Niestety, ale nawet jako poplecznik Mando, muszę się z tobą zgodzić. RC to telenowela, a w LoTFie niesamowicie drażni mnie nie sam fakt odkrycia złóż i projektowania myśliwca, ale to, że ci Mando są w II i V tomie tacy ważni, a przed i po już nagle nie. Co, czarna dziura ich wypluwa tylko na książki Traviss czy jak??

Po dłuższym zastanowieniu dochodzę jednak do wniosku, że Mando lepiej by było zostawić ze swoją otoczką tajemnicy, bo teraz każdy, co umie cokolwiek w Mando`a napisać myśli, że jest "superekstrahiperkoxmando"... a to nie jest zbyt fajne ;<

A ja napiszę tyle.

Mogli dać legion four-o-one, bo ile można czytać o 501? Wszyscy tam należeli :/

Zapomniałem dopisać, że tęsknię za czasami gdy o Bobie Fettcie mówiło się "ostatni Mandalorianin". Chociaż o Lukeu też tak mówiono. A potem setki Jedi latały po Galaxy :]

nadzieje, na tę książkę prysły przy pierwszej zapowiedzi, gdy pojawiło się jedno imię przy powieści - Kal Skirata. Właściwie na tym można było zakończyć. Przywołany tu Zahn, to chyba właśnie najlepszy przykład - podobnie jak "Posłuszeństwo" było pisane pod fanów, głównie z 501 i fanów fanfilmów. Teraz będziemy mieć powieść pisaną pod fanów 501 i Mandalorian. Cóż, nie narzekałbym, gdyby nie fakt, że "Prawdzie barwy" i "Order 66", nie mają w sobie tej siły, które miały dwie pierwsze powieści z cyklu komandosi, nie niosą ze sobą powiewu nowości (czy to poligonu czy języka). Efekt jest taki, że w samej ocenie książek trudno mówić o szarościach. Skierowana do coraz węższej grupy powieść, staje się ciężkostrawna dla innych. "Prawdziwe kolory" męczyłem długo, "Order 66" w sumie lepszy, ale nadal pozostawia sporo do życzenia. Traviss wpadła w cug, ona bardzo dużo pracuje i płodności mógłby jej pozazdrościć niejeden autor. Tylko zdaje się, że zapomniała o jednej rzeczy, o tym, że zamknięta w swoim świadku powiela schematy, nie jest w stanie dorównać samej sobie. Wolałbym, by pisała zdecydowanie mniej, a po drodze, pojechała sobie do Afganistanu czy gdzieś indziej i by w jej powieściach, jej bohaterowie mieli więcej przemyśleń autora. Nie wynikających z fantastycznego świata, ale z pewnego odbicia rzeczywistości. To czym mnie onegdaj urzekła, to zdrowy rozsądek, którego w przypadku autorów SW, często Bozia nie dała. Karen przyszła i wiedziała jak się mają zachowywać żołnierze, wiedziała, że Mando potrzebują języka, kultury. Ekstra też znowelizowała "Wojny Klonów", właśnie tłumacząc logicznie wiele rzeczy. Tylko, gdy zaczyna się pławić we własnym mando-sosie, zapomina o tym. Ciągnie historię, niczym telenowele, troszcząc się o bohaterów bardziej niż czyni to czytelnik. Niestety po 501 nie spodziewam się wiele. Może mnie autorka zaskoczy? Ale boje się, że dostanie zbyt wiele swobody i zamiast pójść w nieznanych kierunkach znów wróci do Mando-sosu. Szczerze mówiąc dużo bardziej liczę na "No prisoners". O ile nie dostała tam zbyt dużo swobody. A 501, przeczytam, i zobaczę co to. Łatwiej będzie mi to pozytywnie ocenić, bo spodziewam się dna .

ponieważ "Order 66" zostawiło zakończenie otwarte i to bardzo , więc jasne się stało, że IC będzie kontynuowało losy bohaterów. Czy to źle? Jak dla mnie to logiczne Poza tym muszą jakoś dojść do LotF 8 czyli Revelation, początek spoilera w której pojawiają się dwie postacie z cyklu o Komandosach Republiki i Imperium, bo na pewno ich w tym nowym cyklu nie zabraknie koniec spoilera.

A co do wypowiedzi Appo, to w tomie 9 LotF-a Mandalorianie odgrywają też pewną rolę
I na dodatek początek spoilera prawdopodobnie w serii Fate of the Jedi będą stanowić "tajną policję" admirał Daali, tak wynika z tego oto linku (nie urluję, bo będzie widać): http://www.eucantina.net/archives/2286 (pod Other Notable Facts), więc jeszcze będzie ich trochę ku utrapieniu co niektórych koniec spoilera

No. W każdym razie ja jestem ciekaw co Traviss zaprezentuje w nowym cyklu. I mam nadzieję, że nasi bohaterowie nie będą "niezniszczalni", bo to, przyznam, tak średnio mi się podobało w "Order 66"

ale po części się tutaj zgadzam. Z jednej strony mamy wspaniały rozwój Mandalorian. Z drugiej - przesadzanie, i stawianie kultury Mando ponadz wszystkim. Od początku "Potrójnego Zera" mnie dziwiło, że Etain Tur-Mukan tak bardzo chce się przypodobać Skiracie. Z jednej strony - dla Darmana, trzeba poznać jego trenera, szkoleniowca. Z drugiej strony Etain stanowczo przesadzała. Co jak co, ale mówienie o tym, że ona jest w ciąży z Darmanem właśnie Skiracie, jest fatalnym pomysłem. Jak Skirata często nawiązywał do tradycji mandaloriańskich, czy używał tego języka, można się było spodziewać, że będzie chciał maczać paluchy w wychowaniu dzieciaka Darmana i Etain. Etain chciała go wychować na normalnego człowieka - popieram. Ani Jedi, ani zwolennik WAR, ani Mando. Ale Kal`buir się uparł, że musi to być Mando, ponieważ mandaloriański system wychowania jest tym najwyższym, najwspanialszym.

Zaznaczam, że taka kultura Mando mi nie przeszkadza, przeciwnie, jest ciekawa, specyficzna i ma swoje zalety. Przeszkadzało mi takie wywyższanie, że tak nazwę, kultury mandaloriańskiej w "Potrójnym Zerze". Ja wiem, że szef operacji na Coruscant był Mando, ale bez przesady.

Przyznam jednak, że opieram tą opinię na "Potrójnym Zerze", z pozostałych książek czytałem jedynie "Bezpośredni Kontakt", który za to był znakomitą powieścią. Więc czy Traviss robi telenowelę w świecie SW to nie wiem, uważam tylko, że z tym gloryfikowaniem Mandalorian w "Potrójnym Zerze" przesadziła. Na początku gdyby tak było, lub tylko w środku, czy tylko na końcu to ok. Ale jak przez całą książkę, to to się robi trochę nudne.

Nie wiem czy jako tako mam prawo do oceniania seri RC mimo że przeczytałem tylko "Potrójne Zero". Prawdę mówiąc po przeczytaniu tej książki, odpuściłem sobie resztę, no może spróbuję się przemóc do "Hard Contact" gdyż tam nie ma denerwującego oblicza Skiraty. Nie wiem ile za przeproszeniem można pieprzyć o Mando. Mandalorianie jako frakcja jest bardzo fajna, ale ile można o nich czytać i słuchać?

Obecność Kala Skiraty?Dziękuję bardzo!W "Triple Zero" w moich oczach wyszedł na chama z odruchami nadopiekuńczego tatusia vide Rysio z "Klanu". Poza tym jego uprzedzenie do jedi też bardzo irytowało. Żal mi było Etain, gdyż tyle upokorzeń od niego doznała że hej.

że szczególnie wkurza Was nadmierne eksploatowanie Mandalorian.
W końcu nadmierne męczenie i wykorzystywanie jednego tematu/motywu/postaci nie jest niczym dziwnym w książkach SW. Zahn nie obejdzie się bez, powiedzmy, Mary i Talona, Reaves wszędzie gdzie może wtyka I-5, Denning ma obsesję na punkcie robali, o których wspomina gdzie tylko się da, Obi-Wan z Anakinem są wszędzie, nie mówiąc już o niejakim nieśmiertelnym i śmiertelnie nudnym i powtarzantm w nieskończoność Skywalkerze (któty, jak stwierdzam ponadto, powinien w końcu umrzeć !!!) i jego równie nieśmietelnych towarzyszach i tysiącach strrrrrrrraszliwych broni i zagrożeń.
Pani Traviss po prostu wpisuje się w obowiązujący trend. Dopóki my kupujemy, dopóty autorzy będą pisać.

Pani Traviss ma we mnie fana, mimo wszystkich wymienianych wad i tak jej książki są lepsze od większości gwezdnowojennych produkcyjniaków. I bardzo cieszy mnie perspektywa nowej powieści.

No-no, zrobiliście tu sobie niezły festiwal narzekania. Ja na przykład nie mam nic przeciwko wykorzystywaniu Mando gdzie tylko się da. Nie, żebym ich specjalnie lubił, ale skoro taka jest wizja autorki i potrafi tą wizję doskonale wcielić w życie, nie narzekam. Poza tym uwielbiam Traviss za nowatorski styl jej powieści i fakt, że stara się ukazać normalne życie nie do końca normalnych szaraczków. Słowem: realizm.

Mówicie tu o telenoweli, jak tylko zobaczycie, że w powieści jest nieco więcej na temat związków międzyludzkich. Cóż, do tej pory nie było ich wcale - ale mimo to narzekacie, bo nie mieści wam się w głowie, że w SW i o SW można pisać także w, jak to napisała swego czasu Nomi, `babski sposób`, koncentrując się na przeżyciach i relacjach między poszczególnymi postaciami. Tak wielu z was chce odejścia od schematów, a kiedy go wreszcie dostaje - "Eee, to nie Star Wars. Badziewie."

Wiadomo może coś o Sevie? Wraca czy nie? Wiem, że trochę głupi post, ale bardzo mnie to ciekawi...

Nie wiedziałem, w którym temacie napisać tego posta, więc uznałem, że założę nowy temat.

No więc, jak wiadomo, za kilka miesięcy nakładem wydawnictwa Amber ujrzymy w Polsce książkę zatytułowaną "501st". Ponieważ jest to hm.. dość nietypowy tytuł, zastanawiam się, jak będzie on wyglądał po polsku, a jak wy byście chcieli? "501"? "Pięćset pierwszy"? "Nirauan 501-szy"?
Moim zdaniem najfajniej by było "501", cyferkami, dość oryginalnie by to wyglądało na półce.

A waszym zdaniem?

Powiem tak, nie spodziewałem się takiej kaszanki jaką przeczytałem, a i tak ciężko było mi dobrnąć do końca książki, czytałem ja chyba rekordowo długo, bo była po prostu mega nudna. Co więcej, ja jak inni wcale nie spodziewałem się cudów po obiecującym tytule, również nie spodziewałem się, że Karen odejdzie od opisywania Mandalorian, wręcz wiedziałem, że będzie kontynuowała poprzednie swoje pozycje i nie miałem nic na przeciwko. No ale w jakim stylu? Przecież ta książka jest całkowicie przegadana, i nie ma znaczenia z jakiej perspektywy jest pisana, czy też jak jest przedstawiane Imperium, ona jest po prostu nudna smętna i żenująca! Dotąd ceniłem pozycje Karen, nawet wtedy gdy inni już na nią narzekali, jakoś odpowiadała mi ta rodzina klonów z Mandalorianami itp. Fajne były liczne łączenia z pozycjami z późniejszej chronologii, ale tam coś się działo, tu natomiast mamy grubo ponad 400 stron smętolenia, np czy dezerterować czy nie. Dodatkowo wielkie zgrupowanie wszystkich wspaniałych na Madalore wokół tatulka Skiraty wygląda dość śmiesznie, niedojrze autorka nie wiedziała chyba o czym chce pisać, więc pisała na zmianę o wszystkim, to dodatkowo nie opuszczało mnie przeczucie, ze to dośc mocno zaciągane, że oni tam siedzą bez żadnej wiedzy ot tak sobie się kryjąc. Muszę przyznać, że Karen się po prostu wyczerpała. Są autorzy którzy mają zawsze swój poziom, acz niekoniecznie z najwyżej półki. Trzymają oni jednak jakiś standard. Natomiast Pani Traviss wyraźnie pisała tę i chyba kilka poprzednich książkę już na siłę, zresztą wystarczy policzyć ile tego ostatnio spłodziła, to rzeczywiście w świecie SW ma spore ilości książek w tak krótkim czasie. Ona należy jednak do takich autorów, który potrafią zrobić coś dobre raz dwa razy, ale potem brnął w swoich pomysłach i buksują zakopując się coraz bardziej. Z takim poziomem nie widzę dla niej przyszłości w SW, mimo iż darzyłem sympatią bohaterów przez nią stworzonych i dotąd uważałem jej twórczość za coś innego. To by było na tyle Pani K.T.
niestety nota żenująca:
2/10

a propos polskiego wydania: znowu taka nudna amberowska okładka.

podali datę wydania 501st - 20.7.2010. Więc opóźnienie o miesiąc.

że IC: 501 w wersji PL wychodzi już jutro

że tak zrobili bo mogli na grudzień wydać chociaż jeden tom Dziedzictwa Mocy

znalazł polskie wydanie w księgarni?

Niestety, a może właśnie stety telenowela z klonami w roli głównej dobiegła końca. Chociaż nie podoba mi się sposób w jaki to nastąpiło. Wyrzucić pisarkę, bo miała obiekcje co do bajki dla dzieci? Bądźmy poważni. To prawda, czytelnicy mieli już dość Karen i jej pupilków, ale żeby tak ją potraktować? Przykra sprawa.
Pani Traviss dała uniwersum pewien powiew świeżości. Widać było u niej wielkie zaangażowanie. Opisywać najważniejsze wydarzenia w Galaktyce z perspektywy klonów i Mandalorian? Czemu nie? Przecież nie samymi Jedi człowiek żyje. Jeszcze dostać taką szansę na poznanie ich cywilizacji? Zdawałoby się, że to strzał w dziesiątkę. Tylko były dwa szkopuły. Traviss miała niezbyt poszukiwaną cechę wśród pisarzy. Wciskała swoich pupilków gdzie tylko popadło. Przez to Mando zaczęli przypominać postać Jimmy`ego Jumpa. Ni z gruchy, ni z pietruchy wyskakują z głębi Galaktyki, by chociaż pokazać się podczas ważniejszych wydarzeń. Drugim "ale" jest to, że perspektywa klonów i Mando nie jest do końca taka jaką sobie wyobrażaliśmy. Chodzi tutaj głównie o skrajną idealizację tych postaci. Klony niby były bezwolnym mięsem armatnim produkującym taśmo, ale w książkach Karen nabrały dużo, zbyt dużo osobowości. Nagle okazali się honorowymi żołnierzami z dylematami moralnymi. Przecież wychowano ich tak, by nie podważali rozkazów przełożonych, a tutaj co? Dezerterują, uciekają, odmawiają wykonywania rozkazów, a na koniec zostają Mando. Zwykli żołnierze bez ingerencji w genotyp są bardziej posłuszni. Traviss zrobiła z nich ostatni bastion dobra w przeżartym złem Imperium. I czemu u licha każdy zbiegły klon musi zostać Mando? Nie ma innej możliwości? A właśnie, skoro o nich już mowa. Kiedyś byli tajemniczymi najemnikami, teraz ich wizerunek się zmienił za sprawą Traviss. Zabrała całą ich tajemniczość i zrobiła z nich swojskich chłopów.

Ja mam takie pytanie: Czy w piątej części "M jak Mando" będą dalsze losy Drużyny Delta? A może inaczej: czy ktoś zapowiadał że Sev nigdy nie powróci? Albo jeszcze inaczej:Czy Sev zaginął bezpowrotnie i nikt nie będzie kontynuował jego wątku? A co do samej książki: Nie czytałem, nie ocenię ale jak kupię to zobaczymy.

w bibliotece już jest, a z tego co mi doniósł wywiad Mando w księgarni na Świdnickiej jest obniżka o 25 procent.

W bydgoskim matrasie też 25% taniej

jaka cegła, widziałem w empiku a tu jeszcze Rozkaz 66 do przeczytania

przeczytałem... ksiązka genialna, chociaz czegoś jej brak żeby dorównać do Rozkazu 66... ale generalnie rzecz biorąc własnie zbroję się i zamierzam powystrzelac Filoniego i spółkę za to że Karen zrezygnowała przez nich i nie napisze dlaszej części... (ktoś idzie ze mną?)

504 strony ma ale nie wiem bo jeszcze nie kupiłem

Mam drobne pytanie:
Czy ktoś przeczytał już Komandosów?
Chodzi mi o to, że sprawdzałem dzisiaj stronę Amberu i tam nadal widnieje, że książka liczy 504 strony, jednak mój egzemplarz ma tylko 477. Napisałem do Dyrektora Handlowego i póki co czekam na odpowiedź, ale czy wy nie zauważyliście jakiegoś braku?

zmiana nazwy tematu na polski tytuł, albo chociaż dodać polski tytuł.

że Amber nie jest jakoś genialnym wydawnictwem ale robienie błędów typu: "zespou" zamiast zespołu albo "Darmon" czy też ",i" mimo że przedtem nie było <i> to jest przesada. Jednym zdaniem, przełożenie fatalne.

Jestem właśnie świeżo po przeczytaniu Komandosów Imperium i muszę powiedzieć że w mojej głowie zapanował lekki chaos gdyż sam nie wiem do końca co mam myśleć o tym "tworze" pani Traviss.

Fabuła książki kręci się dalej wokół naszej ferajny z tym że większość została przeniesiona na Mandalorę. Tutaj starają sobie ułożyć normalne życie zdala od reszty galaktyki. Równocześnie rozpoczyna się historia "Pięści Vadera", jego elitarnego oddziału. I tutaj nalezy sobie zadać pytanie: Czy chcieliśmy zobaczyć mandaloriańską historię cdn czy może 501. legion w akcji?

Jeżeli wybieramy ta pierwszą opcję to myślę że książka nas usatysfakcojnuje. Nasi Mando dalej mają masę problemów jednak głównie widzimy ich życie rodzinne. Co muszę przyznać bardzo mi się spodobało. Kiedyś na jakiejś stronie czytałem artykuł co by było gdyby powstała książki w uniwersum SW opowiadająca o zwyczajnym życiu i zwykłych czynnościach. Myślę że ze wszystkich książek SW tej jest właśnie najbliżej. Natomiast...

... jeśli liczyliśmy na tą drugą opcję to zawiedziemy się srodze. Legionu 501. tu mało, wręcz tragicznie mało. Akcje naszych komandosów są ekspresowe wręcz, Jedi stanowią raczej dla nich mały problem.

Podsumowując ja jednak nie cieszę się z odejścia autorki z uniwersum. Książka pozostawia całą masę otwartych wątków, które zostaną pewnie dokończone w jakimś skrócie, a chyba nie tego byśmy sobie życzyli. Styl pisania pani Traviss, jest bardzo ciekawy i nie nudzący, a jak mało, który autor książek potrafi wpleść bardzo wiele nawiązań do innych źródeł EU (jak chociażby do zapomnianej trylogii Calisty)

Ocena (choć może troszkę naciągana): 7/10

Jak siadałem do lektury 501st to myślałem ,że będzie to coś podobnego do Prawdziwych barw i na szczęście się zawiodłem. Osobiście uważam że jedyne co w tej książce jest złe (poza tłumaczeniem naszych rodaków) to tytuł który zupełnie nie pasuje do całej książki. Jeżeli chodzi o fabułę to bardzo mnie zaciekawiły wszystkie wątki i żałuję ,że nie skończono ich w tej książce albo ,że nie powstanie drugi tom (choć wcześniej uważałem że to by była przesada). Mam nadzieję ,że zakończą wszystkie wątki dość sensownie w innych książkach i nie będzie to coś w stylu "a jednak bomba atomowa nadal jest w modzie"... za styl pisania, objętość, wciągającą fabułę i za klony Spaarti-man potrafiące wszystko 6/10

Powiem tak...

Pierwsze dwa tomy RC były ok, TC jeszcze by uszło, ale O66 i IC to po prostu szajs!!!

Dlatego po przemęczeniu się z 501st moja ocena 1\10!!!

nie rozumiem co wy tak na to narzekacie. Dla mnie książka oprócz kiepskiego tłumaczenia, nie ma jakiś większych szajsów. Oprócz "Darmona" i porównywania Jedi do Sithów, jakby to były dwie upierdliwe sekty(Imperator=Yoda; Vader=Obi-Wan), dla mnie tom był udany. Przynajmniej Traviss skończyła nieźle swoją karierę z SW.

całkiem dobre, przyzwyczajony już jestem i lubię bohaterów od początku, więc mi się podobało Tłumaczenie też niezłe, ale "cywiluchy" trochę mnie odrzucały, pierwszy raz widziałem to słowo.

Szkoda że dowiemy się co było dalej Chociaż w LotF 8 pojawiają się postacie, więc nie jest tak źle

Poniższy link, jak napisano w treści oraz nagłówku tego posta jest prawdopodobnie plotką

http://clubjade.net/?p=42515

Witam,
Właśnie przeczytałem książkę Komandosi Imperium Legion 501 i jestem zdziwiony że nie mogę znaleść kontynuacji pomimo zakończenia sugerującego że to jeszcze nie koniec.
Książka pozostawiła ponadto wiele otwartych wątków rozpoczętych jeszcze w serii Komandosi Republiki i nie mogę pojąć jak można było to porzucić!
Oświeci mnie ktoś ?