Komiks zupełnie o niczym, jaki był powód jego powstania? Poprzednia część była ok, wątek Vadera i Padme oraz dwórki, która mu ją przypomina, to było coś. Tym razem jest to zupełna wydmuszka. Niby fajny pomysł, że Palpatine postanawia ukarać i poddać swojego ucznia próbie, więc uszkadza go i wywala na Mustafar w podobnym stanie, w jakim znalazł go tam po pojedynku z Obi-Wanem. Jednak dalej jest tylko gorzej.

Vader kręci się tam bez sensu i opędza od Ochiego, nachodzą go jakieś nic niewnoszące wizje, dostaje wyświechtane górnolotne pytania o własną tożsamość i... no, jakby co to zmienia, jak rozwija tę postać? Nijak.

Cała reszta to typowa historia, w której samotny Vader przedziera się przez wrogie terytorium i rozwala wszystko i wszystkich dookoła. Standardowo jest tak silny, że nawet jakby cała planeta spadła mu na głowę z kosmosu, to i tak by przeżył, rozłupując ją na drobne okruszki

Jakimś tam plusem było tylko sporo nawiązań do TROS (Ochi, tellurium, wyprawa na Exegol), bo kończyłem czytać w momencie, gdy na Polsacie leciały żółte napisy otwierające tenże film. Także zgrałem się idealnie z telewizją

Rysunki znów do kitu, poziom kanonicznych komiksów utrzymany.