsza w odbiorze czy tłumaczeniu, ale ja dopiero ją liznąłem, a już jestem w szoku (pozytywnym).

No już teraz wiemy, że nie skończy się na dwóch tomach, a conajmniej na czterech. Pierwszy z nich już w przyszłym roku - i to jest pozytywna wiadomość, bo na razie spodzieałem się że przyszły rok w USA będzie dla mnie chudy - bo poza Gwiazdą Śmierci o którą się ciut boję, nie było nic na co bym właściwie czekał. Teraz już wiem, na co będe czekał po Bane`ie i przed Plagueisem. A plusem jest to, że Karen ma napisać 2 kolejne tomy.... O będzie się działo .

trzyma klimat gry, i tak, jak wcześniej napisał LS trzyma bardziej "militarny" klimat, to chyba będzie to pierwsza posiadana przeze mnie seria . O ile oczywiście zostanie w całości wydana w Polsce.

Książka ta (a dokładniej jej zakup) okazała sie jedynym pozytywem mojego niedawnego, nieudanego wyjazdu do Anglii... Ale do rzeczy - fajny język. A) Fajnie, ze jest to brytyjski, bardziej złożony itp. Książka wolniej i trudniej się czyta, ale... jakoś tak mniej "płytko" jest Oddanie języka wojskowego klonów, slangu, skrótow itp. jest po prostu kapitalne. Fajnie poprowadzona postać głównej bohaterki - bardzo mi się podobało pokazanie, ze nie wszyscy jedi/ przyszli jedi to gieroje pokroju Obi-Wana czy też Anakina. Kolejną fantastyczną sprawą jest pokazanie oczami Gheza Hokana "mandaloriańskiego punktu widzenia" na Jango Fetta i klony - uważam, zę dodało to fantastycznego smaczku akcji Qilurze. A poza tym jakoś tak wychodzi, zę lubię książki, w których pokazuje się klony... temat jest na tyle wdzięczny (relacje interpersonalne, psychika, reakcje z i na nie-klony, reakcje nie-klonów na klony itp.) ze naprawdę dużo można z niego wycisnąć. W te książce Traviss zrobiła to po mistrzowsku. Bardzo gorąco polecam.

PS. Na koniec mała ciekawostka, trochę usprawiedliwiająca nasz Amber Wydanie brytyjskie wydawnictwa Orbit ukazało się dopiero w 2006!!!! To jakieś 1,5 roku później niż amerykańskie wydanie Del Rey! Tyle, ze jakby nie patrzeć w tym przypadku opóźnienia w tłumaczeniu za cholerę nie moga posłużyć za wyjaśnienie

Książka jest moim zdaniem lepsza od Hard Contact. Spotykamy tam zarówno starych znajomych z oddziału Omega, Etain, która jest już rycerzem Jedi i generałem Wielkiej Armii Republiki czy Jusika Bardana.
Najważniejszą z nowych postaci jest niewątpliwie wspominany w pierwszej części sierżant Kal Skirata, który trenował klony. Z Triple Zero dowiadujemy się więcej o jego przeszłości oraz początkach jego kariery jako "wychowawcy" klonów.
Dużym plusem TZ jest również pokazanie zwyczajów Madalorian (choćby rytuał, podczas którego śpiewana jest pieśń "Dha Werda Verda").
Zakończenie powieści wskazuje, że prawdopodobnie będzie kolejna książka (czego bym sobie i wszystkim, którym TZ się spodobało, życzył )

Myślę żę seria książek będzie równie ciekawa jak gra ( tylko że gra była trochę krótka )

jest już w księgarniach "Bezpośredni kontakt"?

dziś... nie nie zakupiłem dziś serię książek Fabryki Słów (trzeba nadrabiać zaległości) i zostawiłem sobie ostatnie 4 dyszki na komandosów?? I co?? Byłem w Empiku, TClubie i siedzibie Merlina na Złotej.
Książki jak nie było tak nie ma Wkurzające troszkę

Jest już od czwartku. Tradycyjnie w księgarence na Centralnym.

Jestem już i po polskim tłumaczeniu, moim zdaniem bardzo fajne i pozowala lepiej wychwycić pewne elementy. Najbardziej podobało mi się wychwycenie swoistego "wprowadzenia" w "Potrójne zero". Tego z pewnością gdy się oryginał ukazał nie można było wychwycić. Cóż czekam teraz na kolejne tomy .

"Bezpośrednie zero" bardzo mi się podoba.Jak narazie jestem na 130 stronie.Bardzo polecam i tylko czekam aż Amber wyda "Potrójne zero"

Dorwałem się do książki i przeczytałem w jeden dzień. Muszę stwierdzić, że to naprawdę świetna pozycja.
Podoba mi się, że nie występują tam żadne filmowe postacie. Ciekawie przedstawiono szkolenie i `życie codzienne` komandosów. Wstawki na początku każdego rozdziału znakomicie budują klimat. Sporo fajnego humoru i kilka nawiązań do komputerowego RC. Kurczę, normalnie ciężko znaleźć jakiś większy mankament. Może miejscami wątek młodej Jedi trochę nudnawy, ale po spotkaniu Darmana się rozkręca .
Muszę powiedzieć, że to jedna z lepszych pozycji SW, jakie czytałem .

Kontakt obalony. W sumie podpisuję się pod tym co napisał Vua, plusów można by wymieniać od groma, bo książka naprawdę jest świetna i godna polecenia - zwłaszcza na tle tragicznego Dark Nesta. Więc może skupię się na największym minusie => na Etain. Moim zdaniem Karen trochę poległa opisując młodą Jedi, zwłaszcza na początku i końcu. Niektóre zachowania wydawały mi sie nienaturalne i tworzone na siłę po to, żeby "to fajnie wyglądało". A największe plusy zebrali chyba Gurlanie. W sumie po Hokanie też się więcej spodziewałem.

Ale z czystym sumieniem daję 7,5/10.

-Ja znać miejsca.
Ta-a, my także znać miejsca.
Ja mieć kody kluczy.
A my mieć materiały wybuchowe.

To był dobry czas. Czas poświęcony na grę w Star Wars: Republic Commando. Mało, który produkt elektroniczny LA tak mnie wciągnął i dał tyle radochy.
Tym bardziej ucieszyłem się na wieść, że powstają książki o komandosach RC. I kiedy wiedziony Mocą płynąłem warszawskimi podziemiami Centralnego do stoiska wskazanego przez Freedzia też się cieszyłem. Do czasu.
Pierwszą rzeczą, która ostudziła mój zapał była cena. Ciutkę wygórowana chyba. A potem przyszła fabuła.

Prolog jest trochę taki dziwaczny. Ciężko to zdefiniować, ale tak jest. Reszta całkiem ładnie ukazuje początek istnienia samej Grand Army of the Republic (testowanie Katarnów już na polu bitwy ), choć spodziewałem się, że RC walczą do końca i nie zlepia się nowych squadów z pojedynczych jednostek.

Sama akcja poraża niesamowitą prowizorką. Zachowanie Darmana wypychającego sierżanta podczas lądowania czy rozrzut drużyny nie mieszczą się w głowie. A kiedy już dochodzi do tego, że RC zdejmuje swój pancerz to ja mówię: cuś autorowi nie wyszło.

Nie wyszedł też motyw sojusznika władającego Mocą. Padawanka Etain jest wyjątkowo żenująca, a już scena, gdy RC "trenuje" ją w walce saberem wzbudza więcej litości niż śmiechu.

Książce moim zdaniem brakuje jeszcze dynamizmu. Za dużo jest wędrówki (rozrzut), paplaniny i planowania. W końcówce trochę się przyspiesza, ale utarczka słowna Etain z Zeyem psuje wszystko.

Na plus oceniłbym wzmiankę o Domu Śmierci na Kamino (naprawdę przerażające), dobieranie sprzętu przed lądowaniem (przypomina trochę scenki z Delta-SQ), rasę Gurlan oraz parę cytatów, które jednak nie dorównują tekstom drużyny Delta.

Długo zastanawiałem sie nad Mandalorianinem Hokanem. Jako dowódca wypadł raczej fajtłapowato, ale podczas walki jeden na jeden z RC sprawiał się całkiem ładnie. Szkoda tylko (i ciężko w to uwierzyć), że dał się tak łatwo podejść. Choć gdyby zastrzelił go Fi nie miałbym pretensji. Ale ta Etain....


Podsumowując zawiodłem sie troszkę. Nie można wszystkiego składać na karb "docierania" się sklonowanych oddziałów. Niektóre decyzje i poczynania RC, które obmyślił sobie autor wybitnie nie pasują do SW:RC. Szkoda, a ja cały czas boleję nad tym, że w LA nie ma ekipy siedzącej na dupie i pilnującej jako takiej zgodności produktów.
Mam nadzieję, że Triple Zero spełni moje oczekiwania.


Jeżeli ktoś nie lubi żartów, nie powinien się zgłaszać do wojska.
Hej, wcale sie nie zgłaszałem - żachnął się Atin.

...ale dopiero od połowy. Szczerze, przez pierwsze 150 stron zastanawiałem się, dlaczego wszyscy tak się rozpływają w zachwytach nad tą pozycją... Dopiero druga połowa wynagrodziła braki, dzięki czemu teraz patrzę na calość życzliwie i czekam na drugą część.

W dużym stopniu zgadzam się z Bartem w kwestii militarnej strony książki. Momentami jest to wszystko straszliwie naciągane, co razi, bo HC miało niby bardzo realistycznie podchodzić do wojny. Ale klony jeszcze jako tako dają radę, natomiast Hokan to kompletna pi*da moim zdaniem - gość nie ma pojęcia co się wokół niego dzieje i daje się komandosom wyrolować praktycznie w każdej sytuacji. Też mi przeciwnik - toż on ani raz nie wyprzedza klonów w działaniu, wyłącznie reaguje na to, co robią oni. Mandalorianin? Jaaaasne.

Ludzie marudzą na Etain, ale dla mnie akurat była w porządku - nie mogą wszyscy Jedi być wszechmocni i doskonali, niech się czasem pojawi taki niedorobiony. Zwłaszcza, że to tylko padawanka. Zresztą moim zdaniem jej nieudolność z początku była winą jej byłego mistrza, który jako Jedi musiał ssać niesamowicie. Dziewczyna miała potencjał, co później pięknie pokazała - gdyby od początku szkolił ją ktoś odpowiedni, to na Qiilurze rządziłaby jak ta lala.

Najmocniejszą stroną książki jest dla mnie pokazanie klonów jako pełnowartościowych ludzi oraz psychologia postaci. Tu kompletnie nie mam zastrzeżeń, bardzo dobrze to wyszło. Tak trzymać. No i sami komandosi bardzo sympatyczni, ciężko ich nie polubić. Miło patrzeć, jak stają się drużyną.

W pierwszej połowie książki trochę raziła mnie pewna nieporadność Karen w pisaniu, tzn. miałem momentami wrażenie, że nie potrafi ona utrzymać jedej spójnej myśli w obrębie akapitu, przeszkadzały mi też nienaturalne i bezsensowne momentami dialogi. Potem to jednak zniknęło i już było w porządku.

Pierwsza połowa była też nieco rozwlekła - członkowie drużyny się szukali, ich z kolei szukał Hokan, wszyscy łazili tu i tam i niewiele z tego wynikało. Momentami aż mi się czytać nie chciało. I znów, wszystko to poprawiło się w drugiej połowie.

Co do polskiego wydania, to tłumaczenie - ogólnie nierówne, jak to u Syrzyckiego, ale nienajgorsze. Tylko dlaczego z oryginalnego "Six P`s", czyli Proper Planning Prevents Piss-Poor Performance, tłumacz zrobił jakieś OPUSA, zamiast coś w stylu Prawidłowe Przygotowanie Przeciwdziała Pojebaniu Podejmowanych Prób? Do tego nie trzeba wielkiej weny. Chyba, że OPUSA to polski odpowiednik, funkcjonujący w naszym wojsku (bo Six P`s to autentyk z realu) - ktoś coś o tym wie?

Ale ogólnie - pozycja godna polecenia, to fakt. Niby wymieniłem trochę minusów, ale większość z nich potem znika. Końcówka książki jest bardzo dobra, a to najważniejsze, bo to przez jej pryzmat patrzę na całość. Ogólnie waham się między 7 a 8, niech więc będzie 7,5/10.

Prosze podzielcie się wrażeniami

Jakos wcześniej nie miałem czasu napisać o książce, ale połknąłem ją w dwa dni więc juz troche czasu minęło od jej przeczytania. Sam fakt, że poszło mi tak szybko z tą pozycja świadczy, iż musiała być w jakis sposób wyjątkowa. No i taka była, inna niz wszystkie wcześniejsze i to jej największy plus. Są oczywiście pewne buraki militarne i rażące nierówności pomiędzy bohaterami a wrogiem, co wiąże się z pewnymi niekonsekwencjami, ale to wszystko jakos mi nie przeszkadzało tak jak Bartowi Sami komandosi zyskali u mnie wielka sympatie, a ich specyficzny humor potrafił rozbawić. Co do padawanki Etain, to mozna powiedzieć wreszcie, i tu sie chyba zgadzam z Gufem, gdyż do jasnej cholery ilu może byc mega wymiataczy Jedi. Taka jest w końcu wojna, ze nawet niedouczone jednostki muszą stawiać czoła na realnym polu walki. Z pewnością z wielką chęcia połknę "000", oby jak najszybciej się pojawiło bez żadnych opóźnień.

8,5/10

książka sie bardzo podobała nie mam zastrzeżeń chyba do niczego. Moim zdaniem Karen rewelacyjnie opisała szkolenie oraz uczucia komandosów. Fajnie tez była rozmowa Atina z Etain i motyw gdy RC ogladał miecz a Etain hełm i DC 17
P.S kiedy bedzie Triple Zero????

Ciężko tu napisać coś nowego, ale...no przede wszystkim dobra to książka. Zacznę od minusów - bo są. Kilku osobom to przeszkadzało, ale mnie osobiście nie drażnił ten dosyć spory rozrzut między spokojną pierwszą, a pełną akcji drugą połową książki. Bo taki sposób poprowadzenia historii był dla mnie bardziej...prawdziwy. Życie mało podobne jest do gry, a szczególnie do takiego FPSa (swoją drogą dla życia to chyba i lepiej ). Natomiast z drugiej strony mój podstawowy zarzut dla tej książki to właśnie małe podobieństwo do gry. Nie udało się Karen odtworzyć klimatu RC, i wielka to szkoda. Może w "trójzerze" się doczekamy? Ma za to książka kilka (bah, kilkanaście nawet) motywów genialnych - od technikaliów, przez początki języka Mando`a, po samych RC. Scena, w której młoda padawanka przerażona odkrywa 10-latka w skórze dorosłego komandosa jest...niezapomniana. Co do fabuły: to, że w książce poznajemy przygody nowych komandosów, a nie naszej ukochanej Delty jest jednocześnie dobry i straszny. Dobry, bo Karen dzięki temu mogła stworzyć „swoje” klony, które w żaden sposób nie kłócą się z grą (tego by jeszcze brakowało), ale jest też straszny, bo brakuje mi Fixera, Seva, Scorcha...no i Temuery. Co do czarnego charakteru - fakt, iż ten niedobry Mandalorianin na samym końcu książki nagle traci głowę i nie wie co robić, to taki standard SWowy - najlepszy sposób pokonania wroga, to mieć nadzieję, że go autor ogłupi .


Czyli książkę polecam (bo umówmy się mało jest książek SW, których bym odradzał; ot, fanatyzm). `Hard Contact` jest kolejnym przepięknym rozdziałem w wielkim dziale historii SW – okresie Wojen Klonów. A w następnym tomie to już w ogóle będzie się działo . Aha, i jeszcze oceniając numerycznie: 8/10.

kupił już Potrójne zero?

-http://www.amber.sm.pl/ksiazka.php?indeks=007561

już jest

już ktoś kupi (ja pewnie poczekam do końca miesiąca) to dajcie znać czy okładka jest rzeczywiście taka moczopędna:/

i to razem z opowiadaniem Drużyna Omega: Cele i Glosariuszem - słownikiem.

kolo w Gigastorze powiedział, że książeczka może być w ciągu dwóch tygodni dopiero...
Cóż.. jutro trzeba będzie przejść sie po undergroundzie.

Kupiłbym, gdyby nie ta cena (. U mnie kompletny brak funduszy (minisy-pozdro, Bart !), więc na książkę chyba poczekam ze 2 miechy. Szkoda, szczególnie, że ten słownik strasznie mnie kusi.

kupiłem. Nawet w promocji
I jak tak przeglądałem i zobaczyłem słowniczek to poczułem się zniesmaczony... ale o tym dopiero w recenzji.

Sosnowcu nie ma do tej pory(sprawdziłem we wszystkich księgarniach) więc zamówiłem na Empik.com- ale nie to jest najważniejsze
W jednej księgarni na moje pytanie o nową książkę SW pani odpowiedziała: "Nie ma ale już się nawet tytułu nauczyłam bo klienci ciągle pytają"- Z tego co wiem to Ricky kupuje gdzieś w Katowicach, to co to za klienci?? Ilu nas w końcu jest w Sosnowcu??

Ufff zdążyłem przed wyjazdem.

Delty są dobre w szybkim neutralizowaniu przeciwnika, a Omegi rozwiązują problemy w sposób bardziej przemyślany.
( … )
Tak, wy wysadzacie w powietrze wszystko od razu, bez sprawdzania, a my przedtem myślimy.

Drugi tomik z serii Komandosi Republiki zapowiadał się całkiem smakowicie. 447 stron + dodatkowe opowiadanko. Na pierwszej stronie spis bohaterów. I od razu zaskoczenie: listę otwierają dwaj mandaloriańscy sierżanci odpowiedzialni za szkolenie klonów. Kartkuję na sam koniec – i słownik w 96% wypełniony określeniami mando’a. Czytam i co drugie słowo/zwrot nawiązuje do kumpli Jango.
Kurcze dla mnie to trochę za dużo. Rozumiem, że Fett był jednym z nich. I to by wystarczyło. Ale nie – musiał zatrudnić podobnych sobie kumpli i klonom trzeba było wpoić mandaloriańskie przyśpiewki, zachowania itd. A ja myślałem, że po prostu oni będą szkolili armię.
Niby wychodzi z tego ładne nawiązanie, kiedy klony zwracają się przeciwko Jedi to jest to czknięcie historii podobne do współpracy między wojownikami i Kunem. Ale bez przesady. Mnie osobiście, subiektywnie (bo taka jest ta recka mocno) strasznie to razi. Jango – sam jeden o.k. Boba – sam o.k. Mandalorianie jako jednostki rozproszeni po galaktyce, wspominający czasy dawnej chwały – o.k. Ale nie Armia Republiki. Nie klony RC czy Zera.

To jeden minus książki. Jest jeszcze drugi. To ponownie nasza kochana Etain.
Zaraz zaraz jak to Gufi napisał: 2006-12-22 00:32:00
...poczekajmy co pokaże w Triple Zero, bo, o ile wiem, dziewczyna tam występuje. I jest już rycerzem.

No pokazała. Przyłączyła się do nielegalnej operacji i jeszcze zaszła w ciążę z jednym z RC. No matko żesz!!!! Nic tylko krew mnie zalewa jak to czytam. Ja się pytam: jakim cudem ten Zakon dotrwał w ogóle do czasów Palpa skoro jego członkowie to tacy… brakuje słów więc posłużę się jeno emotą
Ten moment, kiedy dowiadujemy się… albo nie moment jak już babka gzi się z Darmanem to dno dna. Prawdziwy amerykański shit – akcja jest super, wartka, dynamiczna, bohaterowie świetnie nakreśleni, gładko wszystko idzie – aż tu nagle pojawia się właścicielka jajników, wali w szczytowej scenie „kocham cię” i już cała reszta jest skopana.
Może tutaj niedokładnie tak to wygląda, ale moje odczucia są potrójne:

Etain i reszcie tego typu jedi mówimy stanowcze NIE w jakichkolwiek następnych produkcjach SW. Bo co ciekawe Bardan jest w porządku, ale może to wina babskiego autorstwa.

Były minusy. Dwa – poważne. Ale na szczęście teraz idą same pozytywy.

Sama fabuła jest dynamiczniejsza i bardziej wojskowa niż HC. Może dlatego, że jako taki wpływ na autorkę miała ekipa od gry RC i przede wszystkim Ray Ramirez z kompanii A 2BN 108. Pułku Piechoty Strzelców Wyborowych. Czuć zwłaszcza tego drugiego. I bardzo dobrze.

Połączenie ekipy Delta z Omegą i ukazanie ich różnic, zarówno w działaniu jak i w sposobie wyszkolenia jest kapitalne. Oczywiście Delty rządzą, a moim zdaniem Omegi to straszne maminsynki i wykształciuchy
Cofnijcie się i popatrzcie jak pracują zawodowcy. Święte słowa Scorcha. Nie wiem czy kiedykolwiek przekonam się do Omeg. Mimo iż humor ekip jest kapitalny:
Hej, z czym właściwie kojarzy ci się słowo „obserwacja” (… – zapytał Sev.
Brzmi podobnie jak „destrukcja”… (Fi)

czy

Trzeba podejść ukradkiem i naturalnie mieć na wszelki wypadek eleganckie czterosekcyjne działko blasterowe. (ARC N-7)

Dużym plusem jest ukazanie klonów jako tak naprawdę małych chłopców w dorosłych ciałach, ich obaw przed walką. Daje to całkiem niemiły obraz Kaminoan, którzy jawią nam się jako zimni klonerzy gotowi skasować całą partię bądź co bądź żywych myślących istot tylko z powodu jakiego drobnego błędu. A na filmie wyglądali tak miło.


Zatem 000 to naprawdę dobra pozycja, lepsza od HC choć jeśli komuś nie przeszkadzają co parę zdań wtrącenia w mando’a i Etain to książka może być nawet genialna.


Odrębną rzeczą jest opowiadanko Cele. W skrócie przedstawia szybką akcję Omeg przeciw terrorystom, tym razem całkowicie legalną. Tak naprawdę jednak ma nam pokazać jedno z wydarzeń z udziałem Fi, o którym jest dość często mowa.
Opowiadanko jest kapitalne, ale znowu pojawia się jedi . Negocjator. Negocjuje tak skutecznie że dostaje bolta między oczy… i aż żal mówić. Czasem wydaje mi się, że Rada ze wszystkimi tymi pakerami (Windu, Yoda) była jednak baaaaardzo daleko od zwykłego rycerza.


Warto zatem.


Sev szturchnął łokciem Fi, trochę zbyt mocno, jak na przyjacielskiego kuksańca, ale nie na tyle, aby dać powód do awantury.
- A zatem jesteśmy razem – powiedział. – Mózg i gęba. Nie pozwól, żeby ktoś mnie zabił.

mi za drogo te ksiazki... po 10-15 złotych w twardej jak kiedys to bym kupil.... podobno super. ale z recenzjo wynika ze nie ma klimatu gry...

Dzisiaj oglądałem sobie RotS, a rano czytałem trochę Triple Zero. I gdy zobaczyłem scenę Rozkazu 66, zacząłem się zastanawiać czy w RC będziemy mogli przeczytać o tej ... tragedii. Czy wiadomo coś? Czy Karen Traviss wspominała coś, że zamierza przedstawić tą scenę w swoich książkach?
Ja uważam, że było by super Ale jakoś nie umiem sobie wyobrazić, że Niner, Fi, Atin czy Darman mogli by zamordować Etain...
Co wy o tym myślicie?

będzie taka scena i to pewnie już w 3 tomie - "True Colors". Będzie to pewnie wyglądało mniej więcej tak:

Darman:Etain, musimy cię zabić
Etain: Co, Darman, ale ja cię kocham, pamiętasz
D:Ale niestety Etain, są ważniejsze rzeczy: kocham Republikę, Demokrację, a szczególnie Kanclerza Palpatine`a
E:Ale dlaczego Darman
D: Bo wiesz...Ja...Jestem gejem...

bzium, bzium, bzium (odgłosy blasterów)

A tak bardziej poważnie to możliwe że oleją rozkaz, podobnie jak to zrobił Climber ze swoimi komandosami na Murkhanie więc kto wie?

pytanko odnośnie książki.
Dzisiaj kupiłem w Empiku "Zera" i zaglądam do środka a w środku po zakończeniu głównej części książki jest opowiadanie o Omedze.

I tu nasuwa się pytanie bo gdzieś chyba to poruszano - wcześniejsze wydarzenia miały miejsce w tym opowiadaniu czy już po "Zerach"?

W zerach jest nawiązanie do opowiadania. Omegi wykonywały kiedyś pewne zadanie (opowiadanie), w książce właściwej wspomina się ich dokonania.

ja zaczne dopiero czytac, mimo iz w lapach mialem ja 2 dni prze d wielkanoca a dostalowec w wielkanoc... ale musiałem czytac lekture i OF czyli ponad 700 stron... jeszcze przez jakis czas nie czytalem...

Bezpośredni Kontakt męczyłam pół roku Potrójne Zero 2 tygodnie i....
Ech... no właśnie. Po pierwsze nie rozumiem tylu zachwytów nad tymi pozycjami, ale może warto dodać "jeszcze", bo może moja znajomość literatury spod znaku SW jest zbyt słaba, by móc wysnuwać porównawcze wnioski, albo może dlatego jestem bardziej obiektywna

O wszystkich pisać mi się nie chce, ale to dlatego, że wiele już zostało powiedziane wyżejNie mogę jednak nie podkreślić dwóch rzeczy.

- Etain.... na bogów wszystkich bogów! to ma być Jedi? Ona sie urwała z jakiegoś korpusu rolniczego czy jak?! Zachowuje się jak podlotek i to nie tylko w Bezpośrednim kontakcie, gdzie teoretycznie, moglibyśmy przymknąć na to oko, ale już jako "Pani Generał". Mój dwunastoletni brat ma więcej rozumu niż ona, a nawet na Moc wrażliwy nie jest Prowadzi przemyślenia wzorcowej czytelniczki Bravo Girl, odetchnęłam z ulgą gdy Skirata ją ustawił na balkonie i nawymyślał. Zero odpowiedzialności i to nie tylko jak na Jedi, ale jak na młodą kobietę w ogóle. Żałuję, że jej nie przyłożył Egoizm, brak wyobraźni. Strach co będzie z nią dalej, w kolejnej części RC, o jakże wdzięcznym tytule: True Color, to prawie jak z reklamy proszku do prania xD. Kojarzy się z różowymi, puchowymi sweterkami
Co do Jusika. No ten jest lepszy, dużo bardziej Jedi`owaty..ale mam nieodparte wrażenie, że Traviss nie za bardzo idzie opisywanie Jedi. Wychodzą jej tacy nie-jedi`owi i jacyś przeciętni

A wracając do kobiet w SW, co jest do diabła z tymi kobietami, co jedna to gorsza A jak się jakaś dobrze zapowiada jak Amidala, to ją psują

- Komandosi...dobrze się czyta o nich. Są zabawni, dowcipni, sumienni, wyszkoleni na maxa, niezawodni niemal i tak wspaniale różni od siebie..STOP!....i tu pojawiało się w trakcie czytania Potrójnego Zera, olśnienie..TO SĄ KLONY. Tak samo wychowane i szkolone, nie mieści mi się w głowie, że mają tak odmienne charaktery. Rodzeństwo wychowywane w jednym domu, mimo różnicy płci, wieku i doświadczeń oraz toku nauczania w szkole, a także sposobu wychowania, wykazuje więcej podobieństw niż owe klony. Sorry, ale nie kupuję. Ta różnica jest zbyt wyraźna. Powiedzmy, że jeszcze uszłaby różnica między Atinem a kolegami z Omegi, jego nie szkolił Skirata /ale co ciekawe to właśnie ich w ogóle nie dzieli ;// i jeszcze jedno, jakim cudem Atin mógł się zastanawiać/kwestionować/ nad sposobem trenowania go przez Vau podczas gdy robił to nim poznał inne sposoby szkolenia, skąd mógł wiedzieć, ze to jest złe nie mając skali porównawczej?

Reasumując: Ciekawa pozycja, przyjemnie napisana i przystępnie, ale byłoby jeszcze lepiej...gdyby to nie było SW, gdyby nie było tam Jedi w stylu Etain i Klonów-Żołnierzy. Tylko zwykli żołnierze i dyplomaci i agenci specjalni.

6/10 za Mandalorian i humor.

Pierwsza część do połowy była beznadziejna, nie zrozumiała.Druga od początku do końca była super,czekam na 3ójkę.bardzo mi się w jedynce nie podobało to że Etain niewiedziała ,nawret o wojnach klonów.

Oto dowód

http://img155.imageshack.us/img155/7303/truebestsellerry4.jpg

To chyba jedyna książka SW w Empiku, która dostała taki znaczek Przyznam się bez bicia, że też się przyczyniłem do tego

Dobra, a teraz kolejny link. Jeśli ktoś chce się dowiedzieć o czym będzie opowiadanie "Odds" dołączone do TC, to zapraszam (uwaga: SPOILERY)

http://starwars.wikia.com/wiki/Odds

A wie ktos moze kiedy "True Colors" zostanie wydane przez nasze ukochane i jak najbardziej powazane wydawnictwo Amber ktorego pracownicy zapewne po godzinach siedza w pracy by owa ksiazke przetlumaczyc ?

Cieplutka, świeżutka książeczka True Colors właśnie przyszła z listonoszem!!! Ach... ^_^

znowu dostępne w internetowym empiku, gdyby ktoś chciał - jak długo, nie wiem

http://www.empik.com/produkt?productId=2561458&_name_=True_Colors

w Empiku

http://www.empik.com/produkt?productId=2561458

Nie wie moze ktos z Was kiedy ukażą się w polkim przkładzie ksiazki Karen Traviss Republic Commando: Order 66 i Republic Commando: True Colors??